• İbrahim Tatlıses barış mesajı verdi: Ünlü türkücü İbrahim Tatlıses, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın PKK'nın silahları yakmasının ardından yaptığı açıklamalara atıfta bulunarak, "Güzel bir çay DEM'lendi barışın sofrasına yudum yudum içelim" ifadelerini kullandı.<ul><li>Cumhurbaşkanı Erdoğan, terör örgütü PKK'nın silahları yakmasının ardından "Bugün yeni gündür, bugün tarihte yeni bir sayfa açılmıştır" dedi.</li><li>Erdoğan, "Artık yumruk sıkmaya gerek yok" diyerek, AK Parti, MHP ve DEM Parti'nin birlikte hareket etme kararı aldığını belirtti.</li><li>Tatlıses, sosyal medya üzerinden yaptığı paylaşımda, barış sürecine destek vererek, "AK Parti, MHP, DEM Parti sağ olsunlar, var olsunlar" mesajını iletti.</li></ul>

Canlı Gündem

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">1930’larda ne dinliyorduk?</h3>Bu hafta yazarımız Mehmet Selahattin bir gramofon mağazasındaydı. E hâl böyle olunca biz de yazıdaki şarkılardan/türkülerden tespit edebildiklerimizi derledik.<h4 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yine Bugün Yaralandım (Yıldız)</h4>Gramofon mağazasında çalınan ilk türkü bir yol ve yolculuk hikâyesini anlatıyor. Malum eskiden yükler kervanlarla taşınırdı. İşte <a fr-original-style="" href="http://www.raillife.com.tr/yine-bugun-yaralandim/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Erzurum</a> kökenli bu türküde de fırtınalı havada yola çıkan bir kervanın öyküsü anlatılır. Kervan yükünü çözmüş sabaha kadar konaklayacakken ufukta bir aydınlık ve mavilik görünce güneş zanneder ve tekrar yollara düşer. Aslında kervanın gördüğü güneş değil mavi bir yıldızdır. Ancak bunu fark ettiklerinde artık her şey için çok geç olacaktır. &nbsp;Türkünün bir versiyonu 1929 yılında, Bayburtlu Çavuş Dede isimli birine ait olan derlemeden yola çıkılarak dönemin Konservatuar Müdürü Ziya Bey ve arkadaşları tarafından yapılmış. 1942’deki derleme ise Muzaffer Sarısözen’e ait.Türkünün ikinci bir hikâyesi daha var. O da bir yol hikâyesi. Ama ilkinden farklı olarak bunda; <a fr-original-style="" href="https://www.repertukul.com/BIR-YILDIZ-DOGDU-NUR-ILE-4533" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Veysel</a> isimli bir gencin sevgilisine kavuşmak için kervanla Halep’ten Sivas’a yaptığı yolculuk esnasında fırtınaya yakalanması anlatılır. Dertli ve Aşık Kerem gibi halk ozanları tarafından da konu edinilmiş olan bu acıklı aşk hikâyesinin türküsünü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/0RH5W4lIYHjdAqI8JG2x8Y?si=09c5c5abff91470b" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.Aslında bir yıldızın peşine düşme hikâyesi olan bu türkü yıldızlara tapılan dönemleri akla getirmiyor değil. Siz ne dersiniz?<h4 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Gelinin Yüzünde İpek Duvaklar</h4>Yazıdaki üçüncü şarkının sözleri <a fr-original-style="" href="https://www.academia.edu/23576051/Bir_Deste_Karacao%C4%9Flan" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Karacaoğlan</a>’a ait. Tahir makamındaki bestesi ise meşhur bestekâr <a fr-original-style="" href="https://defteriniz.com/gelinin-yuzunde-ipek-duvaklar-gelin-havasi-t-s-m-sarki-notasi-ve-sozleri/154974/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sadettin Kaynak</a> tarafından yapılmış.&nbsp;Türküyle o dönemdeki toplumun durumunu kız çocukları üzerinden değerlendirmek mümkündür.<h4 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kara Kaş Altına Çekmiş Sürmeler</h4>Yazıdaki beşinci türkü Şereflikoçhisar yöresinden. Türkünün kaynak kişisi Hüseyin Andaç, notaya alan ve besteleyen ise <a fr-original-style="" href="https://www.repertukul.com/KARA-KAS-ALTINA-CEKMIS-SURMELER-847" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Muzeffer Sarısözen</a>.1958 tarihli <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=duE6q7C96Bs&ab_channel=ZaferTahmaz" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Cilalı İbo Yıldızlar Arasında</a> filminde de seslendirilen türküyü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/7tkcJ6iHowKf5jICYJXRQE?si=9f5321abae8f4068" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.<h4 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sevsem O Güzel Gözlerini&nbsp;</h4>Bestekârı <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=QfKYzDVRDkg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kemani Eyubi Mustafa Bey</a> olan, Safiye Ayla’nın seslendirdiği 1939 tarihli bu şarkıyı dinlemek dinlemek için <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5UIyqZ7LnVmLMTFBSUnuAF?si=17132720e40c429b" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">radyoya git</a>.<h4 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neredesin Bilmem Ne Oldun</h4>Bestekârı Mustafa Sunar olan yazımızdaki son şarkı da Safiye Ayla’nın 1949 yılında çıkardığı taş plaktaki iki şarkıdan biri. Şarkıyı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/19Hb2Qx1SMvTeOXCnXqMMB?si=18c5a8fff9834079" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.Madem kendisini bu hafta -hem de iki şarkısıyla- andık. O zaman bir Safiye Ayla portresi sunmanın zamandır😊

