<img src="https://images.aposto.com/2025/1/5/1740736285860.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Madem paylaşabiliyorum, öyleyse niye paylaşmayayım çağı: #GazzeTatilKöyü de normalleşir mi?</h1>Herkesin her şeyden haberdar olup, hiçbir şey yapmadığı; her şeyle dayanışma içinde görünüp yerinden bile kıpırdamadığı bir dünyada yaşıyoruz. Yaşıyor ve alışıyoruz. Her anını paylaşmaya, paylaşmazsa yaşanmamış saymaya, filtrelerle yarattığı gerçekliğe inanmaya gönüllü yazılmış insanlığı, başka nasıl bir gelecek bekleyebilirdi ki?Yazı: Ümit Alan Jean Baudrillard,&nbsp;Karnaval ve Yamyam* kitabına&nbsp;“Her şey iktidarın nasıl algılandığıyla ilgilidir” diye bir giriş yapar. Ardından bir soruyla devam eder:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Eğer iktidar zeka gerektiren bir şeyse bu durumda aptallığın nasıl olup da iktidarda kalabildiği ve neredeyse hiç yerinden edilemediği sorusunun yanıtlanması gerekir.”</blockquote>Baudrillard, kendine sorduğu bu soruyu şöyle yanıtlar:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“İnsanlar bir yandan kendilerine tepeden inme bir şekilde dayatılan bir sorumluluktan her zaman kuşku duyup, ne olur ne olmaz endişesiyle kaçmaya çalışırken diğer yandan da iktidara getirdikleri insanların yaptıkları aptallık ve yolsuzluk gösterisine tanık olup gizlice bunun keyfini çıkartmak istemektedirler.”</blockquote>Düşünürümüz, bu yanıtını somutlaştırmak için bir örnek de verir ve kitabın yazıldığı dönemin ABD Başkanı’na, "Oğul Bush" diye de bilinen&nbsp;George W. Bush’a işaret eder:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Çünkü Beyaz Saray'da oturan kişi ne kadar aptal olursa bu kendilerini ondan daha zeki biri olarak hissetmelerini sağlayacaktır.”</blockquote>Açıkçası bu kitabı yıllar önce ilk okuduğumda, Baudrillard’ın yaklaşımını çok abartılı bulmuştum. Aforizma olarak etkileyiciydi, evet. Kağıt üzerinde çok güzel de duruyordu ama bu fikre pek ikna olmamıştım. ABD halkının Donald Trump’ı ikinci kez Başkan seçmesiyle birlikte, bu cümleleri yeniden hatırlayarak acı acı gülümsedim. Hafta ortasında, Trump’ın Truth Social ve Instagram’da paylaştığı, yapay zeka ile üretilmiş&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/reel/DGhfpgHsOg6/?utm_source=ig_web_copy_link&igsh=MzRlODBiNWFlZA==&utm_source=aposto" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">o rezil&nbsp;Gazze videosunu</a>&nbsp;izleyince,&nbsp;Karnaval ve Yamyam’ı yeniden elime almaktan başka çarem kalmamıştı. Bu kez gülümseyemedim de.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Akla gelebilecek en rezil Gazze vizyonu</h2>Trump’ın paylaştığı, bazı versiyonlarının birkaç haftadır sosyal medyada döndüğü ortaya çıkan 33 saniyelik video, günümüz Gazze’sini anımsatan moloz yığınları arasında “Gazze 2025, sırada ne var?” sorusuyla başlıyor.Sonra bir anda o molozları geride bırakıp muhteşem bir plaja koşan mutlu çocuklar görüyoruz. Palmiye ağaçlarıyla donanmış lüks alışveriş bölgesi, humus gibi bir şey kaşıklayan Elon Musk, plajda çocukların üzerine dolar yağdıran Musk, yarı çıplak bir kadınla dans eden Donald Trump, otel havuzunda Binyamin Netanyahu ile yan yana sere serpe uzanmış mayolu Trump, göbek dansı yapan dansöz kıyafetli sakallı adamlar, devasa bir altın Trump heykeli, Trump kafalı uçan balonlar ve nihayetinde kapısında “Trump Gazze” yazan bir plaza. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffe144" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffe144 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/madem-paylasabiliyorum-oyleyse-niye-paylasmayayim-cagi?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 225, 68) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">TAMAMINI OKU</a>

