Madonna ay başında yılın en büyük konserini verdi. Sanatçı, Rio’daki Copacabana plajında yaklaşık 1,6 milyon izleyicinin karşısına çıktı. Peki Madonna bu dev konser için neden Brezilya’yı seçti? Latin Amerika’da pek de dikkat çekmeyen dev bir canlı müzik pazarı var da o yüzden…&nbsp;Madonna, Ekim 2023’te Londra’da başladığı The Celebration Tour’u ay başında Brezilya’nın Rio de Janeiro şehrinde verdiği 1,6 milyon kişilik konserle sonlandırdı. Bu performans, Madonna’nın resmî internet sitesinde sanatçının 40 yıllık kariyerindeki en büyük gösteri olarak tanımlandı. Ücretsiz &nbsp;konser alanı uçsuz bucaksız bir dans pistine dönüştü. Dünyanın dört bir yanından gelen hayranlar nedeniyle Copacabana’daki otellerin doluluk oranı yüzde 98’e ulaştı. Konserin etkisi o kadar büyüktü ki yerel ekonomiye 57 milyon dolar katkı sağladığına dair bir rapor da yayımlandı.<img src="https://images.aposto.com/2024/4/1/1716216098761.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.48" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Pilar Olivares, ReutersCopacabana sahilindeki ilk uluslararası konser 1994 yılında düzenlendi. 4 milyondan fazla kişinin izlediği Rod Stewart&nbsp;konseri Guinness Dünya Rekorlar Kitabı’na tarihteki en büyük ücretsiz rock konseri olarak geçti. Aynı sahilde 2006’da Rolling Stones, 1,2 milyon izleyiciye ulaşan bir performans sergiledi.Dünya müzik endüstrisinin büyük isimlerinin burada dev konserler vermeyi tercih etmesi aslında çok da şaşırtıcı değil. Brezilya’nın canlı müzik sahnesi birçok Avrupa ülkesinden çok daha güçlü. Üstelik bilet satışı da garantili. 1985’ten beri düzenlenen Rock in Rio festivalinde çalmak artık birçok sanatçı için bir statü göstergesi. Rock in Rio’nun düzenlendiği ilk yıllarda büyük isimler bu şehre gelmeyi çok da gelmeyi tercih etmiyordu. Bunun nedeni olarak sanatçı menajerlerinin Brezilyalıların konser için para ödemeyeceğini düşünmeleri gösteriliyordu. Fakat geçen zamanda Latin Amerika, müzik dünyasının en çok gelir ettiği coğrafyaya ve en hızlı büyüyen müzik pazarına dönüştü.Aslında direnişini bile müzikle yapan bu ülkelerde tutkulu hayranları görmek enteresan bir durum değil. Mesela Brezilya’nın en ünlü sanatsal direnişi olan "Tropicália Hareketi" askerî diktatörlüğe karşı başlamış ve bu sırada müzisyenler isyanın sesi olmuştu. Gilberto Gil, Caetano Veloso, Tom Zé, Nara Leão, Os Mutantes ve Gal Costa’nın 1968’de çıkan<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/0samM57T0WsA9JhEmWkKEM?si=p5ue4ediT06GVKB_uByLjQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Tropicalia: ou Panis et Circensis</a> albümü ise bu hareketin manifestosu olarak kabul ediliyordu. Popüler yerel ritimleri rock ile birleştirmeleri sayesinde Brasil-rock türü de bu dönemde ortaya çıkmıştı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Latin Amerika’ya yapılan yatırım</h2>Dünyanın en önemli canlı müzik etkinlik şirketi Live Nation Entertainment&nbsp;da geçen yıl Kolombiya ve Latin Amerika’nın önde gelen organizasyon şirketi Páramo Presenta hisselerinin çoğunluğunu satın aldı. Böylelikle Live Nation, Latin Amerika’daki canlı müzik sahnesinin ilerleyen dönemde daha da büyüyeceğini işaret etmiş oldu. Páramo, Bogotá’da düzenlenen ve hızla Güney Amerika’nın en önemli etkinliklerinden biri hâline gelen Estereo Picnic’in yaratıcısı. Festival, dünyanın en iyi müzik festivalleri listesinde ilk 30’da yer alıyor. Bogotá’da düzenlenen Baum Festival ve Knotfest de şirketin düzenlediği etkinlikler arasında.Live Nation, Meksika merkezli konser organizatörü OCESA Entretenimiento’nun çoğunluk hissesini de yaklaşık 450 milyon dolara satın aldı. OCESA, Meksika ve Kolombiya’da yılda yaklaşık 6 milyon kişinin katıldığı 3 binin üzerinde etkinlik düzenliyor. EDC Mexico gibi Latin Amerika’nın en büyük festivallerini de onlar organize ediyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Aldığı biletin hakkını veren seyirci</h2>Çalışmalarına ABD’de devam eden Bora Uzer, Latin Amerika’yı iyi bilen ve buradaki birçok ülkede konser veren sanatçılardan. Bora, Latin Amerika’daki seyircinin portresini şu sözlerle çıkarıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Latin Amerika seyircisi çok sıcak kanlı ve eğlenmeyi gerçekten biliyor. Hiçbir önyargıları