<a fr-original-style="" href="https://www.linkedin.com/in/begumcalimli/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Begüm Çalımlı</a>Bir sonbahar yaprağı düşünün. Usulca süzülen, dans eden, kendi ritminde ilerleyen. Tutunduğu ağaçtan kopup toprağa kavuşurken, süzülüşünde bir müzikal nota taşıyan. Bu basit hareket bile doğanın en büyük gerçeğini fısıldar: hiçbir şey aynı kalmaz, her şey bir şekilde tekrar eder.&nbsp;Folia tam da bu noktada başlıyor; yaprakla çılgınlığın, düzenle kaosun, doğayla sanatın kesişiminde. 15. yüzyılda İber Yarımadası’nda ortaya çıkan bu tema, Avrupa müzik tarihinin en dikkat çekici döngülerinden biri. Basit, tekrarlayan bir yapı. Zamanla besteciler, bu temayı kendi çağlarının ruhuyla dönüştürdüler; Lully’den Corelli'ye, Vivaldi'den Rachmaninoff'a ve hatta günümüzde Max Richter’e kadar uzanan bir yol. Her besteci Folia'yı kendi döneminin ruhuyla harmanlayarak ölümsüzleştirdiler. Kimi hızlandırdı, kimi yavaşlattı. Ama hep o tanıdık döngü kaldı geride. Tıpkı mevsimler gibi. Tıpkı biz insanlar gibi.&nbsp;Bugünlerde Abdülmecid Efendi Köşkü’nde sanatseverlerle buluşan Folia sergisi, bu müzikal döngünün görsel sanatlardaki izlerini sürüyor. Sergiye sessizce bakmak, tıpkı müzikteki gibi, izleyiciye anlatılmak isteneni sezdiriyor, hatta kimi zaman duymaktan daha fazlasını. Sergide yer alan 300’ü aşkın eser, doğanın ve insanın ortak bir dilde buluşabildiğini gösteriyor. Bir yaprağın damarlarında ne varsa, bir sanatçının çizgisinde de o var: tekrar, değişim ve dönüşüm.&nbsp;Küratörler Selen Ansen ve Eda Berkmen, Japonya’dan Güney Afrika’ya, dünyanın dört bir yanından 100’e yakın sanatçıyı bir araya getirmiş. Bu seçki, kültürel çeşitliliğe rağmen ortak bir tema etrafında birleşiyor, doğanın döngüselliği. Her sanatçı bunu kendi sesiyle, kendi coğrafyasından bir bakışla yorumluyor. Ama anlatılan şey aynı, doğa tekrar eder ancak hiçbir tekrar bir öncekine benzemez. Folia, İspanyolca’da “çılgınlık”, Latince’de ise “yaprak” anlamına geliyor. Bu iki anlam Folia’nın doğaya ve insana aynı anda dokunabilmesini açıklıyor. Doğanın öngörülemez döngüsü, sanatın yaratıcı değişkenliğini hatırlatıyor. Tıpkı bizim hayatlarımız gibi. &nbsp;Ne yazık ki, bugün insanlığın doğayla ilişkisi giderek disharmonik bir hal alırken, iklim krizi, bu kadim müzikal temanın uyumsuz bir varyasyonuna dönüşmüştür. Doğa ise kendi partisyonuna sadık; her aşırı hava olayı, eriyen buzul ve yok olan tür, bu disharmoninin acı tınısı.&nbsp;Bu sergi, sadece sanatın kendi tarihine değil, yaşadığımız gezegene de başka bir gözle bakmamızı sağlıyor. Folia'nın yolculuğunda belki de en çarpıcı olan şey, yüzyıllar ve kültürler arasında değişse de özünü hep koruması. Nasıl ki yapraklar her baharda yeniden doğuyorsa, biz de yeniden başlayabiliriz. Nasıl ki doğa kendi ritmini kaybetmeden binlerce yıl sürebiliyorsa, biz de onunla birlikte var olabiliriz.&nbsp;Folia’nın bize fısıldadığı şey ise şu:&nbsp;Kalıcı olmak istiyorsan, değişmeyi öğrenmelisin, tıpkı doğanın yaptığı gibi. Ve bunu yaparken, ona kulak vermelisin. Çünkü doğa binlerce yıldır aynı melodiyi söylüyor, sadece her defasında başka bir tonda…“Tekrarın Şarkısı Folia” çalma listesini <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/07VmA9fcuT1LxrXV9l0Vyg?si=cbd0c3292fcf4faa&nd=1&dlsi=8dc9b505ab894267" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya</a>&nbsp;tıklayarak dinleyebilirsiniz. 🎶

