<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>Bir cuma günü, öğleden sonra İsveç Parlamentosu önünde sergilediği dünyayı kurtarma duruşu ve protestolarıyla ünlenen İsveçli bir okul çocuğu… Greta Thunberg 15 yaşındaydı; “Hiç kimse bir fark yaratmak için küçük değildir.”İçlerinde gezegen sevgisi tomurcuklanan minik aktivistlere iklim krizine dair bir başlangıç kitabı adeta: Greta Devlere Karşı. Çocukların aktivizm kavramını kavramalarına yardımcı olmak için bu kez karşımızda kurgusal bir hikâyede, gerçekten kendi rolünü üstleniyor Greta.Yuvam Dünya Kitaplığı’nın, İnci Vakfı desteğiyle, Yeni İnsan Yayınevi tarafından yayımlanan bu en yeni kitabının çevirmeni ise sevgili Nil Karaibrahimgil. “Uyan Anne” bestesiyle çocuklara iklim krizini anlatmakla kalmadı ve bu defa, hayatında ilk defa bir kitap çevirdi. Kitaptaki biyografisine kendi sözcükleriyle eklediği gibi, “Çevirdiğim kitap, Greta adında dünyayı değiştirmek için ayağa kalkmış ve dünyayı ayağa kaldırmış o harika kız çocuğu hakkında.”Genç eko-aktivist Greta Thunberg’e alegorik bir övgü olan bu resimli hikâye kitabı, bir çocuğun koca bir ormanı pervasız yağmacılardan kurtarışının öyküsü. Orman hayvanları, karanlık, dumanlı şehirler inşa etmek için neredeyse tüm ağaçları yok eden devlere -kocaman, kaba saba kerestecilere- karşı yardım için Greta'dan yardım isterler. Greta da elinde “DUR!” yazan pankartıyla, ormanın ortasında tek başına, öylece durur ve devlerin onu fark etmesini bekler. Kısa süre sonra ona başka bir çocuk, ardından hayvanlar ve daha nice çocuk katılır; başlarlar durma grevine, meydan okumalarına… ta ki zamanla devler utanç içinde çöküp yollarını düzeltmeye söz verene kadar. Ve çok geçmeden orman onların hayal bile edemeyecekleri kadar güzelleşir.&nbsp;Kitabın kapağı bile öyle çok şey anlatıyor ki. Kahramanımız Greta, bilinmeyen bir düşmanla son hesaplaşmasına hazır, klasik bir Western filminin posteri gibi. Kararlılığı yüzünden okunuyor ama onun silahı üzerinde, “İklim İçin Harekete Geç!” yazan büyük bir pankart. Zoë Tucker, bu başkaldırı öyküsünü, Andersen masallarındaki gibi büyülü bir masal olarak çerçevelemiş. Çocuklar bu hikâyede, tıpkı gerçek dünyadaki gibi yetişkinlerin devlere teslim ettikleri dünyanın yükünü üstlenirler. Kendilerini bir fark yaratabilecek kapasitede görmeleri tam da Greta’nın altını çizdiği gerçeğin resmi gibi. “Madem biz harekete geçmeden, siz elinizi taşın altına koymayacaksınız, o zaman ilk biz sesimizi yükseltelim,” diyor gibiler.&nbsp;Çocuklar geleceğimiz diyoruz. Çocuklar, yetişkin okurları bir fark yaratmak için değişime katılmaya ikna edebilir mi? 5 Haziran, Dünya Çevre Günü’nü kutladığımız bu hafta, tekrar anımsatsın bize bu isyan hikayesi: Ancak bir olursak devlerden daha büyük oluruz.

Dünyahali

DUR!

