Almanya'da Neckarwestheim 2, Isar 2 ve Emsland nükleer santrallerinin tüm reaktörleri Cumartesi günü saat 12.00’den önce devre dışı bırakıldı. Böylece Almanya'da kalan son 3 nükleer santral de kapatılarak, ülkenin 2011 yılından beri devam eden nükleer enerjiden çıkış süreci tamamlanmış oldu.Ülkedeki tüm reaktörlerin kapatılmasının ardından nükleer reaktörlerin sökülmesi ve reaktörlerin devre dışı kalması nedeniyle ortaya çıkan radyoaktif atıkların depolanması için çözümlerin bulunması bekleniyor.Açıklamalar: Almanya Enerji Bakanı Robert Habeck, reaktörlerin kapatılmasının ülkenin enerji güvenliğini etkilemeyeceğini söyleyerek, geçmişte nükleer santrallerde yaşanan kazalara parmak bastı.Tepkiler: Hükümetin nükleer reaktörleri kapatma kararına karşı çıkanlar da oldu. Aralarında Nobel ödüllü bilim insanlarının da bulunduğu ABD’li bir grup akademiysen, bir açık mektup yayımlayarak hükümeti aldığı karardan vazgeçmeye çağırdı. Mektupta şu ifadelere yer verildi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"İklim değişikliğinin gezegenimizdeki yaşam için oluşturduğu tehdit ve Rus doğal gazının kesilmesi nedeniyle Almanya ve Avrupa'nın içinde bulunduğu bariz enerji krizi göz önünde bulundurulduğunda, sizi Almanya'da kalan son nükleer santralleri işletmeye devam etmeye çağırıyoruz."</blockquote><h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Almanya’nın nükleerden çıkış süreci</h1>1979 yılında Pensilvanya'daki Three Mile Adası nükleer santralinin kısmen erimesi ve 1986 yılında yaşanan Çernobil felaketinin etkisiyle, 2000 yılında Alman hükümeti nükleer enerjiyi aşamalı olarak kaldırma sözü vermişti. Fakat bir başka hükümetin göreve gelmesiyle bu karar ertelendi.2011 yılında Japonya'da yaşanan Fukuşima nükleer sızıntısı sonucunda artan nükleer karşıtı protestolarla birlikte, Angela Merkel hükümeti, nükleer enerjinin güvenlik gerekçeleri nedeniyle 2022 yılına kadar tamamıyla terk edilmesi kararı aldı. Hükümet, nükleerin terki ile doğacak enerji açığını doldurmak için yenilenebilir enerji yatırımlarını artırmanın yanı sıra Rusya’yla birtakım anlaşmalar yaptı. Geçtiğimiz yıl Rusya’nın doğal gaz akışını keserek Avrupa’nın enerji güvenliğini tehlikeye düşürdüğü Kuzey Akım boru hatları da bu anlaşmalar çerçevesinde inşa edildi.Kararla devre dışı bırakılan 11 nükleer reaktörün ardından, 2021 yılında Almanya, 30 yıldır faal durumda olan 3 nükleer santralini daha kapatmıştı. Kalan 3 nükleer santralinse 2022 sonuna kadar tamamen kapatılacağı ifade edildi. Ancak santrallerin kapatılması sürecinde birtakım engellerle karşılaşıldı.2022 yılında Rusya’nın Ukrayna’yı işgali nedeniyle Avrupa’ya doğal gaz akışının azaltılması Avrupa’da büyük bir enerji krizine neden oldu. Savaş öncesi 30 avro seviyelerinde seyreden Avrupa doğal gaz vadeli kontratları, Rusya’nın enerji arzını azaltmasının ardından 335 avro seviyesine kadar yükseldi. Avro Bölgesi üretici enflasyonu ise yükselen enerji fiyatlarının etkisiyle Ağustos 2022’de %43,4’e kadar yükselerek tüm zamanların zirvesini kaydetti.Alman hükümeti enerji krizine karşı tüketimin azaltılması, doğal gaz depolaması yapılması, düşük maliyetli enerji üreticilerinin kârlarına sınırlama getirilmesi gibi önlemlerin yanı sıra; ülkedeki son 3 santralin kapatılmayarak Nisan 2023’e kadar çalışır durumda tutulması talimatı verdi. Santraller enerji krizi sırasında Almanya’ya enerji güvenliğini koruması konusunda yardımcı oldu ve 2022 yılında ülkenin toplam enerji üretiminin %6’sını karşıladı. Buna rağmen, enerji krizinin nispeten çözülmüş olması ve santraller için verilen sürenin dolması nedeniyle Almanya, bir süre gecikilmiş dahi olsa santralleri kapattı.<h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kömür kullanımı</h1>Nükleer enerjiden çıkış kararıyla birlikte Almanya’nın nükleerden doğan enerji açığının çeve dostu yenilenebilir enerjiyle kapatılması bekleniyordu. Fakat durum pek de beklenildiği gibi olmadı. Ülkenin elektrik üretiminde yenilenebilir enerjinin payı yıllar içinde istikrarlı bir şekilde arttı. Fakat yenilenebilir enerji kullanımıyla birlikte kömür kullanımında da bir gözle görülür bir artış kaydedildi.Almanya İstatistik Ofisi tarafından yayımlanan verilere göre Almanya, 2022 yılında elektrik üretiminin %30’undan fazlasını linyit ve antrasit tipi kömür kullanımı ile karşıladı. 2021 yılında kapatılan nükleer santrallerin ardındansa bu oran 3 puandan fazla arttı.ABD merkezli kâr amacı gütmeyen bir STK olan Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu (NBER), kömür kullanımındaki artışın etkilerini hesaplamak amacıyla bir araştırma yayımladı. Araştırmada, ülkede nükleer enerjinin yerini çoğunlukla kömür santrallerinden elde edilen enerjinin aldığı ve bunun da yılda 36 milyon ton daha fazla karbondioksit salımına ya da emisyonlarda yaklaşık %5'lik bir artışa yol açtığının tespit edildiği ifadelerine yer verildi.Araştırmada ayrıca, kömür kullanımındaki artışın yol açtığı hava kirliliği&nbsp;nedeniyle yaklaşık 12 milyar avroluk sosyal maliyete sebep olduğu ve yılda yaklaşık 1.100 kişinin bu yüzden solunum veya kardiyovasküler hastalıklardan dolayı hayatını kaybettiği belirtildi.<h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Nükleer enerji: Fayda - zarar</h1>Nükleer enerji, atmosfere sera gazı salımı yapmaması ve sıfır emisyonlu olması bakımından Avrupa Birliği tarafından bir "yeşil enerji" kaynağı olarak kabul ediliyor. Nükleer Enerji Enstitüsü raporlarına göre ABD, 2020 yılında nükleer enerji kullanımıyla, 100 milyon arabanın yaptığı salıma eşit olan 471 milyon metrik tondan fazla karbondioksit emisyonunu önledi.Verilere göre karbon emisyonlarının yanı sıra üretim verimliliği açısından da nükleer en iyi seçenek. Bunu bir perspektife oturtmak gerekirse, standart bir nükleer reaktörün ürettiği enerji, 3 milyondan fazla güneş panelinin veya 430'dan fazla rüzgar türbinin ürettiği enerjiye eşdeğer. Ayrıca nükleer reaktörler, bu enerjiyi çok daha ufak bir alana ihtiyaç duyarak sağlayabiliyor.Her şeye rağmen, nükleer enerjinin faydalarının yanında birtakım riskleri de mevcut. Bu risklerin en önemlisi, nükleer erime riski olarak öne çıkıyor. Bir kaza sonucu nükleer santralin çekirdeğinin erimesi durumunda bölgeye yayılabilecek olan radyasyon, hem çevre hem de insanlar için ciddi sonuçlara neden olabilir.Nükleer erime için en büyük örnek, 1986 yılında yaşanan Çernobil Nükleer Felaketidir. Ukrayna’nın Pripyat şehrinde yer alan Çernobil Nükleer Santralinin dört numaralı reaktöründe erime sonucu patlama meydana gelmiş, reaktörden çıkarak çevreye yayılan radyasyon bölgede en az 4 bin ila 93 bin insanın ölümüne neden olmuştur. Patlamanın ardından radyasyon sızıntısı nedeniyle Pripyat yaşanmaz hale gelmiş, bölgedeki insanların önemli bir kısmı tiroid kanseri ve lösemi gibi hastalıklara yakalanmıştır. Bölgeden yayılan radyasyon atmosfere de karışmış, çevre ülkelerdeki kanser vakalarının da artmasına neden olmuştur. Felaketin etkileri günümüzde dahi devam etmektedir.

