<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1685452117006.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.43" width="550" alt="Ateşi yaktık, denizi içtik | Fotoğraf: Cemil Batur Gökçeer" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ateşi yaktık, denizi içtik | Fotoğraf: Cemil Batur Gökçeer📢 Burak Ata’nın Ateşi yaktık, denizi içtik başlıklı kişisel sergisi 4 Haziran’a kadar uzatıldıBurak Ata’nın Ulya Soley küratörlüğünde gerçekleşen Ateşi yaktık, denizi içtik başlıklı solo sergisi, arşiv tuttuğu bilinen en eski uygarlıklardan biri olan Hititler’in dilinden çevrilen ilk cümleye referans verirken kişisel bir hikâyeden yola çıkan ve serginin merkezinde yer alan bir sahneyi de tasvir ediyor. Sanatçının gündelik yaşam manzaralarını ve üç yılda ürettiklerini 4 Haziran Pazar gününe kadar Martch Art Project Pera lokasyonunda ziyaret etmek mümkün.

Aposto İstanbul

Toplumsal Tarih

İmparator Valens M.S. 371/372 yıllarında Kapadokya bölgesini Kappadokia Prima (I. Kapadokya) ve Kappadokia Secunda (II. Kapadokya) olmak üzere ikiye ayırmıştır. Güneyde kalan II. Kapadokya'nın başkenti Tyana olmuştur.

Tyana (Kemerhisar) Antik Kenti

Geçen hafta Ekrem Akurgal'ın bir temel kaynak olarak nitelendirilebilecek olan çalışması Anadolu Uygarlıkları ile bu kadim coğrafyada tarih ve arkeoloji ışığında sürdürdüğümüz yolculuk, bu hafta daha spesifik bir rotayla devam ediyor. Sırt çantasını alıp yola düşenlerin ve doğa yürüyüşü severlerin gözde rotalarından biri olan Likya Yolu'nu bize miras bırakan bu antik uygarlığın tarihine doğru bir yolculuğa çıkıyoruz; Lukka'dan Likya'ya kitabıyla "ışıklar ülkesi"nin izinde...Nereden nereye?&nbsp;Likya Yolu, ömrünü yollara adamış insanlar tarafından dünyanın en iyi rotalarından biri olarak kabul görülüyor. Bununla birlikte dünyanın en uzun 10 yürüyüş rotasından biri olan Likya Yolu, Fethiye’den başlayıp Antalya’ya kadar süren 555 kilometrelik bir güzergâh. Günümüzde Teke Yarımadası olarak anılan ve tarihteki bilinen ismiyle de Likya coğrafyasını kapsayan bu rota; doğa, tarih ve macera tutkunları için “ölmeden önce mutlaka yapılması gereken şeyler” listesinde yer alacak kadar büyük bir öneme sahip yer.Sarpedon ve Aziz Nikolaos’un Ülkesi:&nbsp;Tarihte Anadolu’nun yerlisi Luvi halkının yaşadığı Likya’yı, “ışıklar ülkesi” olarak adlandırıyordu. Antik çağda bilim ve tıp alanında çığır açan yeniliklerle dikkat çeken Likyalılar, aynı zamanda gerçek anlamda tarihteki ilk demokratik birliği de oluşturmuştur. Birliğin merkezi konumundaki Patara, hatırlanacağı üzere 2020 yılında “Patara Yılı” ile anılmıştı. Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanan Lukka’dan Likya’ya: Sarpedon ve Aziz Nikolaos’un Ülkesi&nbsp;adlı kitap, bu tarihî coğrafyanın geçmişini derinlemesine inceleyen bir başucu kaynağı. İlk olarak Türkçe ve İngilizce olmak üzere büyük boy olarak yayımlanan çalışma, sonrasında özellikle gezginlerden de gelen talepler üzerine sırt çantasında da sığabilecek şekilde standart boyda yeniden yayımlandı.&nbsp;Lukka:&nbsp;Anadolu’nun en eski devletlerinden Hititler tarafından Lukka olarak isimlendirilen Likyalılar, Hititçeye yakın bir dil kullanmaktaydı. Homeros’un aktardığı mitolojik anlatıya göre Likya’nın kökeni eski devirlerde Girit adasıydı. Europa’nın iki oğlu olan Sarpedon ve Minos, Girit’in yönetimini ele geçirmek için mücadeleye girişmiş bu kavgadan da Minos galip çıkmıştır. Bunun üzerine Girit’ten sürülen Sarpedon Asya kıyılarına yani Likya’ya çıkmıştır. İşte Homeros’a göre de Likyalıların hikâyesi de böyle başlar.&nbsp;Demokrasi:&nbsp;Lukka’dan Likya’ya: Sarpedon ve Aziz Nikolaos’un Ülkesi&nbsp;isimli bu derleme kitap, Homeros’un mitolojik anlatısının ötesine geçerek arkeolojik çalışmaların da ışığında bölgenin ve bu kadim halkın tarihine ilgi duyanlar için önemli başlıklara sahip. Demokratik bir birlik olarak geçirdiği dönemin ardından Büyük İskender’in bölgeyi ele geçirmesiyle başlayan Hellenistik Çağ ve ardından bir Roma eyaleti olarak varlığını sürdüren Likya’nın tarihi hakkında detaylı bilgilerin yer aldığı kitap, bu Anadolu medeniyetinin kültürel yaşantısına da ışık tutuyor.&nbsp;ABD’ye ilham olan bir siyasi yapı:&nbsp;Ksantos (Arnna), Patara, Myra, Pnara, Tlos, Olympos, Cybira, Boubon, Balbura, Oenoanda, Aperlae, Simena, İsinda ve Apollonia kentlerinden oluşan demokratik Likya Birliği, ileride devlet başkanlığı da yapacak olan Alexander Hamilton ve James Madison tarafından yazılan Amerika Birleşik Devletleri Anayasası’nın da ilhamını aldığı bir siyasi yapıydı. Kitap, bu federasyonun yapısını incelerken bir yandan da antik kentleri üzerinden de Likya Yolu’nda yolculuğuna devam eden gezginler için de bir rota çizmeyi ihmal etmiyor.Patara’da kazı başkanlığı görevini üstlenen Havva İşkan ile kazı başkan yardımcısı Erkan Dündar’ın derlediği Lukka’dan Likya’ya: Sarpedon ve Aziz Nikolaos’un Ülkesi; arkeoloji, tarih, sanat ve bir Likya rehberi olması nedeniyle hem kütüphanelerde hem de sırt çantasında bulunması gereken bir çalışma.&nbsp;

