<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Nörolojik bir rahatsızlık olan katı kişi sendromu teşhisi konulan Céline Dion, 2020'nin başından bu yana ilk kez 2024 Paris Olimpiyat Oyunları açılış töreninde <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/C97IQ_Jsmgm/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sahneye çıktı</a>. Dion, Eiffel Kulesi'nde Edith Piaf'ın Hymne à l'amour adlı eserini milyonlarca kişi önünde seslendirdi.

Canlı Gündem

Film:&nbsp;Cadillac RecordsYönetmen:&nbsp;Darnell MartinSüre:&nbsp;109 dakikaYapım yılı:&nbsp;2008Birçoğunun ölümünün üzerinden yıllar geçse de hâlâ müziğe yön vermeyi başaran, isimlerini müzikle yakından ilgili olmayanların dahi bildiği efsanevi isimler vardır. Bu isimlerin yaşam öyküleri, müziklerine yansıyan travmaları ya da trajedileri ve onlara ilham vermiş detaylar; başrolde müziğin olduğu biyografik filmlerin aşağı yukarı bir çerçevesini çizer. Bugüne dek izlediğimiz; Elvis Presley'nin ya da Ray Charles'ın, Edith Piaf'ın ya da Tina Turner'ın, Elton John'ın ya da Johnny Cash'in yaşamlarına odaklanan filmler gibi. Söz konusu filmlerin, yaşamı konu alınan ismin silüetini gördüğümüz, gitarlı ya da mikrofonlu afişleri olur çoğu zaman. Hikâyenin yıldızı onlardır. Sadece müzik değil, onların müziği başroldedir. Öte yandan bir de şu filmler vardır: Gerçek yaşamları, gerçek olayları ele alırlar; dönemi yansıtırlar fakat odaklarında tek bir isim yoktur. Tek bir ismin yıldızlaştığı bir gösteriden çok, yıldızların geçiş törenine dönüşen bir festival gibidirler. Seks, şiddet, ırksal çatışmalar ve rock ‘n’ roll’un fon oluşturduğu 1950’lerin Chicago’sunda, Elvis'in ya da The Rolling Stones'un yıldızlaştığı dönemin arifesinde geçen Cadillac Records&nbsp;da işte böyle filmlerden biri.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/3/1683104013058.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cadillac Records&nbsp;| Kaynak: IMDbCadillac Records'ı izlemeden önce filmin geçtiği dönemin müziklerini düşünmek istiyorum ama müzik bilgim sıradan bir dinleyiciden öteye geçemediğinden çok da sonuç alamıyorum. Filmin konusu olan stüdyonun gerçek adının da Cadillac Records&nbsp;olduğunu sanabilecek kadar az bilgim var döneme, dönemin müziğine dair. (Oysa filmi izlediğinde anlayacaksın, filmin bu başlığı taşımasının nedeni Chess Records'ın kurucusu Leonard Chess'in her şeye eşini bir Cadillac'a bindirecek kadar zengin olmak için girişmesi.) Koray'ın kapısını çalıyor, bana biraz yirminci yüzyıl müzik tarihi anlatmasını istiyorum. Anlatıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">1950 yıllında Phil ve Leonard Chess tarafından kurulan Chess Records, rock ‘n’ roll janrının gelişimin en önemli kaynaklarından biriydi. Şirketin blues müziğinin elektrik gitarla iyice yakınlaştığı 60'lı yıllarda kataloğuna dâhil ettiği Muddy Waters, John Lee Hooker, Chuck Berry ve Bo Diddley gibi Afrikalı-Amerikalı müzisyenler, The Beatles'la evrensel bir fenomene dönüşecek bir müzik devriminin kapılarını aralayanlardan olmuştu. Blues'un yanında soul ve funk gibi ve siyah Amerikalıların mirası müziklerin bir vitrini de olan Chess Records, geriye Chuck Berry Is on Top (1959), Folk Singer (1964), The Real Folk Blues (1966) ve Left My Blues in San Francisco (1967) gibi şaheserler bıraktı.</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/4/3/1683104079179.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.93" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cadillac Records&nbsp;| Kaynak: IMDb Tarihi anlamda gerçekliği yansıtan, belli dönemleri ele alan kurmaca filmler izlediğimde onları kronolojik olarak kafamdaki zaman çizgisine yerleştirmeyi, farklı filmlerde aynı oyuncuları canlandıran isimleri yan yana düşünmeyi seviyorum. Cadillac Records,&nbsp;1920'lerin Chicago'sunda geçen Ma Rainey's Black Bottom'ı (2020, George C. Wolfe) çağrıştırsa da onun 20-30 yıl sonrasında geçiyor. Araya koskoca bir dünya savaşı girdiğini fakat siyahların müzik sektöründe yaşadıklarının çok da değişmediğini fark ediyorum. Cadillac Records,&nbsp;neredeyse Elvis'in (2022, Baz Luhrmann) başladığı yerde bitiyor, Elvis'in neden ve nasıl bir Kral'a dönüştüğünü daha iyi anlayabiliyorum. Film; biyografik filmlerin sandık tozundan, müzik sustuğunda teslim olduğu eslerden kolayca arınabilen modern bir anlatıya sahip değil. Yine de müziğe, sektöre ve döneme dair çok şey öğreniyor; bir dahaki sefere bir bilene sormamı