Bilim dünyasının her yıl sonuçlarını heyecanla beklediği Nobel Ödülleri, Fizyoloji veya Tıp ödülüyle başladı. 2025 Nobel Tıp Ödülü, "periferik bağışıklık toleransı" üzerine yaptıkları çalışmalarla bağışıklık sisteminin gizemlerinden birini çözen Mary E. Brunkow, Fred Ramsdell ve Shimon Sakaguchi’ye verildi.Bağışıklık sisteminin kendi dokularımıza saldırmasını engelleyen “periferik bağışıklık toleransı” mekanizması, keşfiyle yeni bir araştırma temeli oluşturdu ve şimdiden klinik uygulamada test edilen tedavilerin geliştirilmesine yol açtı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki bu keşif nedir?</h2>İşe bağışıklık mekanizmasını anlayarak başlamak gerekir. Bağışıklık sisteminin hastalıklardan koruyan ve vücuda yabancı patojen, yani hastalık yapıcı mikroorganizmalarla savaşan bir sistem olduğu birçok kişi tarafından biliniyor. Fakat bağışıklık sistemi, sadece dışarıdan gelen patojen mikroorganizmalara tepki göstermekle kalmaz; bazen vücut kendini, kendinden koruyacak şekilde de davranır. Buna da “otoimmün tepki” denir.&nbsp;Bağışıklık sistemi, güçlü olması istenilen bir mekanizmadır. Fakat fazla güçlü olması durumunda vücudun kendi hücrelerine saldırması durumu gözlenir. Bu tür istenmeyen saldırıların önlenebilmesi durumunda ise “Treg hücreleri” olarak da bilinen düzenleyici T hücreleri devreye girer.Bağışıklık sisteminin temel oyuncularından biri olan T hücreleri,&nbsp;bizi mikroorganizmalara karşı koruyan beyaz kan hücreleridir. Bunlar iki ana gruba ayrılır: &nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Devriye gezerek tehlikeyi fark eden ve diğer bağışıklık hücrelerini alarma geçiren yardımcı T hücreleri (CD4+),</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Virüs bulaşan ya da tümörleşmiş hücreleri yok eden katil T hücreleri (CD8+)</li></ul>Bu hücreler, gerektiğinde saldırıya geçer ancak saldırının bittiğini anlamaları da gerekir. Aksi takdirde kendi ordumuz, kendi şehrini yakıp yıkabilir. İşte bu noktada devreye düzenleyici T hücreleri girer. Bu özel hücreler, bağışıklık sisteminin freni&nbsp;gibi çalışır ve gereğinden fazla veya yanlış yere yönelmiş bir bağışıklık tepkisini sakinleştirir.Treg hücreleri, bu görevi birkaç farklı mekanizmayla yerine getirir:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">IL-10 ve TGF-β gibi baskılayıcı sitokinler, yani bağışıklık sistemimizde kimyasal haberciler olarak görev yapan proteinler salgılayarak diğer bağışıklık hücrelerini yavaşlatır. &nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Başka T hücrelerinin çoğalması için gerekli molekülleri tüketerek saldırgan hücrelerin büyümesini engeller. &nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Doğrudan temasla saldırgan hücreleri durdurur.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bazı aşırı aktif hücrelerin ölümünü tetikler.</li></ul>Treg hücreleri yoksa bağışıklık sistemi kontrolden çıkabilir, fazlaysa bu kez bağışıklık sistemi yeterince çalışamaz ve kanser gibi hastalıklar ilerleyebilir. Bu dengeyi anlamak, hem otoimmün hastalıklar hem de kanser tedavisi&nbsp;için önemlidir.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Nobel’e giden yol</h2>Uzun yıllar boyunca bilim insanları, bağışıklık sisteminin kendi dokularımıza saldırmamasının tek yolunun “merkezî tolerans”&nbsp;olduğunu düşünüyordu. Bu görüşe göre bağışıklık hücreleri timusta olgunlaşırken vücuda zarar verebilecek olanlar eleniyordu. Ancak bu mekanizmanın kusursuz işlemediği fark edildi. Bazı saldırgan hücreler timustan kaçıp vücuda yayılabiliyordu. Demek ki timus dışında ek bir güvenlik sistemi de olmalıydı.<img src="https://images.aposto.com/2025/9/2/1759823412253.