• Yerli acı sos markası <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/padronero/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Padronero</a>, ABD New Mexico’da düzenlenen Scovie Awards’ta 4 ödül birden kazandı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Süreç:&nbsp;Farklı ülkelerden yüzlerce markanın katıldığı yarışmada ödül alacak acı soslar, kör tadımla 100 kişilik bir jüri tarafından değerlendiriliyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Detaylar:&nbsp;Moruga Verde ile “Salata Sosu” kategorisinde, HoHo Hot ile de “Katkısız Barbekü Sos” kategorisinde birincilik alan marka, Köfteor Allspice ile “Et Sosu” kategorisinde ikincilik, “Yeşil Acı Sos” kategorisinde de üçüncülük aldı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: Padronero, önceki hafta da Spicy Flave Awards’ta Chinatown BBQ ile “Glutensiz BBQ Soslar” kategorisinde birinci, Wise Onion ile de “Çeşnili Et Sosları” kategorisinde ikinci olmuştu.</li></ul>

Aposto Gündem

Doğduğumdan beri her yaz Bodrum’a gideriz. Anneannem ve dedem ile geçirdiğimiz o birkaç hafta hep şen şakrak, biraz gürültülü ve yemek dolu geçer. Dedemin yıllar içinde kendi elleriyle orman haline getirdiği harika bahçesini sulamasını ve ağaçlara tırmanmasını (evet hala) izler, anneannemle çay içip saatlerce konuşur, dayımın 51 oynarken hile yapması ile çıkan kavgaları fişekler, annemle saatlerce denizde yüzer, babamla da kim daha çok yandı yarışmasına girer ve hep kaybederim.&nbsp;Küçükken anneannem ve dedemle damda yatar, yıldız toplardık. Sabah kalktığımda yanımda bulunan sepette anneannemin erkenden kalkıp alüminyum folyodan yaptığı yıldızları bulur, heyecanlanırdım. Çarpım tablosunu Bodrum’da öğrendim, denizden çıkarken merdivende tamamen kestiğim topuğumun, yara izi hala durur. Kısaca 22 senedir Bodrum’da ailemle olmak hayatımdaki en daimi olan geleneklerden biri. Bu 22 senede ise Bodrumun değişimini, tabiri caizse “soylulaştırılmasına” şahit oldum, oluyorum. Bunu gördükçe de üzülüyorum.Soylulaştırmadan kastım nedir? &nbsp;Soylulaştırma ya da ‘gentrification’, orta ve üst sınıfların, düşük gelirli semtlere yerleşip oraları değiştirmesine deniyor. Bu değişim ile bakımsız yerler yenilenirken, eski mahalle sakinlerinin de istemeden yerinden edildiği gözlemleniyor. Bununla beraber de o mahalleyi özel kılan birçok şey de bu yenileme ve sözde “nezihleştirme” çabaları arasında kayboluyor. Bunun New York örneği; yıllardır Çinli göçmenlerin, restoranları ve marketleri ile kendilerinin kıldıkları Chinatown’a geliştirme projeleri ile yeni binalar yapılması ve zenginlerin yerleşmesi. Bunun sonuçlarından biri de küçük el yapımı noodle dükkanları yerine Pinterest-havasında pahalı kafelerin açılması. Mahallelerin kalkındırılması, geliştirilmesi, yaşam standartlarının iyileştirilmesi önemli olsa da, bunu oranın sakinlerini yerinden etmeden ve özgün kılan unsurları yok saymadan yapmanın önemli olduğunu düşünüyorum.&nbsp;Bir Istanbullu olarak, yazın gittiğim Bodrum’un eski Bodrum olmamasından şikayet etmem, kabul ediyorum, biraz tuhaf. Eminim oranın daimi-sakinlerinin söyleyecek daha çok sözü vardır. 2017’de Çeşme’nin özellikle İstanbullular arasında popülaritesinin artmasıyla bazı İzmirliler “İstanbullular siz İzmir'e gelmeyin,” gibi paylaşımlarda bulunmuştu.Şu an Bodrum’da İstanbul'un lüks gece hayatından birçok iz görebiliyorsunuz: Lucca, Papermoon, Inari gibi yerler Bodrum’da şubeler açtı. Büyük oteller, bol turistler, mermer yerler derken tamamen farklı bir ortama büründü. Yalıkavak’ta bulunan marinanın eski halini hatırlayanlar var mı bilmiyorum ancak onun bile sıcak, sarı ve kahverengi tonlarından, hasırlı dekorasyonundan, gri, markalar ile dolu ve mermer görünüme dönüşmesi bile bu değişimin çok net bir göstergesi. Benim için problem Bodrum’un değişmesinden çok, nasıl değiştiği ile ilgili. Seyahat ederken aşina olduğunuz restoranlar ve yapılar görmek insanı rahatlatabilir, kabul ediyorum, ancak Bodrum’un mini bir İstanbul’a dönüşmesi, turist ve lüks hayata yönelik bir yer olması beni rahatsız ediyor. Gezmenin amacı, yaşadığımız yerde bulamadıklarımıza ulaşmak değil mi? Birazcık alıştıklarımızdan uzaklaşmak, keşfetmek, yeni şeyler denememiz gerekmiyor mu? Yoksa 8 saat yol gidip aynı yere varmanın ne önemi var?