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Biraz mahalle arasında top oynamanın peşinde, biraz apartman dairesinde kendi dünyasına eşlik eden oyunlarla geçti Umut’un çocukluğu. Yer Gebze. Anne ve babası orada çalıştığı için onlu yaşlarına kadar orada büyüdü. Müzikle ilgili ilk anıları arasında Kayahan’ın “Ne kadar mutluyuz seninle, ne kadar mutluyuz bilemezsin,” sözleriyle başlayan Galatasaray için yazdığı bir şarkı var. Yarı komik, yarı eğlenceli bir anı olarak kalmış zihninde. Tekrarı sorulmayacak kadar dinlenmiş, coşkusu bol bir buluşma.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639725330545.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Umut'la gün ortasında, sokağa bakan masanın birinde.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Gebze’ye kadar gelmişken evin başka odalarına bakmadan olmaz. Salonda bir bağlama var. Umut’un babası ve amcalarının halk müziği ve türküler söylediği toplaşmalardan kalma. Umut’un odasına önünden geçerken içeride yalnız olmadığını farkettim. Yanında Evren ablası var. Ona daha 9 yaşında Queen’in Greatest Hits II kasetini hediye etmekle kalmayan, albümden şarkıları kasetçalardan son ses açıp yatak üstünde zıplayarak rock’n roll coşkusunun nasıl yaşanacağını da öğreten insan. “Benim için müzik yolculuğunu başlatan isim oldu,” sözlerinden Evren ablanın önemini anlamak mümkün.İlkokul dönemini Queen dinlemenin ona kattığı havalılıkla kapatan Umut, ortaokulu paten kayıp çeşitli punk aksesuarları takarak Linkin Park ve Limp Bizkit dinleyerek geçirdi. Bu sırada kardeşiyle birlikte piyano dersi almaya başladı. O dönemki sabırsızlığı ve hızlıca çalabilmeye olan takıntısı piyano eğitimi arada bir yerde bıraksa da lise yılları ve hiç düşünmeden grup kurma özgürlüğü onu başka bir enstrümana yöneltti. Gitar dersi alan bir arkadaşına özenerek ders almaya başlayan Umut, biraz geriden geldiği için gruba basçı olarak dâhil oldu. Öne doğru adımını ise vokalleri de üstlenerek attı.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639725389725.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Umut'la şarkılarını kaydettiği stüdyoda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Lisenin son günlerini bilgisayar başında besteler yaparak geçiren Umut, MySpace’e yüklediği şarkılarından biri için Cem Adrian’dan mesaj aldı. Kendi dünyasında ürettiği sesler, yolculuğa çıktı ve kıymetli görünen kulaklardan geçerek beğenildi. Belki Cem Adrian’la devamı gelmedi ama Umut, müzikle kurduğu içgüdüsel ilişkiye ve onun verdiği özgünlüğe sığındı. “İnan hiç kapsamlı bir düşünceyle gerçekleşmedi,” diyerek açıkladığı Bilgi Üniversitesi Müzik Bölümü tercihini “Müzik bir şekilde kendime inandığım ve güvendiğim bir şeydi,” sözleriyle gerekçelendirdi. Bence gayet yeterliydi.&nbsp;Müzikle kurduğu duygusal bağı teorik bilginin içinde kaybetmek istemeyen Umut, ilk birkaç yılı sallantıda geçirdiği bölümü “Çok gurur duyduğum bir iş oldu,” diyerek anlattığı disiplinlerarası ve çağdaş müziğin ön plana çıktığı bir projeyle tamamladı. Onun için müzik, ilişkiye girmek gibiydi. İçinde hem sayısız kaygı hem de benzersiz mutluluklar vardı. O dönemki dansçı kız arkadaşıyla birlikte hazırladığı 23 dakikalık bitirme projesi, daha doğrusu gösterisi, bir bakıma müziği boyutlandırmaktan ibaretti. İçine neler koyduğundan çok dışa doğru verdiği meyveler önemliydi.