Geçen Bülten’de olduğu gibi bu sefer de siyasî gündemin ön sırasında iktidarla muhalefetin gergin ilişkileri yer alıyor. En azından seçimlere kadar da bu durum değişmeyecek gibi. Ama bu konuya geçmeden önce, Türkiye yurttaşları olarak hepimizi ilgilendiren yeni bir gelişmeye temas etmemiz gerekiyor.Kuzey Amerika’da yerleşik iki düşünce kuruluşu (Cato Institute ve Fraser Institute) tarafından hazırlanan son ‘’İnsanî Özgürlük İndeksi’’ 27 Ocak günü açıklandı. Buna göre, Türkiye genel özgürlük düzeyi bakımından en yüksek skoru yakaladığı 2010’daki 7.06 puandan gitgide gerileyerek, 2022 itibariyle 5.71 puana ve 165 ülke arasında 130. sıraya düşmüş bulunuyor.Türkiye’nin (2017 verilerini yansıtan) 2018’deki skoru da neredeyse aynı (5.72) olduğuna göre, 5.71 olan güncel verinin bir anlamı, resmen kaldırılmış olsa da olağanüstü halen fiilen devam etmekte olduğudur. Türkiye bu skorla 26. sıradaki Ermenistan’ın, 28. sıradaki [Güney] Kıbrıs’ın, 43. sıradaki Gürcistan’ın, 87. sıradaki Kırgızistan’ın, 107. sıradaki Kazakistan’ın, 113. sıradaki Tunus ve Kuveyt’in, 119. sıradaki Rusya’nın ve 129. sıradaki Katar’ın gerisinde kalmıştır.Ayrıca, bu verilere göre, Türkiye en düşük notu -genel ortalamasının da altında olan- 3.0 puanla ‘’ifade ve enformasyon’’ özgürlüğünden almış. Türkiye’nin ‘’hukukun üstünlüğü’’ skoru da benzer şekilde 3.8 puanla yerlerde sürünüyor.Ülkemizin özgürlük ve insan hakları konusundaki bu utandırıcı kötü sicili yurttaşlar olarak bizim için elbette şaşırtıcı değil. Bunu teyit eden olayları zaten hemen hemen her gün yaşıyoruz. En son Türk Tabipleri Birliği Başkanı adlî tıp uzmanı Prof. Dr. Şebnem Korur Fincancı’nın başına gelenler bunun bir örneği. Malum, Prof. Fincancı Türk ordusunun Kuzey Irak'ta gerçekleştirdiği operasyonlarda kimyasal silah kullanıldığı iddialarının bağımsız heyetlerce araştırılması gerektiğini söylediği için ‘’terör örgütü propagandası yapma’’ suçundan yargılandığı davada nihayet 2 yıl 8 ay 15 gün hapis cezasına çarptırıldı.Öte yandan, geçen yıl Ekim ayında Mecliste kabul edilen ve sözümona ‘’gerçeğe aykırı bilgi’’ yayanların 1 yıldan 3 yıla kadar hapisle cezalandırılmasının öngören 7418 sayılı ‘’Basın Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’’ da ifade ve basın özgürlüğüne yeni bir ciddî kısıtlama getirmiş bulunmaktadır. Bu ve benzeri düzenlemeler ile onlara dayalı yargısal kararlar, Türkiye’de ifade özgürlüğünün yerlerde süründüğüne ilişkin uluslararası kuruluşların yukarıda aktarılan tespitinin maalesef doğru olduğunu göstermektedir. Bu Kanun ayrıca kendi platformlarında dile getirilen düşünceler nedeniyle sivil toplum kuruluşlarını da üç yıla kadar hapis istemiyle yargılanma riskiyle karşı karşıya bırakmaktadır. &nbsp;&nbsp;Türkiye’nin sicilini bozan diğer gelişmelerin başında Tayyip Erdoğan’ın 3. defa cumhurbaşkanlığına aday olma ve bunun için TBMM’nin seçimlerinin yenilenmesine karar verme niyetinin gündeme getirdiği anayasaya aykırılıklar serisi gelmektedir. Gerçekleşmesi halinde bu girişim, Anayasanın hem bir kişinin cumhurbaşkanlığına ‘’en fazla iki defa’’ aday