Dünyahali

Abdülmecid Efendi Köşkü - Folia sergisi 

Tekrarın Şarkısı Folia

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Sanattan masaya: Abdülmecid Efendi Köşkü’nde açılan&nbsp;Folia sergisi Türkiye’nin ilk vegan fine dining restoranı Telezzüz’ün yeni tadım menüsüne ilham oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar:&nbsp;Küratörlüğünü Selen Ansen ve Eda Berkmen’in üstlendiği Folia sergisi, hayalî bir bahçenin kapılarını aralayarak bitkiler, hayvanlar ve insanlar arasındaki karşılıklı etkileşimleri yeniden düşünmeye teşvik ediyor. Şef Bahtiyar Büyükduman’ın imzasını taşıyan "Folia: Yaşam Bahçesinde Döngüsel Yolculuk" isimli tadım menüsü ise sergideki eserlerin tabaklardaki sembolik bir anlatısına dönüşüyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Okuma önerisi:&nbsp;Yemek ile sanat arasındaki arasındaki tarihsel bağları, bu ilişkinin geçirdiği dönüşümleri ve günümüzde şeflerin sanatçı olup olmadığına dair tartışmaları <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/yemek-sanat-olabilir-mi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"Yemek sanat olabilir mi?"</a>&nbsp;başlıklı yazıda merceğe almıştık.</li></ul>

apéro

• Folia sergisi açılıyor: "Folia" sergisi, 21 Eylül'de Abdülmecid Efendi Köşkü'nde sanatseverlerle buluşacak ve doğadaki süreçleri farklı malzemelerle yorumlayarak etkileşimleri yeniden düşünmeye teşvik edecek.<ul><li>Serginin küratörlüğünü Selen Ansen ve Eda Berkmen üstleniyor.</li><li>Yaklaşık 100 sanatçının 300'ü aşkın yapıtı, Japonya'dan Güney Afrika'ya kadar farklı coğrafyalardan ve 19. yüzyıldan günümüze uzanan eserleri içeriyor.</li><li>"Folia" sergisi, 1 Mart 2026'ya kadar ziyarete açık olacak.</li></ul>

