Sekoya ağacının adı 1847 yılında Avusturyalı bitki bilimci Stephan Endlicher tarafından <a fr-original-style="" href="https://www.etymonline.com/search?q=sequoia" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konulmuştur</a>.Endlicher, Latince yazılan “Synopsis Coniferarum”&nbsp;adlı eserinde ağacın adını sequoia&nbsp;olarak <a fr-original-style="" href="https://www.biodiversitylibrary.org/page/15191847#page/206/mode/1up" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazdığında</a>, neden bu adı seçtiğine dair hiçbir açıklama getirmemiştir.İstediğimiz açıklama için Avusturya’dan çıkıp, ağacın köklerini ABD’ye kadar takip etmemiz gerekiyor. Çeroki halkı, Kuzey Amerika’nın yerli halklarından biri olup, Avrupalılardan önce günümüz ABD’sinin güneydoğu eyaletlerine denk gelen bölgelerde yaşamlarını <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Cherokee" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sürdürmüşlerdir</a>.İngiliz İmparatorluğu’nun yerli topraklarını işgali ve Amerikan hükümetlerinin yerlileri sistematik olarak topraklarından ihraç etme politikalarının ardından günümüz Çerokileri, çoğunlukla ABD’nin Oklahoma eyaletinin içinde kısıtlı özerklik sahibi Çeroki Ulusu’nda <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Cherokee_Nation" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yaşamaktadırlar</a>.Çerokiler, İrokua dil ailesine ait, nesli tükenmekte olan bir dili Çerokice ya da yerli adıyla Tsalagi (ᏣᎳᎩ) dilini <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Cherokee_language" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konuşmaktadırlar</a>.Çerokice, 19. yüzyıldan önce sadece sözlü bir dildi, yazma geleneği yoktu. Bugün ise, Çerokice, hece yazısı (alfabenin aksine) ile yazılan sayılı dillerden <a fr-original-style="" href="https://www.britannica.com/topic/Cherokee-language" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">biridir</a>.Çerokice tarihte çok nadiren görülen bir duruma şahit olmuştur: sözlü bir dilin, kendine özgü bir yazı sisteminin icadı ile aniden yazılı geleneğe geçişi.Çerokicenin&nbsp;yazıldığı hece yazısı, öylesine hızlı öğrenilmiş ve uygulanmıştır ki, 1821’de icat edilen bu hece yazısı, 1825’te Çeroki Ulusu tarafından kabul edildikten sonra, 25 yıl içinde önceden okuma yazması olmayan Çeroki halkının %100’üne okuma yazma öğretmeyi başarmıştır.Bu hece yazısını kendi başına icat eden hezarfenin adı nedir? <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Sequoyah" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sequoyah</a>.Evet, Avusturyalı bitki bilimci Endlicher, aynı zamanda dilbilim ile de ilgiliydi ve iki tane de eser çıkarmıştı. Anlaşılan o ki Endlicher, büyük dilbilimciye olan saygısından dolayı tanımladığı büyük ağacın türüne de onun adını <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Stephan_Endlicher" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">vermişti</a>: sequoia. Sequoyah’nın adının kökeni tam olarak belli değildir, ancak Çerokice&nbsp;“domuz” anlamına gelen siqua&nbsp;kelimesi ile bağlantılı olabilir. Çerokice hece yazısı ile Sequoyah’nın adı ᏍᏏᏉᏯ&nbsp;olarak yazılır.Kendisi de okuma yazma bilmeyen Sequoyah, hece yazısını icat ederken diğer alfabetik dillerde kullanılan sembolleri örnek alıp, Çerokicede bir heceye denk gelecek şekilde işlemiştir. Ancak okuma yazması olmadığı için, örnek aldığı semboller Çerokicede benzer seslere denk gelmezler: örneğin “A” sembolü /go/ şeklinde okunur. Sequoyah, adının verildiği sekoya ağacı kadar yüce bir dilbilimci olarak anılmaya değer.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kelime Köşesi'nden Ata Leblebiciİnstagram'da @<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/kelime_kosesi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kelime_kosesi</a>

Kelime Köşesi