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639725480412.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Umut'la kahvaltısız başlayan günün kahveyle gelen mutluluğunda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Üniversiteden mezun olmadan 1,5 yıl önce bir arkadaşının kayıt stüdyosunda çalışmaya başlayan Umut, çok yakın zamana kadar devam eden bu dönemi “6 sene sürdü. Çok geniş, içinde pek çok şeyi kapsayan bir yolculuktu. Çok öğretici oldu. Üniversiteden daha çok şey öğrendim,” sözleriyle tamamladı. Biri bitip diğeri başlamaz her zaman. Stüdyoda geçen dönemin son birkaç yılında Nilipek., Kalben ve İdil Meşe’in müzikal dünyasında prodüktör pelerinini üzerine alarak kısa yolculuklara çıktı. Hem iyi hissettiği hem de iyi hissettiren kayıtların bir parçası oldu. “Müzik yapıyordum ve kişisel dertlerimin çok daha azdı. Daha özgür hissettim o dönem. İşin iyi olmasını istiyordum. Kendimden bir şey katıyor, güzel bir yöne gittiğini görebiliyordum,” sözlerinden motivasyonunu anlamak da mümkün.&nbsp;Bu yazıda olduğu gibi Umut’un solo kariyeri de müzikal yolculuğunda pek çok durağı geride bıraktığında belirginleşti. “Yaptığım müzikle öz değerimi eş tutuyordum,” diyen Umut, bir süre kendine iyi müzik yaptığını ispatlamaya çalıştı. Kafasında “Kendi olduğum hâlimden daha şık bir şey tasarlamaya çalışıyordum,” sözüyle dönmeye şiddetli sorular vardı. Yapıp geçememek, akıp gidememek. Tıkanıklık, zorlanma, tutukluk. Hepsi var. Hepsi her yerde var. Umut için de var. Umut’un içinde de var: “Belli kompleksler yaşıyorum o dönemde. Yapıp yapamayacağıma emin olamıyordum. Kendimi değersiz hissettiğim zamanlar oluyordu. Sanki iyi bir şarkı yaparsam değerli hissedecektim kendimi.”&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639725544422.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Biraz hayat, biraz bitki, biraz yeşil<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">2018 yılında gelen Seyrek / Cosi bir duvarı baştan aşağıya yıktı. Arşivden çıkıp gelen Verirdim Kalbimi Sana da açılan yoldan coşkuyla ilerlemesini sağladı. Tam bir atmosfer şarkısı. Zihnin nerede dolaştı bu şarkıyı yaparken diye sordum. Cevabı hazırdı: “Çok salaş hissettiriyor bana. Böyle pasaklı bir sahil kasabası, salaş bir ortam. Biraz rüzgar, hafif akşamüstü, ışıklar… Hem heyecanlı bir ortam hem tekinsiz ancak sıcak bir his var genel olarak.” Yakın gelecek planlarında geçmişten bugüne taşıdığı üç şarkının yer alacağı bir kısaçalarla onun için çoktan “eski” olan bir dönemi kapatmak var. Yeni besteleri için söylediği “Doğalında akan nehri bulmaya çalışmak,” sözü bile heyecanlanmam için yeterli.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639725575654.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Doğalında akan nehri bulmak. Bir daha ne zaman buluşacağız?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Umut’un sahil kasabasından ayrılmadan önce ondan bir keşif rotası bırakmasını istedim. O da Erkin Gören’e ait kaydedip mikslediği ilk albüm olan Kestim Öldün’ü söyledi ve durdu. Yürüyüş sona erdi. Yol ayrımına geldik. Bazen tanıdık hisler, bazen de kısa bir sessizlik son noktayı koyar. Hangisi olduğu bu sefer sende kalsın. Yeniden görüşmek üzere.