Canlı Gündem

Sergi adı: Bugün de Yaşıyorum / Cengiz ÇekilNerede? ArterNe zaman? 9 Şubat - 24 EylülNeden gitmeli? 1970’lerde başlayan sanat üretiminde öncü ve yenilikçi yaklaşımıyla sanatçı kimliğinin yanı sıra akademisyenliğiyle de dikkat çeken Türkiye çağdaş sanatının önemli köşetaşı isimlerinden biri Cengiz Çekil. Ancak 2015 yılında kaybettiğimiz sanatçının eserleri, 2010’da Vasıf Kortun’un küratörlüğünü yaptığı Rampa’daki retrospektif sergisinden sonra ilk kez bu denli kapsamlı bir sergiyle izleyiciyle buluşuyor.Cengiz Çekil’in 2011’de New York'taki The Museum of Modern Art’ın (MoMA) koleksiyonuna dâhil edilen Günce adlı 1976 tarihli işi, bir hatıra defterine yaklaşık iki ay boyunca o günün tarihini atarak bir mühürle not düştüğü “Bugün de Yaşıyorum” cümlesinden oluşuyor. Arter’deki retrospektif sergi başlığını, 80 darbesi öncesinde gündelik hayatın olağanlaşan şiddet atmosferinde hayatta kalmanın olağanüstülüğünü, korkuya karşılık umudu nahif bir dille anlatan bu cümleden alıyor. Böylece sergi, Çekil’in “bugün de” eserleriyle yaşadığını izleyiciye hatırlatıyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/6/2/1689074292200.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Saplantı, Cengiz Çekil, 1974 [2013] | Fotoğraf: Barış Özçetin" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Saplantı, Cengiz Çekil, 1974 [2013] | Fotoğraf: Barış ÖzçetinSerginin küratörü Eda Berkmen; Bugün de Yaşıyorum sergisini kurarken Çekil’in çeşitliliği ve kapsamı geniş sanat pratiğini, izleyicinin dolayımsız bir şekilde eserlere odaklanabilmesine olanak sağlamaya çalışarak kurgulamış. Uzun yıllardır izleyiciyle buluşmayan, yeni kuşakların neredeyse hiç karşılaşmadığı eserleri müze içinde konumlandırırken kategorize etmek yerine doğrudan ve açık bir sergileme biçimini tercih etmiş. Berkmen’in sergide yer vermek istediği olmazsa olmaz eserler ise 1980’li yılların sonunda ürettiği Düzenleme ismini vererek numaralandırdığı yerleştirmeleri, 1995 İstanbul Bienali’nde Aya İrini’de sergilenen Sağır Çığlık ve şaşırtıcı mekanik bir düzenek olan Yerleştirme 96 isimli yapıt.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/2/1689073861584.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Düzenleme No. 5, Cengiz Çekil, 1987 | Kaynak: Argonotlar" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Düzenleme No. 5, Cengiz Çekil, 1987 | Kaynak: ArgonotlarCengiz Çekil kimdir?Ankara’da Gazi Eğitim Enstitüsü’nde resim okuduktan sonra 1970-1975 yılları arasında devlet bursuyla Paris’te École Nationale Supérieure des Beaux-Arts’da eğitimine devam eden sanatçı, avangart sanat akımlarıyla ilişki kurmanın da etkisiyle yerleşik resim ve heykel algısının dışında bir üretim pratiği geliştirir. Yıllar sonra “Kendime rağmen dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkmış gibi hissettim” diye tarif edeceği ilk kavramsal işlerinden Korkuluk’u da o yıllarda Paris’te üretir:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Paris’te göre göre, yapa yapa, bir gün, bir hâl geldi bana. Atölyeye müthiş bir heyecanla girdim ve hızla çalışmaya başladım. Önce haç şeklinde bir tahta çaktım. Bir paltom vardı, haça onu giydirdim. Sonra üstüne alçı atarak