Greta Devlere Karşı

Yaz sezonunu bitirip güz sezonuna giren, mekanların yavaş yavaş yeni programlarını açtığı bir dönemde, güzel şehrimiz İstanbul’da olan bitene Müzikli Mevzular gözüyle bakıyor ve önerilerimizi paylaşıyoruz.&nbsp; <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Şişli Plak Festivali</li></ul>Bu hafta sonu gidilecek güzide etkinliklerden birini Şişli Belediyesi gerçekleştiriyor.&nbsp;Şişli Belediyesi'nin bu yıl 2’nci kez düzenleyeceği Şişli Plak Festivali, 17 Eylül'de başlayacak. İki gün devam edecek olan festivalde birçok etkinlik, söyleşi ve konser yapılacak.Etkinliklerin ücretsiz olacağı festivalde; plak stantları, söyleşiler, mezatlar, imza günlerinin yanı sıra, Yeni Türkü ve Bulutsuzluk Özlemi, Kolektif İstanbul, Tuna Kiremitçi, Eda Baba, Özge Fışkın gibi isimler sahne alacak.&nbsp;Festival Feriköy Organik Pazarı Otopark Alanı’nda, etkinlikler tabii ki ücretsiz ve herkese açık!&nbsp; <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">O sırada “Beşiktaş Festivali”</li></ul>Beşiktaş Belediyesi’nin 30 Ağustos’ta başlattığı Beşiktaş Festivali de tüm hızıyla sürmekte. 30 Ağustos'ta Kenan Doğulu konseriyle Barbaros Meydanı’nda başlayan festival, Cüneyt Arkın Sanatçılar Parkı’nda devam ediyor.&nbsp;İngiliz sanatçı Luke Jerram’ın yarattığı 7 metre çapında, Nasa’dan alınmış birebir ay yüzeyi görüntüsünün yaklaşık 1:500.000 ölçeğindeki gerçek yüzeyinin yansıtıldığı ‘’Museum of the Moon’’un sergilendiği ‘Beşiktaş MoonFest’ kapsamında ise 16 Eylül’de Bülent Ortaçgil, 18 Eylül’de Duygu Soylu, 19 Eylül’de Tuluğ Tırpan Trio, 20 Eylül’de Nil Karaibrahimgil ve 21 Eylül’de Jülide Özçelik Beşiktaşlılarla buluşacak. <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İstanbul Kavuştayı yeniden başlıyor!</li></ul>İstanbul Büyükşehir Belediyesi iştiraklerinden Kültür AŞ tarafından düzenlenen İstanbul Kavuştayı konser serisi, kısa bir aranın ardından müzikseverlerle buluşmaya hazırlanıyor. Şehrin farklı meydanlarında gerçekleşen konserler, daha önce Pinhani, Gaye Su Akyol, Ceza gibi isimleri Bağcılar, Esenyurt gibi ilçe meydanlarında ağırlamıştı.22 Eylül’de başlayacak seri kapsamında Kartal’dan Esenyurt’a, Bağcılar’dan Sultanbeyli’ye kadar İstanbul’un 10 farklı ilçesi, ücretsiz konserlerle buluşacak. <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Harbiye sezonu bitmeden tavsiye: Tan Taşçı</li></ul>Biraz “ters köşe” bir öneri geliyor bu kez benden. Ekseriyetle Türkçe rock yahut dünya müziği/halk müzikleri gibi “favori” alanlarımdan yazıyorum malumunuz. Ama bu kez Türkçe popun son dönemdeki hit isimlerinden Tan Taşçı mevzubahis.&nbsp;Son 2 sezondur tüm Harbiye konserleri “sold-out” olan bu ismi sezon bitmeden mutlaka Harbiye’de izleyin, Ekim ayındaki konserlere biletler tükenmeden yetişin! <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Biraz da Eindhoven’dan Haberler!</li></ul>Bu arada önümüzdeki günlerde Sertab Erener bir Eindhoven çıkarması yapacak! Türkiyeli göçmenlerin ve girişimcilerin katılımıyla bir günlük festivalin finalinde sahne alacak olan Erener, Eindhoven’a “Merhaba” diyor... Detaylar önümüzdeki sayıda!

Müzikli Mevzular

Şehirde Neler Oluyor?

İstanbul'dan Bildiriyoruz!

<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1633464142605.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Doğru saydıysak bu hafta 10 film vizyona giriyor. 📰 Fulya: Azerbaycan’daki Vatan Savaşı’nda görev alan gazeteci Fulya Öztürk ve kameraman Halil Kahraman’ı anlatan bir belgesel. ⚔️ Hakikat Şeyh Bedreddin: Suavi ve Bülent Emrah Parlak’ın başrollerde olduğu epik soslu tarihi dram. 😈 Defin-Ecin Zulman: Gişe görevlisinin yüzünü görmek için gidip “Defin-Ecin Zulman’a bir bilet” deme isteği uyandıran iş. 👒 Milyonda Bir: Nil Karaibrahimgil’li Özgür Kız reklamının etkisinde kalmış şehirli bir genç kadın yollara düşer ve Mevlana’yı bulacağım derken kendisine sıkıcı bir iyi aile çocuğu bulur. Bol aforizmalı bir aşk filmi. 😱 Paranormal Hikayeler / Asylum: Twisted Horror and Fantasy Tales: 10 yönetmenden 9 kısa korku filmi. Eleştiriler pek iç açıcı olmasa da fragman heyecanlandırıyor. 🚚 Kurye / The Courier: 1960, Londra. Sıradan bir adam, KGB’nin radarına girmeyeceği düşünülerek, Soğuk Savaş’ın ortasında Rusya’ya gönderilir ve nükleer savaşı önlemek üzere kilit bir rol oynamak üzere görevlendirilir. Benedict Cumberbatch başrolde. 💀 Cinni Kabus: Babasının ölümünü aydınlatmaya çalışan bir kadına cinler musallat olursaymış. Fragmanda Hitler’i gördük. 🤬 Sansür / Censor: Geçtiğimiz yılın İstanbul Film Festivali gösterimlerinde öne çıkan işlerden biri. 😤 Sinsi: Acı Bedel: Fragmanını izlerken kahkahalar attığımız, psikopat bir adamın çevresindeki kadınlarla ilişkisi gibi mi desek, A Star is Born mu desek, Rocky mi yoksa Testere mi desek bilemediğimiz bir iş olmuş.

