Iga Swiatek, Aryna Sabalenka ve Elena Rybakina arasındaki rekabet, kadınlar tenisinde yıllardır beklenen rekabet ortamını bize sunmuş görünüyor. Her birinin bir Slam’de “son şampiyon” unvanı taşıdığı, üstelik 1 numara yarışının da yaşanmaya başladığı bu rekabete atfedilen “büyük üçlü” yakıştırması için ise henüz erken.&nbsp;İstikrar arayışı&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687257664241.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.71" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">WTATeniste söz konusu kadınlar turu olduğunda, sıklıkla duyduğumuz bir algı vardır: Kadın tenisinde istikrar yok. Gün gelip istikrarlı bir oyuncu çıktığındaysa cümle hazırdır: Kadın tenisinde rekabet yok. Martina Navratilova, Steffi Graf, Serena Williams gibi istikrar abidesi sporcuların olduğu bir tarihe sahip olan kadınlar tenisinin son yılları için istikrarın bu derece yoğun olmadığını söylemek belki de daha doğru. Serena Williams’ın 19, 20 ve 21. Slam şampiyonluklarını kazandığı 2015 yılının ardından, şu ana kadar oynanan 29 Slam’de 16 farklı Slam şampiyonu gördük. Bu dönemde Naomi Osaka 4, Angelique Kerber 3, Ash Barty 3 Slam şampiyonluğu yaşadı. &nbsp;İstikrara yaklaşan şampiyonlar&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687257747217.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Vanity FairNaomi Osaka’nın özellikle sert kortlardaki performansı ve üst üste Amerika Açık – Avustralya Açık şampiyonlukları kazanması oldukça heyecan yarattı. Başarılarının ardından kort dışında da oldukça ilgi çeken Osaka bir anda dünya çapında bir yıldıza dönüştü. En Çok Kazanan Sporcular listelerinde üst sıralarda yer aldı ve En Çok Kazanan Kadın Sporcu&nbsp;unvanlarını elde etti. Osaka’nın utangaç bir “genç oyuncu”dan bir süperstar’a dönüşümünü hem ekonomik hem de sporcu kimliği açısından Punto sayfalarında tekrar tekrar incelemiştik. Ancak sonrasında, Naomi Osaka’nın yaşadığı mental problemlerin de etkisiyle, istikrarını sürdüremediğine şahit olduk. Şu anda hamile olduğu için tura ara veren Osaka, doğum sonrasında tenise geri dönmek istediğini belirtiyor. &nbsp;Osaka’nın ilk Amerika-Avustralya çiftlemesinin hemen arkasından, yeni şampiyonlar çıkarma konusunda cömert bir turnuva olan Fransa Açık’ta Ash Barty’nin ilk şampiyonluğuna şahit olmuştuk. 23 yaşındaki Barty’nin çeşitliliği yüksek oyunu, güçlü ve açılı vuruşlar üretebildiği forehand’i, uzun boylu olmamasına rağmen etkili olan servisleri, sık sık fileye gelmesi ve ustaca kullandığı slice’ları kadınlar tenisine yepyeni bir soluk getirmişti. Arka arkaya yükselişe geçen ve farklı oyun tarzlarına sahip olan Osaka ve Barty yeni bir rekabetin habercisi olabilirdi. İkili arasında bir rekabet yaşanmadı diyemeyiz, ancak Ash Barty kazandığı Wimbledon ve Avustralya Açık şampiyonluklarının ardından 25 yaşında, dünya 1 numarasıyken tenisi bırakma kararı aldı. “Devam etseydi ne olurdu” denilen ama tenise izini de bırakan bir kariyer diyebiliriz Barty’nin kariyeri için.&nbsp;Aranan kan bulundu &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687257864617.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.46" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ReutersOsaka ve Barty hala kortlardayken ilk şampiyonluğuna tanık olduğumuz bir isim daha var ki, şu an kadın tenisinin lideri konumunda. 2020’de pandemi koşullarında oynanan Roland Garros’ta henüz 19 yaşındayken rakiplerine set vermeden, hatta 5 oyundan fazlasını vermeden kupaya uzanan Iga Swiatek’in şampiyonluğu oldukça ses getirmişti. Kadınlarda, hele de Roland Garros’ta alışkın olduğumuz gibi yeni bir şampiyonun çıkmasından farklı bir çıkıştı Swiatek’inki. Daha önce sanki bu tip bir çıkışı görmüştük ve (bu kadarını tahmin edemesek de) yıllarca devam edebilecek bir dominasyon kurabileceğini düşünmüştük. Iga Swiatek de, ilk Roland Garros şampiyonluğuyla birlikte, toprakta pek kimseye şans vermeyeceğinin sinyallerini vermişti. 2020’de Simona Halep’le oynadığı maçı izlemiş olan çoğu kişi hala hatırlıyordur. Ve o günden bu güne çok daha gelişmiş ve olgun bir oyun oynayan, sert kortta da kendini kanıtlayıp Avustralya Açık’ı da kazanan, geçtiğimiz günlerde 3. Roland Garros kupasını evine götüren ve Ash Barty’den devraldığı 1 numara koltuğunda yetişilemez gibi görünen bir dominasyon kuran ve hala 22 yaşında olan bir oyuncu. &nbsp;Beklenen rekabet geldi mi? Ve günümüz... Bugün hepimizi heyecanlandıran, her Slam’de her birimizin favori listesine giren Swiatek-Sabalenka-Rybakina üçlüsü, bu dominasyonun ortasında nasıl doğdu? Sabalenka’nın sonunda bir Slam şampiyonluğu kazanması, çimde öne çıkan pek kimse yokken Rybakina’nın aradan sıyrılıp “bugüne kadar neredeydi” dedirten ve o günden bu yana devam eden inanılmaz performansı sayesinde bugün sürekliliği olacak o rekabete kavuştuk gibi görünüyor. Üç isim de en az 1 Slam’in “son şampiyonu” unvanını taşıyor ve artık her birimizin favori listelerinde bu üçlü yer alıyor.&nbsp;Peki biz Swiatek’in dominasyonunu izlerken Rybakina ve Sabalenka birden mi ortaya çıktı? Tabii ki durum öyle değil. &nbsp;Rekabetin dinamosu: Elena Rybakina&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687257966659.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.39" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ReutersElena Rybakina aslında bizim oyununu bilmediğimiz bir oyuncu değil. Rusya doğumlu oyuncu, Kazakistan Tenis Federasyonu’nun tenise yatırım yapma kararının ardından bazı vatandaşlarıyla birlikte Kazakistan vatandaşlığı almıştı. Ve şampiyonluğu sonrasında söylediği üzere, bu değişiklik yalnızca görüntüde kalmadı, federasyonun desteği Rybakina’nın kariyer gelişimine de yansıdı. 2018’de Kazakistan vatandaşlığına geçtikten sonra, 2019’da ilk 50’ye girdi, 2020’de Avustralya Açık dışında oynadığı ilk 4 turnuvada final gördü ve ilk 20’ye girdi. Rybakina’nın adını duyurduğu büyük maçlarından biri, 2021 Roland Garros 4. Turunda Serena Williams’ı set vermeden yendiği maçtı. Sonrasında Wimbledon’da da 4.turu gördü, Olimpiyatlarda yarı final oynadı. Adelaide’de final oynayarak başladığı 2022 sezonu, Rybakina için bir dönüm noktası oldu. Çimde oynadığı 2 turnuvada pek başarılı olamayan Rybakina, Wimbledon’da yalnızca 2 set kaybederek şampiyonluğa ulaştı! Finalde pek çok kişi Ons Jabeur’un ilk Slam şampiyonluğunu nihayet alacağına çok emindi (muhtemelen Ons’un kendisi de) ancak hesaba katılmayan nokta, Rybakina’nın sanki defalarca Slam finali oynamış ve çimde şampiyonluklar yaşamış gibi çok rahat, çok profesyonel görüntüsüydü. Rybakina bu görkemli şampiyonluğun ardından Amerika Açık’ta benzer bir performans gösteremese de, Avustralya Açık’ta yine aynı modu açtı. Iga Swiatek’le birlikte 3 Slam şampiyonunu yenerek fianlde Aryna Sabalenka’yla karşılaştı ve son yılların en dramatik, rekabetçi ve heyecanlı finallerinden birini oynadı. Bence bu maç, Rybakina’nın bu seviyede kalıcı olmaya niyetli olduğunu kanıtlayan maç oldu. Sezon içinde Swiatek ile oynadığı maçlarda da dünya 1 numarasını hep b planını uygulamaya itmesi, Swiatek’i bir adım öteye gitmeye zorladı. &nbsp;Savaşçı: Aryna Sabalenka&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687258269840.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.46" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">EurosportAvustralya Açık finalinin bir diğer başrolü Aryna Sabalenka’ya gelelim. Sabalenka 25 yaşında olmasına rağmen yıllardır ilk 10’da yer alan, hem teklerde hem de çiftlerde iyi sonuçlar elde eden, hatta çiftlerde Slam şampiyonlukları kazanıp 1 numara kadar çıkan bir oyuncu olmasına rağmen, teklerde uzun bir süre Slam’lerde potansiyelini gerçekleştiremedi. 2018’de oynamaya başladığı Slam’lerde 2. haftaya bir türlü kalamıyordu. Önemli puanlarda mental açıdan dağılıyor ve kazanmaya yakın olabileceği maçları kaybediyordu. Pandemi sonrasındaysa, muhtemelen çiftlerde kazandığı şampiyonlukların da olumlu etkisiyle, işler biraz daha iyi gitmeye başladı. 2021’de Wimbledon’da, 2021 ve 2022’de Amerika Açık’ta yarı final gördü. Ancak yine ters giden bir şeyler vardı. 2022 sezonunun henüz başında servisinde problem yaşamaya başlayan dünya 2 numarası, 55 maçta oynadığı 601 servis oyununda 428 kez çift hata yaptı. İlk servislerinin yalnızca %59,7’sini oyuna sokabildi ve %67,7 oranında puan çıkarabildi. Stuttgart finalinde, Roma yarı finalinde ve Amerika Açık yarı finalinde Iga Swiatek’le oynadı ve hepsinde yenildi. Turnuva kazanamadığı 2022 sezonunda WTA finallerinde final oynamayı başardı. Bu final özgüvenini biraz toparlamıştı ve burada servisi için bir biomekanik uzmanıyla çalışmaya başladığını söyledi. 2023 sezonuna Adelaide’i kazanarak başladı. Avustralya Açık’ta sonunda potansiyelini gösterebilen bir Sabalenka vardı. Servisini halletiğinde, ortaya koyduğu güç oyunu iyice korkutucu hale gelmişti. Set bile kaybetmeden, oldukça baskın bir şekilde finale kadar geldi. Rybakina ile oynadığı final maçında Sabalenka’nın kendi içinde verdiği mental savaşı gözlerimizle somut olarak gördük ve sanırım kupayı kaldırdığında, onu yıllardır takip eden herkes derin bir oh çekmiştir. &nbsp;“Büyük Üçlü” için henüz erken&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1687258386091.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">FirstsportsYazının başından bu yana kronik olarak işlediğimiz şampiyonlara ve tanık olabileceğimiz ama bir şekilde tadına varamadan sonlanan rekabetlere baktığımızda, Swiatek-Sabalenka-Rybakina arasında oluşan rekabete yapılan “Büyük Üçlü” yakıştırması için ne kadar erken olduğunu görebiliyoruz. Her zaman bahsettiğimiz gibi tenis en iyi oyununuzu çok uzun süre ayakta tutmanız ve geliştirmeniz, rakiplerinizin oyununa göre sürekli yeni planlar bulmanız ve bu sırada mental kuvvetinizi korumanız gereken, oldukça komplike bir spor. Bunun yanı sıra, bahsettiğimiz rekabetteki isimler artık kadınlar tenisinin ilk 3’ünde yer alıyor ve her biri 1 numara yarışının içine de girmiş durumda. Bize düşen, hem bu isimlerinin başarılarının, hem de bu rekabetin sürmesini ummak. &nbsp;

Tenis gündeminden gelişmelerin analizleri, takvimdeki turnuvaların takibi, Grand Slam öncesi ve sonrası incelemeler, kortun içinden ve dışından hikâyeler.

Her hafta salı e-posta kutunda.

Punto Tenis

Iga Swiatek, Aryna Sabalenka ve Elena Rybakina arasındaki rekabet, kadınlar tenisinde yıllardır beklenen rekabet ortamını bize sunmuş görünüyor.

Beklenen rekabet geldi mi?