korkuluğa dönüştürdüm. Kafasına da bir şapka koydum. Korkuluk çıktı ortaya. Bir kriz, trans hâli gibiydi, birdenbire, titremeyle beraber bir rahatlama…” &nbsp;</blockquote>İçinde yaşadığı dönemin sosyo-politik &nbsp;yansımalarını eserlerine taşıyan Cengiz Çekil; enerji, zaman, inanç, ölüm gibi temel kavramları ele almasıyla evrensel bir dil kurarken bir yandan da yerel kültürden beslenen üretimleriyle dikkat çeken bir sanatçı. Doğduğu coğrafya, çocukluğu, babasıyla kurduğu ilişkinin de eserlerine yansıdığını gördüğümüz sanatçı; gündelik ve hazır nesneleri işlevlerinden soyutlayarak ürettiği yerleştirmeleriyle geleneksel sergileme biçimlerine, ticari sanat anlayışına karşı da bir tavır sergiler. 80 darbesinin toplum üzerinde yarattığı sinikliği ve korkuyu Maşallah ve Evet serilerine dönüştürür, yine o yıllarda taşrada öğretmenlik yaparken evi taşlandığında İletişim Taşı&nbsp;adlı bir iş üretir. İşlerinde sıklıkla kullandığı mezar ya da mezar taşlarıyla ölümün düşünceleri öldüremeyeceğini, enerjinin kaybolamayacağını anlatır. Tıpkı geride bıraktığı eserleri gibi…<img src="https://images.aposto.com/2023/6/2/1689074181309.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Şeyler (detay) Cengiz Çekil, 1998 | Kaynak: Argonotlar" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şeyler (detay) Cengiz Çekil, 1998 | Kaynak: ArgonotlarBir alıntı:&nbsp;Bundan neredeyse 10 yıl önce, Eylül 2014’te, Istanbul Art News için yaptığımız söyleşide bir romantik olduğunu ve romantiklerin içinde bulundukları zamana dair mutsuzlukları olduğu için bugünle değil; geçmişle ilgilendiklerini söyleyerek pek çok işinin çocukluğuyla bağı olduğunu anlatmıştı Çekil. O söyleşide çocukluğunu anlattığı bölümde ise şöyle diyordu:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Benim için çocukluğumla ilgili önemli iki mekândan biri, yazın göçtüğümüz bağ eviydi. Bağda orada burada bulduklarımdan bir şeyler yaratmaya çalışırdım, meraklı bir çocuktum. Mesela kabak yaprağının sapından fıskiye, tahtalarla kayık, su çarkı yapardım. İlginçtir; bir Japon dizisinde görmüştüm o su çarklarından, sonra babamın atölyesinde daha gelişmişlerini yapmıştım. Zaten bir diğer çocukluk mekânım da babamın atölyesi…Babam enteresan bir adamdı. Ona hayrandım, çünkü çok yaratıcı ve zeki, sürekli arayışlar içinde olan biriydi. Bütün hayatı boyunca bir sürü iş değiştirdi ama esas işi tamircilikti. Onda bir kasaba insanının köşelere vuran böcekler gibi çıkış arama hâlini görüyordum.Bor’un ilk bisikletçisiydi. Sonra sıkıldı, dokumacılık yapmaya başladı, ardından su değirmeni çalıştırdı. Ağır vasıta şoförlüğü, makine tamirciliği derken en son yaşlılığına yakın; güçten kuvvetten düşeceğini hesap ederek saatçiliği öğrendi. Bütün çarşı kapanır, bir tek onun ışıkları yanar, gece üçlere kadar tutkuyla çalışırdı. Her işi zirveye getirir, orada bırakırdı. Bu, biraz da taşra insanının çıkışsızlığı gibiydi.Bilimsel düşünen bir kafası olduğu için dincilerle de arası iyi değildi. Oruç tutmamak meseledir bizim oralarda ama babam oruç tutmaz, namaz kılmazdı. O dar coğrafyada bizim eve her gün gazete girerdi, düzenli kitap okunurdu. Babamın düşünce sistemi biz çocuklarını yetiştirmesi açısından da