olabileceğine ilişkin hükmünü, hem de istisnaî olarak 3. defa adaylığın ancak cumhurbaşkanı ikinci görev dönemindeyken yasama organının seçimlerin yenilenmesi kararı alması halinde mümkün olduğuna ilişkin hükmünü ihlâl etmiş olacaktır.Yürürlükteki sistemde bütün anayasal güçler cumhurbaşkanının kontrolü veya vesayeti altında olduğu için de, öyle görünüyor ki, bu anayasa ihlâllerini engelleyecek -yargısal olanı dahil- hiçbir anayasal organ, mevki veya makam da bulunmamaktadır. Muhalefet ise, Tayyip Erdoğanı seçimlerde yenebileceği umuduyla -ve siyaseten bunun daha isabetli olduğu düşüncesiyle- olsa gerek, bu aykırılığı dile getirmekle beraber onu engellemek için herhangi bir girişimde bulunmak istemiyor gibidir.‘’Altılı Masa’’da bir araya gelen muhalefetin ana kanadının genel seçimlere giden yolda karşılaşması muhtemel engel bundan ibaret de değildir. İktidar bloğu ‘’başörtüsünü özgürleştirmek’’ aldatmacası adı altında muhalefet için hazırladığı tuzağı da devreye sokulmak üzeredir. Nitekim, muhalefetin iktidar partilerinin teklifini insan haklarına uygun hale getirmek amaçlı önergesi Anayasa Komisyonu’nda iktidar temsilcileri tarafından reddedilmiştir. Bu durumda öyle görünüyor ki, kendi tekliflerinin hiç değiştirilmeksizin referanduma götürülmesini sağlamak ve kampanya esnasında muhalefetin ‘’başörtüsü özgürlüğü’’ne karşı çıktığı propagandası yapmak suretiyle, AKP-MHP ekseni cumhurbaşkanlığı seçiminde muhalefet adayını dezavantajlı duruma düşürmeyi planlamaktadır. &nbsp;&nbsp;Bu arada Halkların Demokratik Partisi’nin kapatılması için Anayasa Mahkemesi’nde açılan dava da görünüşe göre iktidar partilerinin beklentileriyle uyumlu bir şekilde devam etmektedir. Yüksek Mahkeme, davalı partinin davanın yargılama faaliyetlerinin seçim sonrasına bırakılmasına ilişkin talebini oy birliğiyle reddetmiş bulunuyor. Bu arada, davalı Partinin 14 Mart’ta sözlü savunma yapacak olmasına bakılırsa, davanın seçimlerden önce karara bağlanması ve ‘’devlet yardımından yoksun bırakma’’ kararıyla sonuçlanması kuvvetli bir ihtimal gibi duruyor.Yargıdan söz etmişken, Yargıtay Başkanı Mehmet Akarca’nın Anayasa Mahkemesi’nin ‘’bireysel başvuru’’ları bir tür temyiz incelemesine döndürerek yetkisini aştığını ve ‘’yargısal aktivist’’ bir tutum izlediği yolundaki eleştirilerine de işaret etmek gerekiyor. Yargıtay Başkanının bu çıkışının sadece politik anlamı bakımından değil, Başkan’ın kendi saygınlığı açısından da hoş olmadığını belirtelim. Yargıtay Başkanı böyle yapmakla, rakip olarak gördüğü Anayasa Mahkemesi’ne karşı siyasî iktidarın yanında durduğunu belli etmek ister gibidir. Bu çıkışı Başkanın kendi hukukçu kimliğine de zarar verebilir; çünkü hukukî dayanağı bulunmayan iddialar ileri sürmek suretiyle, hakkında konuştuğu meselenin hukukî mahiyeti hakkında yeterince bilgi sahibi olmadığı izlenimi vermektedir.Bu arada, son yıllardaki baskıcı ve kayırmacı siyasetin yol açtığı yozlaşmanın en fazla etkilediği kurumların başında -özellikle açıkladığı güvenilmez enflasyon oranları nedeniyle- Türkiye İstatistik Kurumu’nun geldiği bir süredir