yok. Oradaki izleyici aldığı biletin hakkını da veriyor. Mesela bütün ay çalışıyor ve kazandığı para kısıtlı bile olsa mutlaka bir konsere bilet alıyor. O aldığı biletin değerini bildiği için konsere geldiğinde sadece eğlenmeye odaklanıyor. Bunu kıtadaki her şehirde ve her performansta hissediyorsunuz. Orada çaldığımda her seferinde bilinçli bir kitlenin karşısında olduğumu biliyorum. Eğer o konsere geliyorlarsa müzisyene dair her bilgiye sahiptirler. Sanatçının albümünün hangi plak şirketinden çıktığına kadar araştırıyorlar ve dikkat ediyorlar. Latin Amerika’daki canlı müzik sahnesi cıvıl cıvıldır. Dünyanın birçok yerinde elektronik müzik ve DJ sound’ları ön planda. Ama Latin Amerika’da daha fazla enstrümanın ağırlıklı olduğu sahneler bulabiliyorsunuz. Ayrıca konserlerde telefonla video çekmek yerine daha çok anı yaşamayı ve dans etmeyi tercih ediyorlar. Benim en çok hoşuma giden şeylerden biri de bu.”</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2024/4/1/1716216584473.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bora’ya göre kültürel olarak da benzediğimizden Latin Amerika, müzik için seyahat eden Türkler için bir cevher:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Ne kadar farklı gözükse de kültürel olarak çok benzerliklerimiz var. Onlar da çok sıcak kanlılar. Eğlenme ve yaşama biçimleri bakımından da benzerliklerimiz var. Türklerin, Güney Amerika’da çok yabancı hissedeceğini sanmıyorum.”</blockquote>Sanatçı, orada geçirdiği zamanın müziğine de ister istemez yansıdığını söylüyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Latin Amerika’da çaldığım her konser bana oradaki kültürü tanıma şansı verdi. Sürekli gidip geliyorsunuz ve oradaki tınılar kulağınızda yer ediyor. Oradaki sanatçılarla aynı sahneye paylaşıyorsunuz. Bunun da bende etkisi oluyor. Çok pozitif bir yan olduğunu görüyorsun. Bu etkiyi yakında çıkacak çalışmalarımda da işitebilirsiniz.”</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2024/4/1/1716216800417.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.38" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Sevdikleri sanatçıyı her anlamda sahiplenirler'</h2>Darkwave türünün dünyadaki önemli isimlerinden biri olan She Past Away Güney Amerika’da da ciddi bir hayran kitlesine sahip. Grup, turne programlarına mutlaka buradaki bir şehri de ekliyor. She Past Away’den Doruk Öztürkcan, “Dünyadaki birçok önemli sahnede çalmış bir müzisyen olarak Güney Amerikalı seyirciyi nasıl tanımlarsınız?” soruma şu yanıtı veriyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Seyirci inanılmaz derecede tutkulu. Sevdikleri sanatçıyı her anlamda sahipleniyorlar; merch’lerini satın alıp konserlerine katılıyorlar. Dinlerken hissettiklerini fan art’a da aktarıyorlar, ayrıca o sanatçılar için tribute geceler de düzenliyorlar. Bu günümüzde çok nadir görülen bir şey. Konserler sırasında seyircilerin gösterdiği bağlılık ve heyecan bizim için de büyük bir motivasyon kaynağı oluyor. Her gittiğimizde bizi coşkuyla karşılıyorlar. Bu da her performansı unutulmaz kılıyor ve bizde çok özel bir deneyim yaratıyor.”</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">117 milyon bilet satıldı</h2>Live Nation’ın açıkladığı rapora göre geçen yıl düzenlenen etkinliklerde 117 milyondan fazla bilet satıldı. Bilet satışının en yoğun olduğu yer ise Latin Amerika pazarıydı. Meksika, Brezilya ve Arjantin, festival ve konserler için turist çeken favori destinasyonlar oldu. Avrupa’nın önemli festivallerinden Primavera Sound, Latin Amerika sınırlarında festival düzenlemeye başladı. Turneye çıkan her büyük isim, mutlaka Latin Amerika’yı da listesine ekledi.Bu yazıyı yazarken kıtada line up’ları oldukça güçlü o kadar çok festivalle karşılaştım ki... Gençlerin Latin topraklarından çıkan reggaeton türünü popüler hâle getirmesi ve sanatçıların konfor alanından çıkarak çok daha tutkulu seyircilerin karşısına çıkması da buranın yeniden yükselişe geçmesinde etken.Elektronik müzik tutkunlarının Meksika’daki Tulum paylaşımlarının çok ötesinde Latin Amerika’da oldukça politik ve güçlü bir canlı müzik sahnesi var. Bu yüzden de Madonna’nın kapanış adresi olarak Brezilya’yı seçmesi ve tarihinin en kalabalık konserini burada vermiş olması pek de şaşırtıcı değil.