Netflix’in uzun zamandır merakla beklenen yapımlarından biri olan Sıcak Kafa, Afşin Kum’un aynı adlı romanından uyarlanmış bir distopya. Dizinin platformun bugüne dek imza attığı en iyi yerli işlerden bir tanesi olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Elbette Netflix ya da dijital platformlar söz konusu olduğunda “iyi” derken ne kastettiğimizi biraz açmak gerekiyor - biraz da yapımları üretim ve yayın bağlamları içerisinde değerlendirmek.&nbsp;Sıcak Kafa, yine Netflix Türkiye&nbsp;imzalı Hakan: Muhafız, Atiye ve Pera Palas’ta Bir Gece Yarısı gibi yapımlara benzer bir tür denemesi. Ancak bu yapımlardaki fantastik eğilimden farklı olarak Sıcak Kafa&nbsp;distopik bir bilim kurgu, hatta bazı yanlarıyla siberpunk. Ana kahramanımız Murat’ın deyişiyle “konuşarak bulaşan bir deliliğin” ya da “semantik bir salgın”ın pençesinde bir İstanbul’da geçiyor dizi. Bir virüse yakalanan ve abuklamaya (yani abuk sabuk konuşmaya) başlayan insanların şehirdeki karantina bölgelerine hapsedildiği, kalanların ise farklı politik odakların belirlediği güvenli ve güvensiz bölgelere dağıldığı bir dünya kuruyor Sıcak Kafa. Diziyi iyi yapan unsurların başında, bu distopik dünyayı tüm detaylarıyla hayal edebilmiş olması ve bunu seyirciye tüm sahiciliğiyle aktarabilmesi geliyor.Dizinin ana kahramanı, bir şekilde virüse bağışıklık geliştirmiş olan dilbilimci Murat Siyavuş. Sıcak Kafa ismi ise Murat’ın bağışıklık sisteminin virüse verdiği tepkiden geliyor. Virüse maruz kaldığında kafa bölgesi bedeninden ayrı olarak ısınıyor, ateşi çıkıyor. Kelimenin tam anlamıyla bir ‘zoraki kahraman’ olan Murat, dünya üzerinde hastalığa bağışıklığı olan tek insan olmasına rağmen insanlığa umut ışığı olmak, dünyayı kurtartmak ya da kahraman olmak istemiyor. İlk iki bölüm boyunca özellikle Murat’ın dünyasında - çoğunlukla da iç dünyasında - ilerlerken, hikâye ilerledikçe pek çok yan karakterle tanışıyoruz. Bu karakterler bölümler ilerledikçe senaryoda en az Murat kadar yer kaplamaya başlıyor. Karakter akslarının bu şekilde farklılaşması ve aralarında fark edilir bir hiyerarşi olmaması, bir yandan bu zoraki kahraman anlatısını da desteklemiş oluyor. Murat’ın harekete geçmesini sağlayan ikinci ana karakterimiz Şule’nin de söylediği gibi,&nbsp;bazı şeyler&nbsp;Murat’tan, onun hikâyesi, duyguları ve fikirlerinden daha büyük bu dünyada. Bu nedenle de aslında karakterler titizlikle tasarlanmış olan bu kıyamet sonrası dünyanın organik birer parçası. Kendilerine ait bir gerçeklikleri elbette var, ancak arka plandaki dünyayla olabildiğince iç içe geçmiş durumdalar. Krizin ortasında kendine yeni bir normal yaratmış olan bu dünyada bireysel çatışmalara ve iç buhranlara çok da yer yok.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/6/1670055825211.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Murat’ın hayata karşı isteksizliği ve umutsuzluğu, yasını tuttuğu bir kayıpla ve geçmişle açıklanıyor zaman zaman. Ancak dizi, Şule karakteriyle bu klasik kahraman hikâyesini dengeliyor. Benzer bir geçmişin yasını tutan Şule, adeta Murat’ın panzehri. İlk olarak Murat’ın bir fantezisi, “betondan sıyrılan bir kardelen”, bir umut ışığı olarak tanıtılan Şule gitgide olabildiğine gerçek bir karaktere dönüşüyor. Kaybın ve yasın her zaman hareketsizliğe ve içe kapanmaya değil, bazen de politik bir mücadeleye ve adalet arayışına dönüşebileceğinin kanıtı bir nevi Şule. Öte yandan, panzehir oluşu Murat’ı “iyileştirmesinden” değil. Tam tersine onu daha bile hasta ediyor belki. Kahramanımızın kendine layık gördüğü kurtuluşa ulaşmasını engelliyor, “senden, bizden daha büyük şeyler var” diyerek onu harekete geçiriyor. Dolayısıyla panzehir oluşu biraz anlatısal bir denge sağlayışından. Faşist bir “olağanüstü hâl” kurumu olan Salgınla Mücadele Kurumu’nun (SMK) hüküm sürdüğü güvenli bölgeye sığınarak görünmez olmayı seçmiş Murat ile bu yasanın geçersiz olduğu, tehlikeli fakat özgür 6. Bölge’den Şule karşı karşıya geliyor. Aralarındaki aşk ise yasın, dayanışmanın ve çatışmanın filizlendirdiği bir “kardelen” olarak ortaya çıkıyor ancak.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/6/1670055837533.