Aposto Gündem

Almanya'da kalan son 3 nükleer santral de kapatıldı. Böylece, ülkenin 2011 yılında başlayan nükleer enerjiden çıkış süreci tamamlanmış oldu.

Almanya'da son nükleer santraller de kapatıldı

Almanya'da Neckarwestheim 2, Isar 2 ve Emsland nükleer santrallerinin tüm reaktörleri Cumartesi günü saat 12.00’den önce devre dışı bırakıldı. Böylece Almanya'da kalan son 3 nükleer santral de kapatılarak, ülkenin 2011 yılından beri devam eden nükleer enerjiden çıkış süreci tamamlanmış oldu.Ülkedeki tüm reaktörlerin kapatılmasının ardından nükleer reaktörlerin sökülmesi ve reaktörlerin devre dışı kalması nedeniyle ortaya çıkan radyoaktif atıkların depolanması için çözümlerin bulunması bekleniyor.Açıklamalar: Almanya Enerji Bakanı Robert Habeck, reaktörlerin kapatılmasının ülkenin enerji güvenliğini etkilemeyeceğini söyleyerek, geçmişte nükleer santrallerde yaşanan kazalara parmak bastı.Tepkiler: Hükümetin nükleer reaktörleri kapatma kararına karşı çıkanlar da oldu. Aralarında Nobel ödüllü bilim insanlarının da bulunduğu ABD’li bir grup akademiysen, bir açık mektup yayımlayarak hükümeti aldığı karardan vazgeçmeye çağırdı. Mektupta şu ifadelere yer verildi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 206, 20); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 206, 20); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"İklim değişikliğinin gezegenimizdeki yaşam için oluşturduğu tehdit ve Rus doğal gazının kesilmesi nedeniyle Almanya ve Avrupa'nın içinde bulunduğu bariz enerji krizi göz önünde bulundurulduğunda, sizi Almanya'da kalan son nükleer santralleri işletmeye devam etmeye çağırıyoruz."</blockquote><h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Almanya’nın nükleerden çıkış süreci</h1>1979 yılında Pensilvanya'daki Three Mile Adası nükleer santralinin kısmen erimesi ve 1986 yılında yaşanan Çernobil felaketinin etkisiyle, 2000 yılında Alman hükümeti nükleer enerjiyi aşamalı olarak kaldırma sözü vermişti. Fakat bir başka hükümetin göreve gelmesiyle bu karar ertelendi.2011 yılında Japonya'da yaşanan Fukuşima nükleer sızıntısı sonucunda artan nükleer karşıtı protestolarla birlikte, Angela Merkel hükümeti, nükleer enerjinin güvenlik gerekçeleri nedeniyle 2022 yılına kadar tamamıyla terk edilmesi kararı aldı. Hükümet, nükleerin terki ile doğacak enerji açığını doldurmak için yenilenebilir enerji yatırımlarını artırmanın yanı sıra Rusya’yla birtakım anlaşmalar yaptı. Geçtiğimiz yıl Rusya’nın doğal gaz akışını keserek Avrupa’nın enerji güvenliğini tehlikeye düşürdüğü Kuzey Akım boru hatları da bu anlaşmalar çerçevesinde inşa edildi.Kararla devre dışı bırakılan 11 nükleer reaktörün ardından, 2021 yılında Almanya, 30 yıldır faal durumda olan 3 nükleer santralini daha kapatmıştı. Kalan 3 nükleer santralinse 2022 sonuna kadar tamamen kapatılacağı ifade edildi. Ancak santrallerin kapatılması sürecinde birtakım engellerle karşılaşıldı.2022 yılında Rusya’nın Ukrayna’yı işgali nedeniyle Avrupa’ya doğal gaz akışının azaltılması Avrupa’da büyük bir enerji krizine neden oldu. Savaş öncesi 30 avro seviyelerinde seyreden Avrupa doğal gaz vadeli kontratları, Rusya’nın enerji arzını azaltmasının ardından 335 avro seviyesine kadar yükseldi. Avro Bölgesi üretici enflasyonu ise yükselen enerji fiyatlarının etkisiyle Ağustos 2022’de %43,4’e kadar yükselerek tüm zamanların zirvesini kaydetti.Alman hükümeti enerji krizine karşı tüketimin azaltılması, doğal gaz depolaması yapılması, düşük maliyetli enerji üreticilerinin kârlarına sınırlama getirilmesi gibi önlemlerin yanı sıra; ülkedeki son 3 santralin kapatılmayarak Nisan 2023’e kadar çalışır durumda tutulması talimatı verdi. Santraller enerji krizi sırasında Almanya’ya enerji güvenliğini koruması konusunda yardımcı oldu ve 2022 yılında ülkenin toplam enerji üretiminin %6’sını karşıladı. Buna rağmen, enerji krizinin nispeten çözülmüş olması ve santraller için verilen sürenin dolması nedeniyle Almanya, bir süre gecikilmiş dahi olsa santralleri kapattı.<h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kömür kullanımı</h1>Nükleer enerjiden çıkış kararıyla birlikte Almanya’nın nükleerden doğan enerji açığının çeve dostu yenilenebilir enerjiyle kapatılması bekleniyordu. Fakat durum pek de beklenildiği gibi olmadı. Ülkenin elektrik üretiminde yenilenebilir enerjinin payı yıllar içinde istikrarlı bir şekilde arttı. Fakat yenilenebilir enerji kullanımıyla birlikte kömür kullanımında da bir gözle görülür bir artış kaydedildi.Almanya İstatistik Ofisi tarafından yayımlanan verilere göre Almanya, 2022 yılında elektrik üretiminin %30’undan fazlasını linyit ve antrasit tipi kömür kullanımı ile karşıladı. 2021 yılında kapatılan nükleer santrallerin ardındansa bu oran 3 puandan fazla arttı.ABD merkezli kâr amacı gütmeyen bir STK olan Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu (NBER), kömür kullanımındaki artışın etkilerini hesaplamak amacıyla bir araştırma yayımladı. Araştırmada, ülkede nükleer enerjinin yerini çoğunlukla kömür santrallerinden elde edilen enerjinin aldığı ve bunun da yılda 36 milyon ton daha fazla karbondioksit salımına ya da emisyonlarda yaklaşık %5'lik bir artışa yol açtığının tespit edildiği ifadelerine yer verildi.Araştırmada ayrıca, kömür kullanımındaki artışın yol açtığı hava kirliliği&nbsp;nedeniyle yaklaşık 12 milyar avroluk sosyal maliyete sebep olduğu ve yılda yaklaşık 1.100 kişinin bu yüzden solunum veya kardiyovasküler hastalıklardan dolayı hayatını kaybettiği belirtildi.<h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Nükleer enerji: fayda-zarar</h1>Nükleer enerji, atmosfere sera gazı salımı yapmaması ve sıfır emisyonlu olması bakımından Avrupa Birliği tarafından bir "yeşil enerji" kaynağı olarak kabul ediliyor. Nükleer Enerji Enstitüsü raporlarına göre ABD, 2020 yılında nükleer enerji kullanımıyla, 100 milyon arabanın yaptığı salıma eşit olan 471 milyon metrik tondan fazla karbondioksit emisyonunu önledi.Verilere göre karbon emisyonlarının yanı sıra üretim verimliliği açısından da nükleer en iyi seçenek. Bunu bir perspektife oturtmak gerekirse, standart bir nükleer reaktörün ürettiği enerji, 3 milyondan fazla güneş panelinin veya 430'dan fazla rüzgar türbinin ürettiği enerjiye eşdeğer. Ayrıca nükleer reaktörler, bu enerjiyi çok daha ufak bir alana ihtiyaç duyarak sağlayabiliyor.Her şeye rağmen, nükleer enerjinin faydalarının yanında birtakım riskleri de mevcut. Bu risklerin en önemlisi, nükleer erime riski olarak öne çıkıyor. Bir kaza sonucu nükleer santralin çekirdeğinin erimesi durumunda bölgeye yayılabilecek olan radyasyon, hem çevre hem de insanlar için ciddi sonuçlara neden olabilir.Nükleer erime için en büyük örnek, 1986 yılında yaşanan Çernobil Nükleer Felaketi. Ukrayna’nın Pripyat şehrinde yer alan Çernobil Nükleer Santralinin dört numaralı reaktöründe erime sonucu patlama meydana gelmiş, reaktörden çıkarak çevreye yayılan radyasyon bölgede en az 4 bin ila 93 bin insanın ölümüne neden olmuştu. Patlamanın ardından radyasyon sızıntısı nedeniyle Pripyat yaşanmaz hale gelmiş, bölgedeki insanların önemli bir kısmı tiroid kanseri ve lösemi gibi hastalıklara yakalanmıştı. Bölgeden yayılan radyasyon atmosfere de karışmış, çevre ülkelerdeki kanser vakalarının da artmasına neden olmuştu. Felaketin etkileri günümüzde dahi devam etmekte.