Aposto Gündem

Jean Baudrillard, Karnaval ve Yamyam* kitabına “Her şey iktidarın nasıl algılandığıyla ilgilidir” diye bir giriş yapar. Ardından bir soruyla devam eder:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Eğer iktidar zeka gerektiren bir şeyse bu durumda aptallığın nasıl olup da iktidarda kalabildiği ve neredeyse hiç yerinden edilemediği sorusunun yanıtlanması gerekir.”</blockquote>Baudrillard, kendine sorduğu bu soruyu şöyle yanıtlar:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“İnsanlar bir yandan kendilerine tepeden inme bir şekilde dayatılan bir sorumluluktan her zaman kuşku duyup, ne olur ne olmaz endişesiyle kaçmaya çalışırken diğer yandan da iktidara getirdikleri insanların yaptıkları aptallık ve yolsuzluk gösterisine tanık olup gizlice bunun keyfini çıkartmak istemektedirler.”</blockquote>Düşünürümüz, bu yanıtını somutlaştırmak için bir örnek de verir ve kitabın yazıldığı dönemin ABD Başkanı’na, "Oğul Bush" diye de bilinen George W. Bush’a işaret eder:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Çünkü Beyaz Saray'da oturan kişi ne kadar aptal olursa bu kendilerini ondan daha zeki biri olarak hissetmelerini sağlayacaktır.”</blockquote>Açıkçası bu kitabı yıllar önce ilk okuduğumda, Baudrillard’ın yaklaşımını çok abartılı bulmuştum. Aforizma olarak etkileyiciydi, evet. Kağıt üzerinde çok güzel de duruyordu ama bu fikre pek ikna olmamıştım. ABD halkının Donald Trump’ı ikinci kez Başkan seçmesiyle birlikte, bu cümleleri yeniden hatırlayarak acı acı gülümsedim. Hafta ortasında, Trump’ın Truth Social ve Instagram’da paylaştığı, yapay zeka ile üretilmiş <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/reel/DGhfpgHsOg6/?utm_source=ig_web_copy_link&igsh=MzRlODBiNWFlZA==" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">o rezil Gazze videosunu</a>&nbsp;izleyince, Karnaval ve Yamyam’ı yeniden elime almaktan başka çarem kalmamıştı. Bu kez gülümseyemedim de.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Akla gelebilecek en rezil Gazze vizyonu</h2>Trump’ın paylaştığı, bazı versiyonlarının birkaç haftadır sosyal medyada döndüğü ortaya çıkan 33 saniyelik video, günümüz Gazze’sini anımsatan moloz yığınları arasında “Gazze 2025, sırada ne var?” sorusuyla başlıyor.Sonra bir anda o molozları geride bırakıp muhteşem bir plaja koşan mutlu çocuklar görüyoruz. Palmiye ağaçlarıyla donanmış lüks alışveriş bölgesi, humus gibi bir şey kaşıklayan Elon Musk, plajda çocukların üzerine dolar yağdıran Musk, yarı çıplak bir kadınla dans eden Donald Trump, otel havuzunda Binyamin Netanyahu ile yan yana sere serpe uzanmış mayolu Trump, göbek dansı yapan dansöz kıyafetli sakallı adamlar, devasa bir altın Trump heykeli, Trump kafalı uçan balonlar ve nihayetinde kapısında “Trump Gazze” yazan bir plaza.Videoyu “grotesk”&nbsp;olarak tanımlayanlar mevcut, ancak bence eksik kalır. Çoluk çocuk, kadın, erkek on binlerce insanın öldüğü bir bölge için akla gelebilecek en rezil fantezi belki de. Çocuk kafasıyla dümdüz ve geçmişsiz bakıldığında, olumlu bir şey hatta bir barış çağrısı olarak bile algılanabilir. Böyle anlaşılmamasını isterim ama böyle anlaşılmayacağından bile emin değilim. Böylesi bir dünyada hiçbir şeyden emin olmamak bir lanet mi, yoksa bilgelik mi? Artık ondan da emin değilim.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ortaya korkunç bir şey at ve sıradanlaşana kadar tekrarla!</h2>Şimdi bir anlığına üretken yapay zeka ile ilgili ilk endişeleri&nbsp;hatırlayalım. Bu teknolojiyle üretilen video ve görsellerin insanlar tarafından gerçek gibi algılanacağını, bu hakikat kaybının da insanlığı felakete sürükleyeceği konuşuldu. Çoğumuz bunu tartışan yazılar yazdık.Bu yeni örnek bir şey daha gösterdi. Herkes yapay zeka ile üretildiğini ve sahte olduğunu bilse de bunun&nbsp;hiçbir önemi yok artık. Her şeyiyle sahte olduğu bilinen bu video da diğer pek çok şey gibi işini yapıyor sadece.Söz konusu Trump gibi liderler olunca senaryo hep aynı şekilde işliyor. İlkin böyle bir şey yaptığında