Albüm: Arctic Monkey, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2GROf0WKoP5Er2M9RXVNNs?si=hzATsgjGRWm7HdqUGhn5wQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Car</a>Süre: 37 dakikaPlak şirketi: Domino RecordsYayın tarihi: 21 EkimKartonet: Son iki on yılın rock ‘n’ roll sesinin referans noktalarından Arctic Monkeys, diskografisindeki kültleşmiş şarkılarla dolu AM&nbsp;(2013) albümünden sonra yayımladıkları Tranquility Base Hotel + Casino’yla beklenmedik bir kompozisyonel yola direksiyon kırdıı. Grupla özdeşleşen “arena rock” sesinin yerine Turner’ın söz yazarlığı ve vokallerinin öne çıktığı, lounge&nbsp;ve psikedelik pop türlerinin dingin ve loş bir atmosfer yarattığı albüm, The Monkeys için yaratımlarında ikinci bir dönemin başladığının işaretlerini verdi.&nbsp;Grubun yaratıcı sürecinin tamamıyla Alex Turner’a endekslendiği son birkaç yılla birlikte, The Car da tüm şarkıların Turner tarafından yazıldığı bir albüm oldu. Arctic Monkeys’in diğer üyeleri Jamie Cook (gitar), Matt Helders (davul) ve Nick O’Malley’in (bas) Turner’ın “icracıları” olarak yer aldığı The Car, genel hatlarıyla tekil bir zihnin tasarımı olarak nitelendirilebilir. Diğer taraftan, Alex Turner’ın uzun zamandır Arctic Monkeys’in albümlerinde işbirliğinde bulunduğu ve The Last Shadow Puppets’dan da grup arkadaşı olan James Ford, Bridget Samules’le birlikte The Car’ın barok ses manzaralarını çizdi. Arctic Monkeys’i, The Last Shadow Puppets’ın iki albümüyle sunduğu orkestral estetiğe yaylı aranjmanlarıyla yaklaştıran Ford, Turner’ın rock’tan uzaklaştığı yaratıcı seyahatinde es geçilemeyecek bir isim olarak ortaya çıktı.&nbsp;Birden fazla ses mühendisinin olduğu; miksini James Ford’un, mastering’ini Matt Colton’ın yaptığı albüm, 7 şarkıdan oluşan 37 dakikalık kısa süresiyle The Monkeys’in yelken açtığı yeni sularda bazen iddiasız, bazense görkemli bir yolculuk.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666907389812.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arctic Monkeys, The CarNeden dinleyelim?&nbsp;Arctic Monkeys’in köşeleri belli ve bir süre sonra kendisinin tekrar gibi hissettiren ilk 5 albümüyle sadık bir dinleyici kitlesi kazandığını söylemek mümkün. Öte taraftan, Suck It and See’yle yüzeye çıkan ve iyice bayatlayan The Monkeys sesi, AM&nbsp;albümüyle diriliş yaşayarak grup için beklenmedik bir çıkış yolu yarattı. Bu anlamda 2018 yılında gelen ve Arctic Monkeys için radikal bir dönüşümün somut çıktılarını sergileyen Tranquility Base Hotel + Casino, grubun o zamana kadarki en riskli yaratımı oldu.&nbsp;Arctic Monkeys’i gitgide kolektif bir üretimin grubundan Alex Turner and the Arctic Monkeys oluşumuna dönüştüren yakın geçmiş, Turner’ın bir şarkı ve söz yazarı olarak dönüşümünün paralelinde yeni ancak dinleyiciyi ansızın yakalamayan bir maceraya eklendi. Bu dönüşüm ve belki de “olgunlaşma”, 10 yılı aşkın bir süredir evrensel bir üne sahip olan, günümüz rock müziğinin yüzlerinden birine dönüşen The Monkeys için kimliklerine ve “rock star” hayatlarına dönük bir yüzleşmeyi de beraberinde getirdi.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“I had big ideas, the band was so excited The kind you'd rather not share over the phone But now the orchestra's got us all surrounded And I cannot for the life of me remember how they go”</blockquote>Arctic Monkeys, Big Ideas&nbsp;The Car, aynı zamanda grubun çift taraflı metamorfozunu da devamı. İçinde Turner’ın enerjik ve şipşak vokallerinden karizmatik “falsetto” icralara evrilişi; şöhret, aidiyet ve ilişkiler gibi başlıklar arasında dolaşan gözlemleyici şarkı sözleriyle genişlettiği söz yazarlığı da var. Nihayetinde bu dönüşüm, grubun kompozisyonel denemeleriyle bütünleşmiş durumda.&nbsp;Albümün başından sonuna değin rock enstrümentasyonuna eşlik eden yaylıların orkestrası, kimi şarkılarda (Sculptures Of Anything Goes) bangırdayan drum machine ve moog synthesizer birliktelikleri bu denemelerin öne çıkan elementleri oldu. Bir zamanlar dinleyicilerin ayaklarını yerden kesen rock marşlarının sahibi olan grup, buğulu bir atmosferin ortasında içe dönük tefekkür baladlarıyla dönüştü. The Car, artık Arctic Monkeys’in “başka” yaratımlarına alışmamız gerektiğinin de ispatı.&nbsp;Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Caleb Landry Jones, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2Ad2fHtxWM1yJTz3D7XVf2?si=MeTiHALUSWCqi1QBpLIysw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mother Stone</a></li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">John Cale,&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2o7YjekcSP7yiLXfuSy0ly?si=9S9XenxdROikPSCucYZ7hA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Vintage Violence</a></li></ul>