Bu Hafta Ne İzlesem?

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZuZXdzbGV0dGVyPTYwMmE3Y2ZjMzcxNTc2MDAwNmJhMjAyNCZpc3N1ZT02MTFiNTVmODZkYWI2MTAwMDdlNGFiNDEmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmc3Rvcnk9NjEzZjgzZWRhYmQyODYwMDA2ZDQ5NjJlJmF1dGhvcj1udWxsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmJ1eWVtLmJvdW4uZWR1LnRyJTI1MkZzaW5pZiUyNTJGZWJldmV5bi0yMDMwLWlrbGltLWRlZ2lzaWtsaWdpLWVnaXRpbWk2MTFiOWI3ZGExZjA3Lmh0bWw=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ebeveyn 2030: İklim Değişikliği Eğitimi kayıtları devam ediyor!</a></h3>Dünyahali’nin yayıncıları, Yuvam Dünya ve Boğaziçi Üniversitesi İklim Merkezi olarak, Ebeveyn 2030: İklim Değişikliği Eğitimi’ni düzenliyoruz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/8/3/1631691306704.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">23 Eylül-14 Ekim tarihleri arasında gerçekleşecek programda Nil Karaibrahimgil, Emrah Çoraman, Varol Yaşaroğlu ve Selçuk Şirin konuklarımız olacak. Detaylar ve kayıt bilgilerine<a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZuZXdzbGV0dGVyPTYwMmE3Y2ZjMzcxNTc2MDAwNmJhMjAyNCZpc3N1ZT02MTFiNTVmODZkYWI2MTAwMDdlNGFiNDEmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmc3Rvcnk9NjEzZjgzZWRhYmQyODYwMDA2ZDQ5NjJlJmF1dGhvcj1udWxsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmJ1eWVtLmJvdW4uZWR1LnRyJTI1MkZzaW5pZiUyNTJGZWJldmV5bi0yMDMwLWlrbGltLWRlZ2lzaWtsaWdpLWVnaXRpbWk2MTFiOWI3ZGExZjA3Lmh0bWw=" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;buradan ulaşabilirsiniz.</a>