gerektirmeyecek kadar birikime sahip oluyorum.Filmde Koray'ın Chess Records'tan kısaca söz ederken adını andığı isimlerden bazılarının da aralarında bulunduğu birçok ünlü isim ete kemiğe bürünüyor: Muddy Waters (Jeffrey Wright), Little Walter (Columbus Short), Willie Dixon (Cedric the Entertainer), Howlin' Wolf (Eemonn Walker), Chuck Berry (Yasiin Bey) ve Etta James (Beyoncé). Hepsini bir arada tutan birleştirici güç, filmin merkezindeki karakterse Leonard Chess (Adrien Brody). Film boyunca aklıma Elvis'te Tom Hanks'in bedeninde şeytanileştirilen menajer tiplemesi geliyor: Chess Records'ın başarısının stüdyo yöneticisinin yıldızlarıyla olan ilişkisinden, onları sırtından para kazandığı araçlar olarak değil; bir yere gelmesini istediği yetenekler olarak görmesinden kaynaklandığını anlayabiliyorum. Filmin başrolü müzikse yardımcı rollerinden en önemlisi de Chess'in insaniliği belki.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/3/1683103415348.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.32" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Phil Chess, Muddy Waters, Little Walter ve Bo Diddley | Kaynak: Michael Ochs Arşivi, The New York TimesYönetmen ve senarist Darnell Martin, belki de kendi kimliğinin katkısıyla filminde dönemi tasvir eden ya da benzer yaşam öykülerine odaklanan filmlerin aksine siyahları ya da kadınları yardıma muhtaç, beyaz bir kurtarıcı bekleyen bireyler olarak tasvir etmiyor. Öte yandan filmin tek başlıca kadın karakteri, Cadillac Records'ın&nbsp;yapımcıları arasında da yer alan Beyoncé; filmin üçüncü çeyreğinde sahneye girer girmez yıldız ışığını hissettirmekle kalmıyor, diğer herkesten rol çalıyor. Hepsini kendisinin seslendirdiği, hem döneme ait hem de özgün şarkılarda kullandığı sesi; filmin vaadini de bilgilendirici olmaktan ötelere taşıyor. Filmin 2010 Grammy Ödülleri'nde En İyi Toplama Soundtrack Albümü kategorisinde aday gösterilen soundtrack albümü, Beyoncé dâhil filmin oyuncularının seslendirdiği şarkılara ek olarak dönemin öne çıkan müziklerini ve Beyoncé, Solange ve Nas gibi çağdaş müzisyenlerin özgün şarkılarını içeriyor.<div data-qa="slack_kit_scrollbar" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div data-qa="slack_kit_list" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div data-item-key="1683117538.986799" data-qa="virtual-list-item" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;" tabindex="0"><div data-qa="message_container" data-qa-placeholder="false" data-qa-unprocessed="false" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div data-qa-hover="true" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><div data-qa="message_content" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"> </div></div></div></div></div></div>Başrol Müzik&nbsp;seçkisini hazırlarken şöyle demiştik:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Müzik, sinemanın sessiz olduğu dönemde dahi ayrılmaz bir parçasıydı. Filmlerle özdeşleşmiş özgün müzikler, filmler için yazılmış şarkılar, başucu albümü hâline gelmiş soundtrack albümleri… Müziği kullanmanın, müzikten beslenmenin dışında müziği başrole yerleştiren filmlerin de sayısı hiç az değil üstelik. Müziğin birleştirici gücüne ya da müziği üretmenin hazzına dair kurmaca hikâyeler; müzisyen biyografileri, müzik belgeselleri, konser filmleri… Müziğin sesini açmakla kalmayıp müziği seyre dalmanın zamanı şimdi.</blockquote>Cadillac Records'ta da buna dair bir hikâye bulacaksın işte: Bir arada üretmenin, müziği üretmenin hazzına...<img src="https://images.aposto.com/2023/4/3/1683117746597.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.01" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Başrol Müzik | Cadillac RecordsNerede izleyebilirsin?&nbsp;Cadillac Records,&nbsp;Başrol Müzik gösterim serisi kapsamında, 11 Mayıs Perşembe saat 19.00'da Kadıköy Sineması'nda gösteriliyor. Bilet almak, müziği seyre dalmak ve dönemin ruhunu yakalamak için <a fr-original-style="" href="https://biletinial.com/sinema/kadikoy-sinemasi-duende-cadillac-records" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya</a> tıkla.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dreamgirls (2006, Bill Condon)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Elvis (2022, Baz Luhrmann)</li></ul>

Duende

Duende ve Kadıköy Sineması işbirliğiyle hazırlanan Başrol Müzik serisinin yeni filmi, Leonard Chess'in hikâyesini anlatan Cadillac Records.

