<img src="https://images.aposto.com/2024/9/4/1729156369297.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.83" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yırtıcı Kuşlar Zamanı | Ahmet Ümit | Yapı Kredi Yayınları&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne anlatıyor? Ahmet Ümit'in meşhur kahramanı Başkomser Nevzat bu kez geçmişin hayaletleriyle mücadele ediyor. Ailesini katledenlerin peşinde maceradan maceraya koşarken, Nevzat ve ekibinin yaşadıkları olaylar bir 21. yüzyıl Türkiyesi portresi çiziyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden okumalısınız? Sokaklarda cirit atan uluslararası suç şebekeleri, faili meçhul cinayetler, ekonomik bozulmanın ve kolay para kazanma arzusunun hızlandırdığı ahlaki çürüme, liyakatsızlığın getirdiği kamusal ve kurumsal çöküşle Türkiye'nin yıllardır mustarip olduğu toplumsal problemlerin derinliklerine inmek için.&nbsp;</li></ul>

Aposto Kitap

📘 Esrarengiz İstanbul | Münir Süleyman Çapanoğlu | Vakıfbank Kültür Yayınları&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne anlatıyor? Esrarengiz İstanbul, Sultan 2. Abdülhamid döneminden (1876-1909) başlayarak Meşrutiyet’e ve 1920’lere uzanan yeraltı dünyasını, kabadayıları, külhanbeylerini, karanlık sokakları, batakhaneleri, meyhaneleri ve gazinoları anlatıyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden okumalısınız? 20. yüzyıl Türk basınının önde gelen isimlerinden Münir Süleyman Çapanoğlu’nun (1894-1973) sağlığında kitap olarak yayımlama şansı bulamadığı çalışmasından 100-120 yıl evvelki İstanbul’un karanlık ve esrarengiz dünyasına tanık olmak için.</li></ul>

Aposto Gündem

19 yaşındayken ırkçı baskılardan kaçıp Harlem'e sığınan Afrikalı bir annenin evlilik dışı oğlu olarak doğdu James Baldwin. Biyolojik babasını hiçbir zaman tanımadı. Üstelik zorlu geçen çocukluk dönemi, yoksulluk ve ırkçılığın ABD tarihine damgasını vurduğu yıllara denk düştü. Ancak bu koşullar, aynı zamanda edebi hayatının şekillenmesinde de çok önemli bir rol oynadı. Bu sayede genç yaşta yazmaya başladı ve çevresindeki dünyayı ifade etmek için edebiyata sığındı.Annesinin Baptist bir rahiple evlenmesi, James'in katı dinî kurallarla büyümesine yol açmıştı. Bu ortam "ötekilerin" karşılaştığı zorluklar hakkında farkındalık geliştirmesine sebep oldu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Hiç çocukluğum olmadı'</h2>James, üvey babasından hayatı boyunca sadece "baba" diye bahsetti, ancak üvey babasıyla arasında fiziksel kavgalara dönüşecek derecede zor bir ilişki vardı. Kavga ediyorlardı çünkü James kitap okuyordu, filmleri seviyordu ve beyaz arkadaşları vardı. Dinî konularda oldukça katı olan üvey babası bu durumun James'in "hidayetini" tehlikeye attığını düşünüyordu, ayrıca kendisi beyazlardan nefret ediyordu. Üvey babasının Tanrı'ya olan bağlılığı, Tanrı'nın beyazlardan kendisi adına intikam alacağı umuduyla özdeşti.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1724434667945.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.02" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Annesi Emma Berdis Baldwin'le birlikte, 1962.James Baldwin bir türlü uzlaşamadığı bu "baba" figürü ile ilgili duygularını Notes of a Native Son adlı denemesinde kaleme aldı ve onunla ölümünden sonra bir tür uzlaşmaya vardı. Bu denemede "Aşırı derecede talepkar ve koruyucu tarzıyla, kendisi gibi siyah ve kendisi gibi tehditkar olan çocuklarını severdi" diye yazdı. Zorlu çocukluk yıllarına dair ise Anna Malaika'nın siyah deneyimlerine dair kitabı için hazırladığı yazısında "Hiç çocukluğum olmadı... Hiçbir insan kimliğim yoktu... Ölü doğdum" diye yazacaktı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kendinden nefret ve umutsuzluğun bir maskesi</h2>Baldwin'in lise yılları, hayatını şekillendiren yıllar oldu. Parlak zekasının keşfedilmesinin ardından öğretmenlerinin onu araştırma ve yazma çalışmalarında desteklemeleri James'e büyük avantaj sağladı. Baldwin henüz çok erken yaşlarında Dostoyevski'yi, Beecher Stowe'u, Charles Dickens'ı&nbsp;okuyor ve sevdiği yazarlar hakkında yazılar yazıyordu.