Duende

Umut Çetin'le pasaklı bir sahil kasabasında, salaş bir ortamda. Müziğin sevgili rolü oynadığı bir akşamüstünde.

Akan nehri bulmaya çalışmak: Umut Çetin

Zeytinin insan yaşamını çok yönlü olarak etkilemesinin sözlü kültüre de yansıması oluyor —&nbsp;zeytin için yazılmış türküler, zeytin geçen şarkılar ve zeytinin bizzat meze yapıp harcandığı <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=Cg16C85FyEQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">klipler.</a>"Zeytinyağlı yiyemem aman": Zeytin temalı şarkılar denince akla ilk gelen Zeytinyağlı Yiyemem Aman türküsünün halk müziği araştırmacısı, müzikolog Muzaffer Sarısözen tarafından 1954 yılında derlendiği iddia ediliyor, fakat Sarısözen'le ilgisi ispatlanamıyor. Birçok halk müziği icracısı tarafından seslendirilen türkü, Bursa yöresine ait.Bu türkünün ilginç kısmı ise mutfağımızın önemli gastronomik değerlerinden zeytinyağlıları sofralarımızdan dışarı itmesinin dış mihraklar tarafından kurgulanmış bir propaganda olduğuna dair teori. Zeytinyağlı yiyemediğini anlatırken durduk yere cahille sohbeti kestiğini belirten ve bir anda duman içi dağlarda kalıp sevgili yârini arayan, tavırdan tavıra koşan bu türkünün politik bir iç yüzü var mı?Rivâyete göre: İkinci Dünya Savaşı sonrasında ABD tarafından yapılan Marshall yardımının şartlarından biri Türkiye’nin ABD’den mısır özü yağı satın alması. Bu şartın gerçekleşmesi için zeytin bolluğu yaşanan Türkiye’de zeytin ağacı kıyımı yaşanıyor ve zeytinyağını kötülemeye yönelik propagandalar başlıyor. En iyi propaganda yöntemlerinden biri müzik de&nbsp;Zeytinyağlı Yiyemem Aman türküsüyle sürece dâhil oluyor — bu hikâyenin gerçekliği meçhul, bir türküyle zeytin ve zeytinyağına tavır alabilir miyiz?<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637742581842.gif" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Serdar Ortaç'tan Karabiberim<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu olayla ilgili bazı tutarsızlıklar olduğunu da göz ardı edemiyoruz. Türkünün derlendiği tarih 2 Kasım 1954, Marshall yardım paketinin tarihinden 3 yıl önce. Müzik, etkili bir propaganda aracı fakat dönemin şartlarını düşündüğümüzde sadece radyodan kısıtlı imkânlarla dinlenecek, derlenen bir türküden bahsediyoruz. Zeytinyağından uzaklaştırmak için başka birçok yöntem varken neden bu kadar kısıtlı bir imkân seçilsin?Bir parçayla yeme içme politikası, tarım politikası şekillendirilebilir fakat bunu zeytinyağlı yiyemem aman türküsünün zamansal ve niyetsel tutarsızlıklarıyla yapmak pek mümkün gözükmüyor.Rumca versiyonlarının da bulunduğu türkü için iki icra örneği de bırakmış olalım:&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Muzaffer Akgün'den <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=mepodyss2BQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Zeytinyağlı Yiyemem Aman</a></li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Giota Lydia'dan <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=FO7oXFpOWFc" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Giati&nbsp;Thes Na Figis</a></li></ul>

apéro

Zeytinyağlı Yiyemem Aman türküsünün arkasındaki komplo teorisine dair bir aydınlatma.

Bir türküyle tarım politikası değişir mi?