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Shimon Sakaguchi,&nbsp;1995 yılında düzenleyici T hücrelerini keşfetti ve bu hücrelerin bağışıklık sisteminin kendi dokularımıza saldırmasını engellediğini gösterdi. Mary E. Brunkow ve Fred Ramsdell ise 2001 yılında Foxp3 adlı geni buldu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu genin bozukluğu, hem farelerde hem de insanlarda ağır otoimmün hastalıklara yol açıyor. Zira Foxp3 geni, düzenleyici T hücrelerinin gelişimi ve işlevi için gerekli.&nbsp;</li></ul>Sakaguchi, 2003 yılında Foxp3 geninin&nbsp;düzenleyici T hücrelerinin gelişimini yönettiğini ve bu hücrelerin bağışıklık toleransında&nbsp;anahtar rol oynadığını gösterdi. 1995, 2001 ve 2003 yıllarında yapılan bu üç çalışmayla birlikte Sakaguchi, bağışıklık sisteminin “kendisi” ile “yabancıyı” ayırt ederken nasıl denge kurduğunu açıklığa kavuşturdu ve tedavilere giden yolu açtı.<img src="https://images.aposto.com/2025/9/2/1759823426238.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.84" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bu keşif neden önemli?&nbsp;</h2>2025 Nobel Tıp Ödülü sahiplerinin keşifleri, bağışıklık sisteminin kendi dokularımıza zarar vermesini önleyen “periferik bağışıklık toleransını” anlamamıza yardımcı oluyor. Özellikle düzenleyici T hücrelerinin varlığının ve bu hücrelerin gelişiminde rol oynayan Foxp3 isimli genin keşfi bu noktada önemli bir rol oynuyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu keşifler, otoimmün hastalıkların ve bazı kanserlerin tedavisi için de yeni yollar açıyor.&nbsp;</li></ul>Ayrıca bu çalışmalar, bağışıklık sisteminin neden kendi dokularımıza saldırmadığını açıklayan ana mekanizmayı ortaya koyduğu için de çok önemli kabul ediliyor.&nbsp;2025’te ödül alan keşiflerin özünde iki önemli nokta var: Düzenleyici T hücrelerinin varlığını göstermek ve bu hücreleri yöneten Foxp3 adlı anahtar geni bulmak. Bu keşifler sayesinde bazı otoimmün hastalıkların neden oluştuğu daha iyi anlaşılıyor ve yeni tedavi yollarının önü açılıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden bunca sene sonra verildi?</h2>Nobel Komitesi, bu çalışmaları yıllar sonra ödüllendirdi çünkü etkilerinin kalıcı, geniş ve klinik olarak dönüştürücü olduğu zaman içinde netleşti. Nobel Ödülleri, genelde kanıtın olgunlaşmasını, alanın yeniden şekillenmesini ve keşiflerin tedavilere yansımasını bekler.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıca ödüller, en fazla üç kişiye verilebildiği için tarihsel katkıların ayrıştırılması ve doğru isimlerin seçimi de zaman alır.&nbsp;</li></ul>Temel bir buluşun gerçekten paradigmayı değiştirip değiştirmediği, başka laboratuvarlar tarafından tekrarlanması ve farklı hastalıklara uygulanmasıyla yıllar içinde anlaşılır. Treg/Foxp3 keşfinin otoimmünite, nakil ve kanser immünoterapilerindeki somut etkileri son 20 yılda birikti.&nbsp;Ek olarak: Nobel, sadece mekanizmayı değil, tıbbı dönüştüren etkileri de ödüllendirir. Treg biyolojisi; IPEX’in anlaşılması, düşük doz IL2 gibi Treg artırıcı stratejiler, hücresel Treg tedavileri ve kanserde Treg’i hedefleyen yaklaşımlarla klinik zemine taşındı. Treg kavramının, genetik temelinin ve bunların bağışıklık toleransındaki merkezî rolünün birbirini nasıl tamamladığının değerlendirilmesi ve üç ismin birlikte onurlandırılması için doğru zamanın gelmesi gerekti.&nbsp;2001-2003’teki temel keşifler; 20 yılın üzerinde bir sürede yapılan geniş deneysel teyit, mekanistik derinleşme ve klinik uygulama biriktirdi. Bu birikim, periferik bağışıklık toleransının tıp pratiğini etkileyen bir paradigma olduğunu tartışmasız hâle getirdi. Nobel’in şimdi verilmesi,&nbsp;bilimin olgunlaşma döngüsünün tamamlandığını ve etkilerin kalıcı hâle geldiğini de ortaya koymuş oldu.&nbsp;