&nbsp;Baldwin tam o yıllarda, kadınlardan çok erkeklere ilgi duyduğunu keşfetti ve bu keşif onu endişeye sevk ederek bir dönem dine sığınmasına neden oldu. O yıllarda kiliselerdeki cemaatlere katılan ve vaazlar veren Baldwin, Down at the Cross adlı makalesinde kilisedeki o yılların "kendinden nefret ve umutsuzluğun bir maskesi olduğunu” yazdı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Özgürlüğe açılan Paris yılları</h2>ABD'de siyahlara karşı hüküm süren önyargılar nedeniyle hayal kırıklığına uğrayan, kendisi ve yazıları hakkında dışarıdan bakış açıları edinmek isteyen Baldwin, 1948 yılında 24 yaşındayken Paris'e yerleşti. Bu zorunlu göç, ona ırk ve kimliğe dair sorunlar üzerine daha geniş bir bakış açısı sunacak; yaşadığı deneyimlerle ilgili özgürce yazmasına imkan tanıyacaktı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1724435097633.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.69" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Baldwin, Paris'te.Baldwin, "sadece bir siyah bir yazar" olarak okunmak istemiyordu. Ayrıca cinsel ikilemiyle yüzleşmeyi ve kendisi gibi birçok genç Afro-Amerikalı erkeğin düştüğü umutsuzluktan kurtulmayı umuyordu. Paris’te geçirdiği zaman, onu bir yazar ve düşünür olarak olgunlaştırdı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Aktivizmin cesur yazarı</h2>İlk romanı Go Tell It on the Mountain (Dağlardan Duyur Onu) (1953) ile başlayan yazarlık serüveni; insanların geçmişlerini, hayallerini, sırlarını bir bir gözler önüne seren cesur bir yolculuk olarak ilerleyecekti. Dağlardan Duyur Onu&nbsp;romanı bir gencin aile ve toplum baskıları arasında kimliğini anlamaya çalışması üzerine yarı otobiyografik bir eserdi; ismini Amerikalı siyahlar arasında yaygın olan “Dağlardan Duyur Onu” ilahisinden alıyordu. Baldwin, burada çocukluğundan izler taşıyan Harlem’deki bir kiliseyi ve kilisedeki insanları anlatıyordu. Romanın din, ırkçılık ve olgunlaşma temalarını ele alması, okuyucularla derin bir bağ kurmuş ve Baldwin’i güçlü bir ses hâline getirmişti.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1724434412131.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.43" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">James Baldwin, İstanbul'da. Baldwin, özellikle Notes of a Native Son (1955) ve The Fire Next Time (1963) gibi denemelerinde ise Amerika’daki ırk ilişkilerinin karmaşıklığını ele aldı. Kimlik sorunu, insan hakları ve ırkçılığa karşı düşüncelerini yeğeni ve adaşı James’e hitaben yazılmış mektuplar şeklinde kaleme aldığı bu iki denemeyle beyaz Amerikan toplumunu da sistemik ırkçılıktaki payını sorgulamaya davet etti. Ayrıca Harlem’de geçirdiği çocukluk ve gençlik yıllarına dönerek Amerika’da ırkçılığın tarihine göndermeler yaptı ve Amerikalı siyahların özgürlük mücadelesini tanıklığıyla beraber gözler önüne serdi.Öte yandan Baldwin’in cinsel kimlik konusundaki tartışmaları, edebiyat ve aktivizm alanına önemli bir katkıda bulundu. Baldwin, ırk ve cinselliğin kesişimlerini analiz ederek, henüz bu konularda toplumsal farkındalığın gelişmediği o yıllarda cesaretiyle dikkat çekti. Yazarın Another Country&nbsp;(1962) adlı romanı aşk, ihanet ve bağlılık arayışını işlerken, LGBTİ+'ların yaşadıklarını gözler önüne serdi.