Son yıllarda neredeyse her büyük turnuvada olduğu gibi yine tarihe tanıklık ettik ve tek erkeklerde Grand Slam şampiyonluğu rekoru bir kez daha el değiştirdi. Novak Djokovic, 23. Grand Slam kupasını Roland Garros’ta kaldırarak bu yarışta ilk kez öne geçti ve “tüm zamanların en iyisi” unvanını pek çok kişiye kabul ettirdi. &nbsp;Resme girişi&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686651128840.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ATP&nbsp;Pete Sampras 2002 yılında son Amerika Açık şampiyonluğunu kazanıp toplamda 14 Slam şampiyonluğuna ulaştığında, bu rekorun geçilebileceğine pek ihtimal verilmiyordu. Yalnızca 1 sene sonra Roger Federer ilk Wimbledon zaferini kazandı ve yeni bir çağı başlattı. 2005’te Rafael Nadal ilk Roland Garros şampiyonluğuyla tabloya dahil oldu. Belli ki diğer 3 Slam’de Federer, toprakta da yeni genç rakibi üstün olacaktı. &nbsp;2008 erkek tenisi için bir kırılma noktası. 20 yaşındaki Novak Djokovic, Avustralya Açık şampiyonu olarak denkleme dahil olurken, o unutulmaz Wimbledon finalinde Rafael Nadal, Roger Federer’i yenerek ilk kez toprak dışında bir Slam şampiyonluğu elde etti. &nbsp;2010 sezonu sonunda, Roger Federer’in 16, Rafael Nadal’ın 9, Novak Djokovic’in ise 1 Slam şampiyonluğu vardı. Ancak bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. 2010’ların ilk yarısında Novak Djokovic’in gösterdiği performans, bugün geleceği noktayı tahmin ettirmese de, ipuçları veriyordu. Pete Sampras Djokovic’in 2011 yılında Fransa Açık dışındaki 3 Slam’i de kazandığı performansını “spordaki en büyük başarılardan biri” şeklinde tanımlamıştı. Rafael Nadal, rakibi için “muhtemelen teniste gördüğüm en yüksek seviye” demişti. &nbsp;En iyi sezon&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686651590317.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ATP2011’de olduğu gibi 2015’te de Nadal Fransa Açık’ı kazanırken, diğer 3 Slam’i Novak Djokovic kazandı. Ancak 2011’de aldığı övgülerin de üstünde bir sezon geçirmişti. Novak Djokovic’in 2015 sezonunu, günümüzde hala “bir tenis oyuncusunun geçirdiği en iyi sezon” olarak tanımlayanlar oldukça fazla. Grand Slam turnuvalarının dördünde de finale çıkarak açık dönemde Rod Laver ve Roger Federer’in ardından bunu başaran 3. oyuncu olan Djokovic, bu Slam’lerin üçünde şampiyonluğa uzandı. 8 Masters finali oynayıp 6’sını kazandı. Büyük Dörtlü’ye karşı çıktığı 19 maçta 15 galibiyet aldı. Bu galibiyetlerden biri de Roland Garros’ta Nadal’a karşıydı. Üst üste 15 turnuvada final oynadı. Sezon sonu turnuvasını kazandı. Ve tüm bunların sonucu olarak 52 hafta boyunca 1 numara koltuğundan hiç inmedi. &nbsp;Belki de bu unutulmaz sezonun tek eksiği, Djokovic’in Grand Slam’i tamamlayamamasıydı. Üstelik Roland Garros’ta çeyrek finalde Rafael Nadal’ı geçebilmesine rağmen! Onu kritik anlarda yenebilmiş bir isim olan Stan Wawrinka, bu noktada hem 28 maçlık yenilmezlik serisini bitiren, hem de Grand Slam’e gitmesini engelleyen kişi olmuştu. &nbsp;2015 sezonunun sonunda Federer 17, Nadal 14, Djokovic ise 9 şampiyonluğa ulaşmıştı. &nbsp;&nbsp;&nbsp;Kısa süreli bir düşüş&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686651801314.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Guardian2016’daki Andy Murray fırtınasının ardından 1 numarayı kaybeden Djokovic’in kariyerinde iyi geçmeyen bir dönem var mı diye düşündüğümüzde, 2017-2018 gibi kısa bir dönemden bahsedebiliriz. Avustralya Açık’tan 2.turda elendiği, dominasyon kurduğu Masters turnuvalarında yarı final göremediği bir dönem yaşamıştı 2017 sezonunda. Bir değişim ihtiyacı hissederek uzun süreli koçu Marian Vajda ve ekibinin geri kalanıyla yollarını ayırdı ve Andre Agassi’yle çalışmaya başladı. Son şampiyon olarak geldiği Roland Garros’ta çeyrek finalde Dominic Thiem’e elendi. &nbsp;Sonrasıysa, bugünlerde yeniden gündemimize kısa süreli de olsa giren dirsek sakatlığı... Wimbledon çeyrek finalinden çekilmesine ve Amerika Açık’ı kaçırmasına sebep olan bu sakatlık, Djokovic’i pek de istemediği bir şekilde ameliyat masasına yatırdı ancak “2 yılın sonunda ağrısız oynuyorum” diyerek yeniden koçu Marian Vajda’yla başladığı 2018 sezonunda onu yeniden 1 numaraya taşıdı. &nbsp;2018 yılı sonunda tabloya yeniden bakalım: Federer 20, Nadal 17, Djokovic 14&nbsp;Tarih yazma aşaması&nbsp;Bence Djokovic’in kendi ağzından da sıklıkla duyduğumuz “tarih yazma, tarihe geçme” aşaması 2019 ile başlıyor. Finalde Rafael Nadal’ı yenerek kazandığı 7. Avustralya Açık şampiyonluğu, Madrid Açık’ta şampiyon olarak kazandığı 33. Masters şampiyonluğu, Wimbledon’daki epik finalde Roger Federer’i 2 maç puanı çevirerek 5 sette yenerek aldığı 5. Wimbledon şampiyonluğu bu tarih yazımının en görkemli sayfalarından birkaçı. &nbsp;&nbsp;Ya öyle olmasaydı?&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686652152925.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">NPRGeriye dönüp baktığımızda, Djokovic’in 2020’den itibaren yalnızca 3 buçuk yıl içinde yaşadıklarını bir roller-coaster’a benzetebiliriz. Amerika Açık’tan diskalifiye olmasını ve Adria Tur’la başlayan, aşı konusundaki duruşuyla ve pandemi kurallarını ihlalleriyle devam edip sonunda Avustralya’dan sınır dışı edilmesine ve tönemli turnuvaları kaçırmasına kadar uzanan süreçleri ve Punto sayfalarında uzun uzadıya <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/djokovic-dosyasi-sadece-bir-spor-meselesi-mi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ele almıştık.&nbsp;</a>Bu yıllar belki de Djokovic için “ya işler farklı olsaydı” diyeceğimiz yıllar. Ya Amerika Açık’tan diskalifiye olmasaydı? Ya pandemi döneminde o turnuvaları ve Slam’leri kaçırmasaydı? &nbsp;Bu konuların hepsinde kendi tercihlerinin payı olduğu yadsınamaz ve Djokovic kendi tercihlerini sahiplenen bir kişi. 2020’lerdeki Djokovic kort dışında oldukça tartışmalı konuların içindeyken, korttaysa tam bir terminatöre dönüşen, en iyi sezonuna 30 yaşından sonra yeniden yaklaşabilen, Golden Slam ihtimaline neredeyse kesin gözüyle bakabildiğimiz, tarih yazmaya çok odaklanmış ve Tüm Zamanların En İyisi olacağına — henüz yarışta öne geçmeden— pek çok kişiyi inandırabilen bir karakter. &nbsp;İlk kez öne geçti&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686652585286.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roland GarrosSanırım hepimiz, Djokovic’in bugüne kadar hiç öne geçemediği Slam Şampiyonluğu yarışında bir gün öne geçeceğini biliyorduk. Rafael Nadal hala kazanmaya devam etse de, vücudunun kendisi kadar devam etmeye hevesli olmadığı acı bir gerçek olarak yüzümüze çarpıyordu. Roger Federer’in 20 şampiyonluğu, tıpkı bir zamanlar Sampras’ın 14’ü gibi, ulaşılmaz duruyordu ancak önce mucizevi işler yapan Nadal, sonra da yaşını asla göstermeyen ve önünde yılları olduğunu söyleyen Djokovic bize bu rekorun çok daha üstüne çıkacaklarını göstermişti. Ve şu bir gerçek ki, Djokovic’in deposu çok daha dolu görünüyordu. &nbsp;2022’de Rafael Nadal, yalnızca 1 kere 2009’da kazandığı Avustralya Açık’ta şampiyon olarak Federer’in 20 Slam şampiyonluğu rekorunu geride bıraktı ve Roland Garros’ta rekoru 22’ye çekti. 2023’te Avustralya Açık’ta 10. şampiyonluğuna ulaşarak toplamda 22’ye gelen Novak Djokovic ise, yalnızca 2 kez kazandığı ve “en başarısız Slam’im” dediği Roland Garros’ta 23. Şampiyonluğunu elde ederek, tüm zamanların en çok Slam kazanan erkek tenisçisi oldu ve açık dönemde Slam şampiyonluğu sayısında Serena Williams’ın rekoruna ulaştı. &nbsp;En iyilerin en iyisi&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686652672691.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roland GarrosPek çok sporda “tarihin en iyisi” tartışmalarında değerlendirilebilecek sporcuları izlediğimiz müthiş yıllardan geçsek de, bu tanıma uyan 3 sporcunun bir arada yarışması erkekler tenisini çok özel kılıyor. Roger Federer’in tenis üzerindeki neredeyse ilahi etkisi, Rafael Nadal’ın yalnızca tenisin değil sporun gördüğü en büyük dominasyonlardan birine imza atışı ve her koşula rağmen savaşmaktan vazgeçmeyip imkansızları başarışı çok özel. Ancak kabul etmek gerekiyor ki, Novak Djokovic bu üçlü arasında performans olarak bir adım öne çıkan isim ve öyle olmaya da devam edecek gibi görünüyor. &nbsp;&nbsp;23 Slam şampiyonluğunun yanında 38 Masters şampiyonluğu, 6 ATP Finalleri şampiyonluğu, 388. haftaya girdiği dünya 1 numarası unvanı ve eline geçirdiği pek çok rekorla Djokovic, “Tüm Zamanların En İyisi” unvanına karşı olan sesleri giderek cılızlaştırıyor. &nbsp;Bence, diğer sporlarda da olan bu unvanı bir seviye yukarı taşımak gerekiyor. Federer, Nadal ve Djokovic Tüm Zamanların En İyi tenisçileri. Djokovic ise bunların “En İyi”si.&nbsp;

Ya Amerika Açık’tan diskalifiye olmasaydı? Ya pandemi döneminde o turnuvaları ve Slam’leri kaçırmasaydı?  