Duende

Arctic Monkeys, 7. albümleriyle arena rock ‘n’ roll grubundan uzaklaştıkları ses yolculuklarında yeni bir durakta.

The Monkeys yeni sularda

<img src="https://images.aposto.com/2021/6/0/1625382628696.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Serseri çocuklar Shaky Kane ve Krent Able karanlık zamanlarımıza insan etinden oluşmuş ömrünün sonundaki bir güneş gibi doğmak için güçlerini birleştirdi. 70 sayfalık bir one shot ile suratımızı kocaman botlarıyla ezen ikili, ikişer kısa hikayeyle karşımıza çıkıyor. Kane birbirinden leziz iki Shield Bug hikayesiyle, Able ise grotesk Black Fur ve gerilim dolu Creepzone ile üstümüzden geçiyor. 60’lardan kalma çizgilere gönül veren bu İngiliz ikili, rengarenk paletler üzerine kurguladıkları psikedelik ve kan revan içindeki öyküleriyle aklımızı almakla kalmıyor, midemizi de bulandırmayı es geçmiyor.&nbsp;Shaky Kane ilk Shield Bug hikayesinde Kral Jack Kirby’nin Marvel karakterlerini yaratmak için kullandığı ilhamın nereden geldiğini anlatıyor. Kralı ve kendini uzaylılar yoluyla bağdaştırdığı bu hikayede ana karakterimiz Shield Bug’ı ise hepimize vatandaşlık dersi verirken okuyoruz. Detaylı çizgileri uzunca boşluklarla birleştirmesiyle ünlü Kane, yine hepimize “bağımsız çizgi roman nasıl yapılır” dersi veriyor. Psikedelik pop-art olarak tanımlayabileceğimiz tarzının ana özelliklerinden biri olan renk paletini izlerken de görsel şölen üzerine görsel şölen yaşıyoruz. Beynimiz gözlerimizden sayfalara akarken ağzımızdan dökülen “ben ne yaşadım az önce?” sözleri bu kitabın daha ilk sayfalarından bize göreceklerimize hazırlanmamız gerektiğini hatırlatıyor.&nbsp;İkilinin kendine özgü hiciv dolu ara sayılarından sonra karşımıza Able’ın ilk hikayesi Black Fur çıkıyor. Biz insan etinden bir denizde sörf yaparken Able da bize tanıdık yüzler ve grotesk canavarlarla dolu bir hikaye hazırlıyor. Alemin kralı, jetpack’li uçan ayı Black Fur şehri kurtarmaya gelirken biz de gördüğümüz panelleri az önce gözlerimizden akan beynimizle işlemeye çalışıyoruz. EC comics’in eski sayılarından fırlamış gibi duran çizimleriyle Able, Kane’in başladığı derse devam ediyor ve niye bu kadar saygı gören iki sanatçı olduklarını herkesin gözüne sokuyor.&nbsp;Patlayan kafalardan tekrar Shield Bug’a döndüğümüzde ise bu sefer ilk hikayede kendisini bir convention’da yaptığı sketch ile gördüğümüz Kane’i bu sefer o sketch ile hikayenin teması olarak buluyoruz. Kane hayranı birinin öldükten sonra bıraktığı evi ziyarete giden Frank’i ve evde dönen garip olayları izliyoruz. Kane’in önceki işlerinden biri olan Bulletproof Coffin’e atıfta bulunan sahnelerden sonra ilk hikayede gördüğümüz sketch’in canlandığı bir evrene açılan pencereler ve yaşanan olaylardan sonra Frank akıl sağlını korumak için evi yakmaya karar veriyor, Shield Bug da küller içinde kalan tabutu aramaya gidiyor.Mikrofon tekrar Able’a geçtiğinde ise bu sefer Batman ve Robin parodisi Nightmare &amp; Sleepy’ye geçiyoruz. Creepzone, harika bir açılışla bizi duvardan duvara vuruyor ve ikiliyi vampir avlamaya yolluyor. Benim Nightmare Mobile olarak adlandırdığım kurukafa şeklindeki tankla göreve giden ikili, paneller dolusu kafa ezme görselleri eşliğinde vampir avlıyor ve akan beynimizi temsil etmek için her sayfayı patlayan beyinlerle dolduruyor. Able yaşattığı bu gorefest’ten sonra kalp kıran bir sonla hikayeyi bitiriyor ve bir çırpıda okuduğumuz bu şahane kitabı da sonlandırıyor.&nbsp;İngiliz panklarının şakaları birkaç sayfa daha devam ettikten sonra arka kapağa ulaştığımızda yaşadığımız şok bütün vücudumuzu sarıyor, ellerimiz titrerken yakmaya çalıştığımız sigara her yeri dumanla kaplıyor, biz de sayfalarda kalan beynimizi gözlerimizden geri sokmaya çalışıyoruz. Kane ve Able okumayı en sevdiğim sanatçılardan. Bu kitabı duyurduklarında ise ben evde sevinç çığlıkları atıyordum. Devamı gelir mi bilmem fakat yaşadığım duygu seli bana dönüp dönüp bu kitabı tekrar okumam için yeterli gücü verdi. Bu iki amca çizmeye devam ettikçe ben de onları okuyacağım. Aynısını sizin de yapmanızı istiyorum. Hayatta neyi sevdiğinizin pek bir önemi yok bu kitabı sevmeniz için. Daha ilk sayfadan aşık olacaksınız. Açın okuyun, sevmezseniz bana mail atın.Kapak: Shaky Kane &amp; Krent Able