Duende

Dünyanın en hızlı büyüyen müzik pazarına sahip Latin Amerika'da seyirci, aldığı biletin hakkını veriyor. Bu nedenle Madonna'nın The Celebration Tour'un kapanışını burada yapması çok da şaşırtıcı değil.

Latin Amerika’nın yükselen canlı müzik sahnesi

Soli

Madrid'den Cunda'ya , Cunda'dan Londra'ya, Londra'dan Selanik'e.

Yaza mektup

👑 <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/news" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Aposto World,&nbsp;</a>İngiltere Kraliçesi II. Elizabeth'in popüler kültürdeki etkilerini derleyen bu <a fr-original-style="" href="https://www.rollingstone.com/culture/culture-lists/queen-elizabeth-simpsons-crown-naked-gun-1234589213/?post_type=pmc_list&p=1234589213-1234589213/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rolling Stones</a> makalesini okuyor.📙&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/punto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Punto,</a> Ertunç Tümen'in, olimpiyat hikâyeleri üzerinden başarılı sistemlerin niteliklerini araştıran <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZuZXdzbGV0dGVyPTVlZTI0YTk1ODdlMTI1N2EwMDg3ZGNlNSZpc3N1ZT02MzE1YjdlMTllNjZkODAwMDc4ZjcxNWEmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGZXJ0dW5jdHVtZW4uY29tJTI1MkY=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"Bireyin Mükemmele Yolculuğu"</a> kitabını öneriyor.🖋️ <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/pareto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Pareto,</a> <a fr-original-style="" href="https://news.gallup.com/poll/398303/approval-labor-unions-highest-point-1965.aspx" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gallup'ın</a> her yıl yayımladığı Work and Education anketini incelemenizi tavsiye ediyor. Ankete göre ABD'lilerin %71'i işçi sendikalarını onaylıyor.💿 <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/avaz-avaz-dergi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Avaz Avaz Dergi,</a> Beyoncé dinlemeye doyamadıkları için Beyoncé konuşan podcast'ler dinliyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/1Jx1NeGT5O7XN9S8Yy2Hd6?si=b8c76838e58547c7&nd=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Popcast'in The Robust Return of Beyoncé</a> bölümü de onlardan biri.