Quando

Bu yılın Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü, Mary E. Brunkow, Fred Ramsdell ve Shimon Sakaguchi’ye verildi. Ödül, üç bilim insanına bağışıklık sisteminin kendi dokularımıza saldırmasını engelleyen “periferik bağışıklık toleransı” mekanizmasını açıklığa kavuşturan çığır açıcı keşiflerinden dolayı takdim edildi. Peki bu keşif neden önemli?

Nobel Tıp Ödülü üç immünoloğa verildi: Periferik bağışıklık toleransı nedir ve neden önemli?

Yazı: Ayça CanYazın yakıcı sıcağından kaçıp kendimizi serin sulara bırakmak, çoğumuzun tatil ritüelinin vazgeçilmez bir parçası… Güneşin altında uzun saatler geçirdikten sonra denize atlamak, bedenimize iyi geldiğini düşündüğümüz o ferahlığı getiriyor.&nbsp;Ancak o serinletici sular, yalnızca serinlik değil, farkına bile varmadan bize eşlik eden mikroskobik yolcular&nbsp;da barındırır. Denizden çıktıktan sonra yaşanan halsizlik, baş ağrısı ya da ateş gibi belirtiler, genellikle güneş çarpmasıyla ilişkilendirilse de bu semptomların asıl nedeni, deniz suyunda bulunan patojen mikroorganizmaların yol açtığı enfeksiyonlar olabilir.&nbsp;Ayrıntılar:&nbsp;Denizler, yalnızca gözle gördüğümüz balıklar ve yosunlardan ibaret değil; bunu artık çoğumuz biliyoruz. Gözle göremediğimiz canlılar kısmını atlıyoruz, fakat esasında büyük bir çoğunluğu bu mikroskobik canlılar oluşturuyor. Bu canlıların başında, okyanusların akciğerleri sayılan fitoplanktonlar geliyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/7/4/1754595370669.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fitoplanktonlar Tek hücreli olan bu organizmalar, fotosentez yaparak oksijen üretiyor ve deniz ekosisteminin en alt basamağında yer alıyor. Ancak güzellemesini yaptığımız denizlerin akciğerlerinin, yani fitoplanktonların tüm türleri masum değil.&nbsp;Bazı türler, belirli koşullarda&nbsp;toksik bileşikler&nbsp;üretir. Bu toksinler, zamanla deniz ürünlerinde birikir ve insanlar bu ürünleri tükettiğinde zehirlenmelere sebebiyet verebilir. Özellikle bazı dinoflagellat türleri, sinir sistemini etkileyen toksinler üretirken bazıları mide ve bağırsak sistemini hedef alır.Öte yandan: Denizde yaşayan bir diğer mikroskobik grup ise zooplanktonlardır. Hayvansal planktonlar olarak da bilinen bu canlılar, çoğunlukla fitoplanktonlarla beslenir ve kimi zaman kendi başlarına tehlike oluşturmasalar da toksik siyanobakterilerle beslendiklerinde bu zararlı maddeleri bünyelerinde biriktirerek besin zincirine taşıyabilir. Bu durum, toksinlerin dolaylı yollarla insan vücuduna ulaşmasına neden olabilir.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/4/1754595395580.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Zooplanktonlar Elbette tehdit sadece planktonlarla sınırlı değil… Deniz suyunda sıklıkla rastlanan bazı bakteri ve virüsler de sağlığımızı tehdit ediyor. Örneğin yaralı bir cildin tuzlu suya teması, hastalık yapıcı mikroskobik canlılar için bir giriş davetiyesidir. Özellikle bazı vibrio türleri, bu yolla kana karışarak ciddi enfeksiyonlara neden olabilir. Bu durum, sadece ciltte tahrişe yol açmakla kalmaz, bağışıklığı düşük bireylerde de daha ağır sonuçlar doğurabilir.&nbsp;Ayrıca:&nbsp;E. coli ve Staphylococcus aureus gibi bakteriler ile rotavirüs ve norovirüs gibi bağırsak enfeksiyonlarına yol açan virüsler de deniz suyunda bulunabilir. Bunların çoğu, atıkların denize karışmasıyla yayılır ve özellikle mide ile bağırsak sistemini etkileyen hastalıklara neden olur.&nbsp;Bu mikroorganizmaların deniz suyuna karışma süreci, çoğu zaman insan kaynaklı kirlilikle ilişkilidir. Kanalizasyon sızıntıları, arıtılmamış atık sular, yoğun turistik faaliyetler ve tarım alanlarından taşan kimyasallar denizlerin mikrobiyal yükünü artırır. Özellikle yaz aylarında deniz suyu sıcaklığı, 20 derecenin üzerine çıktığında bu bakteriler için ideal bir üreme ortamı oluşur.&nbsp;Vibrio türleri gibi bazı bakteriler, ılıman ve sıcak sularda daha hızlı çoğalır. Deniz suyu sıcaklığı arttıkça bu bakterilerin hem hayatta kalma süreleri uzar, hem de çoğalma hızları katlanır.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Deniz suyunun kirli olup olmadığını nasıl anlarız?