&nbsp;Soylulaştırmanın da beni rahatsız eden kısmı bu. Şehirleri özel kılan o köşeler, taşlar, yerler kayboldukça, hepsi birbirine benzeyen, tanıdık ama yüzeysel mekanlarla karşı karşıya kalıyoruz.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZzdWJzY3JpYmVyPXVuZGVmaW5lZCZzdG9yeT02MGVlZDdkNmIyN2E4ZTAwMDYyYjc0MGQmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGYXBvcy50byUyNTJGcyUyNTJGNjA5MzkwMTg0MjExMTYwMDA3YWMwMGEy" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alıp Başını Gidenler</a> için Berk Kır ile yaptığım röportajda ona sorduğum ama bültene eklemediğim sorulardan biri İstanbul’un değişimi ile ilgili ne hissettiğiydi — bu konuda onunla kalbimin çok kırıldığını paylaşmıştım. &nbsp;O da her zamanki belagatı ile bana bir dengeden bahsetmişti.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">“Beni bazen üzüyor, bazen de heyecanlandırıyor ama genelde bir kırgınlık oluyor üzerimde. Bir şeyin anlamını anlamadan onu sadece dönüştürmek ya da günümüze uyarlamak çok doğru bulduğum bir şey değil. Ancak eğer bi gelişime katkıda bulunacaksa bunun daha ince bir çizgide yürütülebileceğini düşünüyorum. Kendi hayatımda farklı katmanlara değer veren bir insanım. Buna da taraflar üstü bir yerden baktığımda bu değişi İstanbul’un oluşmakta olan yeni bir katmanı olarak görüyorum. İyi ya da kötü, gün sonunda burayı ifade eden bir şey.”</blockquote>Berk’in de dediği gibi değişimin içinde eskiye de bir yer olmalı — bir yeri özel yapan şeyleri tamamen sil baştan yapıp her yeri birbirine benzetemeyiz. Eski katmanların da yeniler ile bir arada var olabilmesi lazım.&nbsp;Anthony Bourdain’in seyahat üzerine çok güzel bir sözü var. Seyahatin amacının rahat olmaktansa kendimizi zorlamaktan, alıştığımız düzenlerden çıkmaktan ibaret olduğu ile ilgili. İngilizcelerini de tutuyorum çünkü çevirilerim kesinlikle Bay Bourdain'in hakkını vermiyor.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">“Travel isn’t always pretty. It isn’t always comfortable. Sometimes it hurts, it even breaks your heart. But that’s okay. The journey changes you; it should change you. It leaves marks on your memory, on your consciousness, on your heart, and on your body. You take something with you. Hopefully, you leave something good behind.”</blockquote><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">“Seyahat hep güzel değildir. Her daim konforlu da değildir. Bazen canınızı acıtır, hatta kalbinizi bile kırabilir. Ama bu sorun değil. Yolculuk sizi değiştirir; sizi değiştirmeli. Hafızanızda, bilincinizde, kalbinizde ve vücudunuzda bir iz bırakmalı. Seyahatten bir parça alıyorsunuz ve umut ediyorum ki, siz de arkanızda güzel bir şey bırakıyorsunuzdur.”</blockquote>Eski Yalıkavak Marina’da ilk (ve son) defa kornette pizza yemenin heyecanını tattığım, benim Bodrumum artık bana biraz uzak geliyor. Ama bulmak için o mesafeyi gitmeye hazırım. Sonuçta biz hatırlamaya ve ulaşmaya çalıştıkça, sevdiğimiz yerlerin anısı yaşamaya, hala ayakta duran yerler de korunmaya devam edecek. Günün sonunda, damında yıldız topladığım Bodrum hala benim.&nbsp;Bu yazı 20'liğin <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/yazlikli-bulten" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yazlıklı Bülten</a>'inde yayımlandı.

20'lik

Nerede o eski Bodrum…

Bizim Olmayı Bırakan Yerler

Soli

Mahalle: Lower East Side. Müdavim & Fotoğraflar: Yasmin Güleç.

Lower East Side'da Müdavimiyim!