önemliydi. Mesela tanrıyı sorduğumuzda elektriği gösterir, “İşte böyle bir şey tanrı” derdi, “etkisi var ama kendisi yok”. Güzel bir eğretileme, öyle değil mi? İşte babamın o atölyesi, orada yaptığı işler benim dünyamın oluşmasında, ileride yapacağım işlerde çok etkili oldu. Babamın hayata bakışını Duchamp’a da benzetirim ben…</blockquote>Öne çıkan eser:Yine Istanbul Art News’teki söyleşide çocukluğun doğasından etkilenerek ürettiği&nbsp;Çocukluğa Doğru,&nbsp;Çocukluktan Beri işini onun &nbsp;ağzından aktaralım:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(52, 125, 121); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Çocuk yılan boğar.” Türkçe bu deyim çocukların tehlikeyi, tehlikeli şeyleri bilmemelerini anlatır. Çocukluğumda kendi oyuncaklarımı kendim yapardım. Sandalyeden kamyon yapmak gibi. Bu işim de böyle bir hissedişin üründür. Boş Coca Cola şişeleriyle; pilli, ampullü, tehlikeli patlayıcı bir düzeneği çağrıştıran oyuncaklar yaptım. Bu işi Paris’te 1974 yılında yaptım. Temmuz 1975’te sergiledim. İşin yapılış tarihi, dönemi, işi ve duruşunu tanımlayan; anlatan bir unsur olduğu için ilk yapıldığı tarihi belirtmek istedim. İstanbul’da sergilediklerimde ilk örneklere sadık kalarak yeniden ürettiğimi belirtmek için 1974 ile birlikte 2010 tarihini de yazmıştım. Sergilendiği zaman pillerin olması, ampulün yanması, biraz ‘kola’nın da olması işi yaşatacaktır. Pil kutusunu da ona göre tasarladım.</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/6/2/1689073595122.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Çocukluğa Doğru, Çocukluktan Beri (detay), Cengiz Çekil, 1974 | Fotoğraf: Barış Özçetin" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Çocukluğa Doğru, Çocukluktan Beri (detay), Cengiz Çekil, 1974 | Fotoğraf: Barış ÖzçetinVe daha fazlası:&nbsp;Cengiz Çekil’in eğitiminden pratiğine, akademi ve kültür üretimlerine katkılarından işlerinin yer aldığı sergi ve koleksiyonlara hayatını ayrıntılandıran arşivi, SALT Araştırma tarafından sınıflandırılarak 2020 yılında dijital ortama aktarıldı. SALT aynı yıl Cengiz Çekil: 21.08.1945-10.11.2015 yayınını da basılı olarak erişime sundu. Türkçe ve İngilizce dillerinde ayrı hazırlanan kitap Erden Kosova’nın kaleme aldığı monografiyle açılıyor; Ahu Antmen, Sevgi Avcı, Vasıf Kortun ve Sarah Neel-Smith’in yazıları ile Vahap Avşar ve Hans Ulrich Obrist’in söyleşilerini bir araya getiriyor. Beraberinde bağımsız bir kitap formunda oluşturulan Cengiz Çekil Okulu ise Çekil’in öğrencilerinden Vahap Avşar’ın 2015’te ürettiği aynı adlı videonun dökümünü sunuyor. Vasıf Kortun tarafından düzenlenerek yayıma hazırlanan metin, Avşar’ın 1995’te Ankara’da başlayarak 20 yıl boyunca Çekil’le belli aralıklarla yaptığı samimi ve incelikli söyleşilerden meydana geliyor.Yazı: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/altozlem/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Özlem Altunok</a>Argonotlar, güncel sergileri ve güncel sanat tartışmalarını ele alan bağımsız ve çok sesli bir platformdur. Argonotlar’ın diğer içeriklerine <a fr-original-style="" href="https://argonotlar.com/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">web sitesinden</a> erişebilirsin.