Editörün Seçkisi

Harry Styles’ı şu ana kadar birçok farklı şapkayı giyerken gördük. One Direction’ın güzel suratlı çocuğundan Dunkirk’teki kısmen başarılı oyuncuya, Rolling Stones’un prömiyerini yaptığı solo çıkışını henüz yayımlamış bir rockstardan kendi kozmetik markasının yaratıcısı ve Vogue, Better Homes &amp; Gardens gibi dergilerin kapağındaki trend öncüsüne… Şimdi Harry’s House ile geçmişte aynı gemide bulunduğu -ve hiç ilgimizi çekmeyen- boyband arkadaşları hâlâ birbirini yemeye devam ederken evinin kapısını aralamak için sabırsızlandığımız bir sanatçıya dönüşüyor.Harry’s House, Harry Styles’ın üçüncü solo ve şu ana kadarki en renkli, heyecan verici ve olgun albümü. Bunu daha ilk şarkıdan duyabiliyoruz, belki de Harry’nin şu ana kadar yaptığı en iyi iş olan Music For A Sushi Restaurant’ın introsu, nakaratlarındaki Mark Ronson stili trompetler ya da Harry’nin scatleri tek başına albümün geri kalanı için sabırsızlandırmaya yetiyor. Arkasından gelen Late Night Talking albümde yer yer hissettiğimiz 70’ler sonu synthpop nostaljisinin ve albümün başından sonuna tutarlı romantik vokallerin tatlı bir harmanı.&nbsp;Bu başarılı şarkılarla yapılan başlangıç ise çok gereksiz bir şekilde As It Was ile bölünüyor. Single olarak ilk yayınlandığında Styles’ın da&nbsp;Taylor Swift’in yakın zamanda açtığı pop’tan indie’ye giden yoldan yürüyeceğini düşündürmüştü ama albümün tamamını dinleyince bunun doğru olmadığını görüyoruz. Şarkı tek başına her ne kadar catchy ve bütün yaz playlistlerinde yer bulabilecek bir hit de olsa, barındırdığı yoğun indie rock esintileri albümün geri kalanıyla uyuşmuyor ve maalesef albümün içinde çözünemiyor.&nbsp;Şarkı kredilerinin arasında Harry’nin önceki albümlerinde de birlikte çalıştığı Kid Harpoon ve Tyler Johnson’ı görüyoruz. Bu ikilinin Harry’nin ilhamlarıyla çalışma biçimi de artık bu noktada olgunlaşmış ve bu kez her şarkıda çok daha ilginç müzikal detaylar dahil etmeyi başarmışlar. Mesela gayet yalın bir riff üzerine kurulu olan Grapejuice’da sadece nakarat çevresindeki müzikal detaylar şarkıyı ilginç kılmaya yetiyor. Bir diğer küçük müzikal detaylarla zenginleşmiş şarkı da Cinema. Her ne kadar bu 70’ler ilhamlı groovy şarkı bir diğer hit olmak üzere planlanmış olsa da vokaller ve şarkı sözleri zayıf kalıyor. (I just think you're cool/ I dig your cinema /Do you think I'm cool, too? *facepalm*)Albümün geri kalanında heyecan veren küçük anlar bulsak da maalesef şarkılar kendi içinde çok fazla tekrara düşüyor ve bize hoş arkaplan müziği vermekten öteye gidemiyor. Orijinalliğin de zaman zaman eksik kaldığını görüyoruz. Mesela Ain’t We Funkin’ Now&nbsp;sample’larının kullanıldığı Daydreaming hemen hemen ilgi çekici hiçbir şey vadetmiyor, sonsuza kadar fark edilmeden arka planda çalabilir.&nbsp;Her ne kadar albüm bizi Harry’nin evine davet etse de sanki antreden öteye gidememişiz gibi bir his veriyor. (Matilda’da anlattığı hikayeyi bir Roald Dahl alıntısı kılığına sokmaktan geri duramıyor ya da Boyfriends’de özeleştiri mi diye düşündürerek başkalarının ilişkilerinden gözlemlerini anlatıyor.) Şu ana kadarki en içten albümünde bile Harry Styles yine gardını düşürmüyor, kariyerinin bu noktasında alması gereken riskleri alamıyor, belki de yüksek duvarlarının ardına saklanmasa ortaya çıkabilecek daha başarılı hikaye anlatıcılığının ve konfor alanından çıkınca bulabileceği orijinal fikirlerin meyvelerinden bizi mahrum bırakıyor.&nbsp;<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5r36AJ6VOJtp00oxSkBZ5h?si=1BhLDgH7TGSK030L5gk7sg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/5/2022-06-18T09:56:23.632Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Harry's House, isminden de bekleyeceğiniz üzere Harry'nin konfor alanının ötesine gidemiyor.