Başlık aslında altını nasıl dolduracağını biraz açıklıyor… Bir röportaj serisi, sorunlu görünen noktaların ortaklığı ve kalabalık bir üreten grubun içinde bilinmeyenlerle kaybedilen haklar, paylaşılmadığından büyüyememiş bilgiler ve bir de birazdan alt satırlarda okuyacaklarınızı yorulmadan paylaşan sağ olasıca bir müzisyen/prodüktör…<img src="https://images.aposto.com/2021/6/3/1626264897270.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="" ratio="1.11" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Cem ÇelikZor ve tuhaf zamanlardan geçerken, üreten ve üretime meraklı insanların birbirine yaslanma çabası hepimizde farklı alanlarda farklı yollarla dile geliyor. Ben serinin bu röportajında okuduğu, faydalı bulduğu ve deneyimlemeye çalıştığı her bilgiyi kendi topluluğu ile paylaşmaya çalışan, buna ciddi mesai harcayan bir müzisyeni biraz daha yakından tanıma şansına eriştim. Umarım, okuyacağınız bu görüşme bana olduğu gibi size de bilginin paylaşımına dair neleri unuttuğumuzu, hatırlamamız gerektiğine dokunabilir…Bu son röportajla serinin amacı ve niyetinde çiçekler açtı desem yeri. Müzisyen, prodüktör &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://linktr.ee/sintrabeatz" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sintra Beatz</a>&nbsp;ile günlere, paylaşımlara yayılan bir sohbet gerçekleştirdik. Sohbetin ana ekseni tahmin edeceğiniz gibi pandemi sürecinde onun köşesinde neler olduğuydu ve konu öyle güzel, öğretici yerlere gitti ki kendi adıma bütün müzik insanlarının bu röportajdan çokça faydalanabileceği düşünüyorum. Sintra Beatz'e de sabitlediğim soruları yinelesem de konu haklar olunca içinden geçtiğimiz dönemle birlikte sohbetin akışı direksiyonun başına oturdu.“Bu işi, müzik işini bilen, öğrenen, çalışan, üzerine düşünmüş, herkesin konuşması gerekiyor. Susmaması gerekiyor. …”&nbsp;diyor. Ben de bilgi paylaşmakla ilgili olan halimizin biraz kör noktada kaldığını düşünüyorum. Daha çok konuşmak, daha çok üzerinde durmak, eminim ki daha çok kapı aralayacak, biz daha çok atladığımız noktayı fark edeceğiz.Sintra Beatz’i belki birçoğunuz Nil Karaibrahimgil ile tanıdınız, belki film müziklerinde ve kim bilir ağzınızdan düşüremediğiniz reklam cıngıllarında duydunuz müziğini. Yanı sıra, altını daha çok çizelim istediğim, başka önemli üretimi bizleri bir yenilikle tanıştırmış olması. Türkiye’de ilk Non-Fungible Token (NFT) formatında bir şarkı yaptı.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=r12Yl5wAFrA&feature=youtu.be" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">WereWolf</a>!&nbsp;Zaten aslında, bütün müzikli mevzu da bu üretimi üzerinden girdiği arayış, müzisyenliğin ve prodüktörlüğün hak ettiği değeri bulması için sorduğu sorulardan hareket buluyor. Dolayısıyla, bu zorlu dönemlerde müzik dünyasının toparlanma çabasına da böyle bir noktadan bakıyor.Sintra Beatz'den aktarayım;“…Çaba hâli, aslında bizim aynamız. Pandemi bu anlamda bizim için muhteşem bir şey oldu. Biz bir başkasından telif hakkı bekliyoruz bizim hatamız o… Herhangi bir şarkı şu anda ben telefonu çıkarıp kaydettiğim anda bu artık copyrighted bir ürün. Bu copyrighted ürün telif üretmeye başladı bile, ben daha hiçbir yere hiçbir şey yapmadan… Gördüm ki ben dahil çoğu müzisyen bihaber telifle ilgili haklarından. Yani bir kere bu teliflerin bize gelebilmesi için öncelikle çeşitli kurumlara kendimizi tanıtmamız gerekiyor. Çoğu müzisyen, ben buradayım bu müziği ben yaptım, bile demiyor. Sadece bunu bir dağıtımcıdan bağımsız olarak yayınladığını düşünürsek, bağımsız olarak yayınlanıyor ve ardından para kazanmayı bekliyor. Bu çok büyük yanlış, çünkü sistem böyle ilerlemiyor. …”&nbsp;Röportaj günlere yayıldı diyorum, çünkü zoom üzerinde buluşup sohbet ettikten sonra iletişimimiz Sintra Beatz'in naifliği ve bilgiyi aktarma arzusuyla devam etti. Hatta ben bu satırları tuşlarken kendisinden dünyadaki diğer ülkelerde telife, müzik emekçileri tanımlarına, eşit hak paylaşımlarına dair farklı bakış açılarını paylaştığı mesajlar alıyorum. “Bak görüyor musun burada böyleymiş, üzerine düşünmek araştırmak lazım” diyor, sıklıkla. Ben de böylece sayesinde hem paylaştıklarını, söylemek istediklerini daha iyi anlıyorum hem de farkında olmadığım mutfağa dair çokça şeyi en yakınımdan başlayarak, müzik yapan üreten insanlarla paylaşmaya fırsat buluyorum. Bu görüşme benim için bu anlamda oldukça önemli…<img src="https://images.aposto.com/2021/6/3/1626264991646.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Cem ÇelikSintra Beatz'in bir müzisyen olarak da ulaştığı bilgileri ve kurumları karşılaştırması soruşturması çok alışık olduğum bir şey değil. Çoğu müzisyenin kendine yer açmaya, kabul almaya çabalarken gözünden kaçırdıklarını, o hem eşeliyor hem de bulduklarını paylaşmakla bir değişime kapı aralanabileceğine inanıyor. Bir de Sintra Beatz başka çok güzel bir şeye daha dikkat çekerek “Notanın kıymeti” diyor…“…&nbsp;Çok basit soruları sorunca aslında ne kadar bilgi olarak geride olduğumu fark ediyorum. Yani mesela, MSG ve MESAM’ın tanımı, Kültür Bakanlığı’na bağlı kuruluş olduğu zaman ben onun ne iş yaptığı tam olarak bilemiyorum. Yani şöyle ki; dünya da herhangi bir şirketin BMI ya da ASCAP’ın sitesine girdiğinizde onun PRO (performance rights organization) ya da CMO (collective management organization) olduğunu işte telif haklarıyla ilgili vs. olduğunu çok açık ve net şekilde