En iyilerin en iyisi: Novak Djokovic

Her konuda liste yapmayı çok seven biri olarak, tabii ki bir “ölmeden önce yapılacaklar” listem var. Bu listede pek çok maddenin çeşitli sporlar ve spor figürleriyle ilgili olduğunu sanırım tahmin edebilirsiniz. İşte geçen hafta, bu listenin belki de çocukluğumdan beri en tepesinde duran maddesini gerçekleştirdim: Roland Garros’u yerinde izle!Yıl 2020, aylardan Şubat. “Tamam, artık bu hayalimi gerçekleştirmem lazım” diyerek Paris’e uçak bileti bakıyorum. Biletler ne zaman çıkacak, o güne mi alsam bu güne mi diye düşünürken pandemi patlıyor ve tenis duruyor. Sonrasını biliyorsunuz zaten... Spor geri dönse de uzun bir süre seyirciden yoksun kalıyor. Yıl 2022, Rafael Nadal 14. kez Roland Garros kupasını kaldırıyor. Benim aklıma bir düşünce düşüyor, “benim 15’te -belki de sonuncuda- orada olmam lazım”! O günden itibaren ben, 2023’te Roland Garros’a gidiyormuşum gibi konuşmaya başlıyorum. Bir tarih söyleniyor, “aa ben o tarihte Paris’teyim”&nbsp;diyorum. Roland Garros’un eski posterlerinden birini telefonumun duvar kağıdı yapıyorum. Buna sanırım güncel dilde “manifestlemek” deniyor.Bilet süreci nasıl işliyor?<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044009840.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elif AlperŞimdi size biraz süreçten bahsetmek istiyorum. Öncelikle hem bilet süreci hem de ulaşım açısından Türkiye’den en rahat gidilebilecek Slam Roland Garros. Biletlerin Roland Garros’un resmi internet sitesinde 15 mart’ta satışa çıkacağı duyurulmuştu. Belirtilen tarih ve saatte siteye girdiğinizde sizi önünüzde kaç kişinin olduğunu söyleyen üzücü bir ekran karşılıyor. Bu ekranda 60 bin gibi sayılar görebilirsiniz ama umudunuzu kaybetmiyorsunuz. Çünkü eğer ilk satış döneminde bilet bulamazsanız, 10 mayısta bir ek satış dönemi daha açılacağı da belirtiliyor sitede. Bu tarihten sonra da sürekli takip ile bilet bulma imkanınız var, çünkü biletini tekrar satışa çıkaranlar olabiliyor.Biletleri alırken farklı opsiyonlarınız var. Merkez korttaki maçları izlemek isterseniz Philippe Chatrier kortunda gündüz ya da gece seansını (tek maç) seçebiliyorsunuz. İkinci büyük kort olan Suzanne Lenglen için de ayrıca bilet almanız gerekiyor. Bir diğer bilet ise dış kortlar bileti. Sanıyorum bu yıl ilk defa, dış kortlar biletine üçüncü büyük kort olan Simone Mathieu da eklenmiş. Eğer ilk hafta gidecekseniz ve sıra beklemek, kortlar arası geçiş yapmak gibi şeyler sizin için sorun olmayacaksa en verimli bilet dış kortlar bileti.Tenisin mabedi<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044037889.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elif AlperAndrey Rublev bir röportajında toprak kort tenisini şu sözlerle çok güzel özetlemişti: “Gerçek tenis toprakta oynanıyor çünkü toprak sürekli düşünmenizi, uzun ve yoğun mücadelelere hazırlıklı olmanızı, fiziksel ve mental dayanıklılığa sahip olmanızı ve daha akıllı olmanızı gerektiren bir zemin”. Saydığı tüm bu kriterler, toprak kort turnuvalarını benim de gözümde zevkli kılan kriterler aslında. Ve Roland Garros tüm bunların en üst seviyede olmasını gerektiren turnuva. Özellikle erkeklerde maçların 5 set üzerinden oynanması, tüm bu faktörleri daha da artırıyor ve bu özel turnuva her sene bize çok özel mücadeleler izletiyor.Roland Garros tesislerinin kapısından girip, karşınızda tüm görkemiyle Philippe Chatrier kortunu gördüğünüzde, gözünüzün önünden film şeridi gibi bu maçlar geçiyor. Sonra kafanızı çeviriyorsunuz ve Rafael Nadal’ın heykeli sizi karşılıyor. Önünde durduğu kortta kazandığı tüm şampiyonluk maçları yazıyor heykelin önünde. Biraz duygulanıyorsunuz. Kortun içine giriyorsunuz. Gerçekten “güzel” bir kort Chatrier. Tribünlerde hem Fransızca hem de İngilizce olarak yazan “Zafer en çok sebat edenlerindir.” sözü, bu söze bakarken gördüğünüz Roland Garros logosu, gece seansında gün batımında gökyüzünün aldığı kızıllık... Televizyondan izlediğimizde gördüğümüz her şey, gözle görünce birkaç kat daha güzelleşiyor. Ve gerçekten korta her bakışınızda, o kortta oynanan çılgınca mücadeleleri hatırlıyorsunuz. Hiç görmeden çok anımızın olduğu bir yer.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044064499.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elif AlperSuzanne Lenglen kortu Chatrier’e göre çok daha kompakt ancak kendine ait bir karakteri olan ve yapısı itibariyle seyircinin müthiş baskı kurabileceği bir kort. Kapısından girdiğim anca bana Abdi İpekçi Spor Salonu’nun verdiği hissi vermişti, bilenler için böyle anlatabilirim. Ki bu bahsettiğim seyirci baskısını Rinderknech – Fritz maçında fazlasıyla gördük. Chatrier’deki gece seansından bile sonraya kalan maçta, Fransız seyricisinin adeta bir futbol maçındaymış gibi yoğun tezahüratları Chatrier’den duyuluyordu.Simone Mathieu kortu diğer tüm kortlardan daha uzak bir yerde bulunuyor. Bir anda bir kapıdan geçip çılgın kalabalıktan uzaklaştığınız, yeşillikler içinde harika yapıların içinde buluyorsunuz kendinizi. Buradan keyif içinde yürüyereki müthiş keyifli maçlar sunan bir korta ulaşıyorsunuz. Sürekli bir seyirci girişi-çıkışı olsa da boş kalmayan bu kortta, Wawrinka-Kokkinakis, Karatsev-Tiafoe gibi çekişmeli maçları ve Svitolina, Rublev, Andreeva, Keys, Cerundolo gibi isimleri izlemek mümkün oldu bu sene.Havasını solumakRafael Nadal gibi turnuvanın tarihine adını hiç silinmeyecek şekilde yazdırmış bir ismin eksikliğine rağmen, bir Grand Slam turnuvasını yerinde izlemenin, o havayı solumanın müthiş bir deneyim olduğunu söyleyebilirim. Eğer tek bir isme tabi olmayan, pek çok oyuncuyu görmek isteyen bir izleyiciyseniz bu deneyimin asla bitmesini istemeyebilir, aynı anda 3 yerde bulunmak isteyebilir, ara sıra “rüyada mıyım” diye kendinizi çimdikleyebilirsiniz.Fransa Açık seyircisi<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044088280.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fransa Açık seyircisinden pek haz ettiğim söylenemez, özellikle bu sene yuhalamaların iyice anlamsızlaşması sinir bozucu. Ancak bir konuda haklarını vermem lazım, o da Fransız oyuncuların maçları. Bu maçları oynamayı bırakın, Fransız değilseniz izlemek bile çok zor! Örneğin Corentin Moutet – Andrey Rublev maçında Rublev nasıl dayandı bilmiyorum ama ben bir yerden sonra maçtan çıkma ihtiyacı hissettim. Diane Parry – Mirra Andreeva maçında da Andreeva’nın belirgin üstünlüğü olmasına rağmen inanılmaz bir baskı vardı. Arthur Rinderknech – Taylor Fritz maçındaki seyirci baskısı diğer kortta maç izliyor olmama rağmen duyabileceğim korkutucu bir seviyedeydi. Oyuncuların oldukça genç yaşlarda bu baskıların altından kalkmalarını canlı olarak izlemek gerçekten çok etkileyici.Özel hissettiren oyuncular<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044143956.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.90" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roland GarrosFransız oyuncular dışında, bir de Fransa Açık seyircisinin çok sevdiği oyuncular var. Örneğin burada 2015 yılında kupaya uzanan Stan Wawrinka. Sonuna kadar çekişme içinde geçen, klasik bir Wawrinka maçı izlemek sanırım hayal edemeyeceğim bir şeydi ve gerçek oldu. Wawrinka’nın tribünlerle kesintisiz iletişimini ve tenis oynamaktan, özellikle de böyle maçları oynamaktan nasıl büyük bir keyif aldığını görmek inanılmaz bir duygu. O gün o kortta o maçın herhangi bir kısmını izlemiş olan herkesin bu maçı çok özel bir deneyim olarak hatırlayacağına eminim. Ve Stan Wawrinka backhand’ine gerçekten ayrı bir parantez açmak gerekiyor. Müthiş güzellikte bir vuruş olmasının yanı sıra, tek el backhand’in ne kadar efektif olabileceğini de canlı olarak görmek ve her backhand vuruşunda tribündeki uğultuya şahit olmak gerçekten özel bir şey izlediğinizin iyice farkında varmanızı sağlıyor.Ve Novak Djokovic...&nbsp;Onun hakkında bu sayfalarda kaç yazı yazdığımızı artık sayamıyorum ve bu yazılarda tekrarladığımız her şeye canlı tanık olmak ona duyduğunuz saygıyı artırıyor. Tenisi hiç bilmeyen biri bile olsanız Djokovic’in oyunundaki farkı görebilir, “bu oyunun böyle oynanması gerekiyor demek ki” diyebilirsiniz, öyle rahat ve kolay gösteriyor her şeyi. Novak Djokovic’in nasıl bir terminatör olduğunu, karşısında oldukça iyi oynayan rakibini nasıl ağına alıp yavaş yavaş bütün silahlarını elinden aldığını görünce öyle bir teslim oluyorsunuz ki. Sonra maç bitiyor ve Novak Djokovic Fransızca konuşmaya başlıyor... Korttaki hakimiyetini o an orada da sürdürmesi hakikaten inanılmaz.Bir Grand Slam’i yerinde izlemek<img src="https://images.aposto.com/2023/5/2/1686044216619.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elif AlperYaşım çok küçüktü ancak Ali Sami Yen Stadı’na ilk girdiğim, o tribünleri ve sahayı ilk gördüğüm gün bana hissettirdiklerini hiç unutmadım. Abdi İpekçi Spor Salonu’nda binlerce kişiyle, sanki biz de sahadaki bir oyuncuymuşuz gibi kurduğumuz “maç kazandıran” baskıların verdiği hissi de. Sanırım Roland Garros’u canlı izlemiş olmanın da bana verdiği his aynı. Tutkunu olduğun bir sporu canlı canlı izlemek, hayranı olduğun oyuncularla aynı havayı solumak, bazen gözlerinin içine bakacak kadar yakın durmak... Biraz heyecandan, biraz da sürekli koşturma içinde olduğunuzdan, televizyondan izlemek kadar hakim olamıyorsunuz belki maçlara ancak o anları yerinde yaşamanın verdiği his hakikaten bambaşka. Ve bu hisleri yaşadıktan sonra sanırım hep yaşamak ister insan. O yüzden “seneye görüşürüz” diye ayrıldım tesislerden, çünkü “ben o tarihlerde Paris’te olacağım” totemine devam!

Roland Garros’u yerinde izle!

Bambaşka bir deneyim: Roland Garros’u yerinde izlemek

Roland Garros nasıl başladı?