Şehirde kimi zaman küçük ve biraz kaybolmuş hisseder ya insan, mahallesinde kendini büyük hissedebilmeli. Mahalle güven uyandırmalı, tanıdık hissettirmeli. Günün getirdiği zorluklar ve değişikliklerin tam tersine "Ohhh, döndüm!" diyebileceğin yer olmalı. Benim mahallem akşamın karanlığında da sabahın köründe de tek başıma güvende hissettiğim; her yere yürüyebileceğim; canlı, renkli, gürültülü, birazcık tuhaf, kendi hikâyelerini barındıran bir yer. Yıllar sonra 20’lerime dönüp baktığımda,&nbsp;“Ay şurada yaşamıştım!” diyerek arkadaşlarımla anacağım, içimi güzel anılarla ısıtan mesken.New York’un iki ünlü mahallesinin kesişiminde oturuyorum. Apartmanın kırmızı kapısına arkamı dönüp sokağa baktığımda, solum Chinatown’a sağım da Little Italy’e gidiyor. Little Italy, öğleden sonraları turistlerle dolup taşar ama sabahları sadece restoran çalışanları ve mahallelilerin olduğu birkaç büyülü saat var. Restoranlara el arabalarıyla domatesler, peynirler, balıklar teslim edilir; sokak boyunca Frank Sinatra şarkılarıyla kucaklanırsın. Hele bir New York, New York çalmaya başlarsa işte o zaman gerçekten bir filmdeymiş gibi hissediyorum kendimi — mafya filmi veya romantik komedi olduğu biraz günün moduna göre değişir.<img src="https://images.aposto.com/2022/1/5/1643987707830.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yasmin, New York'unda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hadi diyelim sağa değil sola saptık, İstanbul’dan alıştığım Salı Pazarı havası Chinatown’da Canal Street’te bir anda beni bulur. Meyve ve sebze satıcıları erken saatlerde tezgâhlarını kurmuştur. Kirazlar, taze dutlar, hurmalar, bok choy gibi farklı yeşillikler satarlar. Canal Street’i keserek karşıya geçtiğinde balık pazarı, baharat marketleri, kasaplar, tekellerle karşılaşırsın. Çoğunun tabelaları hem İngilizce hem Çince. Yaşadığım yer, şu an olduğum kafa yapısıyla harika bir şekilde uyuşuyor: kaotik ama çok keyifli.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Cayır cayır kalorifer + altı kat merdiven - apartman zili = New York usulü</h2>Dairem, daha önce yaşadığım birçok yere göre çok daha “normal.” Mesela mutfağın içinde, fırının karşısında bir duş yok. Yatak odama ulaşmak için oda arkadaşımın yatak odasını aşmam gerekmiyor. Yere düşen şeyler, eğimli apartmanların tersine, yuvarlanıp gitmiyor. Bir barın içinden geçerek apartmanın giriş kapısına ulaşmıyorum, camı olmayan odalar yok. Nelerim var diye merak ediyorsan altı kat merdiven var! Bu sorun değil ama apartmana giriş için zil yok. Bu yüzden arkadaşlarım geldiğinde altı kat inip onları içeri almak gerekiyor.&nbsp;Kalorifer New Yorklular tarafından “cehennem ateşi” olarak adlandırılan sıcaklıkta. Daha önce yanlışlıkla değip bacağımı yakmışlığım var. Kış aylarında — varsa — klima ya da cam açmak bu kontrol edilemeyen ısı yüzünden çok normal. Bir de kalorifer her çalışmaya başladığında içinde iki şövalye kılıçla savaşıyormuş gibi sesler çıkıyor. Biz alıştık, duymuyoruz.Tabii ki kiralar çok yüksek — bu, İstanbul’dan aşina olduğumuz bir cümle. Dairem, oda arkadaşımla Facebook’ta mahalle gruplarından bulduğumuz mobilyalarla giydirildi. Sokaktan topladığımız ve evimize her gelenin üstüne resim çizdiği masamız için aldığımız dört sandalyeyi 30 dakika yürüyerek eve taşıdık, New York halkını Türk-usulü pazarlık yaparak şok ettik ve sıcacık bir ortam yarattık.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/1/5/1643983448827.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York'ta sıcacık bir ortam, Yasmin'in dairesi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Oturma odasındaki camı açtığımızda yanımızdaki pastanenin vanilya, anason ve taze pişmiş kurabiye kokuları apartmanı dolduruyor — bizi de bolca acıktırıyor. New York’ta beş senede beş farklı yerde yaşadım ama şu an bulunduğum en sevdiğim ve kişiliğimle uyuştuğunu düşündüğüm.