yazarlar. …”İnanır mısınız, “bundan iyi tez konusu olur” bile diyor, kendisi bazı noktalar için! Fark etmemeye alıştırıldığımız konulardan çalışma çıkarma refleksini daha önceki bültenlerimizden birinde yazmıştım. O yüzden bunu bir müzisyenden duymak beni oldukça eğlendiriyor. Şaka bir yana röportajın tamamına baktığınızda, kaynaklara ve ülkelerin kendi müzik dünyaları içinde gelişmiş bakış açısı farklılıkları, yanı sıra global üretimlerin sunuş ve yayınında yaşanan değişimler başka bir gözle okunabilecek, zengin de bir konu. Bizim ülkemizdeki manzaraya dem vurarak, Sintra Beatz kendi gözlemine dair şunları aktarıyor;“…Dünyada fikrinizle herhangi şekilde müziğe katkıda bulunduysanız onun karşılığı var. Burada yalnız hissediyorum. Çünkü, şarkı yazarlığı denilen meslek yasal olarak yok. Ben melodi buldum, peki tebrik ederim buldun. İnsanlar altına yüz elli kanal müzik yaptı. Master recording dediğimiz şey, master haklarını oluşturan şey zaten o kayıt…O müzisyenlerin fikirleri oradaki önemli olan ve bunun bizde de yüzde yüz bilinmesi gerekiyor. …”Son birkaç gündür benim de Sintra Beatz'in paylaştıklarıyla keşfettiğim kadarıyla, ülkelerin telif alanında ve meslek birlikleri gibi çalışan kurumların politikalarına, bu bilgilere kolaylıkla ulaşmak mümkün. Üstelik insanlar müzik üretiminde hakların eşit paylaşımına dair türlü platformlarda tartışıp duruyor. Sanırım neye ihtiyacımız olduğunu bilmek nereye bakacağımızı bilmenin ön koşulu.&nbsp;“…bütün bunları yapmamın sebebi, bu sistemden, o sisteme geçtiğimde başıma neler gelecek bilmesem de birazcık böyle kobay gibi denemek. … … Oturup üzülmek yerine değiştiremeyeceğim şeylere, bunun için ne yapabilirim, diye düşünüp kendi üretim alanıma dair bir çözüm yolu buldum diyelim... Bir yandan da Instagram’da olabildiğince story olarak öğrendiğim şeyleri paylaşabiliyorum. Öğrendiğim anda paylaşıyorum ki işte en azından birisi desin ki, a bir saniye ben niye kendimi sorgulamadım bugüne kadar?... İşe de yarıyor. Bence biz değişirsek sistem de değişecek ve güzelleşecek. Bizim tavrımız değiştirecek bu sistemi. &nbsp;…”Değişimin hem üretenin hem de sanatsal üretimle ilişki kuranın (tüketen demek artık istemiyorum sanırım) tavrıyla da çok ilişkili olduğu, daha önceki röportajlarda da öne çıkıyordu. Bunu yeniden hatırlamak ve Sintra Beatz'in işaret ettikleriyle buradan bilinçlenmek bu tavrın altını dolduracak bilgiler diye düşünüyorum. Ben işin dinler tarafında olan olarak kendime biçtiğim payı düşünürken, Sintra Beatz işin müzisyen cephesinde nasıl değişebileceğini, kendince değişime giden yolun ne olduğunu şöyle aktarıyor;“…Tek yapmamız gereken benim adım nerede? diye kendinize sormak. Ben bu şarkıya katkıda bulundum, demek. Herkesin, hepimizin tam olarak ne iş yaptığını bilmesi gerek. … …Yani ben stüdyoya girdiğimde dört arkadaşımla müzik yaptığımda nasıl oluyor da ben şarkının haklarından hak almıyorum? Benim enstrümanımdan çıkan notalar nota değil mi, diye sorması lazım. Peki diyelim ki sistem diyor ki hayır değil senin notan, akor bastın sen hiçbir önemi yok. O zaman, o akoru basmayabilirsin. …”Bu son aktarımla, bir röportaj daha kendinden evvel yapılmış başka bir görüşmeden habersizce tüm bilmeyiş hâllerine cevap veriyormuş, bu seride yer alacak başka bir müzisyenin gözünden konuşuyormuş gibi rastlantılı bir bütünlük oluşturuyor kafamda. Bu yüzden umuyorum bu seri niyetine hizmet eder sonunda, diye bir kez daha geçiyor aklımdan… Yani, bir araya gelemeyen, birbirlerinin deneyimlerinden haberdar olmayan müzik insanlarının söylemi bir yerde olursa, onlar da bir araya gelebilmiş gibi birbirilerine kulak (göz) açabilmiş olurlar belki… En azından benim bu görüşmelere başlamam böyle bir hayale yaslanıyor. Bilgiyi paylaşmak… Fazla bireysel olduğu söylenen müzik dünyasında bir şeyleri kırmak da belki böyle sağlanır. Kendi adıma, bu “fazla bireysellik” denilene yalnızlık algısıyla bakma konusunda kafam epey karışık. O yüzden ille de bilgiyi paylaşmak… Sintra Beatz ise, bu bireysellik sorununa bile öyle iyi niyetli ve bilmemekle ilgili olduğunu düşündüğü bir yerden yaklaşıyor ki, bilgi paylaşımı işine ayırdığı mesai beni şaşırttığı kadar sevindiriyor da. Kendisiyle sohbet etme, iletişimde olma şansını elde ettiğimden beri hem yeni şeyler öğrendim hem de Hollanda’daki müzik dünyasına buradan bir merakla bakabilir miyim diye düşünmeye başladım.Son olarak, görüşmemiz sırasında dilde akan global terimleri, haklarını araştıranların işini kolaylaştıracağını düşündüğümden İngilizce hâliyle korumayı tercih ettim. Daha sonra röportajımızın üzerinden bir de birlikte geçerken, Sintra Beatz yazılı olarak da müzisyenlere doğrudan adres gösterecek kadar kaynakça ve şematik bilgiler eklemek istedi. Bilgiyi paylaşmak… Bu cümleyi sıkça tekrarlamaktan yorulmasak ne iyi! Paylaşıma mesai harcamak… Umuyorum röportajı okuyan müzik insanları / meraklıları linklendirilmiş adreslere göz atacak zamanı bulur. Ben kendi adıma ders gibi bir röportaj yaptığım için inanılmaz şanslı hissediyorum. Umarım sizler de Sintra Beatz'in anlattıklarıyla meraka kapılır, adımlar atar ve daha güzel, az daha büyük hayaller kurmaya umutlanırsınız. Hepimizin, buna ihtiyacı var gibi…<a fr-original-style="" href="https://muziklimevzular.blog/2021/07/13/muzisyenin-agzindan-ezgi-ozkan-sintra-beatz/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Röportajın tamamı için buraya tıklayınız.</a>