Başrol müzik: Cadillac Records

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/saklanmak-bir-eglencedir-bulunamamak-bir-felaket" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Psikesinema</a>'nın son sayısında Banu Bülbül, sinemada boderline kadın karakterler üzerine yazıyor:</h3><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(239, 254, 117); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(239, 254, 117); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Clarissa Estés, Kurtlarla Koşan Kadınlar&nbsp;kitabında masalları, kadınların güçlenmesine destek olabilecek terapötik malzemeler olarak analiz eder. Kitabın Kırmızı Ayakkabılar&nbsp;bölümünde adını anmaksızın borderline kadınların yaşadıklarından söz ederken bir sağaltımla buluşmadıkları durumları anlatan masalların çok sert bittiğini söyler. "Acımasız motif, duygusal benliğin&nbsp;çok ciddi bir mesaja dikkat kesilmesini&nbsp;sağlamak için kullanılan eski bir yöntemdir"&nbsp;(Kurtlarla Koşan Kadınlar,&nbsp;s. 247). Örneğin Kırmızı Ayakkabılar&nbsp;masalının sonunda sürekli dans eden kızın dans etmeyi bırakıp durabilmesi için ayakları kesilir. Bu masalların günümüzdeki versiyonları sigara paketlerinin üzerindeki ölü fotoğrafları ya da emniyet kemeri takmayanların bir kazada öldüğünü gösteren uyarı videolarıdır, diye bahseder Estés. Kimi ünlü kadınların yaşam hikâyeleri de böylesi ibret öyküleri gibi anlatılır sinemada. Janis Joplin, Edith Piaf, Eva Peron, Marlin Monroe gibi...</blockquote><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/i/saklanmak-bir-eglencedir-bulunamamak-bir-felaket" rel="noreferrer" style="background-color: transparent; color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Devamını oku</a>

Editörün Seçkisi

Asıl adı Claire Pommet olan, sahne adı ise Pomme (Fransızca'da "elma") olan, yumuşak gitarlarıyla aynı akışkanlıkta seyreden sakin sesiyle insanı büyüleyen tatlı mı tatlı, minnoş mu minnoş genç bir müzisyen. Kendisi 1996 yılında Fransa/Lyon’da doğmuş. Bir Sofar dinletisinde <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=ySAsCIyp90Y&ab_channel=SofarSounds" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">On Brulera</a>&nbsp;şarkısını söylerken autoharp çalarak gönlümü fethediyor bu güzel kadın. Fransızca dilinin verdiği sakinliği de kullanarak, adeta “sırtınıza yaslanın ve kendinizi bana bırakın” emrini salık veriyor. Şarkılarında coşkuyu bulamayacağınızı belirteyim ama sakinliği, rahatlamayı bulacağınızın garantisini vermek isterim.&nbsp;Pomme ile nasıl tanıştığımı da belirtmekte yarar var sanıyorum. Fransız diline hakim olan herkesin bilmekle yükümlü olduğu bir sanatçı varsa o da sanıyorum Edith Piaf’tır. Edith Piaf Paris-L’Olympia 1961 yılı konser kaydı akabinde, başka kimlerin L’Olympia konseri vardır diye takip ederken Pomme’u keşfetmiş oldum. Edith Piaf’a bu tanıştırma için bir kere daha teşekkürler, huzurla uyumaya devam etsin dilerim.Şarkılarına bakarsak, genel olarak karanlık (benden çok eğlenceli şarkılar beklememenizi rica ediyorum, Pomme da bence bu yüzden ağıma düştü) temalarla dolu. Örneğin karanlık bir aşk hikayesini konu alan On Brulera şarkısı, sarılmak istediğinizde kucağınızda eriyiveren çilekli bir dondurma gibi; yumuşak ve tatlı.“Dans etmeyi bilmiyorum” başlıklı şarkısı Je sais pas dancer ise ayrı bir balad. Tam Pomme’u yansıtıyor dediğim klibi için <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=fWbDZUBuCbo&ab_channel=PommeOfficialVEVO" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>. En sevdiğim şarkısı A peu prés için ise <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=x3-00ErCfEY&ab_channel=PommeOfficialVEVO" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>. Pomme’u dinleyelim ve Türkiye’ye konsere gelebilmesi için yetkililere seslenelim. Pomme ile keyifli zamanlar diliyorum size!<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/artist/6e3pZKXUxrPfnUPJ960Hd9?si=VIx5Q0EaSemXFdSgi5tapA&dl_branch=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/8/2021-09-25T13:27:05.918Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Sizi sonbahar mevsiminde Pomme ile tanıştırmanın haklı gururunu yaşıyorum.