Aposto Günsonu

Almanya'da son nükleer santraller kapatıldı

Almanya'nın son üç nükleer santrali, ülkenin altmış yılı aşkın süredir devam eden nükleer çağının sonunu işaret ederek kapılarını kapattı.🔍 Detaylar:&nbsp;Bavyera'daki Isar 2, Baden-Württemberg'deki Neckarwestheim 2 ve ülkenin kuzey batısında yer alan Emsland nükleer santralinin işletmecilerinin yaptıkları açıklamaya göre, bu üç nükleer santralde Cumartesi gecesi saat 12.00’den önce tüm reaktörler devre dışı bırakıldı.&nbsp;🛑 Neden önemli? Almanya'da elektrik üretiminde nükleerden çıkış süreci tamamlandı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Söz konusu nükleer santraller geçtiğimiz yıl ülkenin enerji ihtiyacının yaklaşık %6'sını karşılamıştı.</li></ul>⏰ Bir adım sonrası: Şimdi,&nbsp;Alman hükümetinin önünde devre dışı bırakılmış 30'a yakın nükleer santrali sökmek gibi zorlu bir görev bulunuyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gelecek on yılın sonuna kadar ülkedeki elektriğin %80'inin yenilenebilir kaynaklardan gelmesini hedefliyor.</li></ul>⏱️ Birkaç adım geriden:&nbsp;1970'lerde Almanya'da güçlü bir nükleer karşıtı hareket ortaya çıktı. Farklı gruplar, teknolojinin ortaya koyduğu riskler ve nükleer silahlar konusunda endişe duyarak yeni enerji santrallerini protesto etti, hatta hareket, bugün iktidar koalisyonunun bir parçası olan Yeşiller Partisi'ni doğurdu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">1979 yılında Pensilvanya'daki Three Mile Adası nükleer santralinin kısmen erimesi ve 1986 yılında yaşanan Çernobil felaketinin etkisiyle 2000 yılında Alman hükümeti nükleer enerjiyi aşamalı olarak kaldırma ve fabrikaları kapatma sözü verdi. Ancak 2009'da yeni bir hükümet iktidara geldiğinde, bu plan ertelendi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mart 2011'de Fukushima Daiichi elektrik santralinin üç reaktörünün erimesinin ardından Angela Merkel, Almanya'nın eski fabrikaları derhal kapatarak nükleeri aşamalı olarak devre dışı bırakma sürecini hızlandıracağını duyurdu.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ancak bu sefer de Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sürece engel oldu. Rus gazı kesintisiyle enerji güvenliğinden endişe duyan Alman hükümeti, son üç santrali 15 Nisan'a kadar çalıştıracağını bildirdi.</li></ul>🔍 Geniş açı: Avrupa genelinde pek çok başka ülke Almanya'nınkine benzer yollardan geçiyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Danimarka, İsviçre,&nbsp;İtalya ve&nbsp;Avusturya, nükleer enerji santrallerini kullanmayı bırakmış -ya da hiç başlamamış- ülkelerden.</li></ul>📌 Öte yandan:&nbsp;Ancak, Ukrayna'daki savaş bağlamında yükselen enerji fiyatlarıyla diğer ülkeleri hala nükleer kullanımını sürdürüyor; bir yandan bunun fiyat kontrolü ve yeşile geçişi hızlandırıcı etkisi&nbsp;konuşuluyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İngiltere, Fransa, ABD, Finlandiya ve Gürcistan nükleer üretim ve yatırımını sürdüren ülkelerden.</li></ul>🔖 Hatta:&nbsp;Finlandiya'daki 1600 megavat kapasiteli Avrupa'nın en büyük nükleer reaktörü Olkiluoto&nbsp;3 dün faaliyete başladı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Reaktörle Finlandiya, elektriğinin %50'sinden fazlasını nükleer enerjiden karşılamaya başlayacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeni reaktör, en az 60 yıllık elektrik üretim kapasitesine sahip.</li></ul>

Pareto

Almanya'da nükleerden çıkış süreci tamamlanırken, Finlandiya'da Avrupa'nın en büyük nükleer reaktörü faaliyete başladı

Almanya sahadan çekildi, Finlandiya bahisleri artırdı

• Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, Cumhurbaşkanı Frank-Walter Steinmeier tarafından ülkenin en yüksek liyakat madalyası olan "Großkreuz" ile ödüllendirildi.