Hatırlatıcı olanlar ile Hatırlamamız Gerekenler Ders Gibi Bir Röportaj

Müzisyenin Ağzından Röportaj Serisine Devamla Bilginin Paylaşımına Dair


Bu hafta doğum günümdü. 23 yaşına girdim. 20’nin ilk-liği, 21’in ihtişamı, 22’nin de güzel duyuluşundan yoksun bir yaş. Tuhaf bir sayı, 25’e yaklaştıkça bir garip hissediyorum. Birkaç kere doktor kontrolünde yaşım sorulduğunda 18 demiş ve babamın şaşkın gözleri sonucu kendimi düzeltmem gerekmişti. Ama Yalın’ın da dediği gibi her yaşın bir güzelliği var ve bence 20ler çok eğlenceli. 23’ün nasıl olduğu ile ilgili çok bir istihbarat toplayamadım, malum 3 gün oldu… Daha çok bilgi edinince paylaşırım. Nil Karaibrahimgil’in “Kelebeğin Hayat Sırları" kitabından yazılarını müzikle birleştirdiği<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=-yYCL5S2QI0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Gençliğime Sevgilerimle</a> adlı videodan ilhamla bu yaşıma kadar öğrendiğim bazı hayat derslerini paylaşmak istiyorum. Bir sene sonra sorarsanız, eminim bunlar değişecektir ama o da yaşamanın bir parçası.&nbsp;Arkadaşlarımla İngilizcesi “cheesy” olan klişe söylemlerimize “peynir” deriz. Mesela klişe cümlelerimize “aşırı peynir bir şey söyleyeceğim ama…” ile başlarız. Şimdi size 23lük bir peynir tabağı sunuyorum. Veganlar uzak durun.&nbsp;<ol fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendini başkaları ile karşılaştırma, herkesin yolu ve hayatı farklı.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dışarı çık, çıktığın saniye eğleniyorsun. Kapıdan dışarı o ilk adımı atmak için kendini zorla.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Pasta yemek için doğum günlerini bekleme ( hem metafor hem gerçek).</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">&nbsp;Hiçbir şey biriyle yüz yüze konuşmanın yerini alamaz.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Büyüdükçe fikrin değişebilir — normaldir.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sana değer vermeyen insanları hayatında tutmaya çalışma, değmez. Arkadaşlıklar ve ilişkiler iki taraflı.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir şey yapıyorsan karşılık beklediğin için değil, kendin istediğin için yap.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Elinden geleni yaptıktan sonra kafaya takma, “hayırlısı” de geç.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bilinmezliğin sunduğu kesinliğe tutun, ondan cesaret al.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İmzalaman gereken belgeleri, doldurman gereken formları dikkatli oku. Biliyorum çok sıkıcı ama gerekli.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bazen sadece başlaman gerekiyor, başla.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Su iç!!</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yüzleşme çoğu zaman susmaktan daha sağlıklı. Kimse senin aklını okuyamaz.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İnsanların hikayelerini, ruhsallıklarını bilmiyorsun. Davranışlarını yargılama.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ani kararlar verme, bazı şeylerin üstüne yat, uyu, düşün.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İçgüdüne güven</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Geciktirme, istediklerini yap ya da yapmak için plan yap.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sayılara bu kadar takma.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yardım istemek yanlış değil, her şeyi bilemezsin. Her şeyi bilmek sandığın kadar havalı gözükmüyor ve bağımsız olduğunu kanıtlamıyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aile her şeyden önemli. Arkadaşlarından bazıları ailen gibi olacak, onları yakın tut. Az ve öz.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Velev ki değişim kaçınılmaz, kaçılmasın. Gelsin.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Denge, denge, denge.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">20ler çok keyifli, tepe tepe eğlen. ( bol peynirli)&nbsp;</li></ol>