Roland Garros 2023: 1 numara yarışı, geri dönüşler ve son danslar

Çok farklı basın toplantılarının gündemimizde olduğu bugünlerde, tenisseverler için merakla beklenen bir başka basın toplantısı vardı. Rafael Nadal, bu hafta Mallorca’daki akademisinde düzenlediği basın toplantısıyla kariyerinin başından beri ilk kez Roland Garros’a katılmayacağını açıkladı. Ve ilk kez veda için ağzından bir tarih çıktı.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Nadal’sız bir toprak sezonu&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684837600290.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roland GarrosTeniste bugüne kadar pek çok şeyin değişimine tanık olmuşuzdur. Eskiden sert zeminde oynanan turnuva toprak turnuvası olur, pandemi çıkar turnuvanın takvimi değişir, değişiklik olsun denir toprağın rengi değişir,... Lakin bugüne kadar görmediğimiz, deneyimlemediğimiz bir şey var: Rafael Nadal’sız bir toprak sezonu. Sezon boyunca “ya bir şey eksik, olmuyor”&nbsp;dedik. Bunun farklı sebepleri de vardı elbet ama Rafael Nadal’ın eksikliği fazlasıyla hissedildi. Bu ikiliden haberdar olmayanlar için şöyle açıklayayım, toprak sezonunun önemli turnuvalarından Barcelona’da, merkez kortun ismi Pista Rafa Nadal. Roland Garros’ta bu adamın heykeli var! Rakipleri onun adının olduğu kortta oynuyor, maça çıkmadan onun heykelinin önünden geçiyor. Aktif bir oyuncu için bunlar çok uç noktalar ancak Rafael Nadal’ın topraktaki tartışmasız üstünlüğü, işi bu noktalara getirmiş durumda. &nbsp;İstikrar&nbsp;37 yaşını doldurmasına günler kalan bir oyuncu için, sakatlıktan kolay dönememek oldukça normal kabul edilebilir. Ancak bahsettiğimiz kişi bunu defalarca yapabilen, üstelik her seferinde daha da fazlasıyla dönen biri olunca, kabullenmek zorlaşıyor. Zira geçirdiği sayısız sakatlığa ve kaçırdığı turnuvalara rağmen oldukça istikrarlı bir kariyere sahip. Geçtiğimiz Mart ayının sonlarında Nadal için sıralama anlamında bir devrin sonuna şahit olmuştuk. 25 Nisan 2005’te ATP sırlamasında ilk 10’a giren Rafael Nadal, 596 haftasını ilk ikide geçirdiği kesintisiz 912 haftanın ardından, 20 Mart 2023’te ilk 10’un dışına çıktı.&nbsp;“Hola a Todos”&nbsp;Toprak sezonunda ha döndü, ha dönecek derken, Rafael Nadal’ın turnuvalardan birer birer çekilmesine şahit olduk.&nbsp;“Hola a todos”&nbsp;ile başlayan her tweeti, artık devamını okumamıza gerek kalmadan, SMS ile terk edilmişiz hissi yaratıyordu. Tamam, kabul edilebilirdi, hedefte Roland Garros vardı ve riske atmak istemiyodu. Antrenmanlarından sızan görüntüler pek iç açıcı değildi ama o görüntülerin sonrasında antrenmana devam ettiği söyleniyordu. Aslında görmek isteyene işaretler vardı ama itiraf edelim, görmek istemedik. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kara haber tez duyulur </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684837704096.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.60" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Telegraph18 Mayıs’ta Türkiye saatiyle 17.00’de Rafael Nadal’ın Rafa Nadal Academy’de bir basın toplantısı yapacağı duyurulduğunda, bir kısmımız için hayat bir süreliğine durdu. Relevo isimli internet sitesinde Rafael Nadal’ın Roland Garros’tan çekileceği iddia edilmişti. Zaten basın toplantısıyla iyi bir haber de verilmezdi. Bir anda “belki de emekli olacak” sesleri duyulmaya başlandı. “Ailesi de basın toplantısına katılıyormuş”! Zaten basın toplantısının duyurusu “Roland Garros’ta oynayıp oynamayacağı ve bunun nedenleri” şeklinde yapılmıştı. Oynamasının bir nedeni olmayacağına göre, aslında oynamayacağının açıklanacağı barizdi. Ama hakikaten bir “hola a todos” daha duymaya yerimiz kalmamıştı! “Herkese merhaba” anlamına gelen bu söz öbeği, bizim için “bu sefer de yokum” demekti. &nbsp;Devam edebilmek için durmak&nbsp;Ve basın toplantısı zamanı geldi. Rafa Nadal Academy’de, sahnede tek bir sandalye duruyordu. Rafael Nadal normal bir şekilde yürüyerek geldi, yüksekçe olan sandalyeye normal bir şekilde oturdu. Hatta yerdeki şişeye eğildi. Bundan çok daha hareketsiz, koltuk değnekleriyle, ayakkabısını giyemediği şekilde verdiği röportajları olmuştu. İşte o umut hala orada duruyordu. Basın toplantısı tabii ki İspanyolca olarak başladı ve Rafa, daha ilk cümlesinden Avustralya Açık’ta yaşadığı psoas sakatlığının beklenildiği gibi iyileşmediğinden, tenis anlamında üst seviyede olsa da fiziksel olarak iyi olmadığından bahsetmeye başladı. Antrenmanlar yapmıştı ancak istediği seviyede değildi ve kariyerini istediği gibi tamamlamak istiyorsa, şu anda biraz durmalıydı. “İyiyim ama üzgünüm. Tenis açısından hala yüksek bir seviyedeyim ama fiziksel olarak değilim. Bunu kabullenmeli ve önüme bakmalıyım. Mantıksız biri değilim ama negatif biri de değilim. Gelecek yıl rekabetçi olmaya, şampiyonluklar için savaşmaya çalışacağım.”&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Takvimleri geri saralım </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684837884381.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.67" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">holaBu sözleri dinlerken aklıma bundan tam 5 ay öncesi, 18 Ocak 2023 Avustralya Açık Mackenzie McDonald maçı geliyor. Rafa kasığına yakın bir bölgeyi tutarak yere eğiliyor, o sırada kamera box’ına dönüyor. Carlos Moya’nın yüzü endişe içinde, Nadal’ın eşi Mery ağlıyor... Ve Rafael Nadal maça devam ediyor. Maçtan sonra basın toplantısında “son şampiyon olarak buradayım, çekilerek bırakamazdım” diyor ancak o günden sonra korta çıkamıyor. Ve sonra biraz daha geriye sarıyorum. Tarih 6 Temmuz 2022, bu sefer Wimbledon’dayız. Çeyrek finalde Taylor Fritz’le oynuyor. Karnını tutuyor. Kamera yine box’ına dönüyor. Kardeşi eliyle “bitir” işareti yaparken, baba Sebastian Nadal artık sinirlenmiş durumda. Ve Rafael Nadal maça devam ediyor... Üstelik bırakmak istemediği için box’ıyla göz göze gelmemeye çalışarak 5 sette kazanıyor maçı, ancak yarı final maçına çıkamıyor. Bir önceki Slam’e gelelim. İğnelerle ve ışınlarla ayağındaki sinirleri uyutarak Roland Garros’u kazanıyor. Sonraki gün verdiği röportajlarında ağrı kesiciyi bıraktığı için ayakkabısını bile giyemeyecek durumda. Biraz daha geri saralım, 21 Mart 2022, bu sefer Indian Wells’te finalde Fritz’e karşı oynuyor. Kaburgasında yaşadığı ve sonradan stres kırığı olduğu ortaya çıkan sakatlıkla tamamladığı Alcaraz maçının ardından, tüm “maça çıkmayabilir” söylentilerine inat final maçına çıkıyor... &nbsp;İstediği şekilde bitirmek&nbsp;Bu geri dönüşleri kariyerinin başına kadar sürekli olarak yapabiliriz, ancak farkettiyseniz henüz anca 1 yıl 2 ay geriye gelebildim. Tüm bunları hatırlamama sebep olan sözü “bunu kabullenmeliyim ve önüme bakmalıyım”dı. Çünkü bu sefer farklı olan buydu. Bugüne kadar Nadal, belki biraz da yanlış bir şekilde, kendine durma ve dinlenme imkanı vermedi. Şu 1 paragrafı yazarken ben bile yoruldum, ki farkındaysanız dördü de birbirinden beter 4 farklı sakatlıktan bahsettim. Ve bunlara rağmen asla vazgeçmeyen bir Rafael Nadal’dan. Ancak 37 yaşına günler kala, bir farkındalığa vardığını görüyoruz. “Böyle bir sonu hak ettiğimi düşünmüyorum. Kariyerim boyunca, her şeyi bir basın toplantısında sonlandırmayacak kadar çok çalıştım.”&nbsp;Beklenmedik yerden geldi&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684838017953.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York TimesSanırım hepimiz, kariyerinin başından itibaren, Nadal için sonu getirecek olan sakatlığın ayağındaki kronik sakatlık olacağını düşünmüşüzdür. Geçen sene Roland Garros’u mucize tedavilerle kazandığında, yolun sonunun bu sakatlıktan geleceğine neredeyse emin olmuştum. Ne var ki, şu anda bu konuşmaları yapmamızın sebebi, daha önce hiç yaşamadığı, bambaşka bir sakatlık. Ancak takvimleri sardığımızda hepsinin nasıl üst üste geldiğini ve vücudunun artık bırakmaya hazırlandığını görebiliyoruz. “2020’deki pandemi arasından beri eskisi kadar iyi hissetmiyorum” sözlerini kullandı basın toplantısında. O “iyi hissetmiyorum” dediği dönemde koltuk değneklerinden çıkıp Avustralya Açık’ı, ayağını uyutup Roland Garros’u kazanması buna inanmayı zorlaştırsa da, dönüp baktığımızda vücuduyla sürekli mücadelesini ve her seferinde geri dönüş için çabalamasını görmek mümkün. Bize sadece bu büyük mücadelesi ve asla pes etmeyen karakterine bir kez daha hayran olmak ve onun tam da istediği gibi veda edebilmesini dilemek düşüyor. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Olası veda yolu&nbsp;&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1684838482555.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Roland GarrosPeki Rafael Nadal için bundan sonrası nasıl olacak? Onu ne zaman tekrar kortta göreceğiz? Bu soruya henüz kendisi de cevap veremiyor ama şu an için hedefini kasım ayının sonunda düzenlenecek Davis Cup finalleri olarak koydu. Bunun yanında, 2024’ün muhtemelen son sezonu olacağını söyleyerek, kendisi için öneme sahip turnuvalara katılarak veda etmek istediğini belirtti. Eğer sezonun başında iyi durumda olursa, Avustralya Açık, Indian Wells, Monte-Carlo, Barselona, Madrid, Roma ve Roland Garros şeklinde bir takvim izleyip, finali yine Roland Garros tesislerinde oynanacak Paris Olimpiyatları’nda yapabilir. Olimpiyatın da olduğu bir sene Wimbledon ve Amerika Açık’ı zorlaması biraz zor görünse de, bir veda turu için 4 Slam’e birden uğraması olası. &nbsp;Bundan sonra hiçbir kupa kaldırmaması büyüklüğünden hiçbir şey kaybettirmeyecek de olsa, şu Roland Garros şampiyonluğu sayısını 15’e yuvarlamak fena olmaz, ne dersiniz?&nbsp;

Peki Rafael Nadal için bundan sonrası nasıl olacak?