Duende

Bir Likya rehberi: Önce sırt çantasına, ardından kütüphaneye.

Işıklar Ülkesi Likya

İstanbul’u İstanbul yapan şeylerden biri kuşkusuz Sultanahmet Meydanı, yani eski adlarıyla Hipodrom ve Atmeydanı. Sadece turistler için de değil, mekânın kendini İstanbullu kabul eden herkese anlatacağı bir şeyler var. Dolayısıyla bu konuya dair birkaç not derleyebilirim diye düşünürken konunun derinliği ve kimi zaman İstanbul’dan uzaklaşan ayrıntıları sebebiyle bunu iki haftaya yaymaya karar verdim. Hatta belki üç… Dolayısıyla bu yazıda şehir sakinlerinin duygudurumlarının yansıdığı bir meydanın nasıl inşa edildiğini anlatmaya başlayalım.&nbsp;🐎 Atlarla şekillenen alan: Tarihi katman katman önümüze seren kamusal alanın hikâyesi Sümerler’e dek uzanıyor. Sümerler’in dağ eşeği olarak not ettikleri atları evcilleştirmesi, at arabalarının savaş meydanlarına inmesine sebep olurken Hititler’in yavaş ve ağır olarak tanımlayabileceğimiz bu araçları iki kişilik bir tasarıma çevirmesi manevra kabiliyetini yükseltti. Bu da pratikleşen aracın kullanımını artırdı. Böyle bir şey sonuçsuz kalır mı? Kuşkusuz hayır. Bunun da etkisiyle kutlama ve anma törenlerinde at yarışları düzenlenmeye başlandı. Örneğin, Homeros’un İlyada’sında Patroklos’un ölümü kimi oyunlarla anıldı -veya kutlandı. Atlar, katırlar ve kadınlar da yarışların sonucunda verilen hediyelerden. Çünkü o dönemde hayatını kaybeden kişinin adıyla hediyeler verilmesinin, mitolojide ölülere hükmeden yeraltı tanrısı Hades’e karşı iyi durumda olmasını sağlayacağı ve bu bahaneyle isminin anılmasının iyi geleceği düşünülüyordu.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-31T07:04:46.510Z.jpeg" alt="Patroklos"><figcaption>Ressam Antoine Wiertz'in elinden Patroklos'un ölümü.&nbsp; Kaynak: Wikipedia&nbsp;</figcaption></figure> 🏇 Olimpiyat oyunlarının doğuşu: Hipodrom kelime anlamı olarak at yarışlarının yapıldığı alan demek ve at yarışları denince aklımıza gelen olimpiyat oyunlarının da mitolojik bir hikâyeye dayandığı düşünülüyor. O da kısaca şöyle: Babası tarafından tanrılara ziyafet sunmak için kesilen Pelops, bunu öğrenen tanrılar tarafından hayata döndürülür, babasıysa ölüler diyarına yollanır. Yaşadıkları sonucunda yollara düşen Pelops’un hayatında “bir kere öldüm, gerekirse bir daha ölürüm,” düşüncesi yer eder. Kulağa arabesk gelen bu düşünce, aslında Pelops’u cesur kılar. Nitekim o zaman Pisa Kralı Oinomaos da hayatını atlara adamış bir kral, öyle bir sevgi ki bu kızına da “atlara hükmeden kadın” anlamına gelen Hippodameia ismini koyar.&nbsp; Evlilik çağına gelen kızını evlendirmek için de damat adaylarıyla at yarışı oynar. Fakat kaybetmeleri durumunda hayatlarından olmaları şartıyla. Pelops da demin dediğim hayat gayesi sebebiyle Hippodameia’yla evlenmek için krala meydan okurken bir kere daha düşünmez. Hippodameia da Pelops’u görünce âşık olur ve babasının yarışı kazanma taktiklerini anlatır. Yarışın sonunda Hippodameia’nın babası yarışı ve yarışın kuralı gereği hayatını kaybeder. Pisa’nın yeni kralı olan Pelops, “Pelops’a ait” anlamına gelen “Pelopenesos” adını alan toprakların da sahibi olur. Tanrılara şükranlarını sunmak için de Olimpia’da dört yılda bir gerçekleşecek oyunları başlatır. Bu sonrasında Roma İmparatorluğu’ndaki circus adı verilen yarış ve gösteri alanlarının esin kaynağı olur.