Harry Styles'ın risk almayan başarısı

Artık trendler arasında yer almıyor olsa da, Dünya’dan bölümünde Gwyneth Paltrow’un Goop Lab’ine değinmeden olmaz diye düşünüverdim geçtiğimiz hafta sonu.Belki izlemeyenleriniz vardır diye; The Goop Lab, Netflix’te yayınlanmış olan bir seri. Gwyneth Paltrow’un sağlıklı yaşam şirketi the Goop’un çalışanları tarafından hazırlanıyor. Programların her biri, çalışanların da katılımıyla çekilmiş bir “iyileşme” serüveninden oluşuyor. Kimi zaman daha genç gözükebilme inancıyla vampir cilt bakımı yaptırılıyor, kimi zaman da kaygı ve anksiyete bozukluğuna iyi geleceği iddiasıyla sihirli mantar deneniyor.&nbsp;Rolling Stones dergisinin bir sayısında bu mini dizi serisine ilişkin güzel bir yazı yer almış, <a fr-original-style="" href="https://www.rollingstone.com/culture/culture-features/gwyneth-paltrow-goop-lab-netflix-941830/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şuradan</a> okuyabilirsiniz. Özetle, bölümlerde gerçekleştirilen eylemler, eylemlerin sebepleri ve sonuçlarına ilişkin değerlendirmeler yapıyorlar. Ben bölümleri izlerken, her ne kadar görsel ve hikayesel anlamda keyif almış olsam da, iyileşme haline olan inanç ve arzu ile, iyileşememe ihtimalinin göz ardı edilerek dış etkenlerle bir şeyleri oldurmaya çabasını yorucu bulmuştum. Tabiki burada bir prodüksiyon söz konusu ancak insan gerçekte de bu süreci dizideki şekilde gerçekleştirip gerçekleştirmediklerini de merak etmiyor değil. Aranızda izleyenler varsa, sizin deneyimleriniz ve görüşleriniz nelerdir? Türkiye’de böyle bir merkez olsa (evet ayrı ayrı yapılan benzer çalışmalar mutlaka var) kaçar mıydınız yoksa deneyimlemek için koşarak gider miydiniz?&nbsp;

İçimdeki Dünya

Sihirli mantar mı yoksa ayahuasca mı alırdınız? 

The Goop Lab Gerçek Bir Deneyim Alanı Mı? 