herkes şaşırıyor, benzetmeler, dalga geçmeler, hakaretler düz gidiyor. İkinci kez yaptığında yine benzer şeyler oluyor. Üçüncü kez yaptığındaysa, böylesi bir delilik dahi sıradanlaşıyor.Trump farkında olarak ya da olmayarak aynı şeyleri tekrarlamaya devam ediyor. Düpedüz yalan da olsa, büyük bir saçmalık da olsa yaptıkları normalleşene kadar tekrarlıyor. Onu ciddiye almayanlar “Trump işte ya” deyip geçerken, o iktidara yürüyor ve sonra bir sabah kendimizi böyle bir videoya şaşırıp öfkelenirken buluveriyoruz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Trump bu vizyona inanıyor mu sahiden?</h2>Peki Donald Trump, bu videoyu gerçekten bu rezil fanteziye inandığı için mi paylaştı?Washington DC’de kurulu Arap Körfez Devletleri Enstitüsü uzmanlarından Hüseyin İbiş, bunun bir aldatmaca olduğunu düşünüyor. The Atlantic dergisine yazdığı 27 Şubat tarihli <a fr-original-style="" href="https://www.theatlantic.com/international/archive/2025/02/trump-gaza-iran-west-bank/681852/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir yazıda</a>, Trump’ın burada ikili bir oyun amaçladığını vurguluyor.Ibiş’e göre Trump, İran ile olası bir nükleer anlaşma planlıyor ve bunun İsrail’de yaratacağı öfkeyi Gaz-a-Lago&nbsp;(Gazze Tatil Köyü diye serbest çevirilebilir) fantezisiyle dengeliyor. Böylece Batı Şeria’nın ek kısımlarını ilhak etme ve Gazze’yi temizleme fikrini daha ılımlı hâle getiriyor.Kendisi de herkes gibi Gazze’nin öyle bir şeye dönüşmeyeceğini biliyor ama şok edici bir şeyi normalleşene kadar tekrarlayarak, herkesi daha önce kabul görmeyecek kadarına razı etmeyi planlıyor.Bütün bunlar, hepimiz bu videonun ne kadar saçma, kötücül ve kabul edilemez olduğunu konuşurken yaşanıyor. Trump, geleneksel diplomasinin semboller ve nezaketle örtülü yer yer sahte dili yerine, sosyal medya yoluyla her şeyi açıkça söylüyormuş gibi yapan yeni bir yapay dil&nbsp;inşa ediyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Her şey hızla Trumplaşırken</h2>Anlaşılan o ki, bu yeni yapay dil hızla yaygınlaşıyor. Öyle ki söz konusu Gazze videosunun paylaşılmasından bir gün öncesinde <a fr-original-style="" href="https://www.wired.com/story/trump-musk-hud-feet-video/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir başka yapay zeka üretimi video</a> da ABD Konut ve Şehircilik Bakanlığı’nın ekranlarından yayımlanarak gündem oldu.Bu sahte videoda, Donald Trump, Elon Musk’ın ayaklarını öpüyordu. Muhtemelen Trump sonrası işine son verilen eski çalışanlar intikam almak istemişti. Çünkü olay, ABD’deki konut kriziyle uğraşan bu bakanlığın 4 bin çalışanının işine son verilmesiyle ilgili belgelerinin sızdırılmasının ertesi günü paylaşılmıştı. Bu toplu işten çıkarma planının ardında da Elon Musk’ın başında olduğu Hükümet Verimliliği Bakanlığı (DOGE) vardı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İntikam videosunun tarzına bakılırsa her şey hızla Trumplaşıyor da denilebilirdi.</li></ul>Baudrillard ile başladık, onunla bitirelim. Çaresiz Stratejiler’de** “Herkesin her şeyden haberdar olup, hiçbir şey yapmadığı; her şeyle dayanışma içinde görünüp yerinden bile kıpırdamadığı bir dünyada yaşıyoruz” demişti. Buna kim itiraz edebilir ki? Yaşıyor ve alışıyoruz. Anlaşılan o ki böyle paylaşımlara da alışacağız. Öfkeleneceğiz, kınayacağız, hakaretler edeceğiz ve nihayet alışacağız.Alışmamak istiyorsak en azından buraya nasıl geldiğimizi bir hatırlayalım. Çünkü “Madem paylaşabiliyorum, öyleyse niye paylaşmayayım” diye de adlandırılabilecek çağımıza uygun bir hareket bu. Her anını paylaşmaya, paylaşmazsa yaşanmamış saymaya, filtrelerle yarattığı gerçekliğe inanmaya gönüllü yazılmış insanlığı, başka nasıl bir gelecek bekleyebilirdi ki?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">*Karnaval ve Yamyam, Jean Baudrillard (Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, Çeviri: Oğuz Adanır, Mayıs 2012)**Çaresiz Stratejiler, Jean Baudrillard (Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, Çeviri: Oğuz Adanır, Ağustos 2011)