</h2>Bu mikroorganizmalar, vücuda genellikle açık yaralar, göz, burun ve ağız mukozaları yoluyla girer. En sık rastlanan bulaş yolları&nbsp;ise yaralı derinin deniz suyuyla teması ve kirli suyun yutulmasıdır. Özellikle bağışıklığı baskılanmış bireylerde mikroorganizmalar vücuda girdikten sonra birkaç saat ile birkaç gün arasında değişen sürelerde enfeksiyon belirtileri ortaya çıkar. Bu belirtiler, hafif mide bulantısından ağır enfeksiyonlara kadar geniş bir yelpazeye yayılabilir.&nbsp;Bazı bakteriler, örneğin vibrio vulnificus, yara yoluyla vücuda girdikten sonra hızla çoğalarak doku tahribatına ve hatta sepsise neden olabilir. Viral enfeksiyonlarda ise ilk belirtiler genellikle mide ağrısı, ishal ve kusma şeklinde kendini gösterir.&nbsp;Çözüm önerisi:&nbsp;Özellikle sıcak yaz aylarında, kalabalık ve kirli deniz bölgelerinde yüzmeden önce su kalitesine dikkat etmek ve cilt bütünlüğünü korumak enfeksiyon riskini önemli ölçüde azaltacaktır. Peki deniz suyunun kirli olup olmadığını nasıl anlayabiliriz?Kirli deniz suları, çoğu zaman gözle görülür ipuçları verir. Su renginde belirgin bir bulanıklık, yeşilimsi ya da kahverengimsi bir tonun hakim olması veya özellikle yüzeyde gözle görülür bir yosun tabakası ya da yağ benzeri bir film oluşması, mikrobiyal kirlilik bulunduğu olasılığını artırır. Suyun üzerinde biriken bu tabakalar, bazen zararlı alg patlamalarının, bazen de atık su karışımının habercisi olabilir.&nbsp;Bununla birlikte:&nbsp;Yoğun kirlilik durumlarında suyun kendine has, keskin ve hoş olmayan bir koku yaydığı da gözlemlenir. Bu koku, çoğu zaman çürük yumurta, kanalizasyon ya da çamurumsu bir kokuyu andırır.&nbsp;Dalga hareketi az olan, durgun bölgelerde bu belirtiler daha belirgin hâle gelir. Özellikle fırtına ya da yoğun yağış sonrası denize karışan atıklar, suyun görünümünü ve kalitesini önemli ölçüde etkiler. Böyle durumlarda berrak olmayan ya da kötü kokan&nbsp;sulardan uzak durmak ve daha temiz alternatif bölgeleri tercih etmek sağlık açısından çok daha güvenlidir.Peki deniz sonrası ortaya çıkan rahatsızlık belirtilerinde güneş çarpmasının mı, yoksa deniz enfeksiyonunun mu etkili olduğunu nasıl anlayacağız?&nbsp;Karşılaştırma:&nbsp;Güneş çarpması, genellikle güneşe uzun süre maruz kalındığında vücudun ısıyı tolere edememesiyle ortaya çıkar. Bu durum, terlemenin durması, ciltte kuruluk ve kızarıklık, baş dönmesi ve bilinç bulanıklaşması gibi belirtilerle kendini gösterir. Oysa enfeksiyon kaynaklı sorunlar, ateş, titreme, kas ağrısı, mide bulantısı ve ishal gibi belirtilerin görülmesine yol açar. Bu semptomlar, bazen saatler içinde, bazen ise birkaç gün sonra ortaya çıkar ve çoğu zaman güneş çarpması sanılarak önemsenmez.Üstelik bazı gruplar,&nbsp;bu enfeksiyonlara karşı daha savunmasızdır. Küçük çocuklar, yaşlı bireyler, bağışıklık sistemi zayıf olanlar ya da kronik hastalıkları bulunan kişiler, bu risk grubunun başında gelir. Ayrıca vücudunda kesik ya da yara bulunan bireyler, bu yaralar mikropların vücuda girişini kolaylaştıracağı için daha dikkatli olmalıdır.&nbsp;Deniz suyu kirliliği de riski doğrudan artırır. Özellikle şehir merkezine yakın, kalabalık plajlar ya da yağış sonrası denize karışan atıklar, mikrobiyolojik tehlikenin artış göstermesine yol açar.&nbsp;Perspektif:&nbsp;Elbette deniz keyfinden vazgeçmeye gerek yok. Ancak bu görünmez tehditlerin farkında olmak ve küçük önlemlerle kendimizi korumak mümkün… Denizden önce açık yaraları suya temas ettirmemek, yara yüzeyini kapatmak, kirli su görülen bölgelerde denize girmemek, deniz ürünlerini çiğ tüketmemek, deniz sonrası mutlaka duş almak ve kişisel hijyene dikkat etmek gibi basit ama etkili adımlarla hem enfeksiyonlardan hem de olası sağlık sorunlarından korunulabilir.&nbsp;Unutmamak gerekir ki denizler, kendine özgü bir dengeye, karmaşık ilişkiler ağına ve binlerce canlı türüne ev sahipliği yapan hassas ekosistemler. Biz bu ekosisteme her temas ettiğimizde, bir kulaçta veya bir dalışta, sadece suya değil, aynı zamanda görünen ya da görünmeyen bir biyolojik çeşitliliğe de temas ederiz. Bu temasların güvenli ve sağlıklı olabilmesi için doğanın dengesine saygı göstermek kadar, bu ortamın getirebileceği potansiyel risklerin farkında olmak da önemlidir.&nbsp;Deniz ekosistemine dahil olurken orada zaten var olan canlıların ritmine, denizin kendi koşullarına ve doğal işleyişine dikkatle yaklaşmak, hem bizim sağlığımız hem de denizin sürdürülebilirliği için temel bir sorumluluktur.