Yazan: Shlomo Ben-AmiPRİŞTİNE - On dokuzuncu yüzyıl İngiliz tarihçisi J.R. Seeley, İngiltere'nin imparatorluğunu "bir akıl yokluğu anında" edindiğini hafızalara kazınacak şekilde söyledi. Aynı şey Soğuk Savaş sonrası Avrupa Birliği için de söylenebilir. AB'nin Batı Avrupa merkezinin ötesine genişlemesi, bazı yönleriyle SSCB'nin çöküşünden sonra dikkat çekmeyen bir şekilde gerçekleşti. Ama şimdi yorgun düşüyor.Avrupa'nın sınırları liderlerinin zihninde her zaman esnek olmuştur. Charles de Gaulle'e göre Avrupa, Ural Dağları'na uzanarak Rusya'yı da kapsıyordu. 2018'de, Fransa'nın mevcut cumhurbaşkanı <a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/columnist/emmanuel-macron" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emmanuel Macron</a>, <a fr-original-style="" href="https://www.ft.com/content/b9bc8caa-b026-11e8-99ca-68cf89602132" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tartışmalı&nbsp;</a>olsa da, daha incelikli bir tanım önerdi: Her çemberin farklı bir kimlik seviyesine işaret ettiği <a fr-original-style="" href="https://www.austriancenter.com/wp-content/uploads/2019/05/Vision_of_Visions_Final.pdf" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"eşmerkezli çevreler"</a> Avrupası. Bu, Doğu ve Güneydoğu Avrupa ülkelerine adeta haddini bildiren çifte standartlı bir Avrupa vizyonu.Macron'un fikri hiçbir zaman resmî AB politikası hâline gelmemiş olsa da, Avrupa'nın çevresini değersizleştiren kemikleşmiş bir zihinsel haritayı yansıtıyor. Şu anda AB'de yaygın olan dünya görüşüne göre, kenardakiler yalnızca merkezin onlara ihtiyacı olduğunda veya güvenliğine tehdit oluşturduğunda önemli.2020 AB-Batı Balkanlar zirvesinde, COVID-19 salgınının ilk dönemlerinde, Avrupa liderleri Doğu ve Güneydoğu Avrupa için büyük bir yardım paketini onayladı. Ayrı görüşmeler sonucunda Rusya ve Çin de bunu yaptı. Ancak AB; Arnavutluk, Karadağ, Kosova, Sırbistan, Kuzey Makedonya ve Bosna-Hersek'in bloğa katılımına da destek verdi. Dönemin Almanya Şansölyesi <a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org/columnist/angela-merkel" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Angela Merkel</a> hareketin <a fr-original-style="" href="https://www.euractiv.com/section/enlargement/news/merkel-labels-balkans-eu-accession-absolute-geostrategic-interest/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"mutlak bir jeostratejik çıkara"</a> karşılık verdiğini söyledi.Ancak Rusya'nın Ukrayna'ya karşı yürüttüğü saldırı savaşı bile bu ülkeleri üyeliğe yaklaştıramadı. Haziran ayında AB'nin Ukrayna ve Moldova'ya aday statüsü vermesi, katılım müzakerelerinin durma noktasına geldiği Batı Balkanlar’daki liderler arasında hayal kırıklığına yol açtı.Peki Avrupa neden duraksıyor? 2022 AB-Batı Balkanlar zirvesinde, Avrupalı liderler AB üyeliğinin "güvenilir reformlara, adil ve titiz koşulsallığa ve kendi değerlerinin ilkesine dayanması" gerektiğinde <a fr-original-style="" href="https://www.consilium.europa.eu/en/meetings/international-summit/2022/12/06/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ısrar ettiler</a>. Kısacası, bölgenin hazır olmadığını söylediler. Ama hepsi bu değil.Avrupa'nın tereddütünün altında Batı Balkanlar'da zayıf bir şekilde kurulmuş demokratik kurumlarla birleşen istikrarsızlığın yattığına şüphe yok. Bugün, Sırbistan ve Kosova, toprak ve kültürel meseleler konusunda anlaşmazlık içinde. Kosova hukukun üstünlüğünün uygulanması ve yolsuzlukla mücadelede ilerleme kaydederken, etnik azınlık olan Sırplar ile Arnavut çoğunluk arasındaki gerginlikler bölgeyi bölünmüş hâlde tutuyor. İspanya, Romanya, Yunanistan, Slovakya ve Kıbrıs (Güney) gibi çok sayıda AB üyesi Kosova'nın egemenliğini tanımıyor bile.Aynı şekilde, Makedonya da AB üyelerinin talepleriyle mücadele etti. 2019 yılında Yunanistan'ın baskısıyla adını Kuzey Makedonya olarak değiştirdi. Bulgaristan, haziran ayında Kuzey Makedonya'nın AB üyeliği konusundaki vetosunu kaldırmış olsa da, Makedoncanın resmî dil olarak <a fr-original-style="" href="https://www.lemonde.fr/en/international/article/2022/06/24/bulgarian-approves-lifting-veto-on-north-macedonia-joining-eu_5987878_4.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tanınmaması</a> konusunda ısrar ediyor.Ancak bu konuların hiçbiri AB üyeliğini engellememeli. Gerçek şu ki, Avrupa, özellikle de katıldıkları takdirde AB bütçesine katkıda bulunmayacak ülkeler söz konusu olduğunda, genişleme yorgunluğundan muzdarip.AB otoriterliğe karşı da temkinli. Slovenya'nın kendisi de AB eleştirilerinin hedefi olan dönemin başbakanı Janez Janša, "Sorun şu ki, AB kurumlarındaki konuların %90'ı stratejik genişleme hedefine adanmış değil. Konu, bazı üyelerin nasıl ihraç edileceği ve böylece AB'nin nasıl genişletilmeyeceği, ancak azaltılacağıdır" demişti.Janša bir bakıma haklıydı. AB liderlerinin Macaristan ve Polonya'da liberal olmayan hükümetlerle yüzleşmek için mücadele ettiği bir dönemde, otokratik Cumhurbaşkanı Aleksandar Vučić yönetiminde Sırbistan'ı kabul etmek muhtemelen yorucu olduğu kadar endişe verici de görünüyor. Aynı şekilde, AB liderleri Kremlin yanlılığına da karşı çıkıyorlar. Kremlin'in Ukrayna'yı işgalini başlatmasından bu yana, hem Vučić hem de Bosna-Hersek’teki Sırp federal tarafı Sırp Cumhuriyeti'nin Cumhurbaşkanı Milorad Dodik, AB'nin Rusya'ya karşı yaptırımlarını <a fr-original-style="" href="https://foreignpolicy.com/2022/10/07/bosnia-elections-milorad-dodik-putin-russia/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">desteklemeyi</a> <a fr-original-style="" href="https://foreignpolicy.com/2022/01/05/serbia-vucic-mladic-mural-lithium-china-russia-threat-europe/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">reddetti.</a>Sırp milliyetçileri uzun zamandır Rusya ile <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2022/oct/28/the-cult-of-putin-in-serbia-reflects-a-nation-that-has-still-not-dealt-with-its-past" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ittifak</a> hâlindeler. Ancak Rusya'nın Ukrayna'daki askerî gerilemeleri, bölgedeki desteğine mal oldu. Bugün, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, oradaki etkisinin sınırlarını anlıyor. Bu, tüm tahminlere rağmen, Rusya'nın, Bosna Savaşı'nı sona erdiren 1995 Dayton Anlaşması'nın uygulanmasını denetlemek üzere Bosna'da konuşlandırılan Avrupa askerî gücü EUFOR'un görev süresini uzatan BM Güvenlik Konseyi kararını veto etmemesiyle ortaya çıktı. Vučić ve Dodik <a fr-original-style="" href="https://sarajevotimes.com/will-russia-support-the-extension-of-the-eufor-mission/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">veto edilmemesini bile tavsiye etti.</a>Rusya, EUFOR'a alternatifin sağlam bir NATO olduğundan ve bunun sona ermesinin ittifak için bir Bosna misyonunu yeniden canlandırabileceğinden korkuyor. Avrupa'nın bu askeri varlığı ve Biden yönetiminin bölgeyle, <a fr-original-style="" href="http://www.hscentre.org/europe/return-us-involvement-western-balkans/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yeniden ilişki kurma</a> niyeti göz önüne alındığında, AB liderleri muhtemelen Batı Balkanlar'ın katılımının beklemeye devam edebileceğini düşünüyor.Arnavutluk, Karadağ ve Kuzey Makedonya zaten NATO üyesi ve Bosna da katılmak istiyor. Bu da yorgun bir AB'nin Batı Balkan ülkelerinin adaylıklarını beklemede tutmasına izin veriyor. Macron'un eşmerkezli çevrelerden oluşan Avrupa'sı resmî AB politikası olmasa da kesinlikle öyle görünüyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Eski İsrail Dışişleri Bakanı Shlomo Ben-Ami, Toledo Uluslararası Barış Merkezi Başkan Yardımcısı ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://global.oup.com/academic/product/prophets-without-honor-9780190060473?cc=cz&lang=en&" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Prophets Without Honor: The 2000 Camp David Summit and the End of the Two-State Solution (Oxford University Press, 2022)</a>&nbsp;kitabının yazarı.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Telif hakkı: Project Syndicate, 2022.<a fr-original-style="" href="https://www.project-syndicate.org" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">www.project-syndicate.org</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Not: Bu makalede yer alan tüm görüşler yazarlara ait olup, Aposto'nun editoryal bakış açısını yansıtmamaktadır.

Arnavutluk, Karadağ ve Kuzey Makedonya zaten NATO üyesi ve Bosna da katılmak istiyor. Bu da yorgun bir AB'nin Batı Balkan ülkelerinin adaylıklarını beklemede tutmasına izin veriyor.