Kralsız bir toprak 

Toprağın Slam’i Roland Garros’a adım adım yaklaşırken, yılın en önemli turnuvalarından Madrid Açık’ı geride bıraktık. İlk kez 2 haftalık formatta oynanan turnuva tenis adına pek fazla hikaye sunmazken, perde arkasında ise bir gerginlik havası hakimdi ve bu durum Madrid’de ilk kez yaşanmıyor.Teniste ulusal ligler ya da turnuvalar olsa da “tenis turu” dediğimizde dünyanın dört bir yanına dağılmış, ATP ve WTA ile anlaşmalı bağımsız turnuvalardan oluşan bir ligden bahsettiğimizi söyleyebiliriz. ITF, ATP ve WTA tenisin yönetici kurumları olsa da, her bir turnuvanın bağımsız yönetimleri ve hatta sahipleri var. Bu nedenle aslında her bir turnuva, kar getirmesi beklenen bir iş modeli. Tenisin yarattığı rekabet ortamı ve korttaki mücadeleler bazen bize işin bu yanını unuttursa da, bazı turnuvalarda bunu biraz daha fazla hissedebiliyoruz. İşte Mutua Madrid Open, yani Madrid Açık, bunu hissettiren turnuvaların başında gelenlerden bir tanesi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683620296228.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;Ion Tiriac/El ConfindencialMadrid Açık’ın tarihi 2002 yılına dayanıyor. Ion Tiriac’ın sahibi olduğu Madrid Masters, 2002-2008 yılları arasında erkekler turunda, takvimin sezon sonu finallerine doğru olan bölümünde yer alıyor, Madrid Arena’da bir salon sert kort turnuvası olarak oynanıyordu. 2008 yılında takvimdeki yerini Shanghai Masters’a bırakan turnuva 2009’da yepyeni bir şekilde geri döndü. Harika bir tesis olan Caja Magica’ya taşınıp toprak korta geçildi ve toprak sezonunun 2. Büyük turnuvası olarak Mayıs ayına konumlandırıldı. WTA Premier turnuvası statüsü de kazanarak hem erkeklerde hem de kadınlarda düzenlenmeye başladı.&nbsp;Eski bir ilk 10 oyuncusu olan Ion Tiriac, Forbes’un milyarderler listesinde yer alan, oldukça zengin bir iş insanı. Tiriac’ın adını en son <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/dunya-boris-beckere-karsi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Dünya Boris Becker’e Karşı”&nbsp;</a>yazımızda sıklıkla anmıştık. Becker’in hikayesinde de gördüğümüz gibi Tiriac, tenise de kar getiren bir iş modeli gözüyle bakıyor. 2021’in sonuna kadar sahibi olduğu Madrid Açık’ta onun aklındaki iş fikirlerini uygulamak için kullandığı bir oyun alanıydı aslında. Madrid Açık’ın yeni sahibiyse, Caja Magica’yı büyütme ve 10 bin kişilik yeni bir merkez kort inşa etme gibi planları olan IMG. IMG’nin gelişi turnuvanın baskın olarak verdiği o “iş modeli” hissini azaltmış değil, hatta artırdığı noktalar da var. &nbsp;Bu sene perde arkasında nelerin yaşandığını bilmiyoruz ancak önceki senelerde olanları hatırlamak belki bize yardımcı olabilir.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mavi toprak&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683620729345.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.80" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York TimesMadrid Açık benim İstanbul dışında canlı olarak izlediğim ilk turnuva. Üstelik mavi toprak senesinde oradaydım! 2012 yılında, Ion Tiriac yeni bir şey denemeye karar vererek normalde kiremit rengi olan toprağı özel bir boyayla boyatmış ve mavi renkli toprağı elde etmişti. Bu kararı özelikle televizyondan izleyenler için daha iyi olacağı argümanıyla açıklamış, rengini maviye çeviren sert kort turnuvalarını örnek göstermişti. Ancak iddialar, turnuvanın sponsoru olan İspanyol sigorta firması Mutua Madrileña’nın mavi renginden dolayı bu kararın alındığı yönündeydi. &nbsp;2011 yılında dış kortlardan biri oyuncuların test etmesi için bu yeni korta çevrilmiş, o zamanın turnuva direktörü Manolo Santana, renk dışında toprağın yapısında bir farklılık olmadığını iddia etmişti. &nbsp;Açıkçası canlı canlı görmüş biri olarak görsel açıdan çok güzel göründüğünü söylemeliyim. Ancak maçı izlerken bile oyuncuların bu karardan memnun olmadıkları anlaşılıyordu, çünkü boya nedeniyle yapısı değişen toprak fazlasıyla kayganlaşmıştı. O sene erkeklerde şampiyon olan Roger Federer, izlediğim Milos Raonic maçında defalarca kaymıştı. &nbsp;Oyunculardan büyük tepki alan mavi toprağın ömrü o seneyle sınırlı kaldı. O sene üçüncü turda turnuvaya veda eden Rafael Nadal ve çeyrek finalde elenen Djokovic dahil pek çok oyuncu rahatsızlıklarını belirtti, hatta mavi kortun devamı halinde turnuvaya katılmayacaklarını söyleyenler oldu. Mavi toprağın şampiyonlarıysa Roger Federer ve Serena Williams’tı. Federer Madrid’i 3 farklı zeminde (sert, kırmızı toprak, mavi toprak) kazanan tek isim olurken Serena Williams da bu başarıyı kadınlarda 2 farklı zeminde (mavi toprak, kırmızı toprak) elde etti.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeni turnuva direktörü&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683621675515.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">MarcaMadrid Açık’ın turnuva direktörlüğünü uzun yıllar Slam şampiyonu İspanyol eski tenisçi Manolo Santana yürütmüştü. 2018 yılında, aktif tenis kariyeri devam ederken, Feliciano Lopez Manolo Santana’nın yardımcısı olarak görev yapmaya başladı ve 2019 yılında turnuva direktörlüğünü devraldı. Tommy Haas da Indian Wells turnuva direktörlüğüne getirildiğinde aktif bir oyuncuydu ancak Feliciano Lopez’in durumu bana daha ilginç geliyor. 2019’dan beri hep ilk turda elense de, sorumlusu olduğu Madrid Açık’tan önceki hafta oynanan Barcelona’da her sene korta çıkması sizce de ilginç değil mi? Artık 41 yaşına gelen Lopez, bu sezonu emeklilik sezonu ilan etti. Yine de seneye Barcelona kurasında bir Lopez görürsek, onun Feli Lopez olup olmadığını kontrol etmemiz gerekebilir. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Top toplayıcılar&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683622007995.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The TimesTenis turnuvalarında top toplayıcılar genelde çocuklardan oluşur. Bazı turnuvalarda yetişkinlerin de bu görevi yaptığını görüyoruz. Ion Tiriac ise 2004’te bu konuda tartışılan bir karar vererek, profesyonel modelleri top toplayıcı olarak turnuvaya dahil etti. İspanya’daki model ajanslarından seçilen 19-28 yaş arası kadın modeller, 2 haftalık bir eğitimden geçerek merkez kortta top toplayıcılık yapmaya başladılar. Turnuvanın ilk şampiyonu Andre Agassi, o dönemde top toplayıcı modellerle ilgili şaka yapmış, “Topa konsantre olmak zordu ama ben eşimle (Steffi Graf) oynamaya alışkın olduğum için avantajlıyım. Sporumuzun ürününün ne olduğunu anlaması önemli, ürünümüzün bu olduğuna emin değilim”&nbsp;demişti. O sene şampiyon olan Marat Safin ise&nbsp;“İnsanlar tenisi konuşuyor, reklamın iyisi kötüsü olmaz”&nbsp;yorumunu yapmıştı. &nbsp;Kadın modellerin bu şekilde turnuvaya dahil edilmesine İspanyol hükümeti de dahil olmak üzere sesler yükselmiş, bunun kadınlara karşı yapılan bir ayrımcılık olduğu ve kadınları objeleştirdiği dillendirilmişti. Tiriac’ın buna yanıtıysa kadınlar maçlarına erkek modelleri top toplayıcı olarak koymak oldu.&nbsp;Geçtiğimiz hafta, turnuva devam ederken TikTok’ta Eliza Wastcoat’un paylaştığı içeriğin viral olması, konuyu yeniden gündeme getirdi. Dış kortlardaki top toplayıcılarla merkez korttaki top toplayıcıların kıyafetlerindeki farka dikkat çeken Wastcoat, yıllar içinde modellerin kıyafetlerinin “daha az skandal yaratıcı” hale geldiğini, ancak turnuva yönetiminin IMG’ye geçmesiyle bu uygulamanın bitmesi beklenirken yeniden dikkat çekici kıyafetlerle devam ettiğini vurguladı ve bunun boks ve araba yarışlarındakine benzer bir hava verdiğini söyledi. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tiriac vs. Serena&nbsp;</h2>Turnuvanın ve Tiriac’ın cinsiyetçilikle bağdaştırılmasının tek örneği top toplayıcılar değil. Serena Williams’ın doğum sonrası verdiği aradan dönüşü sırasında Ion Tiriac “Ona saygım var ancak 36 yaşında ve 90 kilo. Onu izleyeceğime başka şeyler görmek isterim, Steffi Graf gibi bir oyuncu görmek isterim”&nbsp;demişti. 2021’de verdiği bir röportajda ise “Bu yaşta ve şu anki kilosunda, 15 yıl önceki kadar rahat hareket edemiyor... Serena sansasyonel bir oyuncuydu. Biraz onuru olsa emekli olur” şeklinde yorum yapmıştı. Bu yorumlar üzerine Serena’nın eşi Alexis Ohanian Sr., Tiriac’ı “ırkçı/cinsiyetçi bir palyaço” olarak tanımlamış, Serena Williams 2021 Madrid Açık’a katılmamıştı. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Farklı muameleler&nbsp;</h2>Sosyal medyada tenisi takip ediyorsanız, Madrid’de bir pasta krizinin yaşandığını görmüşsünüzdür. 5 Mayıs hem Carlos Alcaraz’ın, hem de Aryna Sabalenka’nın doğum günüydü. İkisi de dünya 2 numarasında bulunan, yakın zamanda ilk Slam şampiyonluğuna ulaşan ve oldukça iyi sezonlar geçiren iki oyuncu. Alcaraz’ın doğum gününün kocaman bir pastayla ve büyük bir coşkuyla kutlanırken Sabalenka’nın doğum gününün ufak bir pastayla “geçiştirilmiş” görünmesi cinsiyetçilik yapıldığı iddiasıyla oldukça tepki topladı. &nbsp;Açıkçası ben bu noktada olayın cinsiyetçilik çerçevesinde olup olmadığından emin değilim. Zira yine turnuva tarihleri içinde, 1 hafta önce Holger Rune’nin doğum günüydü ve onun da pastası ve kutlaması Sabalenka’nınkine benziyordu. Üstelik Alcaraz’a kendi evinde ve maçının olduğu gün kutlama yapılıyordu. Ancak Sabalenka pastaların arasındaki farkla ilgili bir tweeti retweetledi. Üstelik şampiyonluk konuşmasında da&nbsp;“pastam fazla iyiydi”&nbsp;şeklinde ufak bir dokundurma yaptı. Bunlar, onun da bu konudan rahatsız olduğunu ortaya koyuyordu. Azarenka da pastayla ilgili yorumda bulundu. Bu noktada, konunun pastadan fazlası olduğu belliydi. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683629292654.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.95" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir başka konuysa turnuvanın maç programlarıyla alakalıydı. İspanya’da hayat biraz geç saatlerde yaşanıyor, bu nedenle 2 haftaya da yayılsa oldukça geç saatlerde biten maçlar oldu ve kadın maçları biraz daha geçe kalan maçlar oldu. Dünya 1 numarası Iga Swiatek de final sonrası konuşmasında&nbsp;“gece 1 buçuğa kadar oynamak istemezdim” yorumunda bulundu.&nbsp;Ve olayların iyice tuhaflaştığı son nokta, çift kadınlar finalinden sonra yaşandı. Çift erkekler finalinden sonra hem kazanan hem de kaybeden ekibe uzun uzun konulma yaptırılmış olmasına, sonraki maça kadar arada oldukça vakit olmasına rağmen çift kadınla kupa töreninde oyunculara konuşma yaptırılmadı! Ve bunun nedenini hala bilmiyoruz. Oyuncular kortta yapamadıkları konuşmaları, edemedikleri teşekkürleri tweet atarak gerçekleştirdiler. Victoria Azarenka “Leo’ya ödül töreninde annesinin neden ona merhaba diyemediğini açıklamak zor” diyerek kendilerine de en azından tatmin edici bir açıklama yapılmadığını gözler önüne sermiş oldu. Ons Jabeur de oyuncuların tweetlerini paylaşarak bu durumun “üzücü ve kabul edilemez” olduğunu belirtti. &nbsp;“Cake-gate” diye anılan pasta kriziyle başlayan konunun pastadan çok daha büyük olduğu aşikar. Kadınlar tarafında Madrid turnuva yönetimi, niyetleri belki cinsiyetçilik olmasa da, rahatsızlık yaratmış gibi görünüyor. Roma’da yapılacak basın toplantılarında bu konuda bir şeyler duymamız olası. Azarenka, Swiatek, Gauff, Sabalenka gibi oyuncular bu gibi durumlara sessiz kalacak karakterler değiller. &nbsp; &nbsp;

Punto, gazetecilikten beslenirken, spor kültürünü şekillendiren olayları neden ve sonuçlarıyla geniş perspektiften ele alır. Futbol, tenis, atletizm, voleybol ve basketbol başta olmak üzere tüm atletik branşların etrafında gelişen hikayeler, gelen kutunda.

Futbol, basketbol, tenis, atletizm ve voleybol etrafında gelişen hikayeler.