Sonbaharda sakin bir Fransızca şart

It was one of those scorching hot days in Istanbul, maybe the hottest of the summer yet. Dozens of stray cats were lying sunstruck. Istanbulites know that this tells a lot about the weather in the city. We were cruising the streets of Beyoğlu in search of record shops with unique atmospheres, experiences, and collections. It wasn’t an easy task, but we were determined.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657368875482.png" width="550" ratio="0.67" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Collection item: Edith Piaf - Les Plus Grands SuccèsKontraPlak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">We found our first destination en route to Cihangir Mosque on the right side of Cihangir street. With wide glass windows and soft yellow interior lighting, Opus3a was impossible to pass by. We left Opus3a, cooled down and recharged for our second stop, KontraPlak.Positioned left of the Yeni Çarşı Street - a slope that leads to Goethe-Institut and Galatasaray High School - Kontra stood out with its contrasting red &amp; black logotype colors and the depth of its underground interior. Before we stepped out of KontraPlak, we felt that the heat would allow us to make one more visit.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657368893207.png" width="550" ratio="0.66" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Collection item: Various Artist - Ethiopian Hit ParadeMr. Frog's<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">We came across our final spot in an unlikely place that was close to our office. Just across the Galata Tower and on the slope that leads down to Bankalar Street, Mr. Frog's record store popped up with its playful frog logo, soothing green floors, and spacey interior. It was the perfect end for a long and tiring day.Join us in our journey of Beyoğlu record shops with the highlights of the day, get to know the shops, and note down our collection recommendations!<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657368713548.png" width="550" ratio="0.74" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Opus3a<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Name and opening date: Opus3a, 2010Address:&nbsp;Pürtelaş Hasan Efendi, Cihangir Street, BeyoğluGenres:&nbsp;Jazz; ECM style jazz, modal jazz, spiritual jazz, avant-garde jazz, vocal jazz. Classical; Western classical music, modern classical, minimalism, post-minimalism, film soundtrack. World music; Arabic jazz, morna, qawwali, afro-beat, mande, flamenco, and more!Aposto Recommends:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ella Fitzgerald &amp; Louis Armstrong - Cheek to Cheek</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Complete Duet Recordings</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Arvo Part - Symphony No:4</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Leyla Pınar - Ottoman Baroque Music</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657368761542.png" width="550" ratio="0.72" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">KontraPlak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Name and opening date: KontraPlak, 2012Address: Tomtom, Yeni Çarşı Street, BeyoğluGenres:&nbsp;Rock; psychedelic rock, krautrock hard rock, metal, noise rock, punk rock, post-punk, new wave. Electronic; techno, IDM, Berlin School, progressive electronic, ambient. Dub, reggae, chanson, and more!Aposto Recommends:&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Moebius, Neumeier Engler - Another Other Places</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Edith Piaf - Les Plus Grands Succès</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Faust - jUST</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657368798914.png" width="550" ratio="0.67" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mr. Frog's<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Name and opening date: Mr. Frog’s Record Store, 2020Address:&nbsp;Bereketzade, Galip Dede Street, BeyoğluGenres:&nbsp;Rock; psychedelic rock, prog rock, experimental rock, hard rock, metal, Anatolian rock, alternative rock, new wave, punk, post-punk. Pop; art-pop, synth-pop, Anatolian pop. World music, electronic, soul, funk, dub, reggae, blues, disco, folk, singer-songwriter, and so much more!&nbsp;Aposto Recommends:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tünay Akdeniz - The Godfather of Turkish Punk</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Various Artist - Ethiopian Hit Parade</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Residents - Not Available</li></ul>

Aposto Istanbul

In search of record shops with unique atmospheres, experiences, and collections.