Herkesin her şeyden haberdar olup, hiçbir şey yapmadığı; her şeyle dayanışma içinde görünüp yerinden bile kıpırdamadığı bir dünyada yaşıyoruz. Yaşıyor ve alışıyoruz. Her anını paylaşmaya, paylaşmazsa yaşanmamış saymaya, filtrelerle yarattığı gerçekliğe inanmaya gönüllü yazılmış insanlığı, başka nasıl bir gelecek bekleyebilirdi ki?

Madem paylaşabiliyorum, öyleyse niye paylaşmayayım çağı: #GazzeTatilKöyü de normalleşir mi?

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Aylaklar, Melih Cevdet Anday</h3>Melih Cevdet Anday’ın “Aylaklar”ı bence Türk Edebiyatı’nın raf arasında kalmış gizli hazinelerinden biri. Birkaç gün önce kitap alışverişinde “Raziye”yi sepetime eklerken, kendisini bir kez daha yazılı olarak anmak istedim. Zamanında çok beğenerek okumuştum, yarattığı güçlü karakterlerin etkisi ve kullandığı dille sizi hızlıca içine alacak bir etkiye sahip. Anday, belli karakterler üzerinden Meşrutiyet sonrası toplum eleştirisi yaparken birbirinden farklı insan portrelerini tek bir ortak noktada, aylaklıkta birleştiriyor.Aylaklık… çoğumuzun içinde olan, zorla uyutmaya çalıştığımız o yoğun hissiyatın adı. Dönemin hazır yiyiciliğine gönderme yapılsa da günümüze de hiç yabancı olmayan olaylar üzerinden bazı toplumsal çatlakların içine sızıyoruz. Kahramanların tahlilleri ve yazarın kalemi o kadar vurucu bir etkiye sahip ki gerçekle güçlü bir kurgunun iç içe geçtiğini ve ayrılamayacağını anlıyorsunuz. Anlatılanların çoğu kurgu olmakla beraber bir o kadar da gerçek. Konusu belki birçok dönem romanında karşılaşacağımız türden; dört nesil boyunca bir Paşa konağında yaşayan ailenin yok olması, ama kitabın anlatılış biçimi ile anlatmak istedikleri bir o kadar zamansız, yalan yanlış bir dünyanın peşinde çırpınan insanlara dışardan bakabilmek gibi.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bir ülke nasıl batar? Yalnızca savaşlarda yenilmekle değil, elindeki toprakları başkalarına kaptırmakla değil... Ruhça çökerek, yaşamaktan koparak batar."</blockquote><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Günlerin Köpüğü, Boris Vian</h3>Yıllar önce okuduğum “Günlerin Köpüğü”nün yeni çıkan çizgi romanını okurken aynı heyecanı yaşadım içimde. Hikâyenin saçmalığıyla gerçekliğin kesiştiği noktada başlıyor aslında her şey. İçinde yoğun bir ironi barındıran oldukça nahif bir aşk hikâyesi benim için. Boris Vian’ın patafiziğe inancı da bu romanı benim için oldukça özel kılan nedenlerden biri. Her ne kadar Jean Baudrillard patafiziği “hayali çözümler bilimi” olarak adlandırsa da olaylara mizahî bir açıdan bakabilmenin ne kadar keyifli olduğunu gösteriyor.Yeni kelimeler, sınırları olmayan bir zaman akışı, hayal ürünü mekanlar, ideal bireyi aramaktan vazgeçiş, kişisel yaratıcılığın ipuçlarıyla yaratılan sıcacık bir hikâye! Geleneksel dil ve gerçellik algısını reddedip, bireyin kendi ölçütlerine başvurduğu, eleştirel düşüncenin ağır bastığı bu hikâyede ciddi olaylar önemsiz, sıradan şekilde ele alınırken, sıradan şeyler oldukça önem kazanıyor. Olay örgüsüne baktığımızda mekanikleşmiş çalışma şeklinin reddedilmesi, evliliğin sorumlulukları, genç ve hastalıklı eşin iyileşme süreci, ölüm gibi alışılagelmiş konuları sıra dışı bir üslupla anlatıyor Boris Vian. Hayal gücü ve mizah yardımıyla kendi gerçeğini yaratarak insanların sözleri ve davranışları arasındaki uyumsuzluğu, bir gruba kapılarak bireyin kendinden uzaklaşmasını ele alıyor. Jean-Paul Sartre’ı eleştirdiği bazı cümleler de oldukça eğlenceli, küçük detaylar satır aralarında gizli!<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Nehirler denize döküldüğü yerlerde, ganimetlerin dans ettiği köpüklü ters akıntılar, aşılması güç bir engel oluşturur.”</blockquote><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İklimler, André Maurois</h3>Fransız Edebiyatı'nda aşkın farklı bir yeri vardır benim için, ayrı bir severim aşk romanlarını. André Maurois'nın "İklimler" adlı romanı da bende çok özel bir yeri olan kitaplar içinde yerini aldı. Helikopter Yayınları’nın kendine has tarzına da o kadar uymuş ki! Arkasında yazan içten hikâye kitaba başlamak için sabırsızlandırıyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Her an yeni bir hayat serilir önümüze..."</blockquote>Birdenbire bir gidişin ve ardında bıraktığı enkazın hikâyesi, Philippe ve Isabelle’in aşkının hikâyesi... Roman Philippe'in iç dünyasına ayna tutar nitelikte, aynı kişinin hem yaşadıklarını; aşk acısını, çaresizliğini görüyoruz hem de yaşattıklarına tanık oluyoruz. Aldatmak, aldatılmak ve aldatılmanın çaresiz kabullenilmişliği üçgeninden çıkamazken aşkın iklimlerinde geziniyoruz. Ve şu acı gerçek yüzümüze yüzümüze çarpıyor; aşk her zaman geçmişte yaşananların izini sürer.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Belki de insanları en çok bölen şey, kimilerinin her şeyden önce geçmişte, kimilerinin de yalnız içinde bulundukları dakikada yaşamalarıdır."</blockquote>

1Kitap1Mekan

Kütüphanemi düzenlerken gözüme çarpan, üzerine notlar aldığım birkaç kitabı sizinle de paylaşmadan geçemedim. Uzun bir bayram tatilinde keyifle okuyacağınıza eminim!