Shaky Kane & Krent Able

Kane & Able

Uyarı: Bu içerik 18 yaşından küçükler için uygun değildir.&nbsp; Dört dostun parkta birlikte takılıyor olmaları dışarıdan pek sıradan görünüyor olsa da her birinin içinde kendine has fırtınalar kopuyordu. Biri gün batımını izleyerek kendinden geçiyor, biri mide bulantısından kendini yaşam ile ölüm arasında kalmış hissediyor. Öbürü etrafındaki renklerin tadını alırken biri derin bir mutsuzlukla boğuşuyordu.&nbsp;“Sihirli” mantar: Bu dört insanın farklı ruhsal ve bedensel deneyiminin sorumlusu yedikleri mantardı. Tüm insanlığın, günde ortalama 35 bin ton mantar tüketirken bu grubun yaşadığı deneyimleri yaşamıyor olmasının nedeni de kimi kültürlerde "sihir" diye anılan bir biyolojik bir etkileşim. Herkesin besin amaçlı tükettiği mantarlarla bu mantarlar arasındaki en büyük fark "sihirli" olanların ihtiva ettikleri psikoaktif iki madde: psilosibin ve psilosin. Psikoaktif, yani "ruhu harekete geçiren" bu maddelerin etkisine de psikedelik, "ruhu gösteren" diyoruz. Bu maddeler çeşitli mantarlarda bulunurken bazı trüf mantarlarında ise daha düşük bir miktarda görülüyor.Psikoaktifler: Psikedelik mantarlarda bulunan bu iki madde, isimlerinin de çağrıştırabileceği gibi aslında birbirlerinden çok da farklı değiller. Psilosin direkt olarak psikoaktif bir maddeyken psilosibinin psikoaktif olabilmesi için önce karaciğer tarafından psilosine çevrilmesi gerekiyor. Psilosin, birçok kimyasal maddenin aksine beyin damarlarına geçebiliyor ve burada sinir hücrelerinin birbirleriyle iletişimi için gerekli olan bazı yolakları (pathway) etkiliyor. Bu yolaklar çoğumuzun adını duyduğu serotonin, dopamin gibi belli başlı iletişim sistemleri ve adları sanları pek duyulmamış daha küçük sistemlerden oluşuyor. Psilosinin yaptıklarını tamamıyla bilmiyoruz; çünkü 1970’lerden beri dünyada psilosibin ve psilosin genel olarak "uyuşturucu/uyarıcı" kapsamında tutuldukları için yasaklı kimyasallar, bu moleküller üzerinde bilimsel çalışma yapılmasına da ket vuruyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-13T15:11:25.330Z.jpeg" alt="mantar"><figcaption>Ebru: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmODQ2MzE0MzFmM2VjMDAwNzU0YzczOSZ1c2VyPTVmMmVhMmM5ZTdlMDFiMDAwN2U3ZDk2OCZhdXRob3I9NWY3MzlmZjdlMDAxNmYwMDA4ODE2ZjYyJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZiZWxlbmFydGx0ZCUyNTJG""">Ayşe Özlem Yüksel</a></figcaption></figure>Tedavi: Tüm bu yasaklara rağmen yapılan bazı araştırmalar, bu moleküllerin çeşitli hastalıklarda tedavi amaçlı kullanılabileceğine işaret ediyor. Hayvanlar