yaygın bir kanaat halindeyken, şimdi de Merkez Bankası adına yapılan açıklamalar bu kurumun da aynı kategori içine girmeye aday olduğunu düşündürmektedir. Nitekim, Başkanının 26 Ocak’taki inandırıcılıktan yoksun açıklamasına bakılırsa, Merkez Bankası ana görevi olan fiyat istikrarını sağlamayı tamamen bir yana bırakarak, tam da genel seçimler arifesinde siyasî iktidara destek olma görevi üstlenmiş durumdadır. Gerçekten de Başkan Kavcıoğlu’nun açıklamasına bakılırsa, enflasyon 2023 sonunda %22’ye, 2024 sonunda ise % 9 civarına inecek; öte yandan enerji maliyetleri de hem fiyatların düşmesi nedeniyle, hem de yerli doğal gaz kaynaklarının Mart ayında hizmete girmesinin sonucu olarak enerji ithalatımız da azalacağı için 2023 yılında Türkiye’nin enerji maliyetleri düşecek, hatta bu sayede bütçe carî fazla verebilecektir!Gelecek Bülten’de buluşmak üzere.

Özgürlük Gündemi

<a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1930/milliyet_1930_kanunusani_/milliyet_1930_kanunusani_18_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mehmet Selahattin, 18 Ocak 1930</a>Kulaklarımızda kayaya çarpan büyük dalgaların uğultusunu duyarak, renk, ziya, musiki ve şehvetin birbirine karışıp kasırga halinde ortada döndüğü bir kalabalığın arasına karıştık. Arkadaşım benim sersemlediğimi görerek;“Dikkat!” dedi. “Çarparsın.”“Yok canım.”“Öyle deme. Köhne gemilerin kayaya çarpması daha tehlikeli olur!”Arkadaşın hakkı vardı. Burası açık denizler kadar korkunç bir saha idi. Hayal ve masal âlemindeki yarısı balık yarısı insan deniz kızlarını andıran çıplak hayaletlerin dolaştığı bu açık denizde en tecrübeli adam bile bocalıyabilirdi.Arkadaşa dedim ki:“Biz şöyle bir kenara çekilsem fena olmaz. Malum ya zevk anın…”Mısrayı tamamladı:“…mirsadı ibretten temaşasındadır.”Varyete programı zengin olmalı idi. Bu anda çıplaklar memleketinden gelmişe benzeyen sarışın bir kız, sahnede kadın işvebazlığının neler yaratabileceğini vücudunu bir bambu kamışı gibi eğip bükerek ispata çalışıyordu.Salondan dehhaş bir fırtına koptu:“Biiiiz! Biiiiz!”Ve şakır şakır alkış sesleri. Bir genç daha iyi alkışlamak için az kaldı masanın üstüne çıkacaktı. Mamafih, nazar-ı dikkati celp etmiş olmak gayretini güden yalnız o değildi. Çıplak kafalı, miyop bir adamın da gözlüğünün dürbün gibi camları yetişmiyor gibi iki gözlüğü üst üste takmış onu seyrediyordu.İhtiyar, genç yüzlerce insan sanki avuçlarını patlatmaya kastetmişlerdi. Durmadan alkışlıyorlardı:“Biiiiz! Biiiiz!”Arkadaşa döndüm:“Yahu, bunların hepsi ‘Biz!’ diye bağırıyor. Bu zavallı çelimsiz kız hangi birine yetişsin?” dedim.Öyle masalar var ki üzerleri içkinin envaı teşhir edilen birer küçük müskirat sergisine benziyor: Likör, konyak, vermut, şampanya, şarap, viski, votka…Garsonlar tek ayak üstünde kimseyi rahatsız etmeden âdeta seker gibi, uçar gibi koşuyorlar. Ne devrilen bir tek masa ne basılan bir tek ayak.Uzaktan birer damla kan lekesi gibi görünen yarı boyalı dudakları, tırmalamaya hazır gibi duran parlak, sivri tırnaklarıyla aramızda dolaşan 20. asır Havvaları, bu yüz binlerce mumluk yalancı güneş altında ne kadar tabii, güzel görünüyorlar.Bir an geliyor ki gözlerimizde onların kıvrak endamı, burnumuzda onların keskin kokuları ve gönüllerimizde tutuşup alev haline gelen hasretleri dolaşmaya başlıyor.Bu nazeninlerden bir tanesi de bizim masaya yaklaşmak üzereydi ki arkadaşımın “Dikkat, çarparsın!” tavsiyesi hatırıma geldi.Dedim ki:“Ne dersin? Geliyor.”Lakayt cevap verdi:“Geleceği varsa göreceği de var.”