📚 Okuduklarımdan öneriler

Bu kısımda psikoloji, sosyoloji gibi alanlardan çeşitli konulara ilişkin, Nedir? sorusunu soruyoruz. Bu sayıda Tüketimcilik Nedir?&nbsp;sorusuna cevap arayacağız.Şimdi bir düşünelim…Yoğun geçen günlerimizde, "boş vaktim olsun, neler neler yapacağım" diye bir çoğumuz içimizden geçiririz sanırım. Peki sonra o boş vakit olduğunda ağırlıklı olarak neler yaptığınızı sorsam, ne dersiniz?İşte artık günümüzde, bu boş vakitleri değerlendirmenin ağırlıklı yöntemi bi çeşit “tüketimcilik” olmuş durumda. Tüketimcilik dediğimizde aklınıza sadece para harcamak gelmesin. “Tüketimcilik”, Oxford Sözlüğü’nde yer alan şekliyle ürün ve hizmetlerin satın alınması ve kullanılması ile (bu günlük hayatımızda tüketime atfettiğimiz anlam aslında), büyük miktarda mal ve hizmet satın almanın ve kullanmanın bir toplum veya bireysel bir kişi için iyi olduğu inancı&nbsp;(bu da felsefede kullanılan karşılığı diyebiliriz) anlamına geliyor. Sosyolojik olarak ise, tüketimcilik kavramının, kişileri tükettikleri mal veya hizmetlerin miktarına veya kalitesine göre değerlerini tanımlamaya yönlendiren olumsuz bir etki olarak görüldüğünü söylemek mümkün.Boş vakitlerimize dönersek; belki bazılarımızın daha romantik şekilde boş vakitlerimizde kitap okuduğumuzu, müzik dinlediğimizi söyleyeceğine şüphem olmasa da, yükselen trendin, boş zamanlarda alışveriş sitelerinde gezinmek, kampanyalara, linklere göz atmak, Alışveriş Merkezleri’nde dolanmak, yemeye içmeye para harcamak ve bunun gibi bir çok çeşitli tüketim faaliyetlerinde bulunmak olduğunu söylemenin hiç de yanlış olmayacağını düşünüyorum.&nbsp;“Tüketim Toplumu” kitabının yazarı Jean Baudrillard, tüketimin artık sadece alışverişte değil, bir sürü alanda karşımıza çıkmakta olduğunu belirtmektedir. Cinsellik, moda, reklamlar, markalar, spor yapma biçimlerimiz, dinlenme tercihlerimiz ve benzeri bütün şekillerde tüketim çılgınlığı mevcut. Pazarlama gibi destekleyici aktiviteler, her türlü tüketimi destekleyip yaygınlaştırdığı için de, belli ki tüm bu aktivite ve süreçlerin normal olduğu algısı kişilerin tüketim alışkanlığını sorgulamamasına neden olabiliyor.Tüketimin zamanla nasıl arttığına dair çeşitli teoriler var ama esasen, 17. yüzyılın sonunda, ilk olarak Britanya'da gerçekleşen sanayi devrimi sırasında arttığı bir gerçek olarak kabul ediliyor. Toplum, daha lüks eşyalar elde etme araçlarına sahip bir orta sınıfın ortaya çıkmasıyla değişmekteydi ve kolonilerden gelen egzotik mallar da dahil olmak üzere mallar daha kolay erişilebilir hale geldikçe satın alma kalıpları da değişmeye başladı. Yeni moda trendlerine ayak uydurmak, sadece giyimde değil, süs eşyasında da tüketimi teşvik etti. Seri üretim, satılık daha fazla mal ve daha ucuz fiyatlar yarattı ve bu nedenle mallar toplumdaki daha geniş bir insan yelpazesi tarafından erişilebilir ve uygun fiyatlıydı.