ve insanlar üzerinde yapılan deneylerde, psilosin veya psilosibin verilen bireylerin, kontrol grubundaki bireylere nazaran anksiyete ve depresyon gibi rahatsızlıklarda iyileşme gösterdikleri gözlemlemleniyor. Özellikle tedavisi pek mümkün olmayan majör depresyon gibi sendromlar ve travma yaşamış bireylerde veya ümitsiz kanser hastalarında görülen psikolojik sorunların giderilmesi konusunda bu maddelerin yardımcı etkileri var. Üstelik alkol, sigara ve uyuşturucu bağımlılığına karşı savaşta da gelecek vadeden çalışmalar var. Tahmin edersiniz ki bu rahatsızlıkları yaşayanlar her gün akıllarını çıkaracak bir deneyim yaşamıyorlar. Bahsettiğimiz maddelerin psikedelik etkileri yüksek dozlarda görülürken tedavi amaçlı kullanımları düşük dozlarda yapılıyor. E tabii azı karar çoğu zarar.Yolculuk: Bu maddeleri içeren mantarların kullanımı ise çok eski bir gelenek. Arkeologlar, özellikle dinî ritüellerde psikedelik mantarların kullanıldığını düşünüyor. Bu mantarların etkisi kişinin o anki ruhsal durumuna, çevresine ve yanındaki nsanlara göre değişebiliyor. "Sihirli" mantarların yasaklanmasından evvel yapılan araştırmalara göre bazı bireylerde "bad trip" de denilen; mutsuzluk, kafa karışıklığı, kıyametin yaklaştığı hissi, anksiyete ve mide bulantısı gibi etkiler gözlemlenmiş. Çoğunlukla gözlemlenen ise daha pozitif deneyimler. Aşırı mutluluk, empatide artış, evrene ve diğer canlılara daha çok bağlı hissetme, analitik düşüncede artış bunlardan sadece birkaçı.&nbsp; Peri tozu ve yaprak: Bu pozitif deneyimlerin yanında hemen hemen tüm duyular amplifiye oluyor. Renklerin daha canlı olması, görsel sanrılar, işitsel doygunluk, müzikten alınan hazzın artması ve daha birçok duyusal etki bazı mantarları sihirli yapan etkileri arasında. Duyusal etkilerin en ilginçlerinden biri de sinestezi. Bu etki altındayken insanlar, gördükleri bir şeyin tadını aldıklarını, sadece işitsel bir iletinin kokusunun dayanılmaz güzellikte olduğunu hissediyor, ağaçtan düşüp de kollarına değen bir yaprağın değdiği yerde peri tozu gibi bir parıltı bıraktığını görüyor.Sihirli mantarların hem pozitif hem negatif etkileri var ama belki de en önemlisi bu mantarlardaki psikoaktif maddelerin bazı hastalıklarda ve rahatsızlıklarda tedavi amaçlı kullanılabilecek olması. Bu durum da özellikle nörokimyasal maddelerin, zehirli ya da uyuşturucu/uyarıcı etkisi var diye bir kenara atılmaması gerektiğinin, az dozda kullanıldığında bu maddelerden istifade de edilebileceğinin önemli bir kanıtı olarak önümüzde duruyor.

psikedelik ile ilgili hikayeler