Avrupa’nın Genişlemekten Yorulmasının Bedeli  

<a fr-original-style="" href="https://www.international.ucla.edu/israel/person/2289" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Shlomo Ben-Ami</a>On dokuzuncu yüzyıl İngiliz tarihçisi J.R. Seeley, İngiltere'nin imparatorluğunu bir "akıl tutulması" sonucu elde ettiğini söylemiştir. Aynı şey Soğuk Savaş sonrası Avrupa Birliği için de söylenebilir. Bazı açılardan AB'nin Batı Avrupa merkezinin ötesine genişlemesi, SSCB'nin çöküşünden sonraki dikkat dağınıklığına denk geldi. Şimdi ise yorucu bir hâle geldi.Avrupa'nın sınırları, liderlerinin zihninde her zaman esnek olmuştur. Charles de Gaulle'e göre Avrupa, Rusya'yı Ural Dağları'na kadar kapsıyordu. Fransa'nın şimdiki Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron 2018'de, tartışmalı da olsa daha incelikli bir tanım önerdi: her bir dairenin farklı bir kimlik düzeyini ifade ettiği "eşmerkezli dairelerden" oluşan bir Avrupa. Bu, Doğu ve Güneydoğu Avrupa ülkelerinin yerlerinin bildirildiği, iki tabakadan oluşan bir Avrupa vizyonudur.&nbsp;Macron'un fikri hiçbir zaman resmî AB politikası hâline gelmemiş olsa da Avrupa'nın periferini değersizleştiren yerleşik bir zihinsel haritayı yansıtmaktadır. Hâlihazırda AB'de hakim olan dünya görüşüne göre, dış çevreler sadece merkezin onlara ihtiyacı olduğunda veya güvenliğine tehdit oluşturduklarında önemlidir.2020 AB-Batı Balkanlar zirvesinde, Covid-19 salgınının ilk aşamalarında, Avrupalı liderler Doğu ve Güneydoğu Avrupa için büyük bir yardım paketini onayladı. Rusya ve Çin de ayrı müdahalelerde bulundu. Ancak AB aynı zamanda Arnavutluk, Karadağ, Kosova, Sırbistan, Kuzey Makedonya ve Bosna Hersek'in bloğa katılımına da destek verdi. Dönemin Almanya Başbakanı Angela Merkel bu hamlenin "mutlak bir jeostratejik çıkara" yanıt verdiğini söyledi.Ancak Rusya'nın Ukrayna'da başlattığı işgal bile bu ülkeleri üyeliğe yaklaştırmadı. Haziran ayında AB'nin Ukrayna ve Moldova'ya adaylık statüsü vermesi, katılım müzakerelerinin durma noktasına geldiği Batı Balkanlar'daki liderler arasında hayal kırıklığı yarattı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki Avrupa neden oyalanıyor?</h2>2022 AB-Batı Balkanlar zirvesinde Avrupalı liderler AB üyeliğinin "inandırıcı reformlara, adil ve sıkı koşullara ve kendi liyakatleri ilkesine" dayanması gerektiğinde ısrar etti. Kısacası, bölgenin hazır olmadığını söylediler. Ancak tüm hikaye bundan ibaret değil.Avrupa'nın tereddütlerinin temelinde Batı Balkanlar'daki istikrarsızlığın ve zayıf demokratik kurumların yattığına şüphe yok. Bugün Sırbistan ve Kosova toprak ve kültür meseleleri yüzünden anlaşmazlık yaşıyor. Kosova hukukun üstünlüğünün uygulanması ve yolsuzlukla mücadelede ilerleme kaydetmiş olsa da, etnik Sırplar ve Arnavut çoğunluk arasındaki gerilimler bölgenin bölünmüş kalmasına neden oluyor. Bazı AB üyeleri (İspanya, Romanya, Yunanistan, Slovakya ve Güney Kıbrıs Rum Yönetimi) Kosova'nın egemenliğini bile tanımıyor.Aynı şekilde Makedonya da AB üyelerinin talepleriyle mücadele etti. Yunanistan'ın baskısıyla 2019'da adını Kuzey Makedonya olarak değiştirdi. Bulgaristan Haziran ayında Kuzey Makedonya'nın AB üyeliği üzerindeki vetosunu kaldırmış olsa da Makedoncanın resmî dil olarak tanınmaması konusunda ısrar ediyor.Ancak bu sorunların hiçbiri AB üyeliğini engellememelidir. Gerçek şu ki Avrupa genişleme yorgunluğu yaşıyor, özellikle de katılmaları hâlinde AB bütçesine katkıda bulunmayacak ülkeler söz konusu olduğunda.AB ayrıca otoriterliğe karşı da temkinli. Kendisi de AB'nin eleştirilerine hedef olan Slovenya'nın o dönemki başbakanı Janez Janša, durumdan "Sorun şu ki AB kurumlarındaki konuların %90'ı genişlemenin stratejik hedefine adanmış değil. Konu, bazı üyelerin nasıl ihraç edileceği ve böylece AB'nin nasıl genişletileceği değil, nasıl küçültüleceğidir." şeklinde yakınıyordu.Janša bir anlamda haklıydı. AB liderlerinin Macaristan ve Polonya'daki liberal olmayan hükümetlerle mücadele ettiği bir dönemde, otokratik Cumhurbaşkanı Aleksandar Vuçiç yönetimindeki Sırbistan'ı kabul etmek muhtemelen yorucu olduğu kadar endişe verici de görünüyor. Aynı şekilde AB liderleri de Kremlin yanlısı duygulardan çekiniyor. Kremlin'in Ukrayna işgalini başlatmasından bu yana hem Vuçiç hem de Bosna Hersek'teki Sırp federal oluşumu Sırp Cumhuriyeti'nin başkanı Milorad Dodik, AB'nin Rusya'ya yönelik yaptırımlarını desteklemeyi reddetti.&nbsp;Sırp milliyetçileri uzun zamandır Rusya ile müttefik. Ancak Rusya'nın Ukrayna'daki askerî gerilemeleri bölgedeki desteğini kaybetmesine neden oldu. Bugün Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin bölgedeki nüfuzunun sınırlarının farkında. Bu durum, tüm tahminlerin aksine Rusya'nın, Bosna Savaşı'nı sona erdiren 1995 Dayton Anlaşması'nın uygulanmasını denetlemek üzere Bosna'da konuşlandırılan Avrupa askerî gücü EUFOR'un görev süresini uzatan BM Güvenlik Konseyi kararını veto etmemesiyle ortaya çıktı. Hatta Vuçiç ve Dodik vetoya karşı tavsiyelerde bulundu.&nbsp;Rusya, EUFOR'un alternatifinin güçlü bir NATO olmasından ve bunun sona ermesinin ittifak için Bosna misyonunu yeniden canlandırabileceğinden korkuyor. Avrupa'nın bu askerî varlığı ve Biden yönetiminin bölgeyle yeniden ilgilenme niyeti göz önüne alındığında, AB liderleri muhtemelen Batı Balkanların birliğe katılımının beklemeye devam edebileceğini düşünüyor.Arnavutluk, Karadağ ve Kuzey Makedonya zaten NATO üyesi ve Bosna da katılmak istiyor. Bu da yorgun bir AB'nin Batı Balkan ülkelerinin adaylıklarını bekletmesine izin veriyor. Macron'un "eşmerkezli dairelerden oluşan Avrupa"sı resmî AB politikası olmayabilir; ama kesinlikle öyle işliyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Eski İsrail Dışişleri Bakanı Shlomo Ben-Ami, Toledo Uluslararası Barış Merkezi Başkan Yardımcısıdır.©&nbsp;<a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://link.aposto.com/click?uri%3DaHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/aXNzdWU9NjM5MzQxOTYzYjVkODgwMDA2ZGEwMzQ2JnN1YnNjcmliZXI9NjEzNjQ3ZmMzOGU5ZTAwMDA2Yjc1MzM5Jm5ld3NsZXR0ZXI9NjMxNjQxY2E2YWRhZTUwMDA2MjliZGExJnB1Ymxpc2hlcj01ZWQzZWNkNmM1YTg2Y2NkMWUyNGNhNGEmc291cmNlPWVtYWlsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxpbmsuYXBvcy50byUyNTJGYyUyNTJGVnF1NFFERE1rbWhjJTI1M0ZjJTI1M0REc05fZC03NGh3QXdsQ2sxcEltaW8lMjUyNnN1YiUyNTNENjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3JTI1MjZzJTI1M0R3ZWImdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGbGluay5hcG9zLnRvJTI1MkZjJTI1MkZWcXU0UURETWttaGMlMjUzRmMlMjUzRERzTl9kLTc0aHdBd2xDazFwSW1pbyUyNTI2c3ViJTI1M0Q2MWQ1YjZlYThjZTNhYzAwMDY0MzQ2ZjclMjUyNnMlMjUzRHdlYiZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsaW5rLmFwb3MudG8lMjUyRmMlMjUyRlZxdTRRRERNa21oYyUyNTNGYyUyNTNERHNOX2QtNzRod0F3bENrMXBJbWlvJTI1MjZzdWIlMjUzRDYxZDViNmVhOGNlM2FjMDAwNjQzNDZmNyUyNTI2cyUyNTNEd2Vi&source=gmail&ust=1671457313866000&usg=AOvVaw2Rii8sDAJEcpVCYlLmZoKO" fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/aXNzdWU9NjM5MzQxOTYzYjVkODgwMDA2ZGEwMzQ2JnN1YnNjcmliZXI9NjEzNjQ3ZmMzOGU5ZTAwMDA2Yjc1MzM5Jm5ld3NsZXR0ZXI9NjMxNjQxY2E2YWRhZTUwMDA2MjliZGExJnB1Ymxpc2hlcj01ZWQzZWNkNmM1YTg2Y2NkMWUyNGNhNGEmc291cmNlPWVtYWlsJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxpbmsuYXBvcy50byUyNTJGYyUyNTJGVnF1NFFERE1rbWhjJTI1M0ZjJTI1M0REc05fZC03NGh3QXdsQ2sxcEltaW8lMjUyNnN1YiUyNTNENjFkNWI2ZWE4Y2UzYWMwMDA2NDM0NmY3JTI1MjZzJTI1M0R3ZWImdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGbGluay5hcG9zLnRvJTI1MkZjJTI1MkZWcXU0UURETWttaGMlMjUzRmMlMjUzRERzTl9kLTc0aHdBd2xDazFwSW1pbyUyNTI2c3ViJTI1M0Q2MWQ1YjZlYThjZTNhYzAwMDY0MzQ2ZjclMjUyNnMlMjUzRHdlYiZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsaW5rLmFwb3MudG8lMjUyRmMlMjUyRlZxdTRRRERNa21oYyUyNTNGYyUyNTNERHNOX2QtNzRod0F3bENrMXBJbWlvJTI1MjZzdWIlMjUzRDYxZDViNmVhOGNlM2FjMDAwNjQzNDZmNyUyNTI2cyUyNTNEd2Vi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Project&nbsp;Syndicate</a>, 2022.