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">New York’un güneyinde yaşamak</h2>New York University'de okurken okulun öğrencileriyle ilgili şöyle bir kalıplaşmış anlayış vardı: NYU öğrencileri, 14. Sokak Union Square’in yukarısına çıkmazlar. Bu benim için çok geçerli olmasa da New York’un güneyinden çok ama çok daha fazla zevk aldığımı söyleyebilirim. Tabii ki New York’un yukarılarında harika yerler var: Queens ve Harlem, kültürel açıdan zengin; Central Park birçok mahalle ve bölge boyunca uzanan şehrin esas arterindeki park; Upper East Side’ın müzeleri; Chelsea’nin High Line’ında yürümek — bunlar çok keyifli. Ama New York benim için — klişelere yenik düşmekten korkmuyorum — Union Square’in aşağısında başlıyor ve Brooklyn’in sonuna kadar iniyor. Çok daha genç nüfus; buna bağlı olarak gece hayatı, yeme-içme, eğlence ve sanat bu bölgede yoğunlaşıyor. Öğrenciler ve genç profesyoneller bu çeperde yaşıyor, yaşamasalar da sosyalleşmek ve eğlence için buralara geliyorlar.Buralara ilk kez üniversitenin birinci senesinde, arkadaşımın yatakhanesini ziyaret ettiğimde gelmiştim. Biraz şaşkınlık biraz büyülenme arasında bir yerdeydim sanırım.&nbsp;New York’a taşınmamın üçüncü ayında şehri avucumun içi gibi bildiğini sanan ben, bir anda küçücük bir bölge değişimiyle şaşkına dönmüştüm. Şehir o zaman biraz gözümü korkutmuş, alçak gönüllü olmam gerektiğini hatırlatmıştı. Üniversitenin ikinci yılında bu mahallenin etrafında bir yatakhanede yaşadım ama çok hakkını verdim mi emin değilim. Mahallede durmaktansa soluğu hep farklı yerlerde aldım.<img src="https://images.aposto.com/2022/1/5/1643983488077.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Analog bir gözden Little Italy<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">19 yaşındaki Yasmin’in bu varoluşuyla şu an 23 yaşında olan Yasmin’inki çok farklı. Bu yüzden mahalledeki değişimlerden bahsederken sanırım kendi içimde yaşadığım değişimleri görmezden gelmek uygun olmaz. New York hızlı bir şehir — bu da demek oluyor ki maalesef birçok yer kapanıyor ve yerine farklı yerler açılıyor.&nbsp;Dikkat etmeye çalıştığım bir detay, özellikle Chinatown’un ucunda yaşayan biri olarak apartman ararken mahallenin ya da herhangi bir yerin soylulaştırılmasında rol oynayan şirketlere bakmamaktı. Lokal işletmelerin yerine açılan yeni, bölgenin kültürüne çok da saygı duymayan zincir mağazalara da gitmemeye çalışıyorum, küçük işletmeleri desteklemeye özen gösteriyorum.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeni bir hayat kovalayan göçmenlerin mahalleleri</h2>Chinatown’da yaşayanların sadece yaklaşık %36’sı New York eyaletinde doğanlardan oluşuyor — o yüzden idealde New Yorklu burada barınmaktan keyif alan herkese denebilmeli. New Yorkluları burada doğanlarla kısıtlamak, bu renkli, multikültürel şehrin yaklaşık 3,1 milyon göçmenini görmezden gelmek anlamına geliyor. Tabii bu aidiyet, herkesin mutlulukla yaşadığı dünya, hâlâ ulaşılması gereken bir hedef: Pandemi döneminin de gözler önüne serdiği gibi ırkçılık maalesef hâlâ kendini güçlü bir şekilde gösteriyor.&nbsp;Chinatown da bu dönemde en çok zarar gören mahallelerden biri oldu. Trump’ın ve Fox News gibi muhafazakâr haber örgütlerinin "Çin Virüsü" söylemiyle başlayan nefret, şehrin ve ülkenin bazı kesimlerindeki ırkçı insanları nefret söylemleri bağırmaya ve vahşete başvurmaya motive etti. Buna karşılık da New York dâhil birçok şehirde Stop Asian Hate başlığı altında protestolar ve yürüyüşler düzenlendi. Yani teoride New Yorklu, bu şehre gelen ve kendine bir hayat kuran herhangi bir kişiye denebilmeli.<img src="https://images.aposto.com/2022/1/5/1643983510511.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Chintown market manzarası<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">New York’un tüm tarihi bunun üzerine kurulu: Chinatown ve Little Italy okyanuslar aşarak yeni bir hayat kovalayan göçmenlerin hikâyelerini anlatıyor. New York City’nin yaklaşık %40'ı göçmenlerden oluşuyor. Benim mahallemden metroya atlayıp Jackson Heights ilçesine çıkarsan kendini 167’den fazla dilin konuşulduğu bir yerde buluyorsun. New York’u özel kılan bu.&nbsp;Bu kadar kültürün, insanın, yemeğin, dinin ve dilin buluştuğu bir yerde perspektifini genişletmemek biraz imkânsız. Şehir çok şey katıyor. Ben kendimi New Yorklu olarak görüyor muyum? Evet, görüyorum. Bence şehrin hakkını vererek yaşıyorum. Şehre çok büyük bir saygı duyuyorum, keşfetmeye, tarihini anlamaya özen gösteriyorum.🥯 Editörün notu: Mart ayında Yasmin’le New York sokaklarında gezmeye, birbiri içine geçmiş mahalleleri keşfetmeye devam edeceğiz!