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şehir, Kelimeler ve AnlamDizinin salgın sonrası dünyayı inşa ederken başarıyla icra ettiği şeylerden bir tanesi, İstanbul’u ve genel olarak şehri kullanma şekli. Şehrin üzerine sadece birtakım özel efektlerin atılıp, renk filtresiyle distopik hale getirildiği bir tasarım yok karşımızda. Güvenli bölgenin Sovyet mimarisini andıran toplu konutlarından, karantina bölgesindeki abuklara ayrılmış “mülteci çadırlarına”; bir yandan tamamen bu dünyadan yola çıkan, bir yandan ise onu distopik bir gözle yeniden hayal eden bir şehir tasarımı var Sıcak Kafa’nın. Dizinin yaratıcısı Mert Baykal, özellikle SMK’nın hüküm sürdüğü bölgelerde “soğuk, mesafeli ve beton bir dünya” yaratmak istediğini söylüyor. Altıncı Bölge ise, SMK’nın faşist politikalarına karşı çıkan ve salgına bir tedavi arayan direniş organizasyonu Artı Bir’in karargahının da yer aldığı bölge. Buluntu materyallerle kurulmuş, her tarafından “yaşanmışlık” akan bu karargâh, SMK’nın soğuk ve steril dünyasının tam karşıtı. Şehrin ara bölgeleri, özellikle de Altıncı Bölge’nin tehlikeli sularına girdiğimiz Aksaray Oteli gibi mekânlar ise yine distopik dünyanın gerçekliği adına başarıyla tasarlanmış. Bu kıyamet sonrası dünyanın kendine yarattığı normal sadece baskı ve direnişten ibaret değil. Çıkış yolunu bir tür hedonizmde bulanların kendilerine yarattıkları zevk ve şatafat dünyasına da yer açıyor Sıcak Kafa, yeraltında olsa da. Sevdiklerini salgına yitirmiş, kayıp ve yas hisleriyle boğuşan, dünyası tepetaklak olan bir insanlığın çözümü ve kaçışı nerede bulduğuna ya da bulması gerektiğine dair bir yargısı yok.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/6/1670055859008.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öte yandan, her distopyada olduğu gibi, Sıcak Kafa’ya da bir gelecekten çok bir geçmiş hissi hâkim. Dijital teknoloji rafa kaldırılmış - en azından günlük hayatta. Analog bir dünyadayız, salgının “maskeleri” ise büyük, ses geçirmez kulaklıklar. Ancak bu analog dünyanın salt nostaljiye dayanmaması, bu zamanda geriye gidişin hikâye içerisinde bir işlevi olması önemli. Çok fazla riskli ses yayabileceği gerekçesiyle dijital teknoloji ve internet artık birer tehlikeye dönüşmüş durumda bu dünyada. Dolayısıyla Sıcak Kafa, birbirleriyle çok hızlı ve sürekli olarak iletişim kurmaya alışmış, belki böyle bir dünyanın içine doğmuş insanların dinlemeyi ve duymayı yeniden öğrenişlerinin hikâyesi bir yandan da. Baykal, özellikle “abuklama” eyleminin felsefesi üzerine çok düşündüklerini, her bir karakterin abuklayışını ayrı ayrı tasarladıklarını, hatta oyunculara 2,5 aylık bir “abuklama” eğitimi aldırdıklarını söylüyor. Abuklama eylemi, birbirine çağrışımsal olarak bağlı olmayan ve fonetik olarak benzemeyen kelimelerin bir araya gelişiyle gerçekleşiyor. Bilinç ya da bilinçdışı herhangi bir anlamın - en azından görünürde - olmadığı bir konuşma biçimi bu. Dizi bize birkaç defa şu soruyu soruyor: Peki ya bir şiiri abuklamadan ayıran nedir? Ya da bir şarkıyı?Sıcak Kafa’nın hayal ettiği bu “semantik salgının”, bilimkurgu sinemasında görmeye alışkın olduğumuz salgın temsillerinden bir farkı var: Virüse yakalananlar ne ölüyorlar ne de öldürüyorlar. Bulaşıcılar, ancak tam olarak tehlikeli değiller. SMK’nın kendi otoriter uygulamalarını meşrulaştırmak amacıyla birer politik silaha dönüştürdüğü salgının ne olduğu belli ki tam olarak keşfedilmemiş. Dizinin cevaplamadığı sorulardan bir tanesi, abuklamanın ne olduğu. Bu sorunun cevabı belki de bilim kurgunun, özellikle de siberpunk’ın sormayı çok sevdiği bir diğer soruyla aynı: İnsanı insan yapan şey nedir? Ve bu elinden alınırsa ne olur? Ancak Sıcak Kafa’nın yine ucunu açık bıraktığı sorulardan bir tanesi de tam olarak bu soruyla ilgili: Abuklayanlar gerçekten de artık insan değiller mi? Söyledikleri şeyler anlamsız mı, yoksa bize bir şeyler söylüyorlar ve biz mi anlayamıyoruz? Hikâyenin Murat üzerinden kurduğu “umut ışığı” hikâyesini basit bir şekilde geçiştirmemesi; umudu ilaçta ya da hızlı bir tedavide değil, tam da hastalığı, hastaları ve virüsü anlamakta - duymakta, dinlemekte - bulması son derece anlamlı. Temelindeki politik çatışmayı çözümleme telaşıyla zaman zaman kısayollara sapsa da hem yarattığı dünya, hem karakterleri için ayrı ayrı ördüğü hikâyeler, hem de salgının pençesindeki bir dünyaya ait o yas ve kayıp duygusunu tüm sahiciliğiyle ifade edişiyle, televizyon tarihimizde yer edecek bir distopya Sıcak Kafa.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Sıcak Kafa, birbirleriyle çok hızlı ve sürekli olarak iletişim kurmaya alışmış, belki böyle bir dünyanın içine doğmuş insanların dinlemeyi ve duymayı yeniden öğrenişlerinin hikâyesi bir yandan da.