Punto 

Madrid Açık tarihinin perde arkası

Kuralları kendi koyan turnuva: Madrid Açık 

Başarının tanımı nedir? Günümüzde genç yaşta başarılar elde etmiş sporcuların bu kavramı sorgulayışına ve başarı beklentisiyle baş etme çabasına sık sık tanık oluyoruz. Geçtiğimiz hafta NBA yıldızı Giannis Antetokounmpo’nun başarı üzerine söyledikleri, tenis dünyasında da yankı uyandırdı. Genç oyuncuların gündeminde bu sözler vardı. &nbsp;&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Çarktaki hamster&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683019405246.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.54" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Daria Kasatkina/WTAMental güç her sporda önemli bir faktör ancak teniste bu kavram üzerinde çok sık duruluyor. Tenisi mental anlamda bu kadar zor hale getiren nedir peki? Tenis, sporcunun kortta tek başına olduğu, bireysel bir spor. Oldukça uzun bir sezon boyunca, her hafta bir turnuvaya çıkıp, eğer sonunda kupayla poz verilmiyorsa, her hafta kaybetmekle yüzleşiliyor. Ve sonra yeni bir şehir, yeni bir ülke, yeni bir turnuva. Ve yine kaybediş ve yine aynı döngü... Kazanmak da ayrı bir baskı unsuru. Önceki yılın aynı haftasında kazanılan puanlar korunmak ve hatta üzerine koyulmak zorunda, zira sıralama oyuncunun hangi turnuvalara katılacağını da etkiliyor. Sıralamada düştükçe, daha düşük profilli turnuvalara katılmanız gerekiyor ve puan kazanma ihtimaliniz de azalıyor.&nbsp;Bu döngü içinde ayakta kalabilmek oldukça zor. Daha önce şu cümleyi hem büyük şampiyonlardan hem de genç oyunculardan bahsederken defalarca kurmuşuzdur: Tenis bir adaptasyon sporu.&nbsp;Her hafta yeni bir hava durumuna, yeni bir zemine, yeni bir otel odasına, etrafındaki yeni insanlara adapte olmak durumunda oyuncular. Ve bu koşullarda, kazanmış da kaybetmiş de olsa, önceki haftayı akıllarından silip yepyeni bir haftaya başlamak, o haftanın içinde her gün başka bir kortta, bir önceki gün belirlenen bir rakiple, günün koşullarında oynamak zorundalar. Maç bittikten sonra -kazansa da kaybetse de- soğuma antrenmanları, basın toplantıları... Her hafta bir noktada neden kaybettiğinizi açıklamak zorunda olduğunuzu düşünün. Oldukça genç bir yaştan itibaren, sürekli bu döngünün içinde olduğunu hayal etmek bile insanı biraz korkutuyor. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mental destek&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683017164653.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.56" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Swiatek ve spor psikoloğu Daria AbramowiczFortuneGenç sporcuların artık sıklıkla bir mental koçla ya da psikologla çalıştığını görüyoruz. Özellikle dünya 1 numarası Iga Swiatek’in turnuvalarda da yanında olan bir spor psikoloğuyla çalışması, eski dünya 1 numarası Naomi Osaka’nın karşılaştığı mental sorunları açıkça dile getirmesi gibi faktörler bu durumu daha konuşulabilir kıldı. Sporun mental yükü ve bir spor psikoloğuyla çalışmak ile ilgili açıklama yapan isimlerden biri de Daria Kasatkina oldu. Kasatkina tenis oyuncularının bitmek bilmeyen ağır döngüsünü şöyle açıklıyor: “Zor çünkü biz çarktaki bir hamster gibiyiz, durmuyor, çok mola vermiyoruz, hiç bitmeyen bir hikâye ve sonunda hep aynı, her yıl, her hafta aşağı yukarı aynı hikâye. Başka bir şey bulmanıza yardım edecek birine ihtiyacınız var çünkü profesyonel olmaya yeni başladığınızda, ilk yılımı hatırlıyorum, her şeye aşıktım, her şey için çok heyecanlıydım. Tenis kulübünde 24 saat geçirip çok mutlu olabilirdim. Tabii iki yıl aynı şeyi yaptığınızda, aynı insanları, aynı tesisleri gördüğünüzde bu değişiyor. Açıkçası, biraz yorulmaya başlıyorsunuz”.&nbsp;Tüm bu döngünün içinde, aslında yaş olarak oldukça genç oyunculardan bahsediyoruz. Yaşıtlarıyla kendilerini karşılaştırdıklarında “hayatı kaçırıyor olma hissi” oyuncuların aklından muhakkak geçiyor. “Cevapları ve yolu kendi başınıza bulmak çok zor, bu yüzden bazen başkalarından yardım almak iyidir; size yolu, keyif alacağınız başka şeyleri nasıl bulacağınızı gösteren bir profesyonel”&nbsp;diye bahsediyor Kasatkina birlikte çalıştığı psikologdan.&nbsp;&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">“Sporda başarısızlık yoktur”</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683016145720.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Giannis Antetokounmpo/The Mirror NBA Play-off ilk tur mücadelesinde sezonu 8. sırada bitiren Miami Heat’e uzatmalarda 128-126 ile kaybettikleri maç sonrası basın toplantısında, takımı Milwaukee Bucks’ın sezonunun bir başarısızlık olup olmadığı sorusuna Giannis Antetokounmpo’nun<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/BBCSport/status/1651599581950648321?s=20" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;verdiği cevap,&nbsp;</a>pek çok başka spor dalında olduğu gibi tenis dünyasında da yankı buldu. Önce Antetokounmpo’nun sözlerini yeniden hatırlayalım:&nbsp;“Sen her yıl işinde terfi alıyor musun? Hayır değil mi? O zaman çalıştığın her yıl başarısızlık mı oluyor? Her yıl bir amaç için çalışıyorsun. Terfi almak, ailene bakmak daha birçok şey… Bu başarısızlık değil, başarıya giden adımlar. Michael Jordan 15 sezon oynadı, altısında şampiyon oldu. Diğer dokuz yıl başarısızlık mıydı? Bana bunu mu söylüyorsun? Hayır, değil mi? Yanlış bir soru, sporda başarısızlık yoktur. İyi günler olur, kötü günler olur. Bazen başarırsınız, bazen başaramazsınız. Bazı günler senin sırandır, bazı günler değildir. Spor böyle bir şey. Sürekli kazanamazsınız. Bazen başkaları kazanır. Ve bu yıl başkaları kazanacak, bu kadar basit. Bir sonraki yıl gelirsin ve daha iyi olmaya çalışırsın. Daha iyi alışkanlıklar edinmeye, daha iyi oynamaya, aynı hataları yapmamaya ve şampiyonluğu kazanmaya çalışırsın.”&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683015942905.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Naomi Osaka/ Tennis WorldNBA yıldızının basın toplantısında verdiği bu cevaba tenis dünyasından ilk reaksiyon, eski dünya 1 numarası ve 4 Slam şampiyonu Naomi Osaka’dan geldi. Osaka, Giannis’in açıklamasını Instagram’da “Bu muhtemelen duyduğum en tazeleyici bakış açısı. Sanırım hayatımı değiştirdi” sözleriyle paylaştı. &nbsp;Madrid Açık’ın oynandığı bu haftada, bu soru basın toplantılarında birkaç oyuncuya da soruldu. İspanyol Burillo Escorihuela’yı yendiği açılış maçı sonrası kameraların karşısına geçen Coco Gauff, Antetokounmpo’nun açıklamalarını kendine yakın bulduğunu söylerken, “başarı” kavramıyla kendi mücadelesinden de örnekler sundu. “Neredeyse kazanamadığım her zaman, bunun bir başarısızlık olduğunu düşündüm. Geçen yıl Roland Garros’tan sonra, turnuvanın benim için başarılı geçtiğini anlamam uzun zaman aldı (2022 Roland Garros’ta teklerde ve çiftlerde final görmüş, tekler finalinde Swiatek’e yenilmişti). Yıkılmadım ama gerçekten hayal kırıklığına uğradım. Bunu şu anda NBA’de dünyanın en iyi oyuncularından birinden duymak, bana kariyerin aslında bir süreç olduğunu gösteriyor. Kaybetmiş olman, başarısız olduğun anlamına gelmez. Haklı, sporda başarısızlık yoktur. Öğrenmeye devam edersin. Bence tek başarısızlık, çok çalışmamaktan kaynaklanandır. Ama sonuçlar? Hayır. Her zaman bir hedef için çalışıyorsunuz ve denediğiniz sürece ya kazanırsınız ya da öğrenirsiniz. Buna gerçekten inanıyorum.”&nbsp;Bilmiyorum gerek var mı, ancak bu sözlerin sahibi Coco Gauff’un 19 yaşında olduğunu hatırlatmakta fayda var. Zaman zaman olgunluğuyla bunu unutturabiliyor. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683015860637.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The IndependentGiannis Antetokounmpo’nun sözleri hakkında konuşan bir başka isim de vatandaşı Maria Sakkari&nbsp;oldu. Giannis’in açık sözlülüğü sebebiyle böyle bir soruya bu şekilde tepki vermesini beklediğini söyleyen Sakkari, sporda başarı kavramıyla ilgili bakış açısını şu sözlerle açıkladı: “Belki de bu sözler, spor dışındaki herkesin kaybetmenin ya da hedeflerinize ulaşamamanın sizin için ne anlama geldiğini anlaması için bir uyanma çağrısıdır. Daha fazla ilerleyemedikleri için Giannis’in çok üzüldüğüne eminim, ancak bununla başa çıkma şekli ve tüm zihniyeti çok eşsiz. Bu yüzden dünyanın en iyilerinden biri ve bu yüzden benim idolüm, çünkü sadece bir sporcu olarak değil, bence zihinsel olarak da inanılmaz biri. Giannis, her zaman tenisin en zor spor olduğunu söyler ve genel olarak bireysel sporlara hayran olduğunu düşünüyorum. Tenis, her hafta kaybettiğiniz ve yeniden denemeniz, her şeyi silmeniz ve sıfırdan başlamanız gereken bir spor.” &nbsp;

Giannis Antetokounmpo'nun “Sporda başarısızlık yoktur” açıklamasının tenis dünyasındaki yankıları

Tek kazananın olduğu yerde kaybeden kim? 

Bu hafta Almanya basınına düşen bir haber, tenis tarihinin en sarsıcı olayını yeniden hatırlamamıza sebep oldu. Günter Parche isimli bir Alman, 30 yıl önce Rothenbaum Merkez Kortu’nda, sandalye molası sırasında Monica Seles’i sırtından bıçaklamış, belki de kadınlar tenisinde tarihin farklı yazılmasına sebep olmuştu. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sahneye muhteşem giriş&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682413252326.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.49" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Getty Images90’larda tenis izleyicisi olmadıysanız, Monica Seles’in ismini en çok “... yapan en genç tenisçi” istatistiklerinde görmüşsünüzdür. “Monica Seles’ten bu yana en genç” cümlesini defalarca kurduğumu hatırlıyorum. Yugoslavya’da doğan Seles, 11 yaşında Junior Orange Bowl’u kazandığında meşhur koç Nick Bollettieri’nin dikkatini çekmiş ve küçük yaşta Yogoslayva’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne gelerek Bollettieri Akademi’ye kaydolmuş. 15 yaşında profesyonel tenise adım atan Seles’in ilk sezonunu şöyle özetleyebiliriz: Houston’da tur düzeyinde ilk şampiyonluk, Roland Garros’ta ilk Slam katılımında Steffi Graf’a karşı yarı final ve sıralamada dünya 6 numarası!&nbsp;Bir sezon içinde yakalanan bu çıkış, sonraki sezon için tenisçilerin en büyük sınavı olur. Kazanılan puanların korunması ve üstüne konulması gerekir. Monica Seles, henüz 16 yaşındayken karşılaştığı bu sınavı en iyi geçenlerden biri olabilir. Zira üst üste kazandığı 6 turnuva, 36 maçlık yenilmezlik serisi ve kariyerinin ilk Slam şampiyonluğunu kazanmak, sınavı A+ ile geçmeye eş değer sayılabilir. 1990 Roland Garros finalinde, önceki yıl yarı finalde yenildiği, zamanın dünya 1 numarası Steffi Graf’ı 2 sette yenerek kazandığı şampiyonluk, onu hala sık sık anmamızı sağlayan “en genç” unvanlarının başında geliyor. Aynı sezon, Gabriela Sabatini’yi 5 sette yenerek kazandığı Sezon Sonu Şampiyonası da onu tüm zamanların en genç sezon sonu şampiyonu yapıyor. 16 yaşındaki Seles, sezonu Steffi Graf’ın ardından 2. sırada kapatıyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Zirve yolculuğu&nbsp;</h2>Genç yaşında hızlı adımlarla zirveye oynayan Seles için artık hedef Slam’ler kazanmak ve dünya 1 numarası. Yeni sezona Avustralya Açık’ı kazanarak başlayıp, dünya 1 numarası hedefine de sezonun ilk çeyreğinde ulaşıyor. Sonrası 2 yıl sürecek bir dominasyon... 1991 ve 1992’de Wimbledon hariç bütün Slam’leri kazanıyor! 1991’in başından 1993 Şubat ayına kadar Seles, katıldığı 34 turnuvanın 33’ünde final oynayıp, 22 şampiyonluk elde ediyor ve dünya 1 numarasındaki yerini sağlamlaştırıyor. Henüz 20 yaşını doldurmadan, toplamda 8 Slam şampiyonluğuna ve dünya 1 numarası unvanına sahip, 2 yıldır kimselere göz açtırmayan bir oyuncudan bahsediyoruz! Geçmişi anarken bile heyecan verici!&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tenis tarihinin en korkunç anlarından biri&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682414694600.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.15" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Sun1993 sezonu, Seles’in artık 2 yıldır alışkın olduğu bir şekilde, Slam şampiyonluğuyla başlıyor. Finalde Steffi Graf’ı yenerek kazandığı 9. Slam şampiyonluğu, bu sezonun da benzer şekilde geçeceğinin sinyallerini çakıyor gibi. Nisan ayında, Hamburg’da düzenlenen Citizen Cup’a katılıyor. Magdalena Maleeva’ya karşı oynadığı çeyrek final maçında, sandalye molasında Seles sandalyesine geliyor, içeceğini yudumluyor. Kamera geniş açıya geçiyor ve setlerin skoru ekrana yansıyor. Tam bu sırada önce bir erkek sesi, sonrasında bir kadın çığlığı duyuyoruz. Kamera yeniden korta döndüğündeyse bir adamın yaka paça kontrol edilmeye çalışıldığını görüyoruz. Monica Seles sırtını tutuyor ancak o da henüz ne olduğunu anlamış değil. Kortta yapılan müdahalenin ardından sedyeyle korttan çıkarılıyor. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir taraftar ne kadar ileri gidebilir? </h2>Dünya 1 numarasını, maç esnasında, bir mutfak bıçağıyla yaralayan bu adam kim peki? Önce Yugoslav kökenlerinden dolayı politik nedenlerle bu saldırının gerçekleşmiş olabileceği düşünülüyor. Ancak Alman polisi, “muhtemelen akıl sağlığı yerinde değil” olarak tanımladığı saldırganın hayranı olduğu Steffi Graf’ı yenerek Slam’ler kazanan ve 1 numara tahtını ondan devralan Seles’i bir daha tenis oynayamayacak hale getirecek şekilde ciddi olarak yaralamak istediğini belirtiyor. Çıkarıldığı mahkeme tarafından da “psikolojik olarak normal bulunmayan” Günter Parche, mahkeme öncesi geçirdiği 6 aylık süre dışında hapis yatmıyor. Monica Seles bu sarsıcı olaydan omuzlarının arasında derinliği 4 cm’e yakın bir yaralanmayla kurtuluyor. Tuhaf bir kelime seçimi gibi görünebilir ancak su şişesini almak için öne doğru eğilmesi, gerçekten de Seles’in bu saldırıdan çok daha büyük zarar görmesinin önüne geçiyor. Omurgasına ya da organlarına bir zarar gelmiyor. Kas ve doku yaralanması için ameliyat oluyor ancak fiziksel ağrıları doktorların belirttiğinden daha uzun sürüyor. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Saldırının açtığı yara </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682413778603.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">OAMonica Seles bu saldırının ardından fiziksel olarak iyileşse de, yaşadığı durumu psikolojik olarak atlatabilmesi uzun sürüyor. Saldırganın cezasız kalmış olması onu güvensiz hissettiriyor. Bu olay sonrasında güvenlik önlemleri artırılmış olsa da Seles’e yeterli gelmiyor. O dönem yaşadığı korkuyu “Mesele şu ki, geri dönmeyi düşündüğümde, beni bıçaklayan kişinin asla hapse girmediğini bildiğim için tekrar sandalyeye otururken nasıl hissedeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu” diye açıklıyor. Travma sonrası stres bozukluğu tanısı alan Seles, depresyon, ağlama atakları ve yeme bozuklukları yaşıyor. &nbsp;Yaşanılan saldırı sonrası, WTA Seles’in dünya 1 numarası sıralamasının dondurulmasını teklifini sunuyor ancak Roma’da üst düzey WTA oyuncuları arasında yapılan oylamada, çekimser kalan Sabatini dışında herkes bu teklifi reddediyor. Spor yazarı Peter Bodo, bu durumu şu sözlerle tanımlıyor: “Monica Seles iki kere sırtından bıçaklandı: önce Parche, sonra da tenis tarafından.”&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Hikayenin diğer tarafındaki isim&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682413907252.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Steffi Graf&nbsp; ve Monica Seles/Sports MoleSeles’in verdiği iki buçuk yıla yakın arada, saldırgan Günter Parche’ın da amaçladığı üzere, Steffi Graf 22 ay sonra yeniden dünya 1 numarasına çıkıyor. Oynadığı 67 maçın 65’ini kazanıyor, 3 Slam şampiyonluğu yaşıyor ve Sezon Sonu kupasını kaldırıyor. Bu olayın Steffi Graf’ın zaten görkemli olan kariyerini daha da üst noktalara taşıdığı aşikar, ancak yaşanmasaydı ne olurdu sorusuna da cevap bulabilmek pek mümkün değil. &nbsp;Steffi Graf Roma’daki turnuvada yoktu, bu yüzden oylamada Seles’in aleyhine oy verenlerden biri değil. Olay sonrası Seles’i ziyaret ettiği de biliniyor. 1995’te 60 Minutes Australia programında söylediği sözler, takıntılı bir taraftarının gerçekleştirdiği bu olaydan Graf’ın da etkilendiğini gösteriyor: “Benim için çok zor zamanlardı. Bunu atlatabilmem 7-8 ay sürdü. Bu kişinin bu saldırıyı benim için gerçekleştirdiğini düşününce, bunun hakkında konuşmak bile acı veriyor. Kendimi suçladığımı söyleyemem, çünkü bunu ben yapmadım ama bunun sebebi olduğumu hissediyorum ve çok kötü hissediyorum.” &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Geri dönüş </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682414527821.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.29" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">CNN1994 yılında Amerikan vatandaşlığına geçen Seles, 1995 yazında tura Kanada’da şampiyonlukla geri döndü. Amerika Açık’ta yeniden finaldeydi ancak Steffi Graf’a yenildi. 1996 sezonunun başında 4. kez Avustralya Açık kupasını kaldırdı. Amerika Açık finalinde yine Steffi Graf’a yenildi. 1998’de oynadığı Roland Garros finali, son Slam finaliydi. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ya o olay olmasaydı&nbsp;</h2>20 yaşına gelmeden kazandığı 8 Slam şampiyonluğuyla Monica Seles, tarihin en iyi oyuncuları arasında sayılırken, herkesin aklında hep “ya o olay olmasaydı” sorusu var. Martina Navratilova’ya göre, o olay olmasaydı Monica Seles’i en fazla Slam kazanan tenisçi olarak Margaret Court ve Steffi Graf’ın önünde görebilirdik! Bu sorunun cevabını maalesef, hiçbir zaman bilemeyeceğiz ancak çift el forehandiyle kendine özgü olan, ortaya koyduğu dominasyonu sürdürmeye oldukça niyetli görünen Monica Seles’i kortlardan uzak tutan Günter Parche, gerçekleştirdiği saldırıyla bu muhteşem kariyeri yarıda bırakmaya sebep olsa da, ölümüyle Seles’in harika günlerini yeniden anmamıza sebep oldu. &nbsp;