&nbsp;Baldwin, sadece bir yazar değil, aynı zamanda sivil haklar hareketinde rol alan bir aktivist olarak da tarihe geçti. Martin Luther King Jr. gibi önemli isimlerle yürürken ırkçılığa karşı mücadelenin sembol yüzlerinden oldu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Huzur ve güveni İstanbul’da buldu</h2>Baldwin'in hayatını değiştiren olaylardan biri ise 1960'lı yılların başında Engin Cezzar ve Gülriz Sururi'nin&nbsp;Amerika'daki evlerinde verdikleri bir partiyle başladı. Sururi ve Cezzar’ın davetiyle Türkiye’ye gelen yazar, 1961-1971 yılları arasında İstanbul'da yaşadı. İstanbul'da geçirdiği süre boyunca altı kitap çıkaran yazarın en verimli dönemleri bu yıllara denk düştü.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1724434207591.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.91" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Baldwin, Engin Cezzar ve Gülriz Sururi'nin evinde.Cezzar'ın anılarına göre&nbsp;yazar, Another Country (Bir Başka Ülke) romanını İstanbul'da tamamladı. James Baldwin: Türkiye'de 10 Yıl kitabının yazarı Magdalena Zaborowska, ünlü yazarın İstanbul'da bulduğu huzurlu ortam ile yeniden üretmeye başlayabildiğini söylüyor. İstanbul'u çok seven yazar, Kapalıçarşı’nın çevresindeki sokaklarda sıralanan sahafları gezmesiyle, Yeni Cami’nin civarında çay içip tavla oynamasıyla, Haliç’te balıkçıları ve tekneleri seyretmesiyle biliniyor. Bunun yanı sıra Ara Güler ve Yaşar Kemal'le de çok yakın arkadaş oluyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/7/5/1724434523333.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.26" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Smithsonian National Museum Koleksiyonu, Sedat Pakay, 1965.Baldwin, kırmızı ahşap ev olarak da bilinen Osmanlı dönemi aydını Ahmed Vefik Paşa’ya ait yalıda yaşamış ve Boğaz’ın tutkunu olarak günlerini geçirmiş. Ayrıca Marlon Brando’yu 1966’da burada ağırlamış.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">100 yaşında aktivist, queer ve bıçkın</h2>Edebi bir figür ve aktivist olarak Baldwin, sadece Amerikan edebiyatını şekillendirmekle kalmadı, aynı zamanda adalet ve eşitlik merkezli kritik tartışmaları da kamuoyuna cesurca taşıdı. O, asla beyaz insanlardan nefret etmeyi başaramayan bir siyahtı. Onun sesi, adalet ve eşitlik konularındaki tartışmalarda hâlâ canlı ve gelecek nesillere ilham kaynağı olmayı sürdürüyor.

2 Ağustos'ta 20. yüzyılın sembol figürlerinden James Baldwin'in doğumunun 100. yılını geride bıraktık. Yaşamı boyunca ırkçılık, cinsellik ve insan hakları kesişimindeki sorunları konu edinen, yolu bir noktada İstanbul'dan da geçen Baldwin'e yakından bakıyoruz. 

100 yaşında halen genç: James Baldwin 

20. yüzyılın en önemli yazarlarından kabul edilen Milan Kundera geçen yılın 11 Temmuz'unda hayatını kaybetmişti. Dünya, Milan Kundera'sız bir yıl geçirirken, onun ölümüyle 20. yüzyıl bitti diyen takipçileri için bıraktıkları, fikirleri ve eserleri tartışılmaya devam ediyor. Kundera'nın daha önce Türkçeye çevrilmemiş olan Rehin Alınmış Bir Batı - Ya Da Orta Avrupa’nın Trajedisi başlıklı kitabı Can Yayınları etiketiyle bu hafta okuyucularla buluştu. Ebru Erbaş çevirisiyle yayımlanan kitap genç Milan Kundera’nın 1967’de Prag Baharı’nın ortasında, Çek yazarlar Birliği’ne verdiği “Edebiyat ve Küçük Uluslar” başlıklı konferans ile 1983 yılında Le Débat dergisi için yazdığı Rehin Alınmış Bir Batı ya da Orta Avrupa’nın Trajedisi makalesini biraraya getiriyor.Yakın dönem Avrupa tarihine ayna tutan Rehin Alınmış Bir Batı, Çekoslovakya ve Ukrayna gibi Orta Avrupa’daki "küçük uluslar"ın Batı kültürüyle ilişkilerine odaklanıyor. Kitap bu yönüyle Kundera'nın her zaman tartıştığı kültürel kimliklerinin giderek daha fazla tehdit altında olduğu savını ortaya koyuyor.