Mahalle: Chinatown. Mahalleli & Fotoğraflar: Yasmin Güleç.

“Hele bir New York, New York çalmaya başlarsa işte o zaman kendimi bir filmdeymiş gibi hissediyorum.”

<img src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1643445618011.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.56" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Haftalık seyahat ve kültür yayını Soli’de sınırların duvarlarla değil umutlarla çizildiği yerlerde geziniyor, daha önce gitmediğimiz mahallelerde oralı oluyoruz. Her hafta bir mahallede, bir mahallelinin peşine düşüyoruz — müdavimi olduğu yerlerin, uğramadan geçmediği dükkânların, gün batımı seyir noktasının, hoşsohbet esnafın, sürprizli sokakların hikâyelerini dinliyoruz.Bu hafta Ege'yle Göktürk'te buluştuk. Haftaya Yasmin'le Chinatown'dayız.Şimdi mahalleni anlatma sırası senin. Mahallende nereleri keşfedelim, müdavimi olduğun yerler nereleri <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZwdWJsaXNoZXI9NjBhMjlkNTg0NjgxZTEwMDA2NmE1ZTFjJm5ld3NsZXR0ZXI9NjBhMmE1OTA2Mzg4NzEwMDA2ZWZkMmU2Jmlzc3VlPTYxZWFjMzY0ZDcwMTQ5MDAwNjU5OTc1NCZzdWJzY3JpYmVyPXVuZGVmaW5lZCZzdG9yeT02MWVhYzQ3ZGQ3MDE0OTAwMDY1OTljNGYmYXV0aG9yPW51bGwmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGZG9jcy5nb29nbGUuY29tJTI1MkZmb3JtcyUyNTJGZCUyNTJGZSUyNTJGMUZBSXBRTFNjbmpkVjRzb3d0T1JRVFBtOFYxUHVlU09kTVZ2cU10T0ltUUhjNkZNaGN3aHh6blElMjUyRnZpZXdmb3Jt" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yaz bize</a>, takılalım peşine!