Yazın yakıcı sıcağından kaçıp kendimizi serin sulara bırakmak, çoğumuzun tatil ritüelinin vazgeçilmez bir parçası… Ancak o serinletici sular, yalnızca serinlik değil, farkına bile varmadan bize eşlik eden mikroskobik yolcular da barındırıyor. 

Serin sularda mikroskobik yolculuklar: Deniz enfeksiyonu nedir, nasıl önlem alınır?

Prof. Dr. Mine Durusu TanrıöverMerhaba! Okumakta olduğunuz Dünyahali’nin 100. Sayısında sizlerle beraber olmaktan dolayı çok heyecanlı ve mutluyum. Bu yola çıkarken pusulam topraktı, ‘Toprağın Bilgeliği’ yoluma ışık tutsun niyeti ile kaleme sarılmıştım. Bu sayıda da beni sizlerle buluşturan toprağı onurlandırmak istedim. &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/environment/2022/may/07/secret-world-beneath-our-feet-mind-blowing-key-to-planets-future" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Toprak</a>, görünen dünyanın görünmeyen evrenidir. Canlı ve cansız organizmalar, mineral, su ve gaz içeren bir karışımdır. Ancak bu cümlenin basitliği sizi aldatmasın, tüm bu bileşenlerin birbirleriyle ve ev sahipliği yaptıkları bitkiler ile muazzam bir etkileşimi vardır.&nbsp;Toprak, yaşamdır.&nbsp;Bir çay kaşığı toprak milyonlarca mikroorganizma, binlerce mikroskobik hayvan ve kilometrelerce mantar iplikçiği içerir. Özellikle bitki kökleri etrafında ‘rizosfer’ olarak isimlendirilen bölgede yoğunlaşan bakteri ve mantarlar bitkinin gereksinimlerine göre besin maddesi, antimikrobiyal maddeler, hormonlar salgılayarak bitkinin sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişmesine ve hayatta kalmasına yardımcı olurlar. Bitki de köklerinden saldığı karbohidratlarla bu mikroorganizmaları besler ve onları köklerinin yakınında tutar. Mantar iplikçikleri toprak altında kilometrelerce uzunluğunda iletişim ağları kurarak bitkiler arasında haber taşır ve hangi bitkinin neye gereksinimi varsa birinden diğerine iletilmesini sağlar. Toprak, işbirliği ve karşılıklı faydaya dayanan, her şeyin yaşam için dönüştürüldüğü barış dolu bir toplumsal yapı sergiler.Toprak, insandır.&nbsp;Latince’de ‘humus’ kelimesi ‘toprak’ anlamına gelen dişil bir kelimedir, insan anlamına gelen ‘humanus’ kelimesi ile ilişkilidir. Toprak ‘Ana’dır, dünyadaki yaşam ağı canlıları besleyen toprak sayesinde örülür. Sevgili Buket Uzuner, Tabiat Dörtlemesi’nin ikinci romanı Toprak’ta “Toprak Ana: Yeryüzünün Rahmi’dir” der ve toprağa pek haklı övgüler yağdırır. Aynı zamanda toprak etiğine ve hakkına saygı göstermemiz için yüzlerce yıllık kökenimizden gelen bilgeliği bize hatırlatır.Toprak, sağlık, mutluluk ve iyiliktir.&nbsp;Toprakta bulunan <a fr-original-style="" href="https://www.colorado.edu/today/2017/01/05/study-linking-beneficial-bacteria-mental-health-makes-top-10-list-brain-research" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bakterilerin</a> beyinden mutluluk hormonu olarak bilinen serotoninin salgılanmasını sağladığı, strese karşı dayanıklılığı artırdığı ve bağışıklık sistemi üzerinde olumlu etkileri olduğu gösterilmiştir. Toprak işleri ile uğraşmanın antidepresan, antiinflamatuar ve antialerjik etkileri olduğunu söylemek yanlış olmaz. &nbsp;Toprak, doğadır, özgürlüktür.&nbsp;Doğada olmayı düşünmek, hayal etmek bile sakinleştirici ve iyileştirici bir etki yaratır. Kendimi hayatın içinde sıkışmış hissettiğimde birkaç derin nefesle gözlerimi kapar ve hayalimdeki imgede bulurum kendimi. Neredeyse tepeye varmak üzere olan güneşin altın ışınlarının yeryüzü ile kavuştuğu her noktada hareler oluşturduğu yemyeşil bir ova! Bir tarafta ulu, yalnız bir ağaç, diğer tarafta ise rengarenk çiçeklerin arasında mırıl mırıl akan bir dere. Zihnimde ya o derenin kenarındaki bir taşta oturur, ya da yemyeşil ovada koşar olurum. Bu zamanın ve mekânın ötesinde tarifsiz bir huzur ve mutluluk dolu bir dünyada bir başka türlü anlam bulurum.&nbsp;Peki, hayallerimizde bile toprak, su, doğa imgeleri varken kendi zamanımızda, bu gerçeklikte neden dünyamızı betondan bir hapishane haline dönüştürdük? Dünya üzerindeki canlılığın kaynağı olan toprağı nasıl öldürdük? Köklerimizle olan bağımızı ne zaman ve ne uğruna kaybettik? Toprakla olan bağımızı kaybettikçe, topraktaki köklerimizi ve bizi dünyaya ve diğer canlılara bağlayan özümüzü unutuyoruz. İklim krizi, biyoçeşitlilik kaybı ve ekoyıkımın hepsinin kök nedeninde insanı her şeyin üstünde gören bu yıkıcı ve tüketici sistem içerisinde, insanlığın toprağa olan saygısı ve sevgisini yitirmesi yatıyor. İnanıyorum ki insanlık, adının geldiği toprak ile olan bağını hatırladıkça, aynı hayali kuran kolektif bilinç Vandana Shiva’nın deyişiyle ‘dünyayı geri kazanmak için’ değişim ve dönüşüm için güç bulacak. Bizim de o ana kadar yapmamız gereken durmadan, yorulmadan insanlığa topraktaki köklerimizi hatırlatmak ve toprağı yüceltmek için çabalamak olacak.&nbsp;