&nbsp;O günlerden bu günlere pazarlama stratejileri gelişti ve hızına bizim bile yetişemediğimiz bir dinamiklik için değişen satın alma trendleri, tüketim trendleri, tüm hayatımızın içine sızdıkça sızdı.&nbsp;Prof. Ömer Aytaç, 2006 yılında yayınlanan, <a fr-original-style="" href="https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/251991" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Tüketimcilik ve Metalaşma Kıskacında Boş Zaman” başlıklı yazısında</a> &nbsp; şöyle diyor:&nbsp;“Tüketim/tüketimcilik, günümüzde, neredeyse yaşamlarımızı büsbütün dönüştürmüş gibidir…Seçkin piyasalardan farklı olarak kitle piyasalarında da modanın seferber olması, tüketimin temposunu sadece giyim, süsleme ve dekorasyonda değil, aynı zamanda hayat tarzları ve dinlenme faaliyetlerini de (örn. boş zaman ve spor alışkanlıkları, pop müzik türleri, video ve çocuk oyunları vs.) kapsayan geniş bir alanda hızlandırmaya neden olmuştur. Ayrıca, mal tüketiminden hizmet tüketimine doğru da bir değişim meydana gelmiştir. Sadece kişisel ve ticari hizmetler, eğitim ve sağlıkta değil aynı zamanda eğlence, gösteri ve hobiler dünyasında da kayda değer farklaşmalar ortaya çıkmıştır.”&nbsp;16 yıl önceki bu içerik, şu an ne kadar tanıdık değil mi yaşamlarımız için? Bugün geldiğimiz noktada tüketimcilik, imrendirmeyi, imrendirme kıskançlıkları ve açgözlülüğü, açgözlülük arzuları, arzular da hiç bir zaman tam anlamıyla tatmin olamama halini besler durumda. Bunu, "Ah Tanrım, ne yapmalıyız da tüketimi durdurmalıyız?" gibi bir yakarışla söylemiyorum, zira bunun şu anki düzenimizde tamamıyla mümkün olmadığının farkındayım. İçinde bulunduğumuz döngülerde, hem hayatta kalmak için bir şeyleri tüketmemiz, hem de bazen küçük mutluluklar için tüketime yönelmemiz gerekebiliyor. Sadece, her yaptığımız eylemin tüketimi destekleyici olmamasının bize verebileceği huzurun da farkında olursak ve neye ne kadar ihtiyacım var sorusunu kendimize daha çok sorarsak, etrafımızdakileri buna göre değerlendirmekten kaçınırsak, biraz daha tüketimcilik anlayışı tarafından tüketilmediğimiz bir hayat yaşamamız mümkün olabilir.&nbsp;