Follow the sound in Beyoğlu

Benim ağırlıklı heavy metal dinlediğim yıllarda hard-core dinleyen iki kadın olarak konserlere gittiğimizi hatırlarım, ağır testesteron hormonu içinde ne aradığımızı sorgular olmuştum bir süre sonra. Ardından ergenliğimin beni bir süreliğine gotik/senfonik metale sürüklediğini, bu kez östrojen hormonunun çoğunlukta olduğu konserlere gittiğimi fakat nihayetinde heavy metal konserlerinde bir türlü eşit cinsiyetten dinleyiciye ulaşılamadığını hatırlıyorum. Senfonik türevine çoğunlukla kadınlar, sert türevlerine de çoğunlukla erkekler gidiyordu.Yapılan -heteronormatif- bir <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMjdiMzUzMzcxNTc2MDAwNmIyYjAxZCZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAyNTkwMjUzNzE1NzYwMDA2YWJjMDkzJnNvdXJjZT13ZWImcHVibGlzaGVyPTYwMDA2YTgwNTY4NjBmMDAwODAwNWEyZCZuZXdzbGV0dGVyPTYwMDZlMDhjZWQzYzM4MDAwNjQyZTRlMCZpc3N1ZT02MDI3YTc1NjM3MTU3NjAwMDZiMjlhNTkmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGdG9uZWRlYWYudGhlYnJhZy5jb20lMjUyRmNhbi15b3UtZGF0ZS1zb21lb25lLXdpdGgtZGlmZmVyZW50LW11c2ljLXRhc3RlLWEtc2NpZW50aWZpYy1sb29rLWF0LWxvdmUtbXVzaWMlMjUyRg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">araştırma</a>, heavy metal müzik dinleyen erkekler kadınlara daha çekici gelirken, aynı müziği dinleyen kadınların erkeklere itici geldiği, klasik müzik ve senfonik müzik dinleyen kadınların daha çekici bulunduğunu söylüyor. Bu hard-core&amp;death metal dinlediğim yıllara kıyasla, gotik metal yani senfonik metal müzik dinlerken neden daha ilgi çekici bulunduğumu da kanıtlar nitelikte sanırım. &nbsp;Bunun kadınların kol kanat geren güçlü erkek, erkeklerin narin çiçek gibi kadın araması klişesinin dinlediğimiz müzikteki karşılığı olduğunu bilmek zor değil.Fakat ilişkilerin sürekliliğine ilişkin yine yıllar önce yapılan başka bir araştırmayı hatırlıyorum. Heavy metal dinleyen erkeklerin müziğe fazlasıyla enerjilerini harcadıkları ve ilişkilerinde heyecan ve tutkunun klasik müzik dinleyen erkeklere kıyasla daha az olduğu yönünde bir sonuca varmışlardı. Diğer müzik dallarının dinleyicilerine kıyasla en iyi aşıkların klasik müzik dinleyicileri olduğunu salık veriyordu. Bunu metalci ve klasik müzik dinleyen çiftlerin arasında izleyebildiğimi söyleyebilirim.Günümüzde internetten tanışmalı aşklara yelken açmak en çok hangi müziği dinlediğimiz sorusunun cevabıyla mümkün olabiliyor. Hangi müziği dinlediğimiz kişiliğimizi, kimliğimizi, kültürümüzü, aşkımızı üç aşağı beş yukarı nasıl yaşadığımızı ele veriyor. Ardından yeni tanıştığımız kişi ile nerelere gidebileceğimizi tasavvur ediyoruz; hangi publara, hangi festivallere, hangi cafeye ve hatta hangi ülkelere... Latin Amerika müzikleri dinliyorsa Victor Jara’nın memleketi Şili’ye, Nusrat Fateh Ali Khan dinliyorsa Asya’ya (Hindistan, Pakistan), Fairuz dinliyorsa Arap memleketlerine, Edith Piaf dinliyorsa Fransa’ya, Goran Bregoviç dinliyorsa Balkanlara, Death Metaldinliyorsa İsveç’e, Black Metal dinliyorsa Norveç’e... Mekan tahayyülümüz tamamsa, hangi arkadaşlarımızla tanıştıracağımıza geliyor sıra; dinlediği müziğe göre, aynı tarzda müzik dinleyen arkadaşlarımızla artık daha fazla kanka olacağımız anlamına gelebiliyor. Hele bir de henüz birbirimizi tanımıyorken, kedere doğru salındığımız anlarda dinlediğimiz şarkılara belki yıllar sonra ikimiz de aynı tutkuyla eşlik ediyorsak, bir “ruh eşimsin” bakışı da atıyoruz!14 Şubat ve onun sevgililer günü ile kafayı bozduğumuzdan değil ama aşkın müzikteki izdüşümünün peşine düşmek, takvim yapraklarının bize hatırlatması ile mümkün oldu. Takvimlere ve onun önemli gün ve haftalarına aşkla ve müzikle selam ederiz!Sene sonu notu:&nbsp;Yine geride bıraktığımız senenin 14 Şubat'ında yayımladığımız ilk sürpriz bültenimiz o kadar sevildi ki istatistiklerde bir numaraya konmasının yanı sıra kişisel olarak da çok sevildiğine dair haberlerinizi aldık. İtiraf edeyim, benim de galiba kişisel favorim.&nbsp;Bültenin tamamına <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/surpriz-bulten-ask-bu-kizil-otesi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.

Dinlediğimiz müziğin aşk hayatımıza etkisini hiç düşündünüz mü?