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/20lik" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">20’lik</a>, kafada oluşan saçma sorular, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapıların, gündem ile üzerimize çökebilecek fenalığın paylaşıldığı bir bülten.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bizim Olmayı Bırakan Yerler</h3>Doğduğumdan beri her yaz Bodrum’a gideriz. Anneannem ve dedem ile geçirdiğimiz o birkaç hafta hep şen şakrak, biraz gürültülü ve yemek dolu geçer. Dedemin yıllar içinde kendi elleriyle orman haline getirdiği harika bahçesini sulamasını ve ağaçlara tırmanmasını (evet hâlâ) izler, anneannemle çay içip saatlerce konuşur, dayımın 51 oynarken hile yapması ile çıkan kavgaları fişekler, annemle saatlerce denizde yüzer, babamla da kim daha çok yandı yarışmasına girer ve hep kaybederim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/5/1626445487740.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Küçükken anneannem ve dedemle damda yatar, yıldız toplardık. Sabah kalktığımda yanımda bulunan sepette anneannemin erkenden kalkıp alüminyum folyodan yaptığı yıldızları bulur, heyecanlanırdım. Çarpım tablosunu Bodrum’da öğrendim, denizden çıkarken merdivende tamamen kestiğim topuğumun, yara izi hâlâ durur. Kısaca 22 senedir Bodrum’da ailemle olmak hayatımdaki en daimi olan geleneklerden biri. Bu 22 senede ise Bodrumun değişimini, tabiri caizse “soylulaştırılmasına” şahit oldum, oluyorum. Bunu gördükçe de üzülüyorum.Soylulaştırmadan kastım nedir? &nbsp;Soylulaştırma ya da ‘gentrification’, orta ve üst sınıfların, düşük gelirli semtlere yerleşip oraları değiştirmesine deniyor. Bu değişim ile bakımsız yerler yenilenirken, eski mahalle sakinlerinin de istemeden yerinden edildiği gözlemleniyor. Bununla beraber de o mahalleyi özel kılan birçok şey de bu yenileme ve sözde “nezihleştirme” çabaları arasında kayboluyor. Bunun New York örneği; yıllardır Çinli göçmenlerin, restoranları ve marketleri ile kendilerinin kıldıkları Chinatown’a geliştirme projeleri ile yeni binalar yapılması ve zenginlerin yerleşmesi. Bunun sonuçlarından biri de küçük el yapımı noodle dükkanları yerine Pinterest-havasında pahalı kafelerin açılması. Mahallelerin kalkındırılması, geliştirilmesi, yaşam standartlarının iyileştirilmesi önemli olsa da, bunu oranın sakinlerini yerinden etmeden ve özgün kılan unsurları yok saymadan yapmanın önemli olduğunu düşünüyorum.&nbsp;Bir Istanbullu olarak, yazın gittiğim Bodrum’un eski Bodrum olmamasından şikayet etmem, kabul ediyorum, biraz tuhaf. Eminim oranın daimi-sakinlerinin söyleyecek daha çok sözü vardır. 2017’de Çeşme’nin özellikle İstanbullular arasında popülaritesinin artmasıyla bazı İzmirliler “İstanbullular siz İzmir'e gelmeyin,” gibi paylaşımlarda bulunmuştu.Şu an Bodrum’da İstanbul'un lüks gece hayatından birçok iz görebiliyorsunuz: Lucca, Papermoon, Inari gibi yerler Bodrum’da şubeler açtı. Büyük oteller, bol turistler, mermer yerler derken tamamen farklı bir ortama büründü. Yalıkavak’ta bulunan marinanın eski halini hatırlayanlar var mı bilmiyorum ancak onun bile sıcak, sarı ve kahverengi tonlarından, hasırlı dekorasyonundan, gri, markalar ile dolu ve mermer görünüme dönüşmesi bile bu değişimin çok net bir göstergesi. Benim için problem Bodrum’un değişmesinden çok, nasıl değiştiği ile ilgili. Seyahat ederken aşina olduğunuz restoranlar ve yapılar görmek insanı rahatlatabilir, kabul ediyorum, ancak Bodrum’un mini bir İstanbul’a dönüşmesi, turist ve lüks hayata yönelik bir yer olması beni rahatsız ediyor. Gezmenin amacı, yaşadığımız yerde bulamadıklarımıza ulaşmak değil mi? Birazcık alıştıklarımızdan uzaklaşmak, keşfetmek, yeni şeyler denememiz gerekmiyor mu? Yoksa 8 saat yol gidip aynı yere varmanın ne önemi var?&nbsp;Soylulaştırmanın da beni rahatsız eden kısmı bu. Şehirleri özel kılan o köşeler, taşlar, yerler kayboldukça, hepsi birbirine benzeyen, tanıdık ama yüzeysel mekanlarla karşı karşıya kalıyoruz. <a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3NvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj02MDExOTAyODM3MTU3NjAwMDY3MjM2YjcmaXNzdWU9NjBlYzE5NzBiMjdhOGUwMDA2MjgxNzFjJnN1YnNjcmliZXI9dW5kZWZpbmVkJnN0b3J5PTYwZWVkN2Q2YjI3YThlMDAwNjJiNzQwZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhcG9zLnRvJTI1MkZzJTI1MkY2MDkzOTAxODQyMTExNjAwMDdhYzAwYTI=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alıp Başını Gidenler</a> için Berk Kır ile yaptığım röportajda ona sorduğum ama bültene eklemediğim sorulardan biri İstanbul’un değişimi ile ilgili ne hissettiğiydi — bu konuda onunla kalbimin çok kırıldığını paylaşmıştım. &nbsp;O da her zamanki belagatı ile bana bir dengeden bahsetmişti.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Beni bazen üzüyor, bazen de heyecanlandırıyor ama genelde bir kırgınlık oluyor üzerimde. Bir şeyin anlamını anlamadan onu sadece dönüştürmek ya da günümüze uyarlamak çok doğru bulduğum bir şey değil. Ancak eğer bi gelişime katkıda bulunacaksa bunun daha ince bir çizgide yürütülebileceğini düşünüyorum. Kendi hayatımda farklı katmanlara değer veren bir insanım. Buna da taraflar üstü bir yerden baktığımda bu değişi İstanbul’un oluşmakta olan yeni bir katmanı olarak görüyorum. İyi ya da kötü, gün sonunda burayı ifade eden bir şey.”</blockquote>Berk’in de dediği gibi değişimin içinde eskiye de bir yer olmalı — bir yeri özel yapan şeyleri tamamen sil baştan yapıp her yeri birbirine benzetemeyiz. Eski katmanların da yeniler ile bir arada var olabilmesi lazım.&nbsp;Anthony Bourdain’in seyahat üzerine çok güzel bir sözü var. Seyahatin amacının rahat olmaktansa kendimizi zorlamaktan, alıştığımız düzenlerden çıkmaktan ibaret olduğu ile ilgili. İngilizcelerini de tutuyorum çünkü çevirilerim kesinlikle Bay Bourdain'in hakkını vermiyor.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Travel isn’t always pretty. It isn’t always comfortable. Sometimes it hurts, it even breaks your heart. But that’s okay. The journey changes you; it should change you. It leaves marks on your memory, on your consciousness, on your heart, and on your body. You take something with you. Hopefully, you leave something good behind.”</blockquote><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Seyahat hep güzel değildir. Her daim konforlu da değildir. Bazen canınızı acıtır, hatta kalbinizi bile kırabilir. Ama bu sorun değil. Yolculuk sizi değiştirir; sizi değiştirmeli. Hafızanızda, bilincinizde, kalbinizde ve vücudunuzda bir iz bırakmalı. Seyahatten bir parça alıyorsunuz ve umut ediyorum ki, siz de arkanızda güzel bir şey bırakıyorsunuzdur.”</blockquote>Eski Yalıkavak Marina’da ilk (ve son) defa kornette pizza yemenin heyecanını tattığım, benim Bodrumum artık bana biraz uzak geliyor. Ama bulmak için o mesafeyi gitmeye hazırım. Sonuçta biz hatırlamaya ve ulaşmaya çalıştıkça, sevdiğimiz yerlerin anısı yaşamaya, hâlâ ayakta duran yerler de korunmaya devam edecek. Günün sonunda, damında yıldız topladığım Bodrum hâlâ benim.