Avrupa’nın genişleme yorgunluğunun bedeli

CHP&nbsp;cumartesi günü, ekonomi programını açıkladığı dört saatten uzun süren "İkinci Yüzyıla Çağrı" etkinliğini İstanbul'da gerçekleştirdi. Yerinde izlediğim etkinlik başlamadan salon dışında kalan partililerin memnuniyetsizliği sebebiyle kapılar herkese açıldı. Muhtemelen Lütfi Kırdar Kongre Salonu tarihinin en kalabalık etkinliklerinden biri gerçekleşti."İktidar" sloganıyla sahneye çıkan CHP lideri Kılıçdaroğlu, "Benim işim sistemi kurmaktır, çalıştırmaktır" diyerek sahneyi partinin ekonomi programına katkı veren dünyaca ünlü ekonomistlere bıraktı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Konuşmalardan notlar</h2>Kılıçdaroğlu'nun başdanışmanı olduğu açıklanan, daha önce eski Almanya Başbakanı Angela Merkel ile Almanya ekonomisinin kalkınması ve dönüşmesi konularında çalışan Jeremy Rifkin, "Bilimsel, teknik ve ekonomik girdi sağlayacağını, Türkiye'nin kapsamlı bir yön haritası oluşturmasına yardımcı olacağını" söyledi.CHP Sözcüsü Faik Öztrak, "yeni nesil kalkınma stratejilerinin hazır olduğunu, Türkiye'yi dördüncü endüstri devriminin takipçisi ve tüketicisi değil, geliştiricisi ve üreticisi yapmaya kararlı olduklarını"&nbsp;ifade etti. Stratejilerinin&nbsp;demokrasisi, kurumları ve kuralları güçlü, üreterek zenginleşen, zenginliği adil paylaşan, rekabetçi, temiz ve yeşil Türkiye sütunları üzerine inşa edildiğini açıkladı.&nbsp;Merkez Bankası'nın bağımsız olacağı ve enflasyonu kalıcı olarak tek haneye indirmek için çalışacağı, tasarruflarla kırılgan kesimlerin destekleneceği, AB üyelik müzakerelerinin canlandırılacağı, sendikalaşmanın önünün açılacağı, risk priminin düşürüleceği, cinsiyet eşitsizlikleriyle mücadele edileceği sözleri verildi. "İstanbul Sözleşmesi yeniden yürürlüğe girecek."&nbsp;cümlesi, salonda kuvvetli alkışla karşılandı.CHP Yoksulluk ve Dayanışma Ofisi Koordinatörü Hacer Foggo "Zenginin daha zengin yoksulun ise daha yoksul olduğu" bu dönemde CHP'nin kuracağı Aile Destekleri Sigortası Kurumu ile sosyal yardımların kapsamının genişleyeceğini, "devletin zorda olanın ayağına gideceğini ve hiçbir çocuğun yatağa aç girmeyeceğini" söyledi.Merkez Bankası eski başekonomisti Prof. Dr. Hakan Kara, gereken kaynağı yaratmak için risk birikimini sınırlayan makro-ihtiyati politikalara, finansal istikrarı tehdit etmeyen reel kur ve rezerv politikalarına, vergi adaleti sağlayan maliye politikasına ve yapısal reformlara dayanan dört ayaklı politika setini tanıttı. Prof. Dr. Refet Gürkaynak, enflasyonun düşmesi için uygulanması gereken politikaları sundu. Prof. Dr. Ufuk Akçiğit ise beşeri sermayeye yatırım yapılmasının öneminin altını çizdi.CHP Genel Sekreteri Selin Sayek Böke, ranta değil "üretken yatırıma" dayanan bir ekonominin sözünü verirken hedeflenen yeşil dönüşümün ekonomik faydalarından bahsetti. "Yeni bir kamucu anlayışla ve verimlilik hedefiyle" geldiklerini söyleyen Böke, vergi adaletini sağlama, teknolojinin toplumda eşit erişimi ve yaygın kullanımı, yeteneklere yatırım yapılması, temiz ihale dönemi gibi vaatlerde bulundu. Böke'nin "YÖK'ü kaldıracağız." cümlesi de büyük alkış aldı.Prof. Dr. Daron Acemoğlu ise teknoloji yatırımlarıyla ve insan kaynağının doğru kullanımıyla ekonomik büyümenin verimli hâle getirilmesinin önemini vurgularken faiz politikalarının düzeltilmesiyle enflasyonun indirilmesi gerektiğini söyledi. Ekonomiyle demokrasi arasındaki ilişkiden bahseden Acemoğlu, toplumun güçlenmesi için demokrasinin, sivil toplumun ve ifade hürriyetinin şart olduğunu anlattı.Kapanış konuşmasını yapmak üzere sahneye çıkan Kılıçdaroğlu, "Bugün ülkenin kaderini değiştirme günüdür. Bunun çaresi mevcut tek adam gitsin başka bir tek adam gelsin değildir. Tek adam gitsin, yerine çalışan yeni bir sistem gelsin." dedi.&nbsp;"Türkiye'yi&nbsp;kurumları yeniden inşa edilmiş, bölgesinde barışın ve refahın merkezi olan, kesintisiz üreten bir ülke yapma" sözü verdi."Emin olun iktidara geliyoruz" diyen Kılıçdaroğlu, ülkedeki dönüşümün "en güzel mirası" olacağını söyledi. Altılı Masa'daki liderleri öven Kılıçdaroğlu, üç yılda 325 milyar dolar kaynağı ülkeye getirme sözü verdi. Ayrıca "kirli sermayenin çaldığı 418 milyar doları" geri alacağını söyledi ve büyük alkış aldı. Kılıçdaroğlu, endüstriyel dönüşüm, işgücü dönüşümü, enerji dönüşümü, tarım ve hayvancılık dönüşümü ve istihdam artışı kolonları&nbsp;üzerine kurdukları planla kalıcı refahı sağlayacaklarını iddia etti. 50 ili kapsayan 8 bölgede, özel ekonomi bölgeleri oluşturulacağını açıkladı. Siyasiler ile&nbsp;"siyaset üstlü liyakatli kadroların" bir arada çalışacağını söyledi."Bize kral değil, kural lazım" sözü çokça alkışlanan CHP lideri sözlerini "Ey dünya. Türkiye senin ucuz iş gücü alanın olmayacak. Türkiye senin mülteci kampın olmayacak. Türkiye senin çöp depolama alanın olmayacak. İktidara geliyoruz. Yeni Türkiye hayalimiz için yola çıkıyoruz. Haydi arkadaşlar, başlıyoruz." sözleriyle noktaladı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kılıçdaroğlu aday mı?</h2>Kılıçdaroğlu'nun kişisel vaatler de içeren konuşması adaylık sinyali olarak yorumlanabilir. CHP lideri kesinlikle adaylığı istediğini belli ediyordu. İYİ Parti lideri Meral Akşener de cuma akşamı katıldığı programda Kılıçdaroğlu'nun adaylığına kapıyı kapatmamıştı. Açıklanan programın kamuoyunda yaratacağı etki, Kılıçdaroğlu'nun adaylığı konusunda belirleyici olacaktır.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sosyal demokrat CHP</h2>CHP, günler öncesinden paylaştığı "3 Aralık’ı bekleyin" mesajlarıyla etkinliği merak ettirmeyi başarmıştı. Etkinlikte girişte izdiham yaşanması, çeviri kulaklıklarının dağıtılamaması, basın bölümünde gazetecilerin ayakta kalması gibi organizasyonel hatalar göze çarptı. Somut vaatler zaman zaman teorik konuşmaların arasında kayboldu.Öte yandan, CHP ortaya somut bir program koyamadığı eleştirilerine açıkladığı kapsamlı yol haritasıyla, neyi nasıl yapacağının detaylı planıyla güçlü bir yanıt verdi. CHP’nin kenetlendiği ve liderinin arkasında durduğu, iktidar beklentisinin çok büyük olduğu, Altılı Masa işbirliğinden şikayetçi olunmadığı görülüyordu.Yüksek teknolojiye ve AR-GE'ye dayanan, üretimi ve istihdamı önceleyen, kamuya daha büyük rol biçen, eşitliği gözeten, insana yatırım yapan, dünyaya entegre bir sosyal devlet programı, CHP'nin sosyal demokrat kimliğini yakın geçmişte hiç olmadığı kadar ön plana çıkarıyordu. Ayrıca sol/sosyalist çevrelerde hayal kırıklığıyla karşılanan program, Altılı Masa’daki partilerin itiraz edecekleri bir radikallik barındırmıyordu.Rifkin'in başdanışmanlığa getirilmesi ise hükümetin CHP'nin "yerli ve millî" olmadığı yönündeki eleştirilerinin partide ciddiye alınmadığının göstergesi gibiydi.Siyasetteki psikolojik üstünlüğün yeniden Cumhur İttifakı'na geçtiği bir süredir dillendiriliyordu. Ana muhalefet partisi, yarattığı pozitif rüzgarı, programı başarılı bir iletişim stratejisiyle halka anlatarak, vatandaşları ülkeyi bu programla kalkındırabileceğine ikna ederek ve Altılı Masa'daki partilerle uzlaşıyı koruyarak sürdürebilirse başarı şansını artıracaktır. Siyasal iletişim uzmanı Şeyda Taluk'un yazdığı üzere, "seçimin salonlarda değil, sokaklarda kazanıldığını" unutmamak gerekiyor.