20'lik

Kimse benden böyle tavsiyeler istemedi, tavsiye verecek bir durumda mıyım ondan de emin değilim ama tavsiyelerim bunlar… 

Kendini hala 18 sanan bir 23lükten hayat dersleri

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/dunyahali/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dünyahali</a>&nbsp;sadece iklim krizinden değil; havadan sudan da konuşuyor ve yuvamız dünyadan bahsediyor.</h3><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h4 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ne yapayım ben dünya için?</h4><a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/niltakipte/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Nil Karaibrahimgil</a>Bizim asıl yuvamız, ailelerimizle içinde oturduğumuz dört duvarı beton olan yer değil. Bizim asıl yuvamız, oradan dışarı çıkıp da ağacını, denizini, rüzgarını soluduğumuz, çatısında gök olan yer: dünya.Dünya insanoğlundan milyonlarca yıl önce vardı. Denizlerini büyüttü, karaları kırıldı, kıta oldu. Buz kestiği oldu. Bütün bu devinimler içinde yaşadı ve yaşattı dünya. Dünya sadece güzel bir sular ve bitkiler gezegeni olmak istemedi. Canlılar yakışırdı ona. Deli bir canlılık başladı, önce suda sonra karada. Şu an dünyada baobab ağacından flamingoya, mercanlardan tek boynuzlu balinalara kadar inanılmaz güzellikte bir canlılık var. İnsanı da bu güzelliğin içine katmak isterdim ama insanın ona verdiği zararı, diğer türlerin hiç biri vermedi. İnsan dünya canlılığını yiyecek, tüketecek, sömürecek bir şey olarak yaşadı. Okyanustakinden dağdakine, nefes olan atmosfere, zararlı gazlar bırakan medeniyetler kurdu. Açgözlü bir varlıktı. İhtiyacı olandan çok daha fazla tükettiği gibi, üretti de. Az sayıda insanın çok şeyi oldu, arta kalanları da dağıtmadı olmayana. Çöp yaptı ya da yaktı. Komşunun evi kadar büyüğünü istedi. &nbsp;Olduğundan daha uzak yerlerde aradı mutluluğu. Topladı da topladı, yedi de yedi, gezdi de gezdi, istedi de istedi. Bu istek bitmek bilmiyordu. Sonra tabi, evine, midesine, hayatına fazla gelen şeyleri atmak zorunda kalıyordu. Sonunda dünyanın havası kirli, atmosferi delik, denizleri kimyasal dolu, ormansız, buzulsuz, çöplük ve virüslü hali, azalan canlılığı insan eliyle oldu. İnsanın hep ona yetenden daha fazlasını istemesinden oldu.&nbsp;İnsan olmasa, dünyada çöp diye bir şey yokmuş. Hayvanlar ve bitkiler onlara yeteni kadar yiyip, gerisini tekrar döngünün içine bırakıyor. Oğluma akşamları okuduğum bir kitap var. Adı “Kütük Otel”. O kitabı okuyan, dünyadaki canlıların nasıl bir uyumla, birbirine canlılık adına eklemlendiğini anlar. Kitapta koskoca bir meşe ağacı yaşlanıp devriliyor bir gün. Kütük oluyor ormanın toprağında. Sonra ilk solucanlar ve böcekler gelip içini yiyerek tüneller kazıyorlar. Mantarlar geliyor. Onlar da başlıyor eritmeye kütüğü. Ağaçkakan gelip kütüğü dinliyor, içindeki böcekleri solucanları duyup, gagasıyla kütüğü parçalayıp onları yiyor. Bir yılan yerleşiyor içine, kışı geçirmek için. Salyangozlar geliyorlar. Mantarları ve üzerine birikmiş yosunları yiyorlar. Sonra kuştu, mantardı, eğreltiotuydu, böcekti, yosundu, kertenkeleydi derken, kütük tamamen yumuşuyor ve kalanını da solucanlar yiyip toprak yapıyorlar. Derken yanındaki meşeden bir meşe palamudu düşüyor yere. Çatlayıp tohumunu toprağa bırakıyor. Yağmurlarıyla suluyor onu dünya ve filizleniyor yeni meşe. O da devrilen meşe gibi, yüz yıl yaşayan koskocaman bir ağaç olacak. Kim bilir kökünden yaprağına, gölgesinden nefesine kaç canlıya şifa olacak, ev olacak.&nbsp;Neden bir ağaç kadar düşünemiyoruz? Onun beyni nerede bilmiyorum ama belki beynimizi kafamızda bir tasın içinde taşımaktansa, bütün hücrelerimizde taşısaydık başka olurdu. Yine de hepimizden umudum var. Gelin bugün başlayalım ağaçlar gibi dünyaya sarılmaya. Asıl yuvamızı korumaya, kollamaya, temiz tutmaya bugün başlayalım.&nbsp;