&nbsp;Eserlerinde totalitarizm ve ideolojilere karşı eleştirel duruşuyla bilinen ve Avrupa'nın felsefi kodlamalarını bireysel özgürlük çerçevesinden ele alan Milan Kundera gerek yaşamındaki siyasi dönüşümler gerekse edebi dünyasında yarattığı tarihsel yorumlamalar sebebiyle Soğuk Savaş döneminin en akılda kalıcı isimlerinden oldu. Yazarın hem ölüm yıldönümü hem de yeni yayımlanan kitabı vesilesiyle edebiyat ve düşünce dünyasında yarattığı izleri yeniden gözden geçirmek istedik.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Roman sanatının kurallarını yeniden yarattı</h2>Kundera'nın kuşkusuz en önemli özelliklerinden biri roman sanatında geleneksel roman kurgusunu ve karakterizasyonu reddederek, karmaşık ve çok katmanlı anlatılar yaratmasıyla başladı. Yazarın tanık olduğu ve içinden geçtiği tarihsel süreci; doğrusal bir şekilde aktarmak yerine zaman ve mekan arasında geçişler yaparak çok katmanlı bir anlatı tarzı kurması onu dil açısından ayrıksı kılan en önemli tavırlardandı. Tek bir bakış açısına veya gerçeğe bağlı kalma amacı gütmeden farklı karakterlerin bakış açıları ve deneyimleri aracılığıyla olayları ve temaları çok boyutlu bir şekilde ele alan metinleri, kendi kurduğu roman evreninin yapı taşlarındandı. Kundera roman sanatının doğuşu ve özüyle ilgili şunları söylemişti:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Harika bir Yahudi atasözü var: İnsan düşünür, Tanrı güler. Ben Rabelais’nin, bu atasözünden esinlenerek bir gün Tanrı’nın gülüşünü duyduğunu ve ilk büyük Avrupa romanının böyle doğduğunu hayal etmeyi seviyorum.”</blockquote>Cervantes’in mirasından yola çıkarak roman tanımını ortaya koyan Kundera, çağa tanıklık etme fikrinin postmodern edebiyattaki en tartışmalı karşılıklarını ortaya koydu. Sosyalist Çekoslovakya’nın alaycı bir eleştirisi olan Şaka, en ciddi sorunları inanılmaz bir “hafiflik”le ortaya koyan Ayrılık Valsi, Çek hükümeti tarafından yurttaşlıktan çıkarılmasına neden olan ve devletin insan belleğini yok etme eğilimi üstüne ironik gözlemlerden oluşan Gülüşün ve Unutuşun Kitabı, Sovyetler’in Çekoslovakya’yı işgal günlerini de arka plana alarak anlattığı en ünlü eseri Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği Kundera romancılığının; varoluşun anlamı, özgürlük, sevgi, ölüm gibi temel felsefi sorgulamaları en ironik bir dille ele aldığı karşılıklarıydı.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Bir roman bir şeyleri iddia etmez, roman sorular sorar. İnsanların aptallığı, her şey için bir yanıtları olduğunu sanmalarından gelir. Don Quixote dünyayı gezerken, dünya gözlerinin önünde bir gizeme dönüştü. Bu ilk Avrupalı romanın, tüm dünya roman tarihine bıraktığı özel bir mirastır. Yazar, okuyucusuna dünyayı bir soru olarak görmesini öğretir. Bu tavır bilgelik ve hoşgörü içerir."&nbsp;</blockquote>Bu sözlerin sahibi Kundera'nın roman sanatına bıraktığı izlek, postmodernizmin getirdiği yenilikçi yaklaşımların da rüzgarıyla çağından bugüne ulaşmayı başardı.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İroni, dünyanın saçmalığına karşı bulduğu oyundu</h2>Kundera romancılığının en dikkat çeken unsuru ise şüphesiz en ciddi konulara bile getirdiği mizahi bakış açısıydı. Kundera'nın belki de göbek adıydı ironi. Mizahi abartının doruğa ulaştığı Şaka romanı tüm 68'lilerin elinde dolaşırken, çağdaşı Kosinsky ile beraber Prag Baharı'na tanıklık etmiş çocuklar olarak otoriter rejimlerin işlemeyeceğini dünya kamuoyunun gözleri önüne serdiler.&nbsp;Bulgakov'un açtığı mizahi izleğe benzer bir temada iz süren Kundera romanlarının otoriter rejimlere karşı koyabildiği yegâne itiraz ironi dilinde kendine oyun alanı kurmuştu.