CHP’den “İkinci Yüzyıla Çağrı”

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/AbdullahEsin" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Abdullah Esin</a>In 2002, the AK Party government, which came to power alone, initiated a process of democratic opening in both domestic and foreign policy. Coming to power after the 2001 crisis, the AK Party was making sweeping reforms in the economy by fulfilling the obligations of the stand-by agreement with the IMF while projecting a democratic and reformist image in the political arena.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The beginning of negotiations with the European Union</h2>On the other hand, the government, which pursued an active foreign policy, was portrayed as a democratic role model among Middle Eastern countries by the international press and think tanks. Undoubtedly, the EU accession process played a significant role in the democratic portrayed image in domestic and foreign policy in the early years of the AK Party's rule. Many scholars analyzing the foreign policy of the AK Party period also state that EU membership functioned as an anchor for the progressive policies pursued between 2002 and 2007.At the 1999 Helsinki Summit, Turkey's candidacy for EU membership had officially been approved and it had clearly stated that Turkey would be on an equal footing with other nominee countries. Political reforms, which were accepted as a condition for the opening accession negotiations, started to be implemented rapidly in the first term of the AK Party government. Between 2002 and 2004, 8 harmonization packages and 2 constitutional packages in 2001 and 2004 were adopted by the Parliament. At the Brussels Summit in 2004, it was stated that Turkey had sufficiently met the political standards, and it had decided to start negotiations on October 3, 2005.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/5/1656673449547.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.44" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Reuters<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">EU anchor lost</h2>However, during this period, Greece and the Greek Cypriot Administration of Southern Cyprus took a stance against Turkey's membership, and Angela Merkel's and Nicolas Sarkozy's governments in Germany and France, respectively, began a process that slowed down and subsequently froze Turkey's membership process. The AK Party government had pursued a democratic and harmonious line in domestic and foreign policy in the first years of rule as a requirement of the EU membership goal. Then they began to change their political line with the increasing signals that the membership process would not lead to a positive outcome. In a way, it is possible to say that the EU anchor, which had the driving force behind Turkey's democratization reforms, has been lost.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">From zero problems with neighbors to precious loneliness</h2>We can say that the Arab Spring, which started in 2010, was the turning point for the AK Party government. Because after this time, they adopted a more aggressive and authoritarian policy in both domestic and foreign policy with the freezing of the EU membership process and the diminishing expectations that it would continue. The government, which had adopted the principle of&nbsp;"zero problems with neighbors" until then, put forward the thesis that the Arab Spring created a historical opportunity for Turkey.This strategy, also known as "Neo-Ottomanism" in political science, claimed that Turkey should use its historical ties and political influence to support the people rising against the authoritarian regimes in the Middle East and thus expand its sphere of influence. The aggressive and expansionist Neo-Ottomanist foreign policy doctrine, championed and implemented by then Foreign Minister Ahmet Davutoğlu, quickly shifted Turkish foreign policy from the axis of "zero problems with neighbors" to the axis of&nbsp;"precious isolation". With the failure of the Ikhwanist movements, which had an ideological affinity with the AK Party government, diplomatic relations between Turkey and the newly established regimes in the region became strained and reached a breaking point. The Arab Spring was the starting point of the diplomatic crises with Egypt, the United Arab Emirates, Bahrain, Saudi Arabia, and Syria.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Turning towards Eurasia</h2>Turkey's aggressive and authoritarian transformation in domestic and foreign politics has negatively affected its relations with Western countries, particularly the US and the EU. Although this was a mutually fortifying process, the government's militarist and aggressive foreign policy strategy led to the questioning of its alliance with the West. In the same period, Russia and China's establishment of alternative formations challenging western economic and military institutions, such as the BRICS or the Shanghai Five, created a chance for the AK Party government to form new alliances that would reduce the cost of authoritarianism. President Erdoğan's insistence on Turkey's inclusion in the BRICS and the Shanghai Five proves this thesis.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/5/1656673712295.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.87" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ReutersWhile developing economic relations with the People's Republic of China, Turkey has also begun to increase military partnerships with Russia. The purchase of S-400 air defense systems from Russia forced Turkey to choose between the Western alliance and the Russia-China axis. The harsh reactions from the US and NATO after the acquisition of the S-400s and Turkey's exclusion from the F-35 fighter jet program, which Turkey is a partner, have damaged Turkey's relations with the western alliance exceedingly.The problems in sharing natural gas resources in the Eastern Mediterranean and the attempt to exclude Turkey from the region through the alliance formed by Greece-Israel-Egypt-Southern Cyprus led to the acceleration of aggressive and militarist foreign policy. In the same period, Turkey's open support for Azerbaijan against Armenia and the significant role of the UCAVs sent to Azerbaijan in winning the war provided space for increased defense industry investments and the expansion of the militarist foreign policy approach.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Policy of rebalancing</h2>More recently, Russia's invasion of Ukraine has ushered in a new era in Eurasia and Europe, which has necessitated a shift in Turkish foreign policy towards a balanced policy. On the other hand, Turkey's desire to overcome its isolation in the Eastern Mediterranean and not to be left out of the re-emerging alliances in the Middle East paved the way for a new process of opening up with the countries in the region.The recent normalization and alliance processes with the UAE, Saudi Arabia, Israel, and Armenia show that the AK Party government, which is in the midst of both an economic and political crisis, cannot continue its aggressive-militarist foreign policy approach any longer and has turned to a politics of balance.