Müzik pek karın doyurmaz ama onun için boşuna “ruhun gıdasıdır,” demiyorlar. Çoğu zaman müzik, bir kişiliği çözümlemek için önemli bir anahtardır. Çünkü dinlediklerimiz doğup büyüdüğümüz çevreden, dertlerimizden sevinçlerimizden, öğrendiklerimizden bağımsız değildir. Şimdi bu anahtarı,&nbsp;Ian Rankin’in kült dedektifi John Rebus için çevireceğiz.John Rebus, İskoçya’nın başkenti Edinburgh’ta yaşıyor. İkinci Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde, 1947 yılında’da, Fife’da prefabrik bir evde doğmuş. Yıllarını Özel Birlikler’de geçirdikten sonra askerliği bırakıp polisliğe atılmış. O, zaaflarıyla baş başa, yalnız, ironik biçimde otoriteyle sorunlu biri. Otoriteyle sorunlu pek çok savaş sonrası genci gibi John Rebus’un da olmazsa olmaz tutkusu rock’n’roll.Dedektiflerin caz ya da klasik müzik dinlemelerine alışığız. Ancak Ian Rankin’in şimdiye kadar 23 macerasını okuduğumuz John Rebus karakteri, bu bakımdan farklı bir portre çiziyor. Müziğe olan derin tutkusu gerçi caz’a da yabancı değil ama asıl rock’n’roll ile ses buluyor. Öyle ki, kimi John Rebus serüvenlerinin adları bile çeşitli rock’n’roll albümlerinden geliyor. Örneğin, yedinci John Rebus romanının adı Let It Bleed (1995)’dir ki adını The Rolling Stones’un 1969 tarihli &nbsp;albümünden almaktadır. Beggars Banquet (1968) ve&nbsp;Black and Blue (1976) da John Rebus maceralarına adını veren Rolling Stones albümlerindendir. Gerçi Beggars Banquet, ismini Ian Rankin’in 1991’den 2000’e kadar çeşitli dergilerde yayımlanmış öykülerinden oluşan bir derlemeye vermiştir ama bu derlemede yedi John Rebus öyküsü de yer almaktadır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/5/1636731967621.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.60" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Bu üç Stones göndermesinin yanı sıra, 1998 tarihli John Rebus romanı adını gotik rock’ın efsanesi The Cure’un “Hanging Garden” (1982) şarkısından almıştır. Dead Souls&nbsp;(1999) romanının adı ise Joy Division’ın “Dead Souls”&nbsp;(1981) şarkısından gelmektedir. Bunun gibi daha birçok örnek sayabiliriz.Ian Rankin, Rebus karakterini yaratırken de Rolling Stones’un adı pek bilinmeyen ama erken döneminin belkemiği sayılabilecek üyesi&nbsp;Ian Stewart’ı esas almıştır. &nbsp;Yaşça Stones’un diğer üyelerinden büyük ve gösterişsiz bu İskoç da tıpkı John Rankin gibi Fife’ta doğmuştur. Stewart, 1985 yılında ölene kadar Stones ile çalmış ancak resmi olarak grubun üyesi sayılmamıştır. Bunun nedeni ise 1968’e kadar grubun menajerliğini üstlenen Andrew Oldham’ın onun “sıkıcı” imajının Stones’a uymadığını düşünmesidir.Ian Stewart’tan mülhem bir karakter olunca, Rebus’un da tıpkı yaratıcısı gibi bir Stones hayranı olması kaçınılmazdır. Rebus’un serüvenlerinde dinlediğini duyduğumuz ilk albüm Nakamichi marka kasetçalarına taktığı bir Stan Getz ya da Coleman Hawkins (kendi de emin değil) kasedi olsa da onun en çok dinlediği grup Stones’dur. Seri boyunca John Rebus’un kasetçalarında “Paint It Black”, “Just Wanna See His Face”,&nbsp;“Soul Survivor” gibi kült Stones parçaları döner durur. Bir aralık da&nbsp;The Rolling Stones Rock’n’Roll Circus&nbsp;CD’sini de takar Rebus. Bu, Michael Lindsay-Hogg tarafından 1968’de filme alınan ancak ta 1996’da yayınlanan iki gecelik bir rock’n’roll sirkidir. Sirkte Stones’un yanı sıra The Who, Jethro Tull, Taj Mahal,&nbsp;Marianne Faithful ve&nbsp;John Lennon da sahne almışlardır. Üstelik John Lennon’a Eric Clapton, Keith Richards, Mitch Mitchell, Yoko Ono&nbsp;ve&nbsp;Ivry Gitlis’ten oluşan The Dirty Mac grubu eşlik etmiştir. Ancak John Rebus, CD’de sadece Stones parçalarını seçip dinler.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/5/1636732316741.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Rebus’un bütün macerası, rock’n’roll’un 60 yıllık yolculuğuna dair ipuçları barındıran bir haritadır. Frank Zappa, The Doors, Emerson, Lake &amp; Palmer, Ten Years After, Pink Floyd, David Bowie, Talking Heads, Oasis gibi rock’n’roll tarihine damgasını vurmuş birçok topluluk ve müzisyen onun müzik çalarlarından geçer. Rebus’un değişen müzik zevkinde rock’n’roll’un dönüşümünü izleyebiliriz. Stones’tan sonra bir ara devreye progresif grupları girer. Ardından John Rebus kendini punk ve post-punk dalgasına bırakır. Onun yaşamında 80’lerde rock’n’roll’u sırtlayan gotik rock’ı da buluruz, 90’lar brit-pop’unu da.Müziğe olan tutkusu, John Rebus’un kişiliğinin bir parçasıdır.&nbsp;Howlin’ Wolf’un blues tarifini hatırlıyorum: “Paran olmadığında, blues oradadır. Evinin kirasını ödemek için paran olmadığında da blues oradadır.” John Rebus da Let It Bleed&nbsp;serüveninde bir Stones albümü koyar, kendine bir içki doldurur ve “Pek bir şeyim yok ama bu [Stones albümü] var,” der.Demek ki müzik, John Rebus için yaşam mücadelesinin bir parçasıdır. Onu yalnızlığından kurtaran, hayata tutunmasını sağlayan yegâne şeydir. İşte, John Rebus böyle bir adamdır: Rock’n’roll olmadan anlaşılamayacak türden biri.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/1Upxe2pngWTPSfs0EpAyno?si=65799c925f594aad" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/10/2021-11-12T16:25:39.256Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