Dünyahali

Dünyayı geri kazanmak için

Toprağa Övgü

Piksel.Bülten

Ne yazık ki insan faaliyetleri, daha büyük şehirler geliştirmek için daha fazla arazi talep ederek ya da sürekli artan nüfusu beslemek için orman alanlarını tarım alanlarına dönüştürerek ekosistemleri yok ediyor. İnsan faaliyetleri iklimi etkiyor ve dünyadaki tüm yaşam formlarını tehlikeye atıyor. İnsan kaynaklı bu değişiklikler, çevremizde bulunan yararlı mikroorganizmaları da tehlikeye atıyor. Mikroorganizmalar sağlıklı bir ekosistemin korunmasında önemli bir role sahip. Bu yayın iklim değişikliği biyolojisinde mikroorganizmaların rolünü ve küresel önemini anlatıyor.Scientists’ warning to humanity: microorganisms and climate change.Cavicchioli, R., Ripple, W.J., Timmis, K.N., et al. <a fr-original-style="" href="https://doi.org/10.1038/s41579-019-0222-5" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Scientists’ warning to humanity: microorganismsand climate change.</a> Nat Rev Microbiol 17, 569–586 (2019).

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Biyobozunur</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/8/5/1663311088625.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.91" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Zamanla mikroorganizmalar tarafından temel elementlerine parçalanabilen maddelerdir.