Editörün Seçkisi

Doğduğumdan beri her yaz Bodrum’a gideriz. Anneannem ve dedem ile geçirdiğimiz o birkaç hafta hep şen şakrak, biraz gürültülü ve yemek dolu geçer. Dedemin yıllar içinde kendi elleriyle orman haline getirdiği harika bahçesini sulamasını ve ağaçlara tırmanmasını (evet hala) izler, anneannemle çay içip saatlerce konuşur, dayımın 51 oynarken hile yapması ile çıkan kavgaları fişekler, annemle saatlerce denizde yüzer, babamla da kim daha çok yandı yarışmasına girer ve hep kaybederim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/3/1626292191260.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.32" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Küçükken anneannem ve dedemle damda yatar, yıldız toplardık. Sabah kalktığımda yanımda bulunan sepette anneannemin erkenden kalkıp alüminyum folyodan yaptığı yıldızları bulur, heyecanlanırdım. Çarpım tablosunu Bodrum’da öğrendim, denizden çıkarken merdivende tamamen kestiğim topuğumun, yara izi hala durur. Kısaca 22 senedir Bodrum’da ailemle olmak hayatımdaki en daimi olan geleneklerden biri. Bu 22 senede ise Bodrumun değişimini, tabiri caizse “soylulaştırılmasına” şahit oldum, oluyorum. Bunu gördükçe de üzülüyorum.Soylulaştırmadan kastım nedir? &nbsp;Soylulaştırma ya da ‘gentrification’, orta ve üst sınıfların, düşük gelirli semtlere yerleşip oraları değiştirmesine deniyor. Bu değişim ile bakımsız yerler yenilenirken, eski mahalle sakinlerinin de istemeden yerinden edildiği gözlemleniyor. Bununla beraber de o mahalleyi özel kılan birçok şey de bu yenileme ve sözde “nezihleştirme” çabaları arasında kayboluyor. Bunun New York örneği; yıllardır Çinli göçmenlerin, restoranları ve marketleri ile kendilerinin kıldıkları Chinatown’a geliştirme projeleri ile yeni binalar yapılması ve zenginlerin yerleşmesi. Bunun sonuçlarından biri de küçük el yapımı noodle dükkanları yerine Pinterest-havasında pahalı kafelerin açılması. Mahallelerin kalkındırılması, geliştirilmesi, yaşam standartlarının iyileştirilmesi önemli olsa da, bunu oranın sakinlerini yerinden etmeden ve özgün kılan unsurları yok saymadan yapmanın önemli olduğunu düşünüyorum.&nbsp;Bir Istanbullu olarak, yazın gittiğim Bodrum’un eski Bodrum olmamasından şikayet etmem, kabul ediyorum, biraz tuhaf. Eminim oranın daimi-sakinlerinin söyleyecek daha çok sözü vardır. 2017’de Çeşme’nin özellikle İstanbullular arasında popülaritesinin artmasıyla bazı İzmirliler “İstanbullular siz İzmir'e gelmeyin,” gibi paylaşımlarda bulunmuştu.Şu an Bodrum’da İstanbul'un lüks gece hayatından birçok iz görebiliyorsunuz: Lucca, Papermoon, Inari gibi yerler Bodrum’da şubeler açtı. Büyük oteller, bol turistler, mermer yerler derken tamamen farklı bir ortama büründü. Yalıkavak’ta bulunan marinanın eski halini hatırlayanlar var mı bilmiyorum ancak onun bile sıcak, sarı ve kahverengi tonlarından, hasırlı dekorasyonundan, gri, markalar ile dolu ve mermer görünüme dönüşmesi bile bu değişimin çok net bir göstergesi. Benim için problem Bodrum’un değişmesinden çok, nasıl değiştiği ile ilgili. Seyahat ederken aşina olduğunuz restoranlar ve yapılar görmek insanı rahatlatabilir, kabul ediyorum, ancak Bodrum’un mini bir İstanbul’a dönüşmesi, turist ve lüks hayata yönelik bir yer olması beni rahatsız ediyor. Gezmenin amacı, yaşadığımız yerde bulamadıklarımıza ulaşmak değil mi? Birazcık alıştıklarımızdan uzaklaşmak, keşfetmek, yeni şeyler denememiz gerekmiyor mu? Yoksa 8 saat yol gidip aynı yere varmanın ne önemi var?&nbsp;Soylulaştırmanın da beni rahatsız eden kısmı bu. Şehirleri özel kılan o köşeler, taşlar, yerler kayboldukça, hepsi birbirine benzeyen, tanıdık ama yüzeysel mekanlarla karşı karşıya kalıyoruz. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/609390184211160007ac00a2" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alıp Başını Gidenler</a> için Berk Kır ile yaptığım röportajda ona sorduğum ama bültene eklemediğim sorulardan biri İstanbul’un değişimi ile ilgili ne hissettiğiydi — bu konuda onunla kalbimin çok kırıldığını paylaşmıştım. &nbsp;O da her zamanki belagatı ile bana bir dengeden bahsetmişti.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Beni bazen üzüyor, bazen de heyecanlandırıyor ama genelde bir kırgınlık oluyor üzerimde. Bir şeyin anlamını anlamadan onu sadece dönüştürmek ya da günümüze uyarlamak çok doğru bulduğum bir şey değil. Ancak eğer bi gelişime katkıda bulunacaksa bunun daha ince bir çizgide yürütülebileceğini düşünüyorum. Kendi hayatımda farklı katmanlara değer veren bir insanım. Buna da taraflar üstü bir yerden baktığımda bu değişi İstanbul’un oluşmakta olan yeni bir katmanı olarak görüyorum. İyi ya da kötü, gün sonunda burayı ifade eden bir şey.”</blockquote>Berk’in de dediği gibi değişimin içinde eskiye de bir yer olmalı — bir yeri özel yapan şeyleri tamamen sil baştan yapıp her yeri birbirine benzetemeyiz. Eski katmanların da yeniler ile bir arada var olabilmesi lazım.&nbsp;Anthony Bourdain’in seyahat üzerine çok güzel bir sözü var. Seyahatin amacının rahat olmaktansa kendimizi zorlamaktan, alıştığımız düzenlerden çıkmaktan ibaret olduğu ile ilgili. İngilizcelerini de tutuyorum çünkü çevirilerim kesinlikle Bay Bourdain'in hakkını vermiyor.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Travel isn’t always pretty. It isn’t always comfortable. Sometimes it hurts, it even breaks your heart. But that’s okay. The journey changes you; it should change you. It leaves marks on your memory, on your consciousness, on your heart, and on your body. You take something with you. Hopefully, you leave something good behind.”</blockquote><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Seyahat hep güzel değildir. Her daim konforlu da değildir. Bazen canınızı acıtır, hatta kalbinizi bile kırabilir. Ama bu sorun değil. Yolculuk sizi değiştirir; sizi değiştirmeli. Hafızanızda, bilincinizde, kalbinizde ve vücudunuzda bir iz bırakmalı. Seyahatten bir parça alıyorsunuz ve umut ediyorum ki, siz de arkanızda güzel bir şey bırakıyorsunuzdur.”</blockquote>Eski Yalıkavak Marina’da ilk (ve son) defa kornette pizza yemenin heyecanını tattığım, benim Bodrumum artık bana biraz uzak geliyor. Ama bulmak için o mesafeyi gitmeye hazırım. Sonuçta biz hatırlamaya ve ulaşmaya çalıştıkça, sevdiğimiz yerlerin anısı yaşamaya, hala ayakta duran yerler de korunmaya devam edecek. Günün sonunda, damında yıldız topladığım Bodrum hala benim.&nbsp;