Bir taraftar ne kadar ileriye gidebilir?

Yarım kalan bir hikâye: Monica Seles 

Bizleri yılın ikinci Slam’ine götürecek olan toprak sezonuna kavuştuk. Toprağın ilk Masters turnuvası Monte Carlo, dağlar ve deniz arasındaki tesisinin sunduğu müthiş manzarasıyla kalbimizi bir kez daha fethetmeyi başarırken, yeni bir Masters şampiyonunun sahneye çıktığı yer oldu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Seyir zevki&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1681807761327.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Monte Carlo Masters&nbsp;Büyük bir bölümü sert kortta geçen teniste doğal zeminler olan toprak ve çim sezonları yoğun tempolara, üst üste büyük turnuvalara sahip olmasıyla heyecan yaratıyor. ABD’de yeşil-gri, Avrupa’daysa kiremit rengi toprak üzerinde, hareket kabiliyeti, oyun zekası ve fiziksel eforun üst düzeyde olduğu bir oyun tarzı gerektiren bu zemin, doğası gereği uzun rallilere ve oyun çeşitliliğinin getirdiği harika puanlara sahne olabiliyor. Sert kortta esip gürleyen kimi oyuncuların toprakta zorlandığını görebiliyoruz, çünkü doğal zeminler özellikle hareket kabiliyeti anlamında farklı meydan okumalar sunuyor. &nbsp;Bu kısa ama alevli sezonun ilk büyük turnuvası olan Monte Carlo, turun en özel turnuvalarından biri. Monte Carlo Country Club’da 126 yıldır düzenlenen, 1990 yılından bu yana Masters formatını alan bu turnuva, dağlar ve deniz arasında yer alan konumuyla hem tribünden hem de ekran başından takip eden izleyiciler için müthiş bir oyun zevkinin yanında harika bir manzara da sunuyor. Özellikle üst seviyedeki oyuncuların büyük bir kısmının ikamet ettiği yer olan Monaco’da düzenlenmesi, oyuncular için de bu turnuvayı özel kılıyor. Eleme turlarından itibaren turnuva boyunca 10.200 kişi kapasiteli Court Rainier III boş kalmıyor. &nbsp;Yeni bir şampiyon&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1681807960457.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Monte Carlo MastersRafael Nadal’ın 2005-2012 arasında üst üste 8 kez, toplamda 11 kez şampiyon olduğu Monte Carlo Masters’ta son 2 yılın şampiyonuysa Stefanos Tsitsipas olmuştu. Toprağın en iddialı isimleri Nadal ve Alcaraz’ın yokluğu, sert kortun başarılı ismi Medvedev’in toprağa hala adapte olamayışı, Zverev’in sakatlık sonrası eski performansına hala dönememiş olması düşünüldüğünde, Monte Carlo’da Tsitsipas’ın bir üçleme yapması en yüksek olasılık gibi görünüyordu. Tabii ki burada 2 kez şampiyonluk yaşayan Djokovic de iddialı isimlerden biriydi. Toprakta iyi performans gösteren Casper Ruud, Holger Rune, Jannik Sinner gibi isimler turlar ilerledikçe favori adayları arasında yer bulmaya başladı. Ancak sonuçta, sanıyorum ki pek fazla kişinin aklına gelmeyen oldu. 500’lük turnuvalarda kupaları toplayıp büyük turnuvalarda bir türlü bu başarıya ulaşamayan Andrey Rublev, 2. kez çıktığı Monte Carlo finalinde, kariyerinin ilk Masters kupasını kaldıran isim oldu.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kabuğundan çıkmak: Andrey Rublev&nbsp;</h2>Eğer sıkı bir Punto takipçisiyseniz, bu başlık size tanıdık gelecektir. Tam 2 sene önce, 2021’in Nisan ayında Monte Carlo’da ilk Masters finaline çıktığında, Andrey Rublev için bu başlıkta <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/bir-tenis-oyuncusunun-ic-ve-dis-faktorlerle-basa-cikabilme-sekli-bazen-oyunun-fiziksel-tarafinin-bile-onune-gecer-iste-bu-basa-cikabilme-mucadelesinin-icinde-bir-tenisci-andrey-rublev-tenisi-kucuklugunden-beri-bir-kacis-noktasi-olarak-goren-bir-kaplumbaganin-sirtinda-tasidigi-evi-gibi-tenisi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir yazı kaleme&nbsp;</a>almıştık. Şimdi, o yazıyı yeniden okumak için iyi bir zaman olabilir. &nbsp;Andrey Rublev’in korttaki hareketlerini, bağırışlarını, kendine zarar verişlerini gören birisi bunu oldukça itici, hatta aptalca bulabilir. Ancak Rublev’i tanıdıkça, hayat hikayesini ve karakterini öğrenip, genç bir adam olarak büyümesine tanıklık ettikçe, onu anlamaya başlıyorsunuz ve bu&nbsp;“başa çıkma mücadelesi” sizin için ayrı bir merak konusu oluyor. Rusya’nın en önemli tenis antrenörlerinden birinin oğlu olması, 20 yaşına kadar ekonomik ve günlük kararlarda ailesine bağlı olması, tenis kulübünde ve babannesi-dedesinin yanında geçen çocukluğunun onu yalnızlaştırması gibi faktörlerin karakter gelişimini nasıl etkilediğini bu yazıda detaylı olarak anlatmıştık. Ailesinin yanından ayrılıp kendi yolunu çizmeye başladığı 20 yaşında ilk 30’un kapısına dayanması ve bu noktada yaşadığı büyük sakatlığın ardından bu yolu tekrar tırmanması, Rublev’i bu günlere getiren merdivenin büyük basamakları. &nbsp;Rublev’i sıralamada ilk 10’a taşıyan yıldan da ayrıca bahsetmek gerekiyor. 2020 yılında sezona Doha ve Adelaide’i kazanarak girip Hamburg, St. Petersburg ve Viyana’da yaşadığı şampiyonluklarla pandemi döneminde geçen sezonu 8. sırada tamamlayan Rublev, o günden bu yana istikrarlı olarak bir ilk-10 oyuncusu. 2021 yılında yalnızca 1 şampiyonluk yaşasa da, 3 farklı zeminde final görmesi Rublev’in kariyer gelişimi açısından heyecan uyandırmıştı, üstelik bu finallerden ikisi Masters finaliydi! Monte Carlo ve Cincinnati’de final oynayan Rublev’in bu finallerde kendi jenerasyonundan Zverev ve Tsitsipas karşısında özellikle mental olarak gösterdiği zayıflık, onun büyük turnuvaları kazanmasının önünde en büyük engel gibi görünüyordu. Kendisiyle kavgasını yenmeden, rakibini de yenemeyecek gibiydi. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dönüşüm yolculuğu&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1681808527979.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fernando Vicente ve Andrey Rublev/ATP2021 Monte Carlo finalinin ardından “Rublev’in önünde artık Masters ve Grand Slam’lerde elde edilecek başarılar var” diyerek bitirdiğimiz yazı ile Rublev’in elinde Monte Carlo kupasını görmemiz arasında tam 2 sene var. Peki bu 2 senede ne değişti? &nbsp;2023’ün başında Rublev, ekibinde bazı değişikliklere gitti. Uzun süreli koçu Fernando Vicente’nin yine başta olduğu ekibe güç ve kondisyon koçu Marcos Borderias ve antrenör Alberto Martin katıldı. Yardımcı antrenör olarak görev yapan ‘Beto’ eski bir tenisçi olmasının yanı sıra Barcelona Üniversitesi’nden Spor Psikolojisi diplomasına sahip. ATPTour.com’a verdiği röportajda Martin, Rublev için kortta “agresiflik ve sakinlik arasında bir denge” kurmanın öncelikleri olduğunu söylüyor. Amaç onu kendine özgü yapan bu özelliklerini bir kenara bırakması değil, bunları dengeye sokmak. Rublev’in vuruş gücü yüksek agresif oyunuyla, kort dışında herkesin gördüğü sakin ve sevecen kişiliği arasında bir denge kurmak gerçekten de Rublev için doğru anahtar olacak gibi, ancak bunu başarmak oldukça zor. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Her şeyin başı denge&nbsp;</h2>Tabii ki çocukluğundan beri kortta kendisiyle kavga halinde olan birini 25 yaşında bir dokunuşla değiştirmek mümkün değil, ancak Rublev’in sene başından beri bunu denediği gözle görülüyor. Fernando Vicente’yle yakın arkadaş olması, tenis oyuncusu geçmişine sahip olması ve Rublev’i değiştirmeye çalışmadan dengeye sokmak isteyen bir yaklaşıma sahip bir spor psikoloğu olması, Beto’yu Rublev için en doğru kişilerden biri yapıyor. Rublev yeni ekibiyle kurduğu ilişkiyi şu sözlerle açıklıyor: “Benim için tenis dışında da bir bağ kurmak çok önemli. Ne kadar iyi bir koç olduğu farketmez, bu bağlantı yoksa ben çalışmaya devam edebilecek biri değilim. Bu bir sevgili ilişkisi gibi, bu bağlantıyı sık bulamazsın.” &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kupaya çıkan doğru yol&nbsp;&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1681808817785.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Monte Carlo MastersKendisi kendini iyi ifade edemediğini düşünse de, bence kendini en iyi tanıyan ve fikirlerini en iyi ifade edebilen tenisçilerden biri Rublev. Bu yüzden onun bu gelişimini takip etmek oldukça keyifli. Yine onun sözlerine dönelim: “Bir süredir doğru şeyleri yaptığımızı hissediyorum. Kort dışındaki hazırlıklarımız için de bu böyle. Maçlara henüz yansıtamasam da antrenmanlarda bunun sonuçlarını görüyordum ve doğru bir yolda ilerlediğimi farkediyordum. Bir gün bunu bir yerde yansıtabileceğimi ve iyi sonuçlar elde edebileceğimi düşünüyordum ama bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum”. &nbsp;Önceki iki Masters finalinde Rublev kazanamayacağının sinyallerini henüz maçın başından vermişti. Bu seferki finaliyse, teniste popüler olan bir tabirle roller-coaster’a benzetebiliriz. Oldukça formda olan, merak ve heyecan uyandıran, Rublev’in sahip olamadığı Masters kupasına 19 yaşında sahip olan Holger Rune karşısında ilk seti 5-7 ile kaybettikten sonra 2. seti 6-2’lik üstünlükle kapatması, karar setinde 4-1 30-0’dan geri dönüp maçı kazanmasını mental olarak güçlü kalabilmeyi başarmasına bağlıyor. “Önceki Masters finallerinde seti kaybetmeye yaklaştığım an mental olarak tamamen aşağıya gidiyordum. ‘Artık bitti, hiç şansım yok’ diye düşünüyordum. Bugün ise kendime ‘bu maçı kaybedeceksen bile son ana kadar savaş, inanmayı bırakma, belki ekstra bir şans bulursun’ dedim, her puanda bunu demeye devam ettim ve eşitliğe geldim. 5-5’ten 7-5’e kadar ise hiçbir şeyi hatırlamıyorum”.&nbsp;Kendisi çok farkında değil ama Avustralya Açık’tan beri yaptığı açıklamalarda bu yaklaşımın izleri görülüyor. Ve bu yaklaşım aslında kendisinin hayran olduğu birine çok benziyor: Rafael Nadal.&nbsp; &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dönüm noktası&nbsp;</h2>Bu ilk Masters kupası Rublev’in kariyerinde nihayet bir dönüm noktası olabilir mi? Rublev bu soruya şöyle cevap veriyor: “Bilmiyorum, hala aynıysam, hala eskisi gibi aptalsam bir sonraki turnuvada yine bağırıp çağıran bir oyuncu olurum”.&nbsp;Rublev’in kendiyle savaşında nasıl galip gelmek istediğini her cümlesinde duyuyoruz aslında. O, kendine ördüğü kozadan çıkması gerektiğinin farkında. Geçen seneyle bu sene arasındaki fark ise artık bundan korkmuyor olması. Etrafında güvendiği, onu anlayan ve bu yolculuğuna eşlik etmek isteyen kişilerin varlığı, ülkesine ve kendi tabiriyle aptalca hareketlerine rağmen gördüğü sevginin günden güne artması ve doğru yolda olduğunu hissettiği anda sonuçlarını somut olarak görmesi umarım onun için bir dönüm noktası olur. O zaman bu yazıyı da, biraz totem yaparak, aynı cümleyle bitirelim. Rublev’in önünde artık Masters ve Grand Slam’lerde elde edilecek başarılar var