<a fr-original-style="" href="https://www.linkedin.com/in/mine-durusu-tanriover-53015336/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Prof. Dr. Mine Durusu Tanrıöver</a>Yağmur yağdığında, gözlerinizi kapatıp da içinize derin mi derin bir nefes çekme isteği duyar mısınız?&nbsp;Her nefes alışınızda aldığınız kokunun bir sonraki nefeste olmayacağından endişelenir misiniz?&nbsp;Benim için yağmurun ilk düştüğü anlardaki toprak kokusunu hissetmek paha biçilmez bir mutluluktur. Tabi ki şehirde betonların arasında yaşayanlar için ulaşılması zor bir mutluluk olabilir!&nbsp;Havadaki toprağın o&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://theconversation.com/heres-why-soil-smells-so-good-after-it-rains-135978" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">mis kokusunun nereden geldiğini</a>&nbsp;biliyor musunuz?&nbsp;Benim gibi toprak tutkunlarının aklını çelen bu kokuyu oluşturanlar, topraktaki <a fr-original-style="" href="https://www.microbiologyresearch.org/content/journal/micro/10.1099/mic.0.000821;jsessionid=9v5sfTEVvCQVcM5G73VnYoZF.mbslive-10-240-10-25" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Streptomyces</a>&nbsp;cinsi çok çalışkan bakterilerdir. Yani, bu kokuyu alıyorsanız, kokladığınız toprak canlı, yaşayan bir toprak demektir. Bu kokunun oluşumunun temelinde aslında simbiyotik&nbsp;yani her iki tarafa da fayda sağlayan ilişkilerle örülmüş kimyasal süreçler vardır:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Toprağın feromonu olarak nitelendirebileceğimiz bu kokuya ‘petrikor’ ismi verilmektedir.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İlk başta <a fr-original-style="" href="https://www.nature.com/articles/201993a0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">topraktaki kil maddesinden</a> kaynaklandığı düşünülen bu kokunun artık bir Streptomyces türü tarafından oluşturulan ‘<a fr-original-style="" href="https://theconversation.com/hot-curries-potato-cheddar-and-muddy-beetroot-some-super-surprising-facts-about-your-food-134847" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">geosmin’</a> maddesi ile ilişkili olduğunu biliyoruz.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://theconversation.com/hidden-housemates-springtails-are-everywhere-even-in-your-home-60233" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kuyruklasıçrayanlar (Collembola)</a> olarak adlandırılan milimetrik canlılar ise özellikle geosmine doğru yönelirler.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Streptomyces sporlarının geosmine koşarak gelen kuyruklasıçrayanlar tarafından taşındığı ve bu şekilde bu faydalı bakterilerin toprakta yayılabildikleri gösterilmiştir.&nbsp;</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/2/4/1646906732768.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Streptomyces bakterileri, Tobias Kieser/John Innes Centerİşte size toprağın içindeki dünyadan, her iki tarafa da fayda sağlayan harika bir ilişki örneği! Toprağın faydalı mikroorganizmalarla donanması için etkili bir yol! Streptomyces bakterileri tarafından oluşturulan bir çok aktif madde, bu bakterilerle beraber aynı toprağı paylaşan bitkileri parazit ve avcı canlılardan korur. Bu bakteriler, böceklerin üzerini kaplayan sert tabakayı ve mantarların hücre duvarlarını oluşturan kitin maddesini parçalayabildikleri için, aynı zamanda karbon döngüsünde çok önemli yeri olan <a fr-original-style="" href="https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fenvs.2019.00052/full" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">süper geri dönüştürücülerdir!</a>&nbsp;Bunun da ötesinde Streptomyces bakterilerinin insan sağlığı açısından yeri tutulmaz bir önemi vardır. Bu muhteşem canlılar, bugün kullanmakta olduğumuz bakteri, mantar ve parazitlere karşı etkili antimikrobiyal ilaçların bir çoğunun ve hatta bazı kanser ilaçlarının temelini oluşturan <a fr-original-style="" href="https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0966842X18302841" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">biyoaktif maddeler sentezlerler.&nbsp;</a>Günümüzdeki ileri <a fr-original-style="" href="https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fmicb.2021.655620/full" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">biyoteknolojik yöntemler,</a> bu bakterilerin sentezlediği binlerce molekül içinden yeni bir çok molekül keşfetme fırsatı sağlamaktadır. Bu nedenle bu bakteriler, ‘<a fr-original-style="" href="https://microbiologysociety.org/publication/past-issues/natural-products-and-drug-discovery/article/actinomycetes-as-natures-pharmacists.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">doğanın eczacıları</a>’ olarak nitelendirilmeyi fazlasıyla hak etmektedirler.&nbsp;Streptomyces bakterileri tarafından oluşturulan bir uçucu organik madde olan geosmin günümüzde parfüm yapımında kullanılan bir esans maddesidir aynı zamanda.&nbsp;Acaba koku reseptörlerimizin bu maddeye karşı bu kadar hassas olması, evrimsel biyoloji penceresinden bakıldığında toprağa olan özlemimizin ya da insanın şifasının toprakta olduğunun bir göstergesi olabilir mi?&nbsp;Toprak, biyolojik olarak aktif bir çok doğal maddenin ve bu maddelerden üretilmiş, modern tıpta kullandığımız yüzlerce ilacın kaynağı olmuştur. Antibiyotiğe dirençli veya henüz tedavisi mümkün olmayan enfeksiyon hastalıklarının ve kanserin günümüzde oluşturduğu hastalık yükünü göz önüne aldığımızda, toprağın derinliklerinde keşfedilmeyi bekleyen ilaçlar olduğu fikri ne kadar heyecan verici, öyle değil mi!Günümüzde, iklim değişikliğinin ve iklim değişikliğine yol açan uygulamalarımızın yıkıcı etkilerini ortaya koymak açısından topraktaki kuyruklasıçrayanların yoğunluğu <a fr-original-style="" href="https://www.publish.csiro.au/an/EA05264" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ekolojik bir biyogösterge</a> olarak kullanılmaktadır. İnsan eliyle oluşturulan yıkım toprağın canlılığını kaybetmesine yol açmakta, kuyruklasıçrayanlar ve Streptomyces bakterileri ile birlikte belki adını bile bilmediğimiz milyonlarca faydalı canlı da ölmektedir.&nbsp;Acaba toprağı öldürerek gelecekte insanlığa şifa olacak potansiyel birçok maddeye ulaşma şansımızı da kaybediyor olabilir miyiz?

Kapımızdaki baharla birlikte umut dolu bir merhaba!