&nbsp;🏟️ Konstantinopolis Hipodromu: Halkın katıldığı eğlencelerin gerçekleştiği hipodromlar, Roma İmparatorluğu’nda oldukça yaygındı. Yarışların arasına serpiştirilen oyunlar, gösteriler ise circus olarak anılıyordu. Circus, imparatorluğa bağlı yerleşim yerleri için çok önemli, çünkü bir topluluğun tercihi yansıtıyor. O zamanlar adı Byzantion olan İstanbul da Roma İmparatorluğu’nun hedefi olunca iki kişinin imparatorluk savaşında yerle bir edildi. Çünkü taraflardan Pescennius Niger’in tarafında olan şehir sakinleri, Septimus Severus’un şehri ele geçirmesiyle cezalandırıldı. İmparatorun oğlu Caracalla, yerleşimin potansiyeline dikkat çekerek yaşayanların “daha Romalı hissetmesi” için agora, çarşı, hipodrom gibi yapıların inşa edilmesini tavsiye etti. Oğlunun sözünü dinleyen imparator, 195’te inşaatın başlaması emrini verdi; fakat şehirden ayrılınca U harfini anımsatan bir yuvarlak köşe ile düz bir alana ihtiyaç duyan circus yaklaşık 100 yıl sonra tamamlandı.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-31T07:06:32.789Z.jpeg" alt="circus"><figcaption>11 Mayıs 330’da açılan, 60 bin kapasiteli Konstantinopolis Hipodromu imparatorluğun en görkemli hipodromu olan görselde temsili bulunan Circus Maximus ile yarışacak durumdaydı.&nbsp;</figcaption></figure>Alanın tamamlanması için geçen yüzyıl içinde pagan geleneklerin Hristiyanlığın kabulüyle heykeller üzerinden mekânsal yansımaları oldu. Alanda Adem ile Havva'yı temsil eden veya yarı tanrı Herakles'in heykeline rastlamak mümkündü. Tapınaklar kiliselere dönüştü, tiyatro geleneği öne çıkarılırken terk edildi. Dönemin patriği İoannes Hrisostomos Hipodromu, “satanodrom”, oyunları da “satanik oyunlar” olarak adlandırdı. Fakat zamanla herkes tarafından benimsenen hipodrom geleneği, gücün gösterildiği ve anlayışın hüküm sürdüğü İstanbul'un o zamandan beri devam eden bir özelliği. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWQwZjczYTdmYjZhMDAwOGNiMjQyMyZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRnNob3clMjUyRjBtWk9qM3dSaXJ5bmZXM1ZSN3BRSkslMjUzRnNpJTI1M0RoUVNsdlFIY1E4YXBBV0I4QjM1b1hB"">Kulak Uleması</a> podcast kanalında ve Seza Sinanlar'ın Atmeydanı kitabında bunun detayları nefis bir şekilde anlatılıyor, ilgiliyseniz dinlemenizi tavsiye ederim.Hipodromdan Atmeydanı'na nelerin değiştiğini, Osmanlı İmparatorluğu’nda mekânın nasıl kullanıldığını ise haftaya okuyabilirsiniz.&nbsp;

Sultanahmet Meydanı tarihte Hipodrom ve Atmeydanı olarak anıldı, toplumsal duyguların gösterildiği bir kamusal mekân oldu. Bu katmerli alana birkaç hafta sürecek bir yazı serisiyle bakalım. 

Hititler ile ilgili hikayeler