Aposto İstanbul

Özlem Altunok, 24 Eylül'e kadar Arter'de görebileceğin "Bugün de Yaşıyorum"u yazdı.

Bugüne bırakılmış bir günce

<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Söyleşi. Bir Balıkmışım Bacakları Olan sergisinin küratörü Eda Berkmen ve Övül Ö. Durmuşoğlu ile Eva Koťátková’nın sanat pratiğini konuşacağız.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Arter - Galeri 0</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 25 Mayıs Perşembe 19.00</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Serginin rüya, gündüz düşü ve mutasyon kavramları etrafında yarattığı farklı oyun sahalarını, güvenli alanları ve birlikte yaşama önerilerini inceleyerek Koťátková’nın eserlerini eko-feminist bir bakış açısından ele alacak bir konuşma bizi bekliyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Eva Koťátková, 27 Ağustos 2023'e kadar Arter’in giriş kat galerisinde görebileceğin Bir Balıkmışım Bacakları Olan başlıklı kişisel sergisinde bireylerin toplumsal yapılar içerisinde büründükleri rollerin ve bunların sisteme bağlı gerekçelerinin yanı sıra sanat eserlerinin sunumunu mümkün kılan kurumsal çerçeveleri irdeliyor. Sanatçının ziyaretçileri işbirlikçiler olarak konumlandırdığı ve yapıtlarında normatif kurumların bireylerin bedenlerini, zihinlerini, hareketlerini ve kimliklerini şekillendirme biçimlerine odaklandığı bu sergiyi dokunarak, hareket ve hayal ederek keşfetmekte yarar var. Sanatçının çizim, kolaj, fotoğraf, video, performans ve heykel gibi çeşitli mecralar kullanarak ürettiği yapıtlarında okullara, hapishanelere ve psikiyatri kurumlarına ait imgelerin yanı sıra &nbsp;yerleşik tahakküm sistemlerini tersyüz ederek yaratıcı ifadeye, empatiye ve hayal gücüne yer açan güvenli alanlar yaratışına şahit oluyoruz. Normatif tanımlamaların ve kimliklerin ötesinde birbirimizle ilişki ve bağ kurmanın, yalıtılmış adalar yerine ağlar ve kolektif organizmalar inşa etmenin ve sesi yeterince duyulmayanların hikâyelerini dinlemenin önemini vurguyan sergi kapsamında gerçekleşecek Gerçeklik Engel Olmadığında başlıklı söyleşiye katılımın ücretsiz olduğunu ve kayıt gerektirmediğini de hatırlatalım.</li></ul>