Bugün buradaki mevzumuz&nbsp;üretim süreciyle beni mest eden, anlattığı gelenekle bam telime değen ve üretim sürecine beş yıl, sekiz ülke, binlerce kilometreyi sığdıran<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=Q5Kb1xaQ_vI&t=1849s" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;"Saz"</a> belgesel-filmi ve Petra’nın hikâyesi. Ama önce<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/3BiEyl0SF9wW4yaPFDiylg?si=152d77ae4c9e42f0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;bunu</a> dinlemenizi istiyorum, sonra da rüzgâra kendinizi bırakmanızı. <img data-fr-image-pasted="true" src="https://lh5.googleusercontent.com/JHY-Q2nA3mFol3Cnwyvm-Ny-RWJwqSiHXpFnhZEaDwJlvSNKx5iGQOKMm9YmLWkBtQqTCATpiBQCa-Pb81uOlpyQvMJAySH5LFqcyNqIxOmJECpPbzALFpcYCO0bLLbmDeiq9iw" width="465" height="310" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.74" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> (Petra, Filmden bir sahne) Yukarıda gördüğünüz fotoğrafa bakınca ben gittiği her yerli olabilen bir dünya vatandaşı görüyorum. Dünya prömiyerini 38.İstanbul Film Festivali'nin musikişinas bölümünde yapan “Saz” belgesel/filmi bir enstrümanın peşinde bir yol ve yolculuk hikâyesi.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/petra_nachtmanova/?hl=tr" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Petra Natchmanova</a>’nın saz ve âşıklık geleneğinin gizemi peşinde yaptığı bu yolculuktan benim hafızamda ve kalbimde yer bulanları sizlerle paylaşacağım. Petra ve Saz : Avusturya’da Leh bir anne ile Çek bir babanın kızı olarak dünyaya gelen, Türkçe dahil sekiz dili çok iyi derecede konuşan müzisyen Petra Nachtmanova, saz çalan az sayıdaki Batı Avrupalı bir müzisyenlerden biri. Kendi deyişiyle o da Berlin’de yaşayan bir “gurbetçi”. Sazla Berlin’de bir sokak sanatçısı vasıtasıyla tanışan ardından saz çalma ve Türkçe öğrenme yolculuğu başlayan Petra’nın Stephan ile yollarının kesişmesiyle bu filmin yolculuğu başlıyor. Sazın barındırdığı gizemi merak eden Petra; Stephan (Yönetmen) ve Floren ile (Ses Kayıt Sorumlusu) birlikte yollara düşüyor. Sazın doğayla olan ilişkisinden kopmamak için de olabildiğince karadan gerçekleştirdikleri bu yolculuğun bir kısmı at sırtında geçiyor.Petra, Orta Asya üzerine çalışmalar yürüten bir akademisyen olmasına rağmen bu filmin özellikle bilimsel bir çalışma olmadığını vurguluyor. Film boyunca karşılaştığı,tanıştığı her saz icracısına “Bana eve götüreceğim bir türkü öğretebilir misiniz? “ diye soruyor, heybesine türküleri doldurarak yoluna devam ediyor. Bu yolculukta yolu ülkemizden de geçiyor ve Erkan Oğur, Baba Zula, Emre Dayıoğlu, Tolga Sağ gibi pek çok sanatçıyla bir araya geliyor.Emre Dayıoğlu; &nbsp; “Anadolu'da köy köy gezerek halk müzikleri kaydeden sıradan bir müzik öğretmeniyim. ‘’Emre , Anadolu'yu gezerek unutulmaya yüz tutan eserleri kayda alıyor, Türkiye'nin kültür mirasına katkıda bulunuyor. Pandeminin ilk zamanlarında kendisi de Petra ile müzikli bir sohbet gerçekleştirmişti <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=u8ewoEJ6Rqs" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan&nbsp;</a>izleyebilirsiniz. Müzik benim için her daim bir motivasyon kaynağı ama Petra’nın bu film ziyareti sırasında Emre ile üç telli öğrenme macerasını kaydettikleri <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=6-xhM-Nq8cE" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bu video</a>. Her düştüğümde açıp,kendimi rüzgârına teslim ettiğim noktada. Yönetmene dair; Film yönetmen <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/stephan_talneau/?hl=tr" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Stephan Talneau</a> ‘nun ilk filmi. İlk film için için beş yıllık bir üretim süreci olan bir işe kalkışmak bence gerçekten cesaret istiyor. Stephan halen ülkemizde Kolektif İstanbul, Kadıköy Sensions gibi sanatçılarla birlikte video klipleri üretmeye devam ediyor. Stephan’ın youtube kanalına <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/user/stephantalneau" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz. İlk Durak ;“Belli ki Arnavutçayı