“Nasıl savacaksın?”Cevap vermeye vakit kalmadan öteki de nazik görünmeye çalışan bir tavırla yanımıza sokulmuştu. Fransızca konuşuyordu:“Nasıl? Birer bardak şampanya?”Arkadaşım hürmetle yer göstererek;“Ah matmazel!” dedi. “Sizi gördükten sonra şampanya kimin hatırına gelir. Biz şampanya niyetine sizin duda…”Sözünü yarıda bırakarak küçük bir reveransla uzaklaştı. Arkasından dedim ki:“Acemi bir şey olacak. Bizden yağ çıkmayacağını anlamalı idi.”Güldü.“Kim bilir belki senin göbeğine aldandı.” dedi.Biraz sonra onu benim birkaç mislimde çeki taşı gibi ağır siklet bir adamla dans ederken görünce arkadaşıma hak verdim. Kızcağız sahiden de yağlıya meraklı.Bir başkası da baston yutmuş gibi sipsivri, upuzun bir delikanlıyı yakalamış, çevirip duruyordu. Artık umumi bir curcuna başlamıştı. Herkes rastgele bir kadını koluna takıp meydana çıkıyordu. Cazbant köşesinde dünyanın en velveleli bir havasını çalıyordu. Bir ara ortada çarpılan omuzlar, erkek temasları altında kıvranan beller ve birbirine karışan yüzlerce ayaktan başka bir şey görünmez oldu. Bu esnada masalarda şampanyalar patlıyor, hususi locaların perdeleri arkasında heyecanlı sahneler cereyan ediyordu. Sarhoş bir kadın, yanakları tepinmeden al al olmuş, masasını bir türlü bulamıyor, başı dönmeye başlayan bir başkası da sert bir kamçı gibi sinirleri uyandıran caz seslerine oturduğu iskemleden ayak uydurmaya çalışıyordu.***Akşamcılardan birine sormuşlar:“Yahu bu rakıdan ne zevk bulursunuz? Kekremsi bir içki, midenizi yakıp kavurur. Ya o sonunda sızmalar, âleme maskara olmalar nedir?”Tiryaki gülmüş:“Ha, işte o başlangıçla bitim arasında bir zaman vardır ki dünyanın bütün zevkleri ona feda olsun.”Şimdi ben de size “Bu bar eğlencesinden ne anlıyorsunuz? Sıhhatiniz gidiyor, paranız gidiyor.” diye çıkışacağım amma tiryakinin dediğini tekrar edecek olursanız korkarım ki size kestirme bir cevap bulup veremeyeceğim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">*Mehmet Selahattin Güngör’ün yazılarındaki bazı kelimelerin yerine, okumayı kolaylaştırmak için günümüzdeki karşılıkları yazıldı. Selahattin’in tüm ifadelerine katılmasak da anlamı ve anlatımı bozacak ya da değiştirecek herhangi bir değişiklik yapılmadı. Dönemin anlam dünyasına sadık kalındı. ‘İstanbul’da Nasıl Eğleniyorduk’un amaçlarından biri de, yazara hak ettiği değeri vererek İstanbul’un geçmişine dair zengin bilgiler içeren bu yazıları gün yüzüne çıkarmak.&nbsp;

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Biiiiz! Biiiiz! Fakat bu çelimsiz kız “siz”in hanginize yetişecek? İhtiyar genç yüzlerce insan sanki avuçlarını patlatmaya azmetmişlerdi, durmadan alkışlıyorlardı

Böyle de eğlenenler var!