Eva Koťátková’nın “Bir Balıkmışım Bacakları Olan” başlıklı kişisel sergisi kapsamında düzenlenen bir söyleşi.

Eko-feminist bir söyleşi: Gerçeklik Engel Olmadığında

<img src="https://images.aposto.com/2022/1/3/1643794572842.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Paulo Rego, Pera Müzesi" ratio="1.49" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Pera Müzesiİstanbul’dan Bizans’a: Yeniden Keşfin Yolları, 1800–1955 ve İstanbul’da Bu Ne Bizantinizm?: Popüler Kültürde Bizans sergilerini 6 Mart’a kadar ağırlayacak olan Pera Müzesi, yılın ikinci çeyreğinde Nobel Koleksiyonu’ndan bir seçkiyi sunacak.&nbsp;17 Eylül-20 Kasım tarihleri arasında 17. İstanbul Bienali’nin ana sergilerinden birine ev sahipliği yapacak olan müze, 2022 yılına Portekiz’in efsanevi sanatçısı, 2021’de Tate Britain’daki sergisiyle sanat çevrelerinde geniş ilgi uyandıran ressam Paula Rego’nun Türkiye’deki ilk kapsamlı sergisi ve İstanbul odaklı bir fotoğraf sergisi ile veda edecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Geçen seneki Etel Adnan sergisinden sonra Pera Müzesi sanat tarihine damga vuran kadın sanatçıların retrospektiflerine devam ediyor. Paulo Rego’nun sergisinin ilgi çekeceğine eminim.</li></ul>ArterYeni yılda Arter’de ilk olarak Emre Baykal’ın küratörlüğünde, Arter Koleksiyonu’ndan seçilen yapıtları çocukluk ve oyun kavramları etrafında bir araya getiren OyunBu&nbsp;başlıklı grup sergisi izleyiciyle buluşacak. 2022 baharında Melih Fereli küratörlüğünde, kurumun Bill Fontana’ya özel sipariş ederek Arter Koleksiyonu’na kattığı İo’nun Yeni Sesi adlı bir ses/video yerleştirmesinin dünya prömiyeri gerçekleştirilecek.&nbsp;Doğa kavramı etrafında kurgulanan Locus Solus başlıklı grup sergisinin ve Ahmet Doğu İpek’in Arter’deki sergi mekânı için ürettiği yerleştirmelerinin yanı sıra çizim ve resimlerine de yer veren kişisel sergisinin küratörlüğünü Selen Ansen&nbsp;üstlenecek. Arter’in, koleksiyon dışından yapıtları uyku teması etrafında bir araya getiren grup sergisi ise Eda Berkmen küratörlüğünde gerçekleşecek.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Ahmet Doğu İpek’in 2017 yılında Galata Rum Okulu’nda açtığı Günler sergisi beni çok heyecanlandırmıştı. O dönem Gazete Duvar’a <a fr-original-style="" href="https://www.gazeteduvar.com.tr/yazarlar/2017/04/23/15-temmuz-sonrasi-siyah-gunler" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şöyle</a> bir yazı yazmıştım. Arter’in bu yılki sergileri arasında en merak ettiğim de İpek’in sergisi.</li></ul>SALT&nbsp;SALT Beyoğlu’nda&nbsp;İpek Duben’in kapsamlı sergisi Ten, Beden, Ben başlıklı sergisi 3 Nisan’a dek sürecek. SALT Galata'daki Ardışık serisi ise 15 Şubat - 24 Nisan arasında Aykan Safoğlu'nun Teneffüs sergisiyle devam ediyor.&nbsp;SALT’ta sonbaharda Sahnede 90’lar sergisi yer alacak. 80’lerin ikinci yarısından itibaren, özellikle de 90’larda modern dans, alternatif tiyatro ve güncel sanata yeni bir ifade alanı sağlayan performans sanatına odaklanan sergi, geçmişten seçili performansların yeniden icra edilerek arşiv malzemeleri aracılığıyla bugüne taşınmasını amaçlıyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/1/3/1643794629572.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.49" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Türkiye’de bir yandan performans sanatına yönelik ilgi artıyor. Bir yandan da sosyal medya bir performans alanına dönüştü. İnsanlar dertlerini “icra ederek” aktarıyor. SALT’ın Sahnede 90’lar sergisi performans sanatına olan ilgiyi artıracaktır.</li></ul>Yapı Kredi Kültür SanatYapı Kredi Kültür Sanat’ta 10 Mart -15 Mayıs tarihleri arasında açılacak Hatırlama Arzusu: Hristoff Aile Arşivi&nbsp;başlıklı sergide, Balkan Savaşları sonucunda İstanbul'a yerleşen Bulgar asıllı bir ailenin tarihi, göç hikâyesi aile arşivinde yer alan fotoğraflar, kartpostallar, efemera ve mektuplar üzerinden ele alınacak. Ailenin üç kuşak sanatçı üyelerinin İstanbul’da yaptıkları resimler ve baskılar, İstanbul’da yaşadıkları yıllarda arkadaşları olan Hayri Çizel, Şerif Renkgörür, Ali Sami Boyar, İbrahim Çallı, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Aliye Berger gibi sanatçıların eserlerinden örneklerle birlikte görülebilecek.Galeri Nev İstanbulGaleri Nev İstanbul,&nbsp;25 Şubat - 2 Nisan tarihleri arasında Ani Çelik Arevyan'ın erken dönem fotoğraflarını yeniden yorumladığı işleri ve ilk kez gerçekleştireceği bir enstalasyonun yer alacağı Şeffaf Kabuk başlıklı sergisine ev sahipliği yapacak. Nisan ayı ortasında birçok galerinin katılımıyla gerçekleşecek SENKRON etkinliğine Nermin Er’in sergisiyle dahil olacak galeri, Mayıs - Haziran aralığında ise Mike Berg’in kişisel sergisine yer verecek.