atlamışım.”Yolculuğun ilk durağı Balkanlar. Petra’ nın sekiz dil bildiğini söylemiştim bu dillerden birinin Arnavutça olmaması Petra’ yı epeyi üzüyor. Geleneği yaşatanlara kendi dilleriyle eşlik edemiyor oluşu, yolcuğun başında onu biraz üzse de sıcak karşılama ve ağırlama ile yolculuğun devamı için motive olduğunu hissettiriyor. Floren’in bu topraklardan ayrılırken gözyaşlarını tutamadığı o sahneye ben de nemlenen gözlerimle eşlik ettim.TürkiyeTürkiye’de ilk durak İstanbul, burada Unkapanı ve Kadıköy’de saz sanatçılarıyla bir araya gelen Petra “Berlin dekiyle aynı sorun, saz şehirli değil ” diyor. Filmi izlerken bu cümleyi duyduğumda aklıma gelen ilk şey 19.yüzyılda İstanbul ‘da meydanlarda ve kahvehanelerde gerçekleşen âşık fasılları oldu. Hatta Petra’nın 19.yüzyıla ışınlanmasını dilemedim değil! Petra burada 70’lerde sazın siyasi konjonktür ile olan çatışmasını da değiniyor. Bugün bile müzik ve yasak kelimelerini yan yana görüyor olmak kalbimi gerçekten acıtıyor. Sazın şehirle ilişkisinde, aradığı cevapları bulamayan Petra, rotasını buradan Anadolu’ya çeviriyor. Ziyaret ettiği şehirlerden biri de Sivas oluyor, burada Âşık Veysel’in kabrini ziyaret ediyor ve ailesiyle tanışıyor. Bu ziyaretinde çok özel bir an yaşıyor. Bozkırın ortasında deyim yerindeyse transa geçiyor. Yolculuk boyunca beni en etkileyen sahnelerden biri de bu oldu. Gelenek içinde bu trans hali “âşıklığa” kabul için çok önemli bir detayken Âşık Veysel’in torunu da bu trans halinin gözünden kaçmadığını dile getiriyor.Petra’nın gelenek için de kabul görmesine dair bir küçük olayda Erzurum ziyaretinde âşıklar Kahvesinde gerçekleşiyor. Kahvehane sakinlerinden biri, onu rüyasında gördüğünü söylüyor, tabii rüyasında görüp görmediğini bilemeyiz ama rüyada görme de gelenek içinde kabulün önemli bir parametresi. Petra ülkemiz bu gelenek için şu cümleyi söylüyor. “Saz halkın çalgısı burada. Her yerde var ve hâlâ çok kuvvetli” Oradan Orta Asya’ya ;“Sadelik en zor şey! Bu kadar az sözle bunu nasıl başarmışlar!”Yolculuk Gürcistan, Azerbaycan oradan da Orta Asya’ya doğru ilerliyor. Özellikle Gürcistan ve Azerbaycan da bu gelenek daha coşkulu! Gürcistan’da bu geleneğin kadın temsilcilerinden Âşık Nargile’ yi de filmde görüyoruz. Gelenek, düğünlerde halen en etkili eğlenme biçimi olarak varlığını sürdürüyor.Azerbaycan ve âşıklık geleneği deyince benim aklıma gelen bir diğer film de Sergei Parajanov ‘un “Âşık Garip” filmi, tüm o anlatma coşkusu ve geleneğin motiflerini filmde görmek mümkün, filmi MUBİ’nin koleksiyon bölümden izleyebilirsiniz.İran’da, iki telli bir saz olan dotar ve tanbur bizi karşılıyor. &nbsp;Yolculuğun bu kısmında Petra’nın bozkılara bakıp “Anlatacak ne var, her şey sanki apaçık, benim anlatmam gerekmiyor ki! “ diyerek kayıtlara geçirdiği bu cümle, beni anlatma güdüsü üstüne tekrar düşünmeye itti. Filmi izlediğim sıralarda Robert Fulford’un, Anlatının Gücü, Kitle Kültür Çağında hikâyecilik’i okuyordum. Filmi ilk izlediğim o günden bugüne bende anlatıcı olma yolunda ilerliyorum. Kitabı okumak isteyenlere ufak bir notum var; kitap kapsamlı bir araştırma olmasa da bu konuda derli toplu bir anlatı sunuyor.Yolculuk bitti mi?Tüm yolculuk boyunca sazın doğayla olan ilişkisine ayrı bir saygı gösterildiğini dile getirmiştim.Eskiler bir ormanda ağaç topluluklarından en uzak olan ağacın saz yapımı en iyi ağaç olduğunu söylüyor, sebebini de&nbsp;“Anlatmaya en hasretlik çeken o ağaçtır, ondan saz yapın, en iyi ses ondan çıkar.”&nbsp;şeklinde açıklıyorlar. Petra filmin bir sahnesinde zeytin ağacına yaka mikrofonları yerleştiriyor ve ağacın kendisini dinliyor. Sizce de olağanüstü değil mi?&nbsp; Bir ağacın nasıl saza dönüştüğüne dair saz yapım ustaları ile film boyunca bir araya geliniyor ve çok önemli detaylar kayda geçiriliyor.&nbsp; Yolculuğun son durağı planlandığı gibi Orta Asya oluyor. Bu yolculuğun sazın gizemini aramaya dair bir yolculuk olduğunu başta dile getirmiştim. O yüzden biten sadece kilometreler… Sözümü, Murat Ertel’in bu yolculukta dile getirdiği bu cümleyle bitirmek istiyorum.&nbsp; “Saz hakkında herşeyi bilmek mümkün değil!”&nbsp;