İçimdeki Dünya

Tüketimcilik bizi tüketmeden...

Tüketimcilik Nedir? 

<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Metaverse tarihçesi</li></ul>&nbsp;Metaverse kavramı günümüzde sıkça konuşulsa da 30 senelik bir tarihçesi vardır. Bu kavram ilk kez 1992 yılında bilim kurgu yazarı Neal Stephenson tarafından kullanıldı. 2003 senesinde ise Metaverse’ün temelleri “Second Life” adlı oyunda atıldı. Kullanıcıların deneyimlerini sanal alemde paylaştığı döneminin en geniş alanının temelleri atıldıktan sonra, Facebook şirketi 2011 yılında artırılmış gerçeklik şirketi Oculus’u satın alması ile sanal gerçeklik gözlükleri gündeme taşındı. Kasım 2021’de ise Mark Zuckerberg yeni platformu olan Metaverse’ü duyurduktan sonra şirketinin adını Meta olarak değiştirdi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Metaverse ve simülasyon teorisi üzerine</li></ul>Hakikatin üretimi üzerine daha şüpheci bir toplum olacağa benziyoruz. Bu yüzden sosyolog Jean Baudrillard'ın simülasyon tanımına bakmamız günümüzü ve yakın geleceğimizi daha iyi anlamlandırmamızı sağlayabilir. Baudrillard'a göre, alternatif hakikatlerin üretildiği ve hakikatten koparılmış &nbsp;sınırsız sayıda düzlemler simülasyon olarak tanımlanıyor. Bu doğrultuda, günümüzdeki Metaverse insanların doğrudan öznesi olduğu gerçek dünyanın yerini alacak. Kısacası, insanı şahsına münhasır kılan biyolojik özellikleri sayısallaştırılıp bir “meta” haline getiriliyor. Bu durumda, insanın kendisi öznesine yabancı kılınıyor. Yakın gelecekte kişilerarası iletişimin tamamen yeniden belirleneceği bir çağın kapılarını aralayacağa benziyoruz.&nbsp;

Kırılım Çağı

Hindistan'da COVID-19 kısıtlamalarından kaçmak isteyen çift, ‘metaverse evreninde' bir düğün organizasyonu düzenledi. Fiziksel alanda sınır 100 kişi iken düğüne 3.000'den fazla misafir çevrimiçi olarak katıldı.

Jean Baudrillard ile ilgili hikayeler