Editörün Seçkisi

Nil KaraibrahimgilBizim asıl yuvamız, ailelerimizle içinde oturduğumuz dört duvarı beton olan yer değil. Bizim asıl yuvamız, oradan dışarı çıkıp da ağacını, denizini, rüzgarını soluduğumuz, çatısında gök olan yer: dünya. Dünya insanoğlundan milyonlarca yıl önce vardı. Denizlerini büyüttü, karaları kırıldı, kıta oldu. Buz kestiği oldu. Bütün bu devinimler içinde yaşadı ve yaşattı dünya. Dünya sadece güzel bir sular ve bitkiler gezegeni olmak istemedi. Canlılar yakışırdı ona. Deli bir canlılık başladı, önce suda sonra karada. Şu an dünyada baobab ağacından flamingoya, mercanlardan tek boynuzlu balinalara kadar inanılmaz güzellikte bir canlılık var. İnsanı da bu güzelliğin içine katmak isterdim ama insanın ona verdiği zararı, diğer türlerin hiç biri vermedi. İnsan dünya canlılığını yiyecek, tüketecek, sömürecek bir şey olarak yaşadı. Okyanustakinden dağdakine, nefes olan atmosfere, zararlı gazlar bırakan medeniyetler kurdu. Açgözlü bir varlıktı. İhtiyacı olandan çok daha fazla tükettiği gibi, üretti de. Az sayıda insanın çok şeyi oldu, arta kalanları da dağıtmadı olmayana. Çöp yaptı ya da yaktı. Komşunun evi kadar büyüğünü istedi. &nbsp;Olduğundan daha uzak yerlerde aradı mutluluğu. Topladı da topladı, yedi de yedi, gezdi de gezdi, istedi de istedi. Bu istek bitmek bilmiyordu. Sonra tabi, evine, midesine, hayatına fazla gelen şeyleri atmak zorunda kalıyordu. Sonunda dünyanın havası kirli, atmosferi delik, denizleri kimyasal dolu, ormansız, buzulsuz, çöplük ve virüslü hali, azalan canlılığı insan eliyle oldu. İnsanın hep ona yetenden daha fazlasını istemesinden oldu.&nbsp;İnsan olmasa, dünyada çöp diye bir şey yokmuş. Hayvanlar ve bitkiler onlara yeteni kadar yiyip, gerisini tekrar döngünün içine bırakıyor. Oğluma akşamları okuduğum bir kitap var. Adı “Kütük Otel”. O kitabı okuyan, dünyadaki canlıların nasıl bir uyumla, birbirine canlılık adına eklemlendiğini anlar. Kitapta koskoca bir meşe ağacı yaşlanıp devriliyor bir gün. Kütük oluyor ormanın toprağında. Sonra ilk solucanlar ve böcekler gelip içini yiyerek tüneller kazıyorlar. Mantarlar geliyor. Onlar da başlıyor eritmeye kütüğü. Ağaçkakan gelip kütüğü dinliyor, içindeki böcekleri solucanları duyup, gagasıyla kütüğü parçalayıp onları yiyor. Bir yılan yerleşiyor içine, kışı geçirmek için. Salyangozlar geliyorlar. Mantarları ve üzerine birikmiş yosunları yiyorlar. Sonra kuştu, mantardı, eğreltiotuydu, böcekti, yosundu, kertenkeleydi derken, kütük tamamen yumuşuyor ve kalanını da solucanlar yiyip toprak yapıyorlar. Derken yanındaki meşeden bir meşe palamudu düşüyor yere. Çatlayıp tohumunu toprağa bırakıyor. Yağmurlarıyla suluyor onu dünya ve filizleniyor yeni meşe. O da devrilen meşe gibi, yüz yıl yaşayan koskocaman bir ağaç olacak. Kim bilir kökünden yaprağına, gölgesinden nefesine kaç canlıya şifa olacak, ev olacak.&nbsp;Neden bir ağaç kadar düşünemiyoruz? Onun beyni nerede bilmiyorum ama belki beynimizi kafamızda bir tasın içinde taşımaktansa, bütün hücrelerimizde taşısaydık başka olurdu. Yine de hepimizden umudum var. Gelin bugün başlayalım ağaçlar gibi dünyaya sarılmaya. Asıl yuvamızı korumaya, kollamaya, temiz tutmaya bugün başlayalım.&nbsp;Başlamak zordur nasıl mı başlayalım? Yuvam Dünya Derneği’nin, &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://yuvamdunya.org/pages/i%CC%87klim-dostu-yasam" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">‘İklim Dostu Yaşam Rehberi</a>’ni bir okuyun.&nbsp;Sonra bir maddesinden tutun ucunu, ben de öbür ucundan tutuyor olacağım.&nbsp;Beraberce denizlerin müsilaj kusmadığı ve kuşların şarkısının susmadığı bir dünya bırakalım yavrulara.&nbsp;Onlar bizim verimli toprağımıza düşen meşe palamutları olsunlar.&nbsp;

Nil Karaibrahimgil ile ilgili hikayeler