1-1996 Koraç Kupası zaferiyle birlikte 2001 yılında EuroBasket’in Türkiye basketbolu tarihinde çok önemli bir yeri var. Bu 5-6 yıllık dönemden kabuğun kırıldığı dönem olarak bahsedebiliriz. Siz EuroBasket 2001’deki ikinciliğe uzanan yoldaki faktörleri nasıl anlatırsınız?Başta Efes olmak üzere kulüp takımlarının başarısı önemliydi. Ülker, TOFAŞ gibi takımlar da Avrupa’da önemli başarılar elde etti. Belki başı biz çekiyorduk ama birdenbire bu noktalara gelinmedi. 1993 yılında Avrupa Kupa Galipleri Finali, 1996’da Avrupa şampiyonluğu geldi ama şimdiki EuroLeague’de o dönemde dört kere çeyrek final oynayıp Final Four’u kaçırdık. Biz sıfırdan bayrağı yukarıya taşımadık. Var olan bir potansiyel vardı. Geçmişteki antrenör ağabeylerimiz çok önemli işler yapmıştı.Avrupa arenasında genelde boynumuzun bükük ayrılmasının sebepleri vardı. Genç millî takım antrenörlüğü yaparken 1980’li yılların sonunda hep şunu görüyordum: 18 yaş grubunda her takımla başa baş oynuyorduk. Dağılmadan önce Sovyetler Birliği, Yugoslavya, onların dışında İtalya, Fransa gibi takımlarla rekabet edebiliyorduk. Ama oyuncular 21-22 yaşına geldiğinde fark açılıyordu. Efes’in başına geldiğim zaman bu farkın neden açıldığına dair bazı gözlemler yapmıştım. Oyuncular, televizyonda gördükleri oyuncuları karşılarında görmelerinin, hazırlık maçı yapmalarının çok önemli olduğuna karar verdik. İtalya’nın kuzeyinde Borgnino denen bir bölge var. Takımlar orada hazırlık kampı yapıyordu, oraya gidip onlarla maç yapmaya başladık ve rakiplerimizin gözümüzde büyütecek takımlar olmadığına karar verdik. Öncelikle zihniyeti değiştirmek istedik. Psikolojik olarak bir ezikliğimiz vardı.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1631262552064.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="12 Dev Adam" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: EurohoopsDaha sonra Kupa Galiplerinde final oynamamız, çeyrek finaller, Koraç Kupası zaferi ve daha sonra diğer kulüplerin yavaş yavaş başarılar elde etmesiyle 2000 yılına geldik. Ben Milli Takım antrenörlüğünü kabul ettiğim zaman, ki orada da rahmetli Doğan Hakyemez’in büyük bir payı var. Onun da katkılarıyla çok büyük bir hedef koymuştuk. Çünkü EuroBasket Türkiye’de oynanacaktı. Çetin Hoca'ya teklif yaptık, sağ olsun kabul etti. O dönemde TOFAŞ’ı şampiyon yapan Tolga Öngeren, Ülker’de çok başarılı olan Murat Özyer vardı. Daha sonra 2000 yılında 30 kişilik aday bir kadro yapmıştık. Hem yurtdışında hem yurtiçinde çeşitli turnuvalarda oyuncuları tanımaya ve kadroyu oluşturmaya başladık.Sonuç olarak sizin tabirinizle bahsettiğiniz kırılmanın en büyük nedenlerinden birisi psikolojik devrimdi.&nbsp;Biz de yapabiliriz, kazanabiliriz demeye başlamıştık. İkincisi de çok iyi bir hazırlık dönemi geçirilmesiydi. Bu kulüplerin başarısının da yansımasıydı. Sonuçta bu oyuncular birden millî takımda yıldız olmadılar.