Rublev’in önünde artık Masters ve Grand Slam’lerde elde edilecek başarılar var.

Toprağın ilk Masters’ı: Monte Carlo 

2022 yılında Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline karşı bir duruş sergilemek amacıyla Rus ve Belaruslu oyuncuların katılımına izin vermeyen LTA, bu sene gönülsüz de olsa yasağı kaldırdığını açıkladı. Wimbledon 2023’te yeniden tam kadro olarak oynanacak.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neler olmuştu?&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1680595316255.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York TimesPandemi döneminden bu yana, çeşitli sebeplerle oyuncuların turnuvalarda yer almalarının yasaklandığına şahit oluyoruz. 2022 yılında oyunun dışında kalanlara <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/perde-arkasi-oyunun-disinda-kalanlar" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Perde arkası: Oyunun dışında kalanlar</a>&nbsp;yazımızda değinmiştik. Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin ardından tüm spor dünyasında Rus ve Belaruslu sporcuların ve takımların müsabakalara katılımı tartışılmış, pek çok spor dalında oyuncular ve takımlar men edilmişti. Tenisin “oyuncular birliği” statüsündeki yönetici kurumları ATP ve WTA turları ise bu anlamda farklı bir tutum sergiledi ve “milliyetlerinden dolayı ayrımcılığa uğramamaları gerektiğini” belirterek oyuncuların yanında yer almayı tercih etti. Oyuncular kendi bayrakları altında yarışmayacak, isimlerinin yanında bayrak yer almayacaktı. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Taraf ülke sporcularının tepkileri </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1680595200396.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York PostElina Svitolina, Sergiy Stakhovsky, Alex Dolgopolov başta olmak üzere Ukraynalı tenisçiler savaşın ilk günlerinden itibaren seslerini yükseltirken, Rusya tenisinin önemli isimlerinden Andrey Rublev’in sosyal medya paylaşımları ve Dubai’de kazandığı maç sonrası kameraya “Savaşa hayır, lütfen” yazması konuyu tenis dünyasının dışına çıkardı. Rus bir sporcunun açık bir şekilde barış mesajı vermesi pek çok mecrada yer verilen bir hikayeye dönüştü. Rublev ayrıca, işgalin henüz resmileşmediği ancak gerginliğin üst seviyede olduğu günlerde, Ukraynalı tenisçi Denys Molchanov ile Marsilya’da çiftler şampiyonluğuna ulaşmıştı. O dönemde dünya 1 numarasına çıkmak üzere olan Daniil Medvedev, barıştan yana olduğunu açıkladı. Yevgeny Kafelnikov, Karen Khachanov, Anna Kalinskaya, Aslan Karatsev, Anastasia Pavlyuchenkova, Maria Sharapova, Victoria Azarenka da barış mesajları yayınlayan Rus ve Belaruslu isimlerdi. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yasak kararı&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1680596070862.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.26" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Çim sezonu öncesinde, Britanya tenisinin yönetici kurumu Lawn Tennis Association (LTA), hükümetin önerilerini dikkate alacaklarını, savaşa karşı bir duruş sergilediklerini söyleyerek Rus ve Belaruslu sporcuların turnuvalara katılımının yasaklandığını açıkladı. Yasak kararı sonrası Rus ve Belaruslu bazı oyuncularla yapılan toplantıda, Andrey Rublev gerekirse tarafsızlıklarına dair bir kağıt &nbsp;imzalayabileceklerini, Wimbledon’da kazanacakları para ödülünü bir insani yardım derneğine bağışlayabileceklerini ve böylece bir spor organizasyonu adına yapılan en büyük bağışı gerçekleştirmeyi önerdiklerini ancak bunun kabul edilmediğini açıkladı. Böylece, Rus ve Belaruslu tenisçiler Wimbledon başta olmak üzere Britanya’daki turnuvalara katılamadı. YouGov’un yaptığı araştırmaya göre, halkın %69’u Rus ve Belaruslu tenisçilerin Wimbledon’a kabul edilmemesi kararını desteklediğini belirtti.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Restleşme </h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1680595872731.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">WTAATP ve WTA’in bu konudaki tepkisi ise sert oldu. İki kurum da, Wimbledon’dan sıralama puanı kabul etmeyeceklerini açıkladılar. Bu durum turnuvanın değeri üzerine farklı görüşlerin oluşmasına sebep olurken, başarı gösteren oyuncular için ise mağduriyet yarattı. Aralarındaki anlaşmaya uymadığı gerekçesiyle WTA tarafından 750 bin dolar, ATP tarafından ise 1 milyon dolar ile cezalandırılan LTA, ekonomik olarak büyük darbe aldıklarını, 2023 başında yapmayı planladıkları Challenger turnuvalarını gerçekleştiremeyeceklerini açıkladı. Üstelik, yasağın tekrarlanması durumunda LTA'nın üyeliğinin düşürebileceği konusunda uyarı yapıldığı da belirtiliyordu. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ortak noktaları barış isteği&nbsp;</h2>Genel anlamda bakıldığında, turda yer alan Ukraynalı tenisçilerin ülkelerinin içinde bulunduğu durum nedeniyle anlaşılabilir bir şekilde öfkeli olduğunu görüyoruz. Bu konuda soru sorulan Rus ve Belaruslu sporcuların çoğunluğu da barıştan yana olduklarını belirtirken, üzgün oldukları göze çarpıyor. Vitya Kravchenko’nun Andrey Rublev ve Daria Kasatkina ile çektiği vlog’da duruma Rus oyuncuların gözünden bakmak oldukça enteresan. İstemsiz bir şekilde yaşananların içinde kalan genç oyuncuların kariyerlerinin devamıyla ilgili düştükleri çıkmazları, vatandaşlıktan çıkmayla ilgili düşüncelerini bu vlog’da görebiliyoruz. Bir yandan da kısa bir süre önce kortta izlediğimiz ancak şimdi orduda yer alan ve savaşın içinden paylaşımlar yapan Sergiy Stakhovsky’i, memleketine gidip savaşın etkilerini gösteren Elina Svitolina’nın paylaşımlarını görüyoruz. Milliyetlerinden bağımsız olarak bu oyuncuların hiçbiri, savaşı başlatan ya da yaşananları değiştirebilecek yetkisi olan kişiler değil. Acı çekiyor, korkuyor, öfkeleniyor, bir şekilde ses çıkarmaya çalışıyorlar. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İstenmeyen olaylar&nbsp;</h2>Bireysel olarak oyuncular üzerindeki etkisinin yanında, korta yansıyan büyük gerginliklere henüz şahit olmadık. Yine de, konuyla ilgili bazı istenmeyen durumlar yaşanabiliyor. Rus tenisçi Sofya Lansere’nin savaşı destekleyen sosyal medya beğenileri oldukça tepki çekmiş ve “Rus bakış açısı” olarak öne sürülmüştü. Avustralya Açık sırasında tribünlerde savaş yanlılarının kullandığı “Z” sembolünün yer aldığı bir tişört giyen bir seyirci görmüştük. 2.turda Andrey Rublev, maç boyunca Ukrayna bayrağı açan seyircilerin hakaretine maruz kalmış, hakemden seyircileri tribünden atmamasını ama uyarmasını istemişti. Yine Avustralya’da, Novak Djokovic’in babası Srdjan Djokovic’in fotoğraf çektirdiği taraftarların Rusya bayrağı açması tartışmalara sebep olmuştu. Rus tenisçi Anastasia Potapova, Dubai ve Indian Wells’te giydiği Spartak Moskova forması sebebiyle WTA tarafından resmi olarak uyarıldı. Indian Wells sırasında Belaruslu Aryna Sabalenka ile eşleşen Ukraynalı Lesia Tsurenko, maça çıkmadı.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Wimbledon yolu açıldı&nbsp;</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1680595756915.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.92" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">New York TimesGeçtiğimiz hafta LTA’dan yapılan açıklamada, 2022 yılında verilen kararın hala arkasında durulduğu, ancak ATP ve WTA tarafından uygulanan cezalar ve yasağın tekrarlanması halinde 2023’te LTA’nın üyeliğinin sonlandırılması ihtimalinin Britanya tenisine vereceği zararların hesaba katıldığı belirtilerek, oldukça gönülsüz bir şekilde yasağın kaldırıldığı belirtildi. Buna göre, Rus ve Belaruslu oyuncular ve görevlilerden bir tarafsızlık beyannamesi imzalamaları istenecek. Turnuvalar sırasında oyuncular, görevliler ya da seyircilerin Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline yönelik herhangi bir destek ifadesinde bulunmasına, herhangi bir bayrak ya da sembol taşımasına izin verilmeyecek. Ayrıca, turnuvalara katılacak oyuncuların Rusya/Belarus hükümetlerinden direkt ya da dolaylı yoldan devlet desteği almaları, devlet tarafından işletilen ya da devlet destekli faaliyet gösteren firmalar tarafından sponsorluk almaları kabul edilmeyecek. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ukrayna karardan memnun değil&nbsp;</h2>Pek çok spor dalında Rus ve Belaruslu sporcular, takımlar ve görevliler uluslararası müsabakalardan men edildi. Söz konusu ülkelerin görünürlüğünün azaltılması ve yalnızlaştırılması anlamında çok mantıksız gelmese de, “milli” bir durumun yaşanmadığı, bireysel bir spor olan tenis gibi sporlarda bu yasağın nasıl bir etkisi olacağı iki taraflı olarak tartışılmaya devam ediyor. Ukraynalı otoriteler yasağın kaldırılmasından memnun değil. Ukrayna Dış İşleri Bakanı Dmytro Kuleba, kararı eleştirerek Birleşik Krallık hükümetini oyunculara vize vermemeye davet etti. &nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Oyuncuların tepkileri&nbsp;</h2>Wimbledon şampiyonluğu yaşamış iki ismin Miami’de karşı karşıya geldiği final sonrası, sorulardan biri de Wimbledon’ın yasağıyla ilgiliydi. Rusya doğumlu olan ancak 2018 yılında Kazakistan vatandaşlığına geçen son şampiyon Elena Rybakina, Rus ve Belaruslu oyuncuların bayrakları olmadan yarışmalarında bir sakınca görmediğini, Wimbledon’ın kabul edilmedikleri tek Slam olduğunu ve tarafsız bir şekilde yarışmalarının en doğru karar olacağını belirtirken, 2 kez şampiyon Petra Kvitova ise, Wimbledon’ın geçen seneki kararından dolayı memnun olduğunu ve önümüzdeki sene Paris Olimpiyatları’nda da yarışmamaları gerektiğini düşündüğünü belirtti. Dünya 4 numarası Daniil Medvedev, henüz karar açıklanmadan verdiği cevapta Wimbledon’da oynamayı istediğini ama bunun için herhangi bir baskı yapmayacağını belirtmişti. &nbsp;