Dinlediğimiz müzikle aşkın keşfi

“Akordeonu, Balık Pazarı’nı, dört kocasını, dört kedisini sevdi. Dünya o zaman kısır değildi, kırk yapraklı bir güldü.” cümleleriyle başlar İlhan Berk, Madam Anahit’i anlatmaya.Şimdi soracaksınız, “Nereden geldi aklına?” diye.Gelin sizi bundan birkaç gün öncesine, liseden bir arkadaşım ve anneannesiyle yaptığım sohbetimize götüreyim. Ah, unutmadan. Eğer mümkünse, anlatacaklarımı dinlerken La Vie en Rose ya da Yıldızların Altında&nbsp;çalabilirseniz belki aynı hayal dünyasında rast gelebiliriz birbirimize.Birkaç gün önce uzun zamandır görüşemediğim Notre Dame de Sion Fransız Lisesi’nden arkadaşım Pelin ile onun evinde görüşmeye karar verdik. Mevcut koşullardan ötürü dışarıda bir yerde buluşmaktansa birimizin evinde buluşmak daha güvenli geldi.&nbsp;Trafikten yorulmuş ruhum ve bir sıcak bir soğuk hava şartlarına anlam veremeyen hâlimle, sonunda Pelin’in evine varmıştım. Eve girer girmez – evet, maske çıkarma ve el yıkama işlemlerimi tamamladıktan sonra- hemen sarıldık birbirimize. Nasıl özlemişim sarılmayı.&nbsp;Yıllardır vazgeçemediğimiz ritüelimiz kahve ve çikolata ikilisiyle karşımda duruyordu Pelin. Yine ışıl ışıl görünüyordu. İçinde kendini çok rahat hissettiği belli olan kırmızı, onun tarifiyle “uçuş uçuş” elbisesi çok yakışmıştı ona. Kahve bardağında iz bırakan kırmızı rujuna da gözüm takılmıyor değildi. Nasıl oluyordu da bardağa iz bırakabilirken dudağından hiç çıkmıyordu ruju?&nbsp;Fransızca bir müzik duyunca aklıma hep lise yılları gelir. Aklımda anılarım, fondaki Edith Piaf’ın sesiyle mest olurken ben, Pelin âdeta bir diş macunu reklamının yüzüymüşçesine bembeyaz dişlerini göstererek gülmeye başladı. “Ah Irmak, Edith Piaf’ı hâlâ bu kadar sevmen inanılmaz! İnsan gerçekten değişmiyor.”&nbsp;“Gerçekten de insan hiç değişmiyor mu? Oysa bence bu korkunç…”&nbsp;sözleri bir anda çıkıverdi ağzımdan. Biz tam koyu bir tartışmaya girmiştik ki kapı çaldı. Gelen Pelin’in aşağı katında oturan anneannesiydi.&nbsp;Müzeyyen Teyze’ye bir süre önce Alzheimer başlangıç teşhisi konmuştu. Aslında biraz da bu sebeple Pelin’de buluşmaya karar vermiştik. Müzeyyen Teyze’ye yakın olabilmek için.Müzeyyen teyze, içimizi ısıtan bakışlarıyla bize selam verdikten sonra evdeki köşesine oturdu. Pelin anneannesi için Türk kahvesi yapmaya gitmişken Edith Piaf’ın sesini duyan Müzeyyen Teyze gülümseye başladı.&nbsp;“Ah Müzeyyen Teyzeciğim, siz de sever misiniz Edith Piaf’ı?”“Sevmek ne demek, bayılırım! Ama asıl Piaf’ı Madam Anahit’ten dinlemek gerek.”Benim soru işaretli bakışlarımdan anlamış olacak, anlatmaya başladı Madam Anahit’i.“Dudaklarından taşan kırmızı rujuyla, kocaman gözlükleriyle, tizlerde kısılıveren o buruk sesiyle, en çok da akordeonuyla Beyoğlu sokak müzisyenlerinin yaratıcısı Madam Anahit’i görmeyen, tanımayan kalmamıştır sanıyordum. Anahit 1926’da Talimhane’de dünyaya gelmiş. Ailesi yazları Büyükada’da geçirdiği için Anahit de ilk yıllarını yarı adalı olarak geçirirmiş. Hatta komşularının oğlu Yorgo ile de orada, akordeon çalarken <a fr-original-style="" href="http://aykiriakademi.com/ayrkiri-akademi-yasam/aykiri-akademi-yasam-kent-kulturu/madam-anahit" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tanışmış.</a> Elinde dondurma, artık Yorgo’nun güzelliğine mi yoksa akordeon çalışına mı bilinmez, âşık olmuş bizim Anahit.”&nbsp;Müzeyyen Teyze bir yandan Pelin’in getirdiği Türk kahvesinden içiyor bir yandan da ona anlatırken iyi hissettirdiği belli olan bu bilgileri paylaşmaktan büyük bir gurur duyuyor gibiydi. Ben bu sohbetten çok keyif alsam da Pelin’in endişeli bakışları ara ara dikkatimi dağıtıyordu.&nbsp;“Sonra annesinin yakasına yapışmış Anahit 'Ben de akordeon istiyorum.' diye. Annesi ısrarlarına dayanamamış, Hohner marka beyaz bir akordeon almış ona. Aldığı günden sonra da elinden asla düşürmemiş akordeonunu.”Ben tüm bunları nasıl da güzel tutmuş aklında diye sevinirken Pelin söze girdi: “Anneanneciğim dilersen sen biraz dinlen. Kahvenin yanına bir şeyler getirmemi ister misin?”Bir şeyler ters gidiyordu ama ben bir türlü anlayamıyordum. Müzeyyen Teyze Pelin’i hiç duymamış gibi devam etti.&nbsp;“Anahit, sonra tanıdıkların düğünlerinde, eğlencelerinde sahne almış. Ah siz bir de onun 30–35 yaşlarında olduğu hâlini görecektiniz! Ayhan Işık, Zeki Müren, Sadri Alışık, Yılmaz Güney... Hepsi onu çok severlerdi.”Müzeyyen Teyze’nin anlattıklarını her ne kadar büyük bir ilgiyle dinlesem de söylediklerinde ezberlemiş tekrarlar vardı sanki. Ben paylaştığı bilgilere teşekkür edip Pelin ile yarım kalan konumuza dönmek istesem de Müzeyyen Teyze beni de duymamış gibi devam etti.“Çiçek Pasajı’nın en sevilen kadın sesidir Anahit, tek kadın sokak müzisyenidir. Ayrıca hayvanları da çok sever, kedilerinse onda yeri başkadır. Filmlerde de oynar. Kendisi bile kaç filmde oynadığını bilmez. (Gülüyor) Anahit şiirlere, şarkılara konu olur, kitaplarda adı geçer.”Tüm bunları anlattıktan sonra bir daha hiç konuşmadı Müzeyyen Teyze.O gün Müzeyyen Teyze ile yaşadığımız bu anı üzerine çok konuştuk Pelin ile. Sonradan öğrendim ki Çiçek Pasajı’nın meşhur Madam Anahit’i öleli tam 18 yıl olmuş. Ve kimse gerçeklerle Müzeyyen Teyze’nin gerçeklerini yüzleştirmeye cesaret edememiş. Pelin bu yüzden hep Madam Anahit gibi kırmızı rujlar sürüyor, elbiseler giyiyor ve Edith Piaf şarkıları çalıyormuş. Müzeyyen Teyze’nin son zamanlarında onun Madam Anahit anılarını, o zamanları canlı tutabilmek için.İlhan Berk’in değişiyle dünyanın kırk yapraklı bir gül olduğu o dönemlerde kalmak belki de Müzeyyen Teyze’nin kendi seçimidir. Belki de bir insanın zaman içerisinde değişimi reddetmesi o kadar da korkunç değildir. Ne dersiniz?