&nbsp;“İyimserlik, insanlığın afyonudur! Sağlıklı ruh, hıyarlıktan başka bir şey değil. Yaşasın Troçki!” yazan karakterin şaka amaçlı karaladığı küçük bir notun; toplumdan dışlanmasına yol açtığı Şaka romanı yasaklandığı gibi çok garip bir şekilde yazarın da vatandaşlıktan çıkarılma yollarına taş döşeyecekti. Bu ve buna benzer şekilde kendi çizdiği roman karakterlerini anımsatacak derecede dramatik bir hayat süren Kundera'nın siyasal savruluşları tarihsel olarak hep göz önünde oldu.&nbsp;Kimileri için Soğuk Savaş döneminde Batı'dan yana tavır koyan bir propagandist, kimilerine göreyse özgürlük sorunlarını bireysel bir bakışla ele alan bir liberteryendi.&nbsp;Komünist bir rejimde doğup büyümüş olmasına ve ilk gençliğinde Çekoslovakya Komünist Partisi'ne üye olmasına rağmen 1968'de Sovyet tanklarının Prag'a girdiği o bahar onda ve üretimlerinde büyük kırılma yarattı. Tarihe&nbsp;Prag Baharı&nbsp;olarak geçen Sovyetler Birliği’nin Çekoslovakya’yı işgali tüm dünya kamuoyunu sarsarken Kundera’yı da çoğu yurttaşı gibi Batı’ya göçe zorladı. 1975’ten itibaren Fransa vatandaşlığına geçen Kundera, eserlerinin birçoğu Fransızcaya çevrildikten sonra dünya çapında büyük bir üne kavuştu ve sayısız ödülle mükafatlandırıldı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kundera olmanın dayanılmaz hafifliği</h2>20. yüzyılın en önemli edebiyatçılarından biri olarak kabul edilse de, Kundera da eserleri ve siyasi görüşleri nedeniyle birçok eleştiriye maruz kaldı. Özellikle Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği romanı, 1968 Prag Baharı'nı ve Sovyet işgalini tasvir etme biçimi nedeniyle özellikle sosyalistler tarafından yoğun bir şekilde eleştirildi ve bir propaganda malzemesi olarak kullanıldığı öne sürüldü.&nbsp;Dolaylı olarak doğu bloku ve Varşova Paktı’nın dünya kamuoyu önünde tenkit edildiği bu romanda bazı eleştirmenler Kundera'nın olayları doğru şekilde yansıtmadığını ve Çek halkının yaşadığı travmayı küçümsediğini savundular. "Kundera'nın romanları, varoluşsal kaygıların maskesi altında siyasi tepkisizliği savunuyor." diyen Slavoj Zizek yazarın Şaka romanından sonra düşüşe geçtiğini ve ondan sonra bir daha nitelikli eser veremediğini ileri sürdü.&nbsp;Kundera'nın romanlarındaki bazı kadın karakterlerin tasviri de eleştiri konusu olageldi. Edebiyat eleştirmenleri tarafından, Kundera'nın kadın karakterleri klişe ve yüzeysel olarak betimlediğini ve onlara gerçek bir ses vermediğini öne süren kimi yazarlar Kundera'nın eserlerinde, sadakatsizlik, ihanet ve aldatma gibi tartışmalı konulara etik açıdan değinilme biçimini de eleştirdiler. “Kundera'nın eserleri, entelektüel zevk ve estetik güzellik sunuyor, ancak ahlaki açıdan sığ ve duyarsız"&nbsp;diyen Susan Sontag bu konuda dikkat çekerken bazı eleştirmenler, Kundera'nın bu tür konuları yücelttiğini ve ahlaki değerleri zedelediğini iddia ettiler.&nbsp;Bazıları için kendini Batı’nın kucağına atmış ve bulunduğu yerden dünyanın geri kalanına tepeden bir bakış sunmuş bir propaganda yazarı bazılarına göre ise içinden geldiği totaliter rejimlere sağlam bir eleştiri getirmiş bir düşünür olarak tarihe geçen Kundera, hiç kuşkusuz hem mensubu olduğu 20. yüzyılı hem de geçmişe bakarak hatalardan ders çıkaran milenyumu etkiledi.&nbsp;Siyasi görüşlerini savunurken, eserlerindeki karakterlerin ve olayların kurgusal olduğunu ve gerçek bir tarihsel yorum olarak değerlendirilmemesi gerektiğini vurgulayan ve roman sanatını romanın içinde tartışmaya kapatan yazar “Büyük romanlar daima yazarlarından biraz daha zekidir” diyerek yine ironisini konuşturmuştu. Sağlığında da ölümünden de sonra da tüm dünyadaki sosyo-politik olayların ve üzerine dram düşen insanalrın var olacağını düşünürsek Kundera ve eserleri her zaman konuşulmaya ve tartışılmaya devam edecek.