&nbsp;2-Kadroda Kerem Tunçeri, Hidayet Türkoğlu, Mehmet Okur, Mirsad Türkcan gibi daha genç ve yetenekli oyuncuların yanında Orhun Ene, İbrahim Kutluay, Harun Erdenay gibi daha tecrübeli isimler var. Çok dengeli ve potansiyelli bir takıma sahip olduğumuzu söylüyoruz. Bu oyuncuların yetişmesinde ve turnuva öncesinde nasıl hazırlıklar yapıldı?Oyuncular tabii kulüplerden millî takıma geliyordu. Oyuncuların bir kısmıyla Efes’te bazılarıyla millî takımın alt yaş kategorilerinde beraber çalışmıştım. Kadronun yapısına baktığımız zaman bir avantaj olarak görebileceğimiz nokta Orhun, Harun gibi basketbolu bırakmaya yaklaşmış ama olgun dönemini yaşayan önemli 2 oyuncu vardı. Onlar dışında Haluk gibi, İbrahim gibi, Asım Pars, Hüseyin Beşok gibi oyuncuların yanı sıra sahneye yeni yeni çıkan Kerem Tunçeri, Hidayet Türkoğlu, Kaya Peker, Mehmet Okur, Mirsad Türkcan, Ömer Onan gibi oyuncuların büyük payı vardı. Çok değişik karakterde ve yapıda kurulu bir takımdı. Güçlü fakat yönetilmesi zor bir kadroydu. Bu oyuncuların hepsi kendi kulüplerinde yıldız isimler. Hidayet, NBA’den gelmişti turnuvaya. İbrahim, Panathinaikos’taydı. Mirsad, CSKA Moskova’daydı. Bunlar egolu oyunculardı ve yönetmek kolay değildi. Daha önce biz bu oyuncularla çalışmış olduğumuz için, hedefin de Türkiye’de ilk kez düzenlenen bir turnuvada başarı elde etmek olduğu için ortak noktada buluştuk. Fakat yine de zorlandığımız dönemler oldu.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1631262645841.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Eurohoops3- Siz psikolojik faktörlerden, zihniyet değişiminden bahsettiniz. Turnuvanın Türkiye’de olması da bir avantaj olarak görülüyordu. Böyle bir turnuvaya yüksek beklentilerle girmek kolay değil, turnuvanın özellikle başlangıcında bu baskının etkilerini görebiliyoruz. Bununla başa çıkabilmek için neler yaptınız?Çok önemli bir nokta bu. 2001’de EuroBasket’in Türkiye’de yapılması bir avantaj gibi gözüküyordu. Ancak özellikle turnuva öncesinde bazı basın organlarının iyi, bazılarının kötü niyetle Türkiye’yi şampiyonluk adayı ilan etmesi baskıyı fazlasıyla yükseltti. Tabii ki biz baskıya alışkın bir teknik heyettik, kadromuz da aynı şekildeydi ama çok büyük bir beklenti vardı. Bunlarla baş edebilmek kolay değildi ama geçmişte bu oyuncuların kendi kulüplerinde kazandıkları başarılar, oyuncuların bireysel olarak geldiği nokta gibi faktörleri kullanarak oyuncuları bu hedef doğrultusunda bir tutmaya çalıştık.Bizi aslında şampiyon ilan edenler olmuştu ama daha önce Avrupa Şampiyonları’nda elde ettiğimiz en büyük başarı benim de oyuncu olarak kadroda bulunduğum&nbsp;1973 yılındaki EuroBasket’te sekizincilik&nbsp;yaşamıştık. Fi tarihinde oynanan ve çok az takımın katıldığı bir EuroBasket’te dördüncülüğümüz vardı ama esas itibariyle Avrupa sekizinciğinden daha iyi bir derecemiz yoktu. Biz de yola çıkarken şampiyon olabiliriz düşüncesiyle yola çıkmıştık.