John Rebus Ne Dinler?

John Rebus

Müziğin fiziksel performans üzerinde ölçülebilir etkisi tartışmalı olabilir, fakat rutin görünen görevleri zevkli hâle getirdiği de bir gerçek. Müzik, bol tekrarlı antrenmanların eğlencesi olurken sporcuların ritimle dengelenerek doğru zamanlama kabiliyeti kazanmasının yanı sıra bütünleştirici etkisiyle daha motive çalışmalarına öncülük eder.Olimpiyatlarda suya gireceği ana kadar müzik dinlemeyi ritüel hâline getirmiş yüzücü Michael Phelps’e yarıştan önce neleri dinlediği sıkça sorulur. Müziğin üzerindeki etkisini Rolling Stones dergisine verdiği <a fr-original-style="" href="https://www.rollingstone.com/music/music-news/playlist-michael-phelps-solid-gold-hits-246200/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajda&nbsp;</a>şarkılarla açıklayan Phelps, 2016 Rio Olimpiyatlarında meşhur yüz ifadesi sırasında Future'ın “Stick Talk”unu dinlediğini söylemişti.Spor psikolojisi üzerine çalışan Dr. Costas Karageorghis; egzersiz yaparken müzik dinlemenin algılanan efor oranını %12 azaltabileceğini; dayanıklılığı ise %15 artırabileceğini ifade etmişti. Fiziksel hareketi taklit eden sözler içeren şarkıların sporcunun beyninin kas hafızasının oluşmasına yardım edebileceğini belirten araştırmacı; Salt -N- Pepa’nın "Push it"inin, gülle atma veya bir şeyin itilmesini gerektiren egzersizler için mükemmel bir şarkı olduğunu söyledi.Müzik; kanın oksijen taşımasına, dağıtım sistemini iyileştirmeye ve muhtemelen bir sporcuyu motive etmeye yardımcı olur diyen bir diğer araştırmacı Dr. Alexei Koudinov’un 2008 Pekin Olimpiyatları'nda yüzme dalındaki bütün madalyaların neden geçersiz olduğuna dair makalesine <a fr-original-style="" href="http://cache.oalib.com/cache?m=1ADDBBDC436C321A082DE369E4B84C10.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.&nbsp; <div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><span contenteditable="false" draggable="false" fr-original-class="fr-img-caption fr-draggable" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; position: relative; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-20T19:49:03.972Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Brittney Reese" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span contenteditable="true" fr-original-class="fr-inner" fr-original-style="" style="outline: transparent solid 0px; box-sizing: border-box; margin: auto; display: block; padding: 5px 5px 10px; font-size: 14px; font-weight: 400; opacity: 0.9; width: 100%;">Kaynak: Lens Life Photography&nbsp;</div>Müziğin atletik performansı artırdığını, nasıl performans göstereceğinizi ve sonucun ne olacağını görselleştirmenize, yani imgeleminize katkı verebileceğini gösteren çalışmalar da var. Sporcunun hedeflediği şeye ulaştığını zihninde sürekli canlandırması onu mental olarak çalıştırır, sonuca hazırlar. Müzik böyle durumlarda nasıl rekabet edeceklerini ve rekabetten sonra sonucun ne olacağını görselleştirmeye yardımcı olur. Uzun atlamacı Brittney Reese Rio Olimpiyatları'nda, olimpiyat halkalarını simgelediğini düşündüğü için Drake’ten “Big Rings”i dinlediğini söyledi. Olimpiyatların açılış törenlerinde kahramanlık temalı şarkılar herkesin tutkusunu daha da artırmak için kullanılıyor. Bu nedenle 2012 Londra Olimpiyatları'nın açılış töreninde David Bowie’nin “Heroes”unun kullanılması tesadüf değildi.Spor ve müziğin birleştiği noktada kişinin oyununda bu birliktelikle sinerji oluşturması mümkün, çünkü spor ve müzik ortak bir güce dönüşür. Bilim; bu iki disiplin arasındaki ilişki motivasyona dönüştüğünde ortaya çıkan etkinin doping etkisi olabileceğini söylüyor. Müziğin sporcularda doping etkisi yaratıp yaratmadığı, yaratıyorsa da ne derecede yarattığı bilimin tartışacağı bir durum. Fakat sevdiğimiz sporcuların müzik zevklerini bilmek onlarla bir ortaklık kurmamızı sağlar. 2012 olimpiyatlarında altın madalya kazanan bisikletçi Laura Trott’un&nbsp;motive olduğu şarkıysa Bruce Springsteen’den “No Surrender”. Sporcular arasında Eminem’den sonraki en popüler isim Springsteen. Michael Phelps, Aly Raisman, Simon Biles, Kelley Hurley, Jason Rogers, Dame Kelly Holmes, Audley Harrison’ın dinlediklerinden oluşan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/5BKBmHE4kvGPUtrCUPQzCi?si=a63c875ea62e4582" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çalma listesine</a> buradan ulaşabilirsiniz.Serbest Atış ekibinden Burcu Biçer'in diğer yazılarına <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/serbest-atis" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.