<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-08T12:31:06.129Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Pornsak Pichetshote ve Alexandre Tefenkgi’nin çocuğu The Good Asian, Amerika’nin ilk Çinli-Amerikalı dedektifi Edison Hark’ı konu alıyor. 1870’lerdeki krizi asyalıların suçu olarak gören Amerikan hükümeti 1880’lerde çıkan bir yasayla asyalı göçmenlerin Amerika’ya girşini yasaklamıştı. Bundan 50 yıl sonra asyalıların devlet memuru olarak çalışabildiği tek eyalet olan Hawaii’de polis olan Edison Hark’ın maceralarını film noir estetiğinde işleyen bu kitap, Covid ile birlikte yükselen asyalılara karşı yöneltilen ırkçılığın temellerine de ışık tutuyor.&nbsp;Amerikalı bir milyoner tarafından yetiştirilen Hark, üvey kardeşinin isteğiyle çalıştığı yer olan Honolulu’dan eski evi San Francisco’ya geliyor. Chinatown’ıyla ünlü kent, 1800’lerden beri asyalı göçmenlerin Amerika’da en çok bulunduğu yerlerden biri. Hasta üvey babasını ziyaret ettikten sonra kardeşinin isteğiyle babasıyla aşk yaşayan ama bilinmeyen bir sebepten evden kaçan hizmetçilerini aramaya koyuluyor. Bu sırada da yolu Chinatown’a düşen Hark, bitti sanılan çete savaşlarının da gizliden devam ettiğini keşfediyor. İlk sayı bizi asyalı göçmenlerin hayatlarından kesitler sunarken karizmatik dedektifimiz Edison Hark’ın da geçmişine ışık tutuyor. Bakalım ilerleyen sayılar detaycı dedektifin önüne neler çıkaracak.İyi bir polisiye hikaye her zaman okumayı en sevdiğim türlerden. Yaratıcı ikili de Edison Hark ile hem ilgi çekici bir karakter yaratmış hem de 1930'ların noir estetiğini çok iyi işlemiş. Tefenkgi inanılmaz bir iş çıkarmış. Her paneline bakmak ayrı güzel. Eğer Film noir seviyorsanız ya da günümüzde yükselen asyalılara karşı ırkçılığın temellerine bir bakış atmak istiyorsanız bu kitabı kaçırmamanız gerekiyor.Kapak: Dave Johnson

Chinatown ile ilgili hikayeler