&nbsp;Tabii ne olursa olsun Ankara’da oynadığımız maçlarda binlerce seyircinin olduğu sahaya girerken baskıyı üzerimizde hissediyorduk. Beklenti büyüktü. Biz de 2 yıl boyunca çok iyi hazırlandığımız turnuvaya iyi başlayamadık. Gerek Letonya, gerek Slovenya maçları bizi az daha turnuvanın dışına itiyordu. Son gün grupta Letonya’nın Slovenya’yı yenmesiyle birlikte bizim maç final havasına büründü. Kazanırsak birinci kaybedersek grupta sonuncu olacaktı.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1631263670080.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="12 Dev Adam" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Radikal 2001, Atatürk Kütüphanesi Arşiviİspanya o güne kadar grupta oynadığı iki maçı da büyük farkla kazanmıştı. İspanya da çok güçlü bir kadroydu.&nbsp;Pau Gasol’ün kariyerinin en iyi dönemlerinden biri, Navarro aynı şekilde. Vazquez, Himenez, Reyes kardeşler ve Garbajosa gibi oyunculardan oluşan çok iyi bir kadroya sahiplerdi. Ama o maçın soyunma odasında kazanıldığını söyleyebilirim. Maç öncesinde soyunma odasında oyuncular çok iyi motive olmuştu. Teknik heyet olarak bizim konuşmamıza bile gerek kalmadı. Bir dönem 15 sayı öndeydik. Daha sonra yetişip öne geçtiler, biz tekrar üstünlüğü aldık. Gruptaki final maçını kazanmak bizim için çok önemliydi.&nbsp;Daha sonra Hırvatistan ve Almanya maçları çok değişik atmosferde oynandı. Karşılaşmalar da ilginçti, ikisi de uzatmalarda sonuçlandı. Dönüp diğer takımların kadrolarına baktığımda sadece bizim grupta değil diğer gruplardaki takımların da çok güçlü kadroları var. Fransa’da Tony Parker ile birlikte çok önemli oyunculara sahipti. İtalya, Litvanya aynı şekilde. Yugoslavya zaten muhteşem bir kadroya sahipti. Bizim için çok zor bir turnuvaydı ama sonunda başarılı bir sonuç elde edebilmeyi başardık.4- Yakın geçen İspanya maçı, uzatmaya giden Hırvatistan ile Almanya karşılaşması. Bu maçlarda birçok kırılma anı yaşandı. Sizin aklınızda en çok yer eden an hangisiydi?İspanya maçı&nbsp;diyebilirim. İspanya şampiyonluk adaylarından birisiydi. Yugoslavya ile final oynaması bekleniyordu. Slovenya maçını kaybettikten sonra otelde geçirdiğimiz gece, benim basketbol hayatımdaki en zor gecelerden birisiydi. Bir sürü şampiyonluk maçına çıktım hem Avrupa’da hem Türkiye’de ama o gece gibisini yaşamadım. 2 yıl boyunca hazırlandığımız turnuva ellerimizden kayıyordu. Sabahın 04.00’üne kadar toplantı yaptık. Oyuncuların birkaç tanesiyle bireysel görüşmeler gerçekleştirdik. İspanya gibi bir takımı yenmiş olmamız bizim önümüzü açan en önemli kırılma noktasıydı. Almanya ve Hırvatistan maçları da zor geçti ama onlar da oralara önemli rakipleri geçerek gelmişlerdi. Ama yine de İspanya maçına ayrı bir parantez açıyorum.5- Burada 12 Dev Adam şarkısından da bahsetmek istiyorum. EuroBasket öncesinde Athena’nın yaptığı şarkı çok beğenilmişti, geride kalan 20 yıllık süre içerisinde de bu şarkının milli takımla özdeşleşip Türkiye basketbolu mirasının adeta bir parçası haline geldi. Şarkıyı takımla birlikte dinlediğinizde neler hissettiniz?Takımı motive etmesi konusunda bize çok yardımcı oldu. Reklam filminde biz de teknik ekip olarak ufak bir rol almıştık. Şarkı da işi pekiştiren bir olgu oldu o dönemde. Reklam filmi sonuçta sadece televizyonlarda dönüyordu ama sahaya çıktığımızda&nbsp;12 Dev Adam şarkısının birlikte söylenmesi çok büyük bir simge oldu.