Sıcak Kafa: Dinlemeyi Öğrenmek

Toki Pona, Kanadalı dilbilimci Sonja Lang tarafından 2001’den beri geliştirilen bir <a fr-original-style="" href="https://tokipona.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kurgudildir</a>. 2014’te kitabının yayınlanmasıyla bütünlüklü bir kurgudildir.Toki Ponanın felsefesi, minimalizmden çıkmıştır. Karışık dil kuralları ve çekimler yerine basit kelimeler ve pozitif anlamlar barındırmayı amaçlar. Dilin adı olan Toki Pona da bu dilde “İyi Konuş / İyi Dil / Olumlu Dil” &nbsp;demektir.Sadece j, k, l, m, n, p, s, t, w ünsüzlerinden ve a, e, i, o, u ünlülerinden oluşan alfabesinin yanında kelimeleri de sadedir. Kelimeler çoğunlukla sadece birer ya da ikişer heceden oluşmakta, adeta Vietnamca, Çince gibi dilleri andırıyor. Hatta Çince gibi, Toki Ponada da kelimelerde çekimler, çekim ekleri yoktur.Basit bir kelime haznesi korumak istediği için Toki Pona sadece 137 kelimeden oluşmaktadır. <a fr-original-style="" href="http://tokipona.net/tp/janpije/dictionary.php" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gerçekten</a>!Maalesef bu demek ki her kelime bir sürü anlama sahip olabiliyor. Örnek olarak lipu kelimesi “kitap”, “dosya”, “kağıt”, “plak”, “web sitesi” anlamlarına sahip.Ancak bu çoklu anlamlar anlam karmaşalarına da sebep oluyor. Küçük hayvanların farklı isimleri olmadığından eğer ben size soweli li moku dersem, “kedi yiyor” mu dedim “köpek yiyor” mu dedim anlamanız için hayvanı görmeniz lazım. Hatta “köpek yemektir” dediğimi bile sanabilirsiniz! Toki Ponadan örnek birkaç cümle:<img src="https://images.aposto.com/2022/3/2/1649145291705.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="4.74" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Sadeliğinden dolayı&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://blinry.org/toki-pona-cheat-sheet/toki-pona-cheat-sheet.pdf" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">öğrenmesi kolay olan</a>, ve dilin ne kadar yalın olabileceğini ortaya koymaya çalışan bir dildir Toki Pona. Ancak bunun beraberinde doğal dillerin de anlam karmaşalarından kaçınmak için nasıl olgunlaştıklarının da bir göstergisidir.Bugün Toki Pona öğrenen biri dünyada yaklaşık 1000 kişiyle <a fr-original-style="" href="https://tokiponacensus.github.io/results/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konuşabilir</a>, aralarındaki çok gizli bir dil gibi! İyi düşüncenin dili Toki Ponadan okuyan herkese tenpo suno ni o pona tawa sina.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kelime Köşesi'nden Ata Leblebici.Twitter'da <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/KelimeKosesi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">@KelimeKosesi</a>

Esrar:&nbsp;Arapça “sır” kelimesinin çoğulu, gizler <a fr-original-style="" href="https://www.nisanyansozluk.com/?k=esrar" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">anlam</a>ına geliyor. Ayrıca hint kenevirinden çıkarılan uyarıcı, sarhoş edici veya uyuşturucu etkileri olan bir madde anlamında da kullanılıyor. Bir ihtimal Osmanlı’da IV. Murat dönemi (1623 – 1640) afyonun yasaklanması sonucu, halk arasında “esrar” kelimesinin kullanımına başlandı. “Esrar”ın “keyif &nbsp;verici madde” anlamına, en erken Fransız dilbilimci François de Mesgnien Meninski’nin Osmanlı Türkçesi söz varlığı ile dilbilgisini kapsayan, 1680 tarihli Meninski Sözlüğü adlı eserinde rastlıyoruz.&nbsp;

dilbilim ile ilgili hikayeler