Ölümünün ardından bir yıl geçen Milan Kundera; tartışılmaya, konuşulmaya devam ediyor. “Rehin Alınmış Bir Batı - Ya Da Orta Avrupa’nın Trajedisi" başlıklı kitabı ilk kez Türkçeye çevrilen yazarı geride bıraktıklarıyla anıyoruz. 

İronik, politik ve romantik dilin şakacısı: Milan Kundera

<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">17. yüzyılda bir Hollanda evi: Bit Ayıklayan Anne ya da Bir Annenin Görevi</h2>De Hooch'un ev içlerini resmettiği çalışmalarında, henüz yaşanmış olan bir an dondurulmuş gibidir. Bu resimlerin, Hollandalıların çok değer verdikleri, çocuklara gösterilen ilgi, aile ve ev hayatı gibi unsurların dışavurumu olduğu söylenebilir.Yazı: Zerrin İren Boynudelik - Emine Önel KurtSanatın en önemli işvereni konumundaki Katolik kilisesinin ak­sine Protestan Hollanda'da kilisenin işveren olmaktan çıkmasıyla yeni bir sanat destekleyicisine ihtiyaç doğdu. Bu açığı Rönesans İtalya’sında olduğu gibi, ticaretten beslenen sınıf karşıla­dı. Hollanda Altın Çağı olarak tanım­lanan 17. yüzyıldan itibaren ağırlıklı olarak deniz ticareti ile zenginleşen Hollanda burjuvazisi artık sanatın yeni alıcıları idi. Bu yeni sınıfın mensupları manzara, kent görünümleri, natürmortlar, kendilerinin ve ailele­rinin portrelerini sipariş ediyorlardı.&nbsp;Öte yandan kentli tüccarların yanı sıra sıradan esnaf da resim alıcısı ol­maya başlamıştı. Bu yeni müşterilerin varlığını göz önünde tutan sanatçılar da özel siparişlerin yanı sıra her za­man alıcı bulabilecek üretimler yapar hâle geldiler. Zaman içinde berrakla­şan bu arz talep ilişkisi içinde günlük hayat resimlerine, özellikle de eğ­lence ve ev yaşamına dair sahnelere ilgi arttı. Ressamlar arasında günlük hayat resimlerinin belli konularında uzmanlaşmalar başladı, türün ustaları ortaya çıktı. <img src="https://images.aposto.com/2024/4/0/1715503404173.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.49" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><div fr-original-style="text-align: center;" style="box-sizing: border-box; text-align: center;" title="Page 94">Pieter de Hooch, Bit Ayıklayan Anne (Bir Annenin Görevi), 1658-1660, tuval üzerine yağlıboya, 52,5 X 6ıcm, Rijksmuseum, Amsterdam.</div> Türün ustalarından Pieter De Hooch’un, figürlerini çoğunlukla kendi yaşadığı mekânlarda resmet­tiği ve ev içlerini gösterdiği resim­lerin birçoğunda kendi karısını ve çocuklarını model olarak kullandığı bilinir. Resimlerinde en sık kullan­dığı mekânlar oldukça gerçekçi bir yaklaşımla ele alınmış, evin bir odası ve avlulardır. De Hooch’un ev içleri­ni resimlediği çalışmalarında, henüz yaşanmış olan bir an dondurulmuş gibidir. Bu resimler, Hollandalıların çok değer verdikleri, çocuklara gösterilen ilgi, aile ve ev hayatı gibi unsurların dışavurumu gibidir.Sanatçının, Bit Ayıklayan Anne&nbsp;ya da&nbsp;Bir Annenin Görevi olarak bilinen tablosunda bir anne, kucağına doğru eğilmiş kız çocuğunun başındaki bit­leri kontrol etmektedir. Sanatçı bize, oldukça sade bir Hollanda evinin içine hızlı bir bakış attırır.<div fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;" title="Page 94"><div fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;" title="Page 97">Bu yazı Toplumsal Tarih'in izniyle derginin Eylül 2014 sayısından alınmıştır. </div></div><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffe144" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffe144 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/17-yuzyilda-bir-hollanda-evi-bit-ayiklayan-anne-ya-da-bir?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 225, 68) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Yüzyıl ile ilgili hikayeler