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1631263836779.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Radikal 2001, Atatürk Kütüphanesi Arşivi6- Günümüzde Avrupa’da oynanan oyun atletizm açısından çok değişti. Tempo çok daha arttı. Eskiden Avrupa basketbolu çok daha sert oynanıyordu. Bu iki dönemi seyir zevki olarak karşılaştırdığınızda nasıl gözlemler yapıyorsunuz?Eskiden oynanan basketbol için sıkıcı ya da seyir zevki vermeyen basketbol yorumları oluyordu. Ama o dönemde fundamentale dayalı, savunmanın ön planda olduğu, hızlı hücuma izin vermeyen, rakibe kolay sayı vermeme üzerine kurulu bir basketbol vardı.&nbsp;EuroLeague’den bahsedersek atletik ve güçlü bir takıma sahip olmadığınızda başarıya ulaşmanız günümüzde çok zor. Özellikle Anadolu Efes’in&nbsp;EuroLeague şampiyonu olurken açık sahada işi bitirmeye yönelik oyun tarzı seyir zevki var. Fakat yine de savunmalar tıpkı eskiden olduğu gibi kırılma noktalarında çok önemli. Geçen sezon Final Four’a kalan takımlara baktığınızda hücum zenginlikleri olmasına rağmen daha iyi savunma yapan takımlar kazandı. Herkes adam değişmeli adam adama savunma yaparken Efes öyle oynamadı geçen sene. Daha çok ortayı kapatmaya yönelik, ribaunddan sonra açık sahada işi bitirmeye yönelik bir sistemle oynadı.Atletizm ve güç farkı olmakla birlikte savunmalar da en az eskisi kadar kıymetli diye düşünüyorum. Tribündeki seyirci hop oturup hop kalkan, tempolu bir maç izlemek isteyebilir. Fakat basketbol insanları ise oynanan oyuna baktığında daha farklı bir bakış açısı ortaya koyar diye düşünüyorum.7- Son olarak millî takımın günümüzdeki durumundan bahsedebiliriz. Alperen, Furkan, Cedi gibi genç oyuncuların daha çok sorumluluk alacağı günler var. Millî takımın durumu hakkında neler düşünüyorsunuz?Artık jenerasyon değişikliğinin yavaş yavaş oturduğunu düşünüyorum. Alperen gibi çok genç oyuncular var ama kemik iskeletin yavaş yavaş oturduğunu ve önümüzdeki yıllarda önemli başarılar kazanacaklarını düşünüyorum. Her ülke için geçerli bir durum ama millî takımların daha fazla antrenman yapabilmesi lazım. 2000 yılından örnek verdiğim gibi, biz her türlü fırsatta antrenman yapıyorduk. Yaz dönemlerinde çok iyi kamplar yapmıştık. Bu takımın en büyük dezavantajı beraber çalışamamaları. NBA oyuncuları erken gidiyorlar. Dünya Şampiyonası elemeleri başlayacak ama orada onlar oynamayacak. EuroLeague maçları başladıktan sonra orada oynayan oyuncuları kadroya alamıyorsunuz. Böyle bir takım ortamında çok ideal bir milli takım ortamı olamıyor. Umarım önümüzdeki yaz bunu gerçekleştirilir ve önümüzdeki şampiyonaya daha iyi hazırlanırlar. Ben çok umutluyum. Orhun ve ekibi de çok konsantre. Milli takım çalıştırmamaları da bence bir avantaj. Tamamen milli takıma konsantreler. Geleceğe dair çok umutluyum bu yüzden.Röportaj: Arma Kaynar

ör ile ilgili hikayeler