Müzikli Mevzular

Üç telin peşinden

Şen Olsun Bağlamanın Telleri

Son dönemde arttığını gördüğüm ve çok hoşuma giden bir şey kendimin de dahil olduğu genç insanların kökleriyle ilişkilenmeye çalışması. Bu mevzuyu pek çok düzlemde düşünmek ve tartışmak mümkün, ama beni en çok alakadar eden kısmı şüphesiz ki müzikle kurulan bağ. Bu bağı kurmayı çok iyi başaran, popüler kültürde yer almayan çoğu müzikal geleneği direkt yaratıldığı ve icra edildiği yerlerde aramaya çıkan bir müzisyen, müzik araştırmacısı ve kendi tabiriyle “Anadolu müziğinin yolcusu”nu tanıştırmak istiyorum sizlere: <a fr-original-style="" href="http://www.emredayioglu.com.tr/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emre Dayıoğlu.</a>&nbsp;Uzun zamandır yaptığı işleri ilgi ve sevgiyle takip ettiğim Dayıoğlu, bir müzik öğretmeni. Öğretmenlik ve okuldan arta kalan zamanlarında Türkiye'de köy köy gezerek unutulmaya yüz tutmuş halk müziklerimizi kayıt altına alıyor ve bu kayıtları sosyal medyada hepimizin erişimine açarak tüm insanlıkla paylaşıyor. Yıllardır pek çok farklı yeri gezen Emre öğretmenin <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/channel/UCwTAa7TMv0xuaVKP8IxP_6A" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">arşivinde</a> az bilinen geleneklerden boğaz çalmadan tutun da çok az insan tarafından çalınan ıklığ gibi çalgılara, özellikle Teke Yöresi’nin müzik kültüründen benzersiz icra örnekleri bulabilirsiniz.&nbsp;Görüştüğü müzisyenleri kayıt almanın yanı sıra onlarla sohbet edip hikayelerini de aktarıyor. Hatta pek çok müzisyene çırak olup enstrümanları ve repertuarı kaynaklarından öğreniyor ve bunları da bizlerle paylaşıyor. Örneğin; çoğu geleneksel ve yerel müzisyenlerle yaptığı görüşmelerden oluşan,<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/playlist?list=PL-p37KdjuIOPycFAesPBOvhW-EkjRz4pj" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"> "Müzikli Sohbetler"</a>&nbsp;70’ten fazla bölümüyle Dayıoğlu’nun YouTube kanalından devam eden bir program. Her bir bölümünde apayrı ve kıymetli bir konuk var, izlemenizi şiddetle tavsiye ederim.&nbsp;Kendisi de bir müzisyen olan Dayıoğlu’nun kimi zaman kendi çalıp söylediği kimi zamansa farklı müzisyenlerle ortak çalışma yaptığı bir “türkü” kanalı da var. Üstelik videoları da kimi zaman bir deniz kayısında kimi zaman bir yaylada çekiyor ve bize müzikle beraber bir görsel şölen de yaşatıyor. Emre Dayıoğlu’nun <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/channel/UCDX4efIx8YBAo7ALP_iZYAA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"Türküler"&nbsp;</a>kanalını da ara ara ziyaret etmenizi öneririm.&nbsp;Bitmedi... Dayıoğlu’nun, çeşitli müzik enstrümanlarını, usta icracılarının ağzından ve çalımından tanıttığı bir başka kanalı daha var: <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/channel/UChYng-Nirbw_y4nfQ5hFhQQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"Emre Dayıoğlu ile Çalgılar"</a>. Kemanı Cihat Aşkın’dan, bateriyi Ediz Hafızoğlu’ndan dinleyebileceğiniz bölümleri olan bu kanalda üçtelli, dombra gibi geleneksel sazları da yine üstatlarından dinleyebilirsiniz. &nbsp;Emre’nin senelerdir süren bu çalışma ve emeklerini <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/emredayioglu007/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a>, <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/channel/UCwTAa7TMv0xuaVKP8IxP_6A" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YouTube</a>, <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/emredayioglu07" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.facebook.com/EMRE-DAYIO%C4%9ELU-1549064428705376/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Facebook</a> gibi platformlardan takip etmeyi unutmayın!&nbsp;

Emre Dayıoğlu

Anadolu Müziğinin Yolcusu 

Altın Gün, bünyesinde iki Türk bulunduruyor ve kısa sürede büyük tanınırlığa kavuştu. Genellikle Selda Bağcan, Erkin Koray ve Barış Manço gibi 70'ler Türk rock müziğini oldukça özgün bir şekilde yorumluyorlar. 2018’de ve 2019'da piyasaya sürdükleri &nbsp;On ve Gece albümleri kısa sürede çok sevilmiş, hatta Gece albümüyle Grammy adayı olmuşlardı. Bu albümlerinde olduğu gibi geçtiğimiz haftalarda çıkardıkları Yol albümünde de 70’ler müziklerini de yine özgün bir şekilde yorumlamaya devam ediyorlar. Şu ana kadarki albümleri arasından en çok sayıda şarkıdan oluşan Yol buna rağmen diğerlerine kıyasla daha akıcı. Fakat pandemi etkisinden olsa gerek albümün büyük bölümü dijital altyapılı, bağlama ve elektro gitar kullanımı daha az tutulmuş. Bu albümde yeni şeyler denemiş olmaları benim albüme olan yaklaşımımı değiştirmediyse de bundan hoşnut olmayan bir kesim de mevcut.Yol albümünde benim en çok beğendiğim şarkı Yüce Dağ Başında oldu. Grubun vokalisti Merve Daşdemir, Yüce Dağ Başında ile ilgili "Bu şarkıyı yaparken Adile Naşit’i düşündüm, Ah Nerede filmi balkon sahnesi…" şeklinde paylaşımda bulunmuştu. Bence aklındakini bu şarkıda başarılı bir şekilde aktarmış. Klibi de şarkının kendisinden bağımsız olarak tam bir görsel şölen. Ayrıca bu videonun Tiga'nın Bugatti şarkısının <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=CFg6amMLd-o" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">klibine</a> benzeyen bir havası olduğunu düşünüyorum, siz ne dersiniz?70'ler / Anadolu Rock tarzında müzik yapan ve bu işi Türkiye sınırları dışarısında yapanların eski şarkıları, türküleri günümüze harika bir şekilde uyarlayışına tanık olmak gerçekten çok güzel. Yurt dışında Selda Bağcan ile başlayan bu ilginin Altın Gün ile devam etmesinin benzer grupların doğması için cesaretlendirici bir etken olacağından şüphem yok.&nbsp;Albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2KWjneqCyMbvEvp7QayR2l?si=4xok-O_lQWmV4_cBll00dg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.

Yol, Altın Gün'ün şimdiye kadarki en sürükleyici albümü.