Punto 

Tarihi boyunca birçok doping olayının yaşandığı olimpiyatlarda doping etkisi, ilaçlar dışında örneğin müzikle de sağlanabilir mi? Ve müzik performans artırıcı bir madde olarak görülebilir mi?

Müziğin doping etkisi

• Kod adı Chicago olan, Microsoft'un dördüncü işletim sistemi Windows 95, 24 Ağustos 1995'te Rolling Stones'un <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNDU4YTFmMDgyNWU1MDAwOGYxYTM1NiZ1c2VyPTVmMjk2ZWM2YjA3MjNjMDAwNzcwYmI4MSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZ0cmFjayUyNTJGN0hLZXo1NDlmd0pRRHp4M3pMakhLQyUyNTNGc2klMjUzRDVKSVNwZk5SU0k2N293VTFSVVNBdmc="">Start Me Up</a> şarkısıyla katıldığı büyük lansmanla duyurulmuştu. Bill Gates ve ekibinin "işletim sistemi yayımlarken biz" videosunu görmek isterseniz diye buraya <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNDU4YTFmMDgyNWU1MDAwOGYxYTM1NiZ1c2VyPTVmMjk2ZWM2YjA3MjNjMDAwNzcwYmI4MSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cueW91dHViZS5jb20lMjUyRndhdGNoJTI1M0Z2JTI1M0RsQWt1SlhHbGRyTQ=="">bırakıyoruz</a>.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-26T15:21:18.058Z.jpeg" alt="Windows 95 - Bill Gates"><figcaption>Windows 95 - Bill Gates</figcaption></figure>

Rolling Stones ile ilgili hikayeler