Topraktaki Şifa

Fermantasyon, hayatın hayatımıza hayat katmasıdır — basit tanımı, gözle görülmeyen canlılar tarafından gıdanın dönüşüme uğraması. Kâsede duran üzüm suyunun sirkeye veya şaraba dönüşmesi gibi, minik canlılar keyif aldığımız yemek ve içecekleri oluşturarak hayatımıza hayat katıyor.&nbsp;Her hayatta kalmış kültürün ve bildiğimiz kadarıyla çoğu yok olmuş medeniyetin mutfaklarında fermante yiyecek ve içecekler bulunuyor. Hatta fermantasyonsuz bir mutfak düşünmek, epey kuvvetli bir hayal gücü gerektiriyor. "İnsan kavminin hiçbir dalının mikroorganizmaların elinden geçmeyen bir mutfağı olamaz," demek pek de yanlış olmaz. Fermantasyonsuz mutfaklar belki yalnızca uzay boşluğunun gastronomik hazinelerini keşfettiğimiz dönemde bizim için bir gerçeklik olacak.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Fermantasyon nedir?</h2>Fermantasyon bakteri, maya veya küf mantarlarının oksijensiz ortamda şekerden başka maddeler üretmelerine verilen isim. Farklı bakteri ve mantarlar farklı malzemelerden çeşitli sonuçlar ortaya çıkarıyor. Örneğin, dünyanın dört bir yanında hoş görülen salatalık turşusu, laktobasillerin laktik asit üretmesiyle lezzetleniyor. Arkadaşları arasında koji olarak bilinen Aspergillus oryzae, sake ve misoyu bize sunan mikrop. Türlü türlü canlının karınca duasından hâllice Latince isimlerini hem okurken gözlerin sağa kayma sürati artacağından hem de yanlış yazma korkusundan buraya dâhil etmeyeceğim. İlgilenen evinde okur.&nbsp;Özetle: Bazı canlılar var aramızda, anneannem gibi eline bir gıda verince daha lezzetli yapıp geri veriyor — karşılığında da bir şey beklemiyor. Bir zamanlar kararlarını verip “Atom fiziği de profesörlük de yerin dibine batsın!” demişler ve mayalamayı, fermante etmeyi, gazlandırmayı, lezzetlendirmeyi öğrenmiş, meslek edinmişler.Fermantasyon çok bozdu: Ağızda söylerken bile havası olan fermantasyonla yemek istediğimiz gıdaları “bozulmuş” olarak sınıflandırmamızın arkasında kimyasal olarak pek fark yok aslında. Tek fark, gıdamızı emanet alan bakteri veya mantarlarla, gıdamızı esir alan mikroorganizmaların niyetleri. Kimi küflerin lezzetli olup kimilerinin ölümcül olmasının sebebi bu ince ayrımda — kasten cinayete teşebbüs edenler de var, niyeti temiz olanlar da. Kontrollü ortamlara güven duymak lazım fakat her mikroorganizmaya da bel bağlamamak gerek. “Babam fermante olsa yerim,” demeden önce o babayı kim, neden fermante etmiş, insan bilmeli ve öğrenmeli.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kimin haddine dilimizdeki tat reseptörlerini böylesine gıdıklamak? </h2>Gelelim işin lezzet kısmına. Bu mayalama fabrikasında ter döken mikroorganizmaların bize sundukları neden bu kadar hoşumuza gidiyor? Birçok besinde tüm ihtişamıyla oturan kompleks (uzun, büyük, bol atomlu, moleküllü) şeker ve protein zincirleri küçük lezzet işçilerinin yardımıyla daha temel formlara indirgeniyor. Bunlar da dilimizde tatlı veya umami duyularını dürten hâlde işlerine bakıyorlar. Bu yüzden fermante gıdalara aşinalığımız, insanlığın geride bıraktığı, fermante gıdalarla bir yastıkta kocadığı asırlarla kanıtlanmış hâlde. O şarabın taneni, misonun umamisi, yoğurdun kıvamı, tarhananın ekşisi, kombucha'nın çıkardığı köpükler — anlayamazsınız…Babam böyle fermante olmayı nereden öğrendi?: Fermantasyon tahmini olarak M.Ö. 8000’lere dayanıyor. Neredeyse misafirliğe gelenlere biraz daha kalmaları için ısrar etmek kadar eski bir müessese. Dünyanın çeşitli uçlarında fermante yiyecek ve içeceklerin kalıntıları bize insanların gastronomik geçmişindeki merkezi yerleri hakkında ipucu veriyor. Bal şarabı, bira, ekmek, şarap, peynir — bunlar dinler, diller ve teknolojiler üstü gıdalar. Kimisi insanın kafa patlatıp ortaya çıkarmasıyla oluşmuş kimi şansa. Mezopotamya’da sütün hayvan mide veya bağırsaklarından yapılma çantalarda taşınırken organ içerisindeki enzim ve dışarıdaki ısıyla beraber sütün kesilmesi ve peynirin ortaya çıkması gibi.İnsan kavminin bin yıllar içerisinde gastronomik cephanesine eklediği fermante gıdalar saymakla bitmiyor. Sebzeler ve meyvelerden yapılma envai çeşit, sauerkraut, kimchi gibi turşular; yoğurt, peynir, kaymak, kefir, kımız ve nice kültürlere has benzer süt ürünleri; boza, bira, şarap, kombucha, sake, shochu, sirke, kvass, tepache gibi alkollü ve alkolsüz içecekler; miso, gochujang, fish sauce, garum, soya sosu gibi lezzet artırıcı malzemeler; ekşi maya, dosa gibi hamur işleri; tarhana, belacan (Malezya karides ezmesi), hákarl (İzlanda köpek balığı eti) gibi kendine has lezzetler.&nbsp;Saymakla bitmeyen yemeklerin arasından sadece birine dahi ömrünü adayabilmek mümkün. Tabii mikroorganizmalarla dostluk kurmak, bağcı, biracı, soyacı, fırıncı kıyafetlerini giymeden de yapılabilir. Çoğumuz zaten bu dostluğu kurmuş hâldeyiz. Nitekim fermantasyon her kültürde var. Çoğu insanın her gününde, hatta her öğününde var. Fermantasyon ne bir trend ne de bir öcü. Fermantasyon neydi?&nbsp;Fermantasyon hayatın hayatımıza hayat katmasıydı.

mikroorganizma ile ilgili hikayeler