&nbsp;DirimartDirimart 28 Ocak - 20 Şubat tarihleri arasında çalışmalarını Berlin’de sürdüren Alman sanatçı Anselm Reyle’nin Heavy başlıklı sergisine ev sahipliği yapıyor. Sergi büyük seramik nesneler, tuvale gerili çuval üzerine soyut resimler, folyo resimler ve kıvrılmış metal parçaların öbeklendiği, renkli neon ışıklarla parlak bir gösteri sunan Scrap Metal serisinden resimlerden oluşuyor.Gerçekleştirdiği projelerde herhangi bir formun tekrarını gözetmeyen&nbsp;Ayşe Erkmen, 23 Şubat-27 Mart tarihleri arasında izleyiciyle buluşacak&nbsp;Israr başlıklı sergisinde bu tavrını değiştirerek Dirimart’taki ilk sergisi Kıpraşım için ürettiği formlardan hareketle galeri mekânında yeni bir düzenleme önerecek.İranlı sanatçı Şirin Neşat’ın&nbsp;Land of Dreams serisinden fotoğraflar ve aynı adı taşıyan 2021 tarihli filmi 31 Mart - 30 Nisan tarihlerinde sergilenecek. Dirimart’ın temsiliyetini üstlendiği sanatçılar arasına Eylül 2021’de dahil olan Seçkin Pirim’in galerideki ilk solo sergisi 10 Mayıs - 5 Haziran tarihleri arasında izleyiciyle buluşacak. Anissa Touati &amp; Marc Olivier küratörlüğündeki grup sergisi ise 8 Haziran - 3 Temmuz tarihleri arasında gerçekleşecek.&nbsp;MixerMİxer’in her yıl sırasıyla fotoğraf ve videoya odaklanan sergi serisi Lens, Mart ayında Cemre Yeşil&nbsp;küratörlüğünde Planlar Değişti isimli sergi ile gerçekleşecek. Genç kuşağın sanatsal üretimindeki özgünlük arayışını ve fotoğraf işlerinin önceki kuşaklara kıyasla değişimini mercek altına alacak sergi Cansu Yıldıran, Ali Beşikçi, Anı Ekin Özdemir, Bade Turgut, Çağla Demirbaş, Bora Şekerci, Melike Koçak, Kıvılcım Güngörün, Bartu Özdişçi, İrem Ardity, Ekin Çekiç&nbsp;ve&nbsp;Berk Kır'ın çalışmalarını bir araya getirecek.&nbsp;Printed&nbsp;sergi serisinin yedincisi Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Gravür Atölyesi'nin tarihi ve bugün işleyen yapısı üzerinden gravür baskısını derinlemesine inceleyecek ve farklı kuşaklardan çok sayıda sanatçının çalışmalarını izleyiciye sunacak.&nbsp;Mixer, Nisan ayında SENKRON kapsamında Ekmel Ertan ve Ozan Atalan'ın birlikte gerçekleştirecekleri bir video sergisini, Haziran ayında ise Emre Erkmen'in farklı coğrafyalarda çektiği fotoğraflardan oluşan sergisini izleyiciyle buluşturacak.&nbsp;Zilberman GaleriAlpin Arda Bağcık’ın sağlık üzerine kurgulanan komplo teorileri üzerine yoğunlaştığı sergisi 24 Şubat - 30 Nisan tarihleri arasında Zilberman'ın Mısır Apartmanı'ndaki sergi alanında izleyiciyle buluşacak. Zeynep Kayan’ın aynı tarihlerde Mısır Apartmanı 2. Kat’ta yer alacak sergisi ise Zilberman Berlin'deki solo sergisinden bir seçki olacak.&nbsp;PilotGaleri Mart ayında Hacer Kıroğlu ve Egemen Tuncer’in bağlamını sanatçı olma hali üzerinden kurguladıkları bir duo sergiye ev sahipliği yapacak. Sanatçıların mekanlarla, kurumlarla ilişkilerini, güncel sanat sergilerinin çeşitli dinamiklerini inceleyen sergi, sanat üretme pratiklerini bu ilişkiler üzerinden ele alacak. &nbsp;Mayıs ayında açılacak Özgür Demirci’nin Vaatler Antolojisi&nbsp;başlıklı solo sergisi ise siyasi partilerin ve kişilerin vermiş olduğu sözler üzerinden ilerleyen uzun bir tarih aralığını kapsayan içeriğe odaklanıyor.SanatoriumSANATORIUM, Christiane Peschek’in OASIS başlıklı, Türkiye’deki ilk kişisel sergisine 4 Şubat - 13 Mart tarihleri arasında ev sahipliği yapacak. Fizikselliğin maksimum düzeyde bilinçle birleştirildiği, maddi ve dijital arasında hareket eden hem fiziksel hem de sanal bir alan yaratmaya çalışan sanatçı, bu sergide Roma banyolarından Japon onsenlerine, Fin saunalarına ve Orta Avrupa’daki kaplıcalara ve hamamlara kadar dünyanın tüm kültürlerindeki banyo geleneğinden ilham alıyor.&nbsp;Evliyagil DolapdereKazım Şimşek’in Moral başlıklı sergisi 10 Şubat - 27 Mart tarihlerinde, Metehan Törer ve Ozan Ölmez’in kişisel sergileri 2 Nisan - 15 Mayıs tarihlerinde, Ümmühan Yörük’ün sergisi ise 28 Mayıs - 17 Temmuz tarihleri arasında izleyiciyle buluşacak.&nbsp;Art On İstanbulArt On’da 2 Şubat - 19 Mart arası Mert Diner ve Olcay Kuş'un şehrin duvarlarından yola çıkarak kurguladıkları Göz Hizası adlı sergi yer alacak. Ülgen Semerci’nin solo sergisi ise bahar aylarında izleyiciyle buluşacak.&nbsp;

Eda Berkmen ile ilgili hikayeler