Aposto İstanbul

"Eğer mümkünse, anlatacaklarımı dinlerken La Vie en Rose ya da Yıldızların Altında çalabilirseniz belki aynı hayal dünyasında rast gelebiliriz birbirimize."

Yıldızların üstünde: Madam Anahit

İlkel ve sezgisel: Keeley Forsyth<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-05T10:05:13.424Z.jpeg" alt="Fotoğraf: Chris Almeida"><figcaption>Fotoğraf: Chris Almeida</figcaption></figure>16 yaşındayken oyunculuk kariyerine başlayan, müzikalde rol alma hevesiyle dans eğitimi alan, tüm bunlar olup biterken “Sanırım hep içimde oldu. Sadece uykuda yatıyordu, dışarı çıkmak için doğru zamanı bekliyordu.” sözleriyle müzikle olan ilişkisini açıklayan biriyle tanıştırmak istiyorum sizi. İsmi, Keeley Forsyth. Kendisi 40 yaşında ve ilk albümünü 2020’nin başında, psikolojik rahatsızlığından ötürü dilini hareket ettiremediği bir aylık zaman diliminden üç yıl sonra yayımladı.Geçtiğimiz günlerde izlediğim 45 Years isimli bir filmden notlarıma giren “Hayatta bizi mutlu eden şeyleri unutmamız ne garip.” repliği, Keeley Forsyth’e de çok uyuyor. Oyunculukla ilişkisini donduran Forsyth, bir dönem dinlemekten keyif aldığı Edith Piaf gibi güçlü kadın vokallerin izini takip etme kararı aldı ve birkaç yıl önce küçük bir org eşliğinde şarkı sözleri yazmaya başladı. Bu sırada BBC Radio 3’teki Late Junction programını dinlerken “Şarkılarıma eşlik edecek müziği buldum.” dediği piyanist ve besteci Matthew Bourne ile tanıştı. Bu tek taraflı tanışma çok geçmeden karşılıklı hâle geldi ve ikili yanlarına prodüktör Sam Hobbs’u da olarak içgüdüsel bir iş birliği ile Keeley Forsyth’in ilk albümünü kaydetti.Keeley Forsyth’in sesinde Peggy Lee’nin vibratosu, Nico’nun sertliği, Diamanda Galas’ın avangartlığı ve Bon Iver’in ilk dönem kırılganlığı var. Bu çoklu vokal yapısı, sekiz şarkılık “<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmMmE4NTRjYjA3MjNjMDAwNzcyNmEwYiZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY1U3JiMUlqYUhGQjBNdXJxcUh5aWpoJTI1M0ZzaSUyNTNEN0o0U3FtSFVRdy1hWUdnVjE4WmhLdw=="">Debris</a>” isimli albümde yer yer enstrüman olarak kulağıma ulaşıyor. Fortsth’in şarkıları için kullandığı "gökten düşen metal bloklar" tanımlaması ve “Hayatımda ağır ve zor olan çok şey vardı. Şarkılar o anlarda ortaya çıktı.” sözleri karanlık bir atmosfer yaratsa da ortaya melankolik, düşünceli ve derinden etkileyici bir albüm çıktığını söylemem mümkün. Hatta albümün kapanışı yapan Start Again şarkısı ile geleceğe umut taşıdığını bile dile getirebilirim diyerek kulaklığımı size uzatıyorum.