Altın Gün'ün karantina albümü

"Her savaştan bir yara." Bu söz, Türkiye'de bir kuşağın hayatında yer etmişti. Bu kuşak Balkan Harbi, Birinci Dünya Savaşı ve en nihayetinde de Kurtuluş Savaşı'nı gören bir jenerasyondu. Cumhuriyeti kuran bu kuşağın oluşturduğu veya takipçisi olduğu popüler kültürün hikâyesini anlatan kitap da ilhamını Yanık Ömer türküsünün girişindeki bu cümleden alıyor. 100. Yılında Cumhuriyet'in Popüler Kültür Haritası: Her Savaştan Bir Yara, Derya Bengi ve Erdir Zat'ın kapsamlı araştırmasının ilk cildi olarak Yapı Kredi Yayınları etiketiyle raflardaki yerini aldı. Raftan, bu&nbsp;özel&nbsp;çalışmayı&nbsp;öne&nbsp;çıkarırken bir döneme damgasını vuran Safiye Ayla'nın şarkılarını iftiharla tavsiye eder.Tarihi, savaş meydanları ve diplomasi masalarının&nbsp;ötesine taşıyan çalışmalar son dönemde sevindirici biçimde artış gösteriyor. Derya Bengi'nin 2016 yılında yayımlamaya başladığı Şimdiki Zaman Beledir serisi kapsamında 1950'lerden 1980'lere uzanan ve Türkiye'nin dört 10 yıllık zaman diliminin müzikal yolculuğunu ayrıntılı bir biçimde dört ayrı ciltte incelediği&nbsp;çalışması, büyük beğeni toplamış, kısa sürede de baskıları tükenmişti. Titiz araştırmalarıyla dikkat&nbsp;çeken yazar, bu kez bir başka seriye Erdir Zat ile birlikte imza atmaya başladı. 100 Yılında Cumhuriyet'in Popüler Kültür Haritası&nbsp;üst başlığını taşıyan serinin 1923-1950 yılları arasını kapsayan cildi Her Savaştan Bir Yara başlığıyla raflardaki yerini aldı.A’dan Z’ye popüler kültür tarihi: Tamamı&nbsp;üç ciltten oluşacak serinin ilk kitabında Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk döneminin olay ve olguları A'dan Z'ye 250 başlıkla gazete ve dergi arşivlerinin ışığında edebiyat, müzik ve sinema ve spor gibi farklı alanlardan derlenerek ele alınıyor. Cumhuriyetin ilanından Demokrat Parti iktidarının başladığı 1950 yılına kadarki döneme odaklanan bu ilk ciltte döneme damgasını vurmuş popüler kültür hadiseleri ayrıntılı bir biçimde ele alınıyor.&nbsp;Yazının girişinde de referans verdiğim ve Safiye Ayla ile özdeşleşen Yanık Ömer türküsünün esin kaynağı olduğu kitap, dönemin gündem hâline gelen ve popüler kültüre mal olan gelişmelerini devrin gazete ve dergilerindeki yansımaları ışığında okura sunuyor.&nbsp;Yeni bir yaşam ve eğlence tarzının teşvik edildiği bu dönemde İstanbul’un Adalar gibi hem eğlence hem de özellikle yaz aylarında önemli bir tatil rotasında yaşananların yanı sıra; caz ve diğer müzik türlerine duyulan ilgi, başkent Ankara’da ses getiren Kömür Sergisi, çok konuşulan artist izdivaçları, ülke genelinde başlatılan heykel seferberliği gibi başlıklar kitapta dikkat çeken maddelerden sadece birkaçı.Bir Cumhuriyet başyapıtı Lüküs Hayat: Kitapta büyük şöhrete sahip Hacı Bekir Lokumları, ipek çorap savaşları ve Türkiye'deki ilk kadın oyuncu Bedia Muvahhit’in siyah beyaz karelerde yer aldığı Cemal Reşit Rey’in yazdığı Lüküs Hayat opereti, kitabın zengin görsel arşivinin dikkat çekici kısımları arasında yer alıyor. Öyle ki döneme ait çok sayıda dergi ve gazete sayfalarının yanı sıra afişler ve Gökhan Akçura’nın önemli arşivinde bulunan nadir fotoğraflar kitabı görsel açıdan da oldukça doyurucu bir noktaya taşıyor.&nbsp;Dönemin ünlü markalarının Türkiye’de yayımlanan reklamları, kültür etkinliklerine ait afişler ve fotoğraflar peşi sıra büyük yaralar açan savaşlardan sonra hayata yeniden tutunmaya çalışan bir milletin gündelik hayatına dair dikkat çekici ipuçları veriyor. Dolayısıyla bu kitap, tarih ve popüler kültür meraklılarının yanı sıra dönemin hâletiruhiyesine göz atmak isteyenler için önemli bir kaynak. Ansiklopedi okumayı çok seven biri olarak bir haftadır elimde olan kitabın pek çok maddesini defalarca okudum. Şimdiden yakın gelecekte raflarda yerini alması muhtemel ikinci ve üçüncü ciltleri de merakla bekliyorum.

türkü ile ilgili hikayeler