Spektrum

Negotiations with the EU, "zero problems with neighbors", "precious solitude", Eurasianism, rebalancing

Changes in the government's foreign policy in 20 years

2002 yılında tek başına iktidara gelen AK Parti hükümeti hem iç hem de dış politikada bir demokratik açılım süreci başlattı. 2001 krizinin ardından iktidara gelen AK Parti, bir yandan IMF ile yapılan stand-by anlaşmasının yükümlülüklerini yerine getirerek ekonomide kapsamlı reformlar yapıyor bir yandan da siyasi alanda demokratik ve reformcu bir imaj çiziyordu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Avrupa Birliği ile müzakerelerin başlangıcı</h2>Öte yandan, dış politikada da aktif bir siyaset izleyen hükümet, uluslararası basın ve düşünce kuruluşları tarafından Orta Doğu ülkeleri arasında demokratik rol model olarak gösteriliyordu. Hiç kuşkusuz, AK Parti iktidarının ilk dönemlerinde iç ve dış politikada çizilen demokratik imajda AB'ye üyelik süreci önemli rol oynadı. AK Parti dönemi dış politikasını inceleyen birçok akademisyen de 2002-2007 arası dönemde izlenen ilerlemeci politikalarda AB üyeliğinin bir çıpa görevi gördüğünü dile getiriyor.1999 yılında düzenlenen Helsinki Zirvesi’nde Türkiye'nin AB adaylığı resmen onaylanmış ve diğer aday ülkelerle eşit konumda olacağı açık ve kesin dille ifade edilmişti. Üyelik müzakerelerinin başlatılması için ön şart olarak kabul edilen siyasi reformlar AK Parti iktidarının ilk döneminde büyük hızla hayata geçirilmeye başlandı. 2002-2004 yılları arasında 8 uyum paketi, 2001 ve 2004 yıllarında da 2 anayasa paketi TBMM'de kabul edildi. 2004'te düzenlenen Brüksel Zirvesi'nde Türkiye'nin siyasi kriterleri yeteri ölçüde karşıladığı belirtilerek 3 Ekim 2005'te müzakerelere başlama kararı alındı.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656544821180.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.44" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Reuters<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">AB çıpası kaybedildi</h2>Ancak bu dönemde Yunanistan ve Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin Türkiye’nin üyeliğine karşı tavır almaları, Almanya'da Angela Merkel ve Fransa'da Nicolas Sarkozy iktidarlarının başlaması Türkiye’nin üyelik sürecini yavaşlatan ve devamında donduran sürecin de başlangıcı oldu. İktidarının ilk yıllarında AB üyeliği hedefinin bir gereği olarak iç ve dış politikada demokratik ve uyumlu bir çizgide ilerleyen AK Parti iktidarı ise üyelik sürecinin olumlu bir sonuca varmayacağı sinyallerinin artmasıyla birlikte siyasi çizgisini değiştirmeye başladı. Bir bakıma, Türkiye’nin demokratikleşme reformlarının itici kuvveti olan AB çıpasının kaybedildiğini söylemek mümkün.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Komşularla sıfır sorundan değerli yalnızlığa</h2>AB üyelik sürecinin dondurulması ve devam ettirileceğine dair beklentilerin azalmasıyla birlikte hem iç hem de dış politikada daha agresif ve otoriter bir siyaset benimseyen AK Parti iktidarı için dönüm noktasının 2010 yılında başlayan Arap Baharı sürecinin oluşturduğunu söyleyebiliriz. Bu zamana kadar "komşularla sıfır sorun" ilkesini benimseyen iktidar, Arap Baharı ile Türkiye için tarihî bir fırsat oluştuğu tezini öne sürdü.&nbsp;Siyaset biliminde "Neo-Osmanlıcılık" olarak da adlandırılan bu strateji, Türkiye’nin tarihi bağlarını ve siyasi nüfuzunu kullanarak Orta Doğu’nun otoriter rejimlerine karşı ayaklanan halklara destek olması gerektiğini ve bu sayede nüfuz alanını genişletebileceğini iddia ediyordu. Dönemin Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun savunucusu ve uygulayıcısı olduğu agresif ve genişleyici Neo-Osmanlıcı dış politika doktrini, Türk dış politikasını kısa bir zamanda "komşularla sıfır sorun" ekseninden "değerli yalnızlık" eksenine savurdu. AK Parti iktidarı ile ideolojik yakınlığı bulunan İhvancı hareketlerin başarısız olmasıyla birlikte bölgede yeni kurulan rejimler ile Türkiye arasındaki diplomatik ilişkiler gerildi ve kopma noktasına geldi. Başta Mısır olmak üzere Birleşik Arap Emirlikleri, Bahreyn, Suudi Arabistan ve Suriye ile yaşanan diplomatik krizlerin çıkış noktasını da Arap Baharı oluşturuyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Avrasya'ya yöneliş</h2>Türkiye’nin hem iç hem de dış siyasette agresif ve otoriter bir dönüşüm sürecine girmesi başta ABD ve AB olmak üzere batılı ülkelerle olan ilişkilerini de olumsuz etkiledi. Bu her ne kadar birbirini besleyen bir süreç olsa da iktidarın militarist ve agresif dış politika anlayışı batı ile olan ittifakının da sorgulanmasına yol açtı. Aynı dönemde, Rusya ve Çin’in batılı ekonomik ve askerî kurumlara meydan okuyan alternatif oluşumlar kurmaları, BRICS veya Şanghay Beşlisi gibi, AK Parti hükümeti için de otoriterleşmenin maliyetini azaltacak yeni ittifaklar kurma şansı yarattı Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın BRICS ve Şangay Beşlisi’ne Türkiye’nin de dâhil olması yönündeki ısrarlı söylemleri bu tezi kanıtlar nitelikte.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656545032885.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.87" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">ReutersBir yandan Çin Halk Cumhuriyeti ile ekonomik ilişkiler geliştirilirken diğer yandan da Rusya ile askerî alanlarda ortaklıklar artırılmaya başlandı. Rusya’dan S-400 hava savunma sistemlerinin alınması ise Türkiye’yi batı ittifakı ile Rusya-Çin ekseni arasında bir tercih yapmaya zorladı. S-400’lerin alınması sonrasında ABD ve NATO’dan gelen sert tepkiler ve Türkiye’nin ortağı olduğu F-35 savaş uçağı programından çıkarılması Türkiye’nin batı ittifakı ile ilişkilerini büyük oranda zedeledi.&nbsp;Doğu Akdeniz’deki doğal gaz kaynaklarının paylaşımında yaşanan sorunlar ve Yunanistan-İsrail-Mısır-Güney Kıbrıs tarafından oluşturulan ittifak ile Türkiye’nin bölgeden dışlanmaya çalışılması agresif ve militarist dış politikaya hız kazandırılmasına neden oldu. Aynı dönemde, Türkiye'nin Azerbaycan'a savaştığı Ermenistan karşısında açıktan desteği ve gönderilen SİHA’ların savaşın kazanılmasında önemli bir rol üstlenmesi savunma sanayi yatırımlarının artırılmasına ve militarist dış politika anlayışının genişletilmesine alan sağladı.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yeniden denge politikası</h2>Son dönemdeyse Rusya’nın Ukrayna’yı işgaliyle hem Avrasya hem de Avrupa’da yeni bir döneme girilmesi Türk dış politikasının da denge siyasetine doğru yönelmesini zorunlu kıldı. Öte yandan, hem Doğu Akdeniz’deki yalnızlığın giderilmesi hem de Orta Doğu’da yeniden oluşmaya başlayan ittifakların dışında kalınmak istenmemesi Türkiye’nin bölge ülkeleriyle yeni bir açılım süreci başlatmasına zemin hazırladı.Son dönemde BAE, Suudi Arabistan, İsrail ve Ermenistan’la başlatılan normalleşme ve ittifak süreçleri hem ekonomik hem de siyasi bir krizin içinde olan AK Parti hükümetinin agresif-militarist dış politika anlayışını daha fazla devam ettiremediğini ve denge siyasetine yöneldiğini bizlere gösteriyor.

AB ile müzakereler, "komşularla sıfır sorun", "değerli yalnızlık", Avrasyacılık, yeniden denge 

Hükümetin 20 yıldaki dış politika değişiklikleri

• <a fr-original-style="" href="https://www.dw.com/en/germany-top-court-rules-against-ex-chancellor-merkel-in-afd-spat/a-62136430" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Germany's Supreme Court</a> found that the ex-Chancellor Angela Merkel violated the far-right party Alternative for Germany (AfD)'s right to equality of opportunities, due to the comments she made in 2020 that the election of a state governor with AfD's support was "inexcusable" and must not be allowed to stand. Backing the far-right party's complaint against Merkel, Germany's top court ruled that the ex-Chancellor "negatively qualified" AfD in an official capacity.

Angela Merkel ile ilgili hikayeler