Benim ağırlıklı heavy metal dinlediğim yıllarda hard-core dinleyen iki kadın olarak konserlere gittiğimizi hatırlarım, ağır testesteron hormonu içinde ne aradığımızı sorgular olmuştum bir süre sonra. Ardından ergenliğimin beni bir süreliğine gotik/senfonik metale sürüklediğini, bu kez östrojen hormonunun çoğunlukta olduğu konserlere gittiğimi fakat nihayetinde heavy metal konserlerinde bir türlü eşit cinsiyetten dinleyiciye ulaşılamadığını hatırlıyorum. Senfonik türevine çoğunlukla kadınlar, sert türevlerine de çoğunlukla erkekler gidiyordu.Yapılan -heteronormatif- bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMjdiMzUzMzcxNTc2MDAwNmIyYjAxZCZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAyNTkwMjUzNzE1NzYwMDA2YWJjMDkzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnRvbmVkZWFmLnRoZWJyYWcuY29tJTI1MkZjYW4teW91LWRhdGUtc29tZW9uZS13aXRoLWRpZmZlcmVudC1tdXNpYy10YXN0ZS1hLXNjaWVudGlmaWMtbG9vay1hdC1sb3ZlLW11c2ljJTI1MkY="""">araştırma</a>, heavy metal müzik dinleyen erkekler kadınlara daha çekici gelirken, aynı müziği dinleyen kadınların erkeklere itici geldiği, klasik müzik ve senfonik müzik dinleyen kadınların daha çekici bulunduğunu söylüyor. Bu hard-core&amp;death metal dinlediğim yıllara kıyasla, gotik metal yani senfonik metal müzik dinlerken neden daha ilgi çekici bulunduğumu da kanıtlar nitelikte sanırım.&nbsp; Bunun kadınların kol kanat geren güçlü erkek, erkeklerin narin çiçek gibi kadın araması klişesinin dinlediğimiz müzikteki karşılığı olduğunu bilmek zor değil.Fakat ilişkilerin sürekliliğine ilişkin yine yıllar önce yapılan başka bir araştırmayı hatırlıyorum. Heavy metal dinleyen erkeklerin müziğe fazlasıyla enerjilerini harcadıkları ve ilişkilerinde heyecan ve tutkunun klasik müzik dinleyen erkeklere kıyasla daha az olduğu yönünde bir sonuca varmışlardı. Diğer müzik dallarının dinleyicilerine kıyasla en iyi aşıkların klasik müzik dinleyicileri olduğunu salık veriyordu. Bunu metalci ve klasik müzik dinleyen çiftlerin arasında izleyebildiğimi söyleyebilirim.Günümüzde internetten tanışmalı aşklara yelken açmak en çok hangi müziği dinlediğimiz sorusunun cevabıyla mümkün olabiliyor. Hangi müziği dinlediğimiz kişiliğimizi, kimliğimizi, kültürümüzü, aşkımızı üç aşağı beş yukarı nasıl yaşadığımızı ele veriyor. Ardından yeni tanıştığımız kişi ile nerelere gidebileceğimizi tasavvur ediyoruz; hangi publara, hangi festivallere, hangi cafeye ve hatta hangi ülkelere... Latin Amerika müzikleri dinliyorsa Victor Jara’nın memleketi Şili’ye, Nusrat Fateh Ali Khan dinliyorsa Asya’ya (Hindistan, Pakistan), Fairuz dinliyorsa Arap memleketlerine, Edith Piaf dinliyorsa Fransa’ya, Goran Bregoviç dinliyorsa Balkanlara, Death Metal dinliyorsa İsveç’e, Black Metal dinliyorsa Norveç’e... Mekan tahayyülümüz tamamsa, hangi arkadaşlarımızla tanıştıracağımıza geliyor sıra; dinlediği müziğe göre, aynı tarzda müzik dinleyen arkadaşlarımızla artık daha fazla kanka olacağımız anlamına gelebiliyor. Hele bir de henüz birbirimizi tanımıyorken, kedere doğru salındığımız anlarda dinlediğimiz şarkılara belki yıllar sonra ikimiz de aynı tutkuyla eşlik ediyorsak, bir “ruh eşimsin” bakışı da atıyoruz!14 Şubat ve onun sevgililer günü ile kafayı bozduğumuzdan değil ama aşkın müzikteki izdüşümünün peşine düşmek, takvim yapraklarının bize hatırlatması ile mümkün oldu. Takvimlere ve onun önemli gün ve haftalarına